Οι παρεξηγήσεις πού χωρίζουν τούς ορθοδόξους αντιοικουμενιστές
Υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση που την εκμεταλλεύεται ο διάβολος για να μας διαβάλλει, να μας διαιρεί και να κάνει την δουλειά του, να βασιλεύει.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής έφυγε από τις παρατάξεις των ζηλωτών και γύρισε στα μοναστήρια. Γιατί τό έκανε;
Διότι τό 1950 οι παρατάξεις των ζηλωτών έβγαλαν εγκύκλιο η οποία καταδίκαζε τήν κρατούσα Εκκλησία τού νεού ημερολογίου ως αιρετική μέ άκυρα μυστήρια.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ν’ ανησυχήσει, νά προσευχηθεί καί νά δεί όραμα ότι ξέφυγε από τό Άγιον Όρος καί βρίσκονταν σ’ ένα βράχο μέ κύμα έτοιμος νά πνιγεί, οπότε άφησε τούς ζηλωτές καί γύρισε στό Πατριαρχείο, όμως δέν μνημόνευε τόν Πατριάρχη, διότι άλλο είναι τό Πατριαρχείο καί άλλο ο Πατριάρχης.
Όταν ο Πατριάρχης κηρύττει «γυμνή τη κεφαλή» αιρετικές απόψεις, φεύγεις απ’ αυτόν, αλλά όχι καί από τήν Εκκλησία. Αυτό έκανε καί ο Γέροντας Ιωσήφ όταν είδε ότι οι ζηλωτές έφευγαν, όχι μόνο από τόν αιρετικό Πατριάρχη, αλλά καί από τήν Εκκλησία τήν οποία έλεγαν αιρετική καί έφτιαχναν άλλες εκκλησίες–παρατάξεις πού η μία απέρριπτε τήν άλλη. Έτσι έκανε καί ο άγιος γέροντας Παΐσιος, έκοψε τό μνημόσυνο, άλλα δέν μπήκε στίς παρατάξεις νά μαλώνει γιά τίς κεφαλές τους.
Έτσι καί τώρα φεύγουμε μακριά από τόν αιρετικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο καί δέν τόν μνημονεύουμε, αλλά δέν κάνουμε δική μάς εκκλησία. Παραμένουμε εντός τής Εκκλησίας καί παρακαλούμε τόν Θεό νά στείλει ορθόδοξο Πατριάρχη νά καταδικάσει τήν αίρεση τού Οικουμενισμού καί όλους τούς καινοτόμους τής Εκκλησίας, κληρικούς καί θεολόγους.
Ο Γέροντας Ιωσήφ μέχρι τέλους τής ζωής τού δέν μνημόνευε Πατριάρχη καί όλα τά μοναστήρια της συνοδείας του (Οι υποτακτικοί του);;; μέχρι τό 1973 δέν μνημόνευαν, όμως τό ’73 εξαρχία του Πατριαρχείου είπε στό Άγιον Όρος, όποιος δέν μνημονεύει τόν Πατριάρχη καθαιρείται καί έτσι άρχισαν τήν μνημόνευση. Άλλους ηγουμένους πού δέν μνημόνευσαν τούς καθαίρεσαν, όπως τόν Αγιοπαυλίτη Ανδρέα, τόν Γρηγοριάτη Αθανάσιο, τόν Ξενοφωντινό Ευδόκιμο, τόν Εσφιγμενίτη Αθανάσιο καί μόνο η Εσφιγμένου συνέχισε νά μήν μνημονεύει.
Άν έκαναν καλά ή κακά πού προτίμησαν τήν μνημόνευση από τήν καθαίρεση καί τήν μοναχική ανάπτυξη από τήν ομολογία πίστεως, ας τό κρίνει ο Θεός.
Αυτό πού έχει τώρα σημασία είναι ότι έχουμε τουςΟικουμενιστές οι οποίοι είναι όλοι ενωμένοι καί εμάς τούςαντιοικουμενιστές πού είμαστε όλοι χωρισμένοι.
Άς ενώσουμε όλοι τήν ορθόδοξη πίστη μας και να προσευχηθούμε ο Θεός νά διώξει από τήν ποίμνη Του όλα τά ζιζάνια πού πνίγουν τά στάχυα πού έσπειρε.
Άς φανερώσουμε στόν λαό του Θεού τήν μεγάλη αποστασία των Ποιμένων από τόν Θεό καί τόν προσηλυτισμό των πιστών στήν παναίρεση του οικουμενισμού καί τήν δολιότητα τής Συνόδου τής Κρήτης η οποία εισήγαγε πανορθόδοξα καί συνοδικά την αίρεση του οικουμενισμού στήν ορθόδοξη Εκκλησία.
Σκανδαλισμένος Αγιορείτης Μοναχός