Ἀκροατής: Τὴν ἑρμηνεία ποὺ κάνανε στὸν Κανόνα, ἐγὼ ποὺ τὸ διάβασα λίγο μπερδεύτηκα, δὲν κατάλαβα τί ἐννοούσαν. Λέει ὅτι ἕνας ἱερέας μπορεῖ νὰ διακόψει τὸ Μνημόσυνο, ὅταν ὅμως ἡ αἱρετική του θέση ἐμφανιστεῖ ἐνώπιον Συνόδου.
π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς: Ναί, ὁ Κανόνας γράφει ὅτι γιὰ νὰ εἴμαστε σίγουροι πὼς δὲν κάνουμε σχίσμα, πρέπει ἡ αἵρεσις ποὺ θὰ κηρυχθεῖ, νὰ εἶναι μιὰ αἵρεση γνωστή, νὰ μὴν εἶναι ἄγνωστη καὶ νὰ ἔχει συζητηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ἢ νὰ ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ Συνόδους προηγούμενες, ἢ νὰ τὴν ἔχουν καταδικάσει κάποιοι Ἅγιοι τὴν αἵρεση αὐτή, γιὰ νὰ εἶναι σίγουρος ὁ καθένας, ποῦ βαδίζει.
Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση ποὺ εἶναι μιὰ αἵρεση γνωστή, καταδικασμένη ἀπὸ Συνόδους ἢ ἀπὸ Πατέρες –λέει ὁ Κανόνας– οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀποτειχίζονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὅταν τὴν κηρύττουν αὐτὴν τὴν αἵρεση «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», καὶ νὰ μὴν μνημονεύουν οἱ ἱερεῖς τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους στὴν Θ. Λειτουργία.