.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

η άλλη ιατρική των Αγίων ...ν ναι υπάρχει ...


Παιδί μου… (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)


Δεν πονάει η πλάτη σου ,αλλά τα βάρη που κουβαλάς στη ζωή σου ..


Δεν πονούν τα μάτια σου,αλλά το άδικο που βλέπεις.


Δεν πονάει το κεφάλι σου,αλλά οι αρνητικές σκέψεις που κάνεις.


Δεν πονάει ο λαιμός σου,αλλά αυτά που δεν λες, και κρατάς μέσα σου,


ή όσα λες πάνω στο θυμό σου.


Δεν πονάει το στομάχι σου ,αλλά όσα δεν μπορείς να χωνέψεις.


Δεν σου πονάει το συκώτι σου , αλλά ο θυμός που μαζεύεται μέσα σου ..


Δεν σε πονάει η καρδιά, αλλά σου λείπει η αγάπη.


Δεν πονάει το σώμα σου όλο, αλλά η φυλακή στην οποία βρίσκεται η ψυχή σου .»


Άγιος Λουκάς ο ιατρός της Κριμαίας