«Την ευγένεια συνήθως δεν την κάνει η λάμψη του πλούτου ούτε η αφθονία των χρημάτων, αλλά η ευγένεια των τρόπων, ενώ αντίθετα εκείνοι που στερούνται αυτήν και υπερηφανεύονται από τη δόξα των γονέων τους, στολίζονται μόνο με το απλό όνομα της ευγένειας και όχι με την ουσία του πράγματος, ή καλύτερα το ίδιο αυτό το όνομα αποκαλύπτεται πολλές φορές χωρίς σημασία αν κανείς ανατρέξει στους παλαιότερους προγόνους αυτών των ευγενών...
Ο Παύλος ζητούσε την ευγένεια της ψυχής και δίδασκε τους άλλους αυτήν να θαυμάζουν.
Δεν είναι λοιπόν μικρό αυτό που τώρα κερδίζουμε από δω, δηλαδή το να μην ντρεπόμαστε για κανέναν από τους ασήμαντους, το να επιζητούμε την αρετή της ψυχής, το να θεωρούμε περιττά και ανώφελα όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν.»
«Να είσαι φίλος με όλους, να είσαι επιεικής, να αγαπιέσαι από όλους, να μη φιλονικείς με κανένα άδικα και μάταια, τίμα τον πατέρα σου, τίμα τη μητέρα σου, απολάμβανε αγαθή φήμη, γίνε όχι άνθρωπος, αλλά άγγελος, μη πεις τίποτε το αδιάντροπο, τίποτε το ψεύτικο, αλλά ούτε και να το σκεφθείς, βοήθα εκείνους που έχουν ανάγκη, να μην έχεις αρπαγμένα πράγματα, να μην είσαι υβριστής, ούτε θρασύς και κανένας δεν ακούει…
Μέχρι πότε θα σπρώχνουμε τους εαυτούς μας στους γκρεμούς;
Μέχρι πότε θα βαδίζουμε στα αγκάθια;
Μέχρι πότε θα πληγώνουμε τους εαυτούς μας με καρφιά και θα ομολογούμε και χάρη;
Ἄς ἀφυπνισθοῦμε κάποτε, ἄς μετατρέψουμε τούς ἑαυτούς μας, ἄς τούς συγκροτήσουμε, ἄς ἀγαπήσουμε τό Θεό ὅπως πρέπει, γιά νά ἀξιωθοῦμε τά ἀγαθά πού ὑποσχέθηκε σέ ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν, μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ”.