.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γινόταν κάποτε η λιτανεία των Τιμίων Λειψάνων κάποιου Αγίου...

Στο δρόμο, από τον οποίο θα περνούσαν τα Άγια Λείψανα, υπήρχαν 2 χωλοί, οι οποίοι επαιτούσαν.

Και ακούστηκε να λέει ο ένας στον άλλον:
- Σήκω να φύγουμε από εδώ! 
Σε λίγο θα περάσουν από εδώ, τα λείψανα του τάδε Αγίου και αν γίνουμε καλά, πάμε χαμένοι!

Καταλάβατε; 

Δεν ήθελαν να γίνουν καλά, διότι τότε έπρεπε να εργαστούν, ενώ τώρα με την ζητιανιά, οικονομούσαν με ευκολία, τα προς το ζην.

Έτσι είναι σήμερα πολλοί άνθρωποι... 

Δεν Τον θέλουν το Χριστό όπως προσφέρεται, γιατί τους ελέγχει τον παράνομο βίο. 

Θέλουν το Χριστό, να ευλογεί τις αδυναμίες, τις αμαρτίες και τα πάθη τους...


+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας