... ἦτο ἕνας συνεχής ἀγῶνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί μία διαρκής ἀποτείχισις ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του (δηλαδή, διακοπή κοινωνίας μαζί τους, διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματος τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου).
Ἀπέθανε στήν ἐξορία ἀπό τίς κακουχίες καί τά μαρτύρια, ἐνῶ τοῦ εἶχαν κόψει τό δεξί χέρι καί τήν θεολόγον γλῶσσαν, καί ἐνῶ τόν εἶχαν καθαιρέσει καί ἀναθεματίσει λόγῳ τῆς ἀδιαλλαξίας του νά μή δεχθῆ νά ὑπογράψη τόν λεγόμενον «Τύπον», ὁ ὁποῖος ἦτο μία ἔκθεσις πίστεως ποὺ εὐνοοῦσε καί ὑπέθαλπε τήν αἵρεσι τοῦ Μονοθελητισμοῦ.
«Ὥσπερ οὖν ὁ τούς ἀληθεῖς Ἀποστόλους καί Προφήτας καί Διδασκάλους δεχόμενος Θεόν δέχεται, οὕτω καί ὁ τούς ψευδαποστόλους καί ψευδοπροφήτας καί ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος τόν διάβολον δέχεται» (ΕΠΕ 15Γ, 24).
--------------------------------------
Βραχύ σχόλιο Φωτίου Μιχαήλ: Ἐάν ἡ ἀποτείχιση ἀπό τούς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους ἦταν αἵρεση, ὅπως ἀντικανονικῶς ὑποστηρίζεται ἀπό τόν αἱρετίζοντα ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, τότε πῶς ἡ Ἐκκλησία προχώρισε στήν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ;
«Πᾶνος»
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ