.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Κύριε ελέησον

ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο χρόνων επέκεινα, και των αιώνων Θεός, την δέησιν πρόσδεξε, τη συμπληρώσει Χριστέ, του έτους δεόμεθα, θείαν ισχύν δε δίδου, εν ειρήνη τελέσε, άμα και ευσεβεία το αρχόμενον έτος, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον.
Είς το τέλος φθάσαντες, του χρόνου μόνε Οικτίρμον, την σήν ατελεύτητον, υμνούμεν χάριν απαύστως・πάντας γάρ, έκ πάσης βλάβης θάττον ερρύσω, δίδου δέ, καί τά ελέη σου δυσωπούμεν, τω ενιαυτώ τω νέο, τοις προσκυνούσι την δυναστείαν σου.

Μεγαλυνάριον.
Τη του χρόνου λήξει Χριστέ Σωτήρ, διάρρηξον Λόγε, των αμέτρων αμαρτιών, ημών το δελτίον, και χάριτος αγίας, ημών τάς διανοίας πλήρωσον Κύριε.

Στην αλλαγή του χρόνου...



Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. 
Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. 
Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. 
Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα. 
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. 
Φτάνει που τον βρήκες…. 
Δεν θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή. 
Και να θυμάσαι, οτι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ..

π.λίβυος

Καλή Χρονιά! Μην αφήνουμε ούτε μία ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας



Η χώρα μας και γενικά το Έθνος μας ολόκληρο βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Οι κυβερνήτες μας προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τις θέσεις των, να σχηματίσουν το δικό τους παγκόσμιο προφίλ… δεν καταλαβαίνουν καλά τον λαό μας.

Η Βουλή θεσμοθετεί νόμους… άνομους.

Η διαφθορά χτύπησε κόκκινο, η Νέα Τάξη αλωνίζει στον τόπο μας, όμως και εμείς βρισκόμαστε σε… αγρανάπαυση.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε μέσον προς τον Θεό μας, να βάλουμε Μέσον, Δυνατό, Ισχυρό, Ικετευτικό, Δικό μας, Ανθρώπινο!

Την Παναγία μας, Αυτήν που προέρχεται από τα σπλάχνα μας, την Μητέρα όλων των Χριστιανών!

Μην αφήνουμε ούτε μια ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας μας λέει ο γέροντας Κλεόπας Ηλιέ.

Αυτό να κάνουμε τη νέα χρονιά που έρχεται το 2016, σ΄Αυτήν να κατευθύνουμε το μυαλό μας,την ψυχή μας.

Αυτήν να παρακαλέσουμε και αυτό που λέμε στην παράκληση: "Ουδείς προστρέχων επι σοι κατησχυμένος απο Σου εκπορεύεται Αγνή Παρθένε Θεοτόκε... " αυτό να παρακαλέσουμε όλοι μας να γίνει. 


Καλή και ευλογημένη και Θεομητορική ας είναι η Νέα μας χρονιά το 2016.

Ἡ θεία Πρόνοια καί ὄχι τά ἄστρα ἤ ὁ τροχός τῆς τύχης ὁρίζουν τήν μοίρα τοῦ ἄνθρώπου

Απόσπασμα από τον Λόγο ΙΖ΄ του Β΄ τόμου των απάντων του αγίου Μαξίμου του Γραικού.
Αφού διάβασα πολλά και διάφορα βιβλία- τόσο χριστιανικά όσο και θύραθεν σοφών- και έλαβα από εκεί αρκετό ψυχικό όφελος, το σημαντικότερο είναι ότι διδάχθηκα πως, όσες αρετές διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι, κάθε αρχή και κάθε εξουσία που έχουμε, δότης και ρυθμιστής είναι ο Κύριος και Δημιουργός των πάντων. 


Αυτό κατανόησα: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων». Άλλο είναι η «δόσις αγαθή» και άλλο το «δώρημα τέλειον». Η «δόσις αγαθή» είναι οι αρετές της ψυχής, όπως ο νους, η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη καθώς και όσα αγαθά μας δίδει η υψίστη αγαθοσύνη του Θεού, τα οποία είναι απαραίτητα, για να ζούμε και μάλιστα για να ζούμε καλά.
Το «δώρημα τέλειον» πάλι είναι αυτό, το οποίο δίδεται άνωθεν άφθονα στους τελείους¨ τα διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που τελειοποιεί, ισχυροποιεί και διατηρεί μέχρι τέλους τα προαναφερθέντα φυσικά αγαθά της ψυχής.
Η βασιλεία και η ιερωσύνη, που κοσμούνται και…… περιφράσσονται με την ομολογία της ευσεβούς ορθοδόξου πίστεως, είναι δύο μέγιστα, άριστα και τελειότατα αγαθά που δίδονται στους ευσεβείς άνωθεν εξαιτίας της θείας φιλανθρωπίας και αγαθοσύνης. Η ιερωσύνη, για να εξαγιάζονται και να φωτίζονται οι πιστοί άνθρωποι ώστε να αποκτούν την θεοφίλητη σωτηρία και να σώζονται μέσω της πίστεως και της αγάπης προς τον Ύψιστο, εκτελώντας επιμελώς τις θείες εντολές· και η βασιλεία, για να περιφρορούνται και να ζουν φυλασσόμενοι και ασφαλείς, χωρίς τον φόβο εισβολών από αλλοεθνείς, με ορθοδόξους βασιλείς που μάχονται πάντα εναντίον των εχθρών, διασφαλίζοντας στου υπηκόους του ήσυχη και ατάραχη ζωή. Αφού είναι όντως έτσι, όπως ομολογούν όλοι οι ορθόδοξοι και θεόπνευστοι πατέρες και διδάσκαλοι, τότε ας σιωπήσουν οι αμαθείς και ας μην εκστομίζουν εναντίον μας βλασφημίες οι ομοφρονούντες των Γερμανών που τηρούν χαλδαιϊκές και αιγυπτιακές παραδόσεις και λένε και κηρύττουν ότι η τύχη δια του κύκλου της κινήσεως των άστρων άλλους ανεβάζει σε διαφόρους βαθμούς της εξουσίας και αρχής, ενώ άλλους κατεβάζει από εκεί και παραδίδει σε μεγάλες κακοπάθειες και ατιμώσεις. Ας διδαχθούν μαζί με τον θεόπνευστο προφήτη και βασιλέα Δαυίδ να λέγουν: «Είπα τοις παρανομούσιν¨μη παρανομείτε, και τοις αμαρτάνουσιν· μη υψούτε κέρας…. Ότι ο Θεός κριτής εστιν, τούτον ταπεινοί και τούτον υψοί».
Η δικαία και ορθή φρόνηση και διδασκαλία έχει ως εξής: Ο ίδιος ο δίκαιος Κριτής, ο οποίος προνοεί και προγνωρίζει τι χρειάζονται όλα τα δημιουργήματά Του, άλλον δε ταπεινώνει δια των ανεξιχνίαστων βουλών Του, που μόνος Αυτός γνωρίζει, όχι η μυθική Τύχη, ούτε ο ζωδιακός κύκλος ή η εμφάνιση των άστρων και των πλανητών. Σε άλλο χωρίο ο ίδιος ο θεόπνευστος βασιλεύς θεολογεί ακόμη σαφέστερα λέγοντας: «Τίς ως Κύριος ο Θεός ημών ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών εν τω ουρανώ και εν τη γη; Ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα». Γιατί; «Του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων, μετά αρχόντων λαού αυτού».
Ας ακούσουμε προσεκτικά και την μακαρία προφήτιδα Άννα και ας εντυπώσουμε αυθεντικώς στον νου μας την άμωμη και θεόπνευστη φρόνησή της μιλώντας με σαφήνεια και σφραγίζοντας τα φλύαρα στόματα των Γερμανών που ακολουθούν το λατινικό δόγμα και προσπαθούν να διοχετεύσουν την πλάνη τους στην σκέψη των ορθοδόξων. Ας ακούσουμε προσεκτικά τι λέγει αυτή η μακαρία προφήτιδα, η οποία φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν μιλά σαν τους Χαλδαίους που συσκοτίσθηκαν και εξαπατήθηκαν από το δαιμονικό πνεύμα. «Μη καυχάσθε και μη λαλείτε υψηλά, μη εξελθέτω μεγαλορρημοσύνη…». Προσθέτει δε: «Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει· Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί· ανιστά από γης πένητα και από κοπρίας εγείρει πτωχόν». Γιατί; «Καθίσαι μετά δυναστών λαών και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς». 
Βλέπετε να υπάρχει σε αυτά τα σεβαστά λόγια κάτι σχετικό περί τύχης ή τροχού που δια της κινήσεως των άστρων και των πλανητών ανυψώνει ή κατακρημνίζει; Τί έχουν να πουν τώρα, όσοι ισχυρίζονται ότι η κίνηση των άστρων γίνεται αιτία πλούτου, δόξας ή ηγεμονικού αξιώματος για ορισμένους και πενίας, αίσχους ή ακραίας ατιμώσεως για ορισμένους άλλους; Άρα, όχι από τα άστρα, τον ζωδιακό κύκλο ή τους πλανήτες, αλλά από τον ίδιον τον Δημιουργό «από του πατρός των φώτων» κατεβαίνει «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» σε όσους είναι άξιοι αυτού του δωρήματος και αυτής της Χάριτος.
Για αυτό θα βρούμε αρκετές αποδείξεις, αν με ευπρέπεια και φιλαλήθεια ερευνήσουμε στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.

Ἅγίου Μαξίμου Γραικοῦ

Ναι! Υπάρχει Άη – Βασίλης! Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, ο Προστάτης των φτωχών!!!



Ευλογία φέρνει, όχι παιχνίδια – δεν είναι άγιος του εμπορίου, αλλά του παραδείσου!…

Ο Άγιός μας γεννήθηκε στην Νεοκαισαρεια του Πόντου το 330 μ.Χ. (όλες οι περιοχές που αναφέρουμε ήταν κάποτε ελληνικές ενώ σήμερα ανήκουν στην επικράτεια της Τουρκίας), σπούδασε στην Αθήνα σε φιλοσοφικές σχολές μαζί με τον φίλο του Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο [σημ.: ήταν μαθηματικός, γιατρός, δικηγόρος και (όπως θα λέγαμε σήμερα) φιλόλογος – και αργότερα έγινε μοναχός, ιερέας και επίσκοπος (“δεσπότης”) της Καισάρειας] και πέθανε σε ηλικία 48 ετών τον Δεκέμβριο του 378 μ.Χ. Κηδεύτηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. και κάθε πρωτοχρονιά -όπως γνωρίζουμε- γιορτάζουμε την μνήμη του.

Ο Αη Βασίλης στα 48 χρόνια που έζησε, έκαμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ όσο ακόμα ζούσε. Ας δούμε όμως τι έκανε ο Άγιος Βασίλης κι έγινε Μεγας. Πρώτα πρώτα μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του! Από πολύ νέος γύμναζε τον εαυτό του στο πνεύμα και τον έβαζε σε σκληραγωγίες και, όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία. Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν τον λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού [ήταν και γιατρός]. Ο Άη Βασίλης ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από την σωστή πίστη, έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα και μάλιστα δεν δίστασε να ελεγξει ακόμη και αυτοκράτορες.
Συμπλήρωσε με ευχές την Θεία Λειτουργία που ακουμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία και φέρει το όνομά του (“Λειτουργία Αγίου Βασιλείου”). [“Νεκρός”: Οι “ευχές” αυτές είναι μεγάλες & σπουδαίες προσευχές που λέει ο παπάς χαμηλόφωνα μέσα στο Ιερό, ενώ ο ψάλτης ψάλλει – με αυτέ τις προσευχές γίνεται η θεία Μετάληψη & τα άλλα σημαντικά πράγματα μέσα στη λειτουργία. Η λειτουργία του αγ. Βασιλείου γίνεται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Τις άλλες μέρες γίνεται η λειτουργία που έχει γράψει ένας άλλος μεγάλος άγιος των γραμμάτων & της φιλανθρωπίας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος].

Επίσης, ο Άγ. Βασίλης έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών και ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό. Το πιο σπουδαίο του έργο όμως ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία του: έφτιαξε κοντά στην Καισάρεια μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία κ.α. Ιδρυσε και καθιέρωσε την διανομή αγαθών, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λ.π.

Η πόλη αυτή [μετά το θάνατό του] ονομάστηκε Βασιλειάδα. Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι, οι ταξιδιώτες, η Καισάρεια είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της. Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που στην κηδεία του σημειώθηκαν λιποθυμίες και θανατοι, τόσες χιλιάδες κόσμος που συγκεντρώθηκε!

Αυτός ήταν ο Αη Βασίλης από την Καισαρεία που πάντα θα ζει μέσα στις καρδιές μας και θα μας θυμίζει με το έργο του ότι πρέπει να είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι αγαπημένοι.

[Ενώ ζούσε ο άγιος Βασίλης, ο αδελφός του, ο άγιος Γρηγόριος της Νύσσης, είδε το εξής όραμα: “’Ηταν νύχτα, όταν έγινε μία θεία λάμψη (“έλλαμψη”) από φως, την ώρα που (ο Βασίλειος) προσευχόταν στο σπίτι. Το φως εκείνο ήταν άυλο (άκτιστο) και, με τη δύναμη του Θεού, πλημμύρισε (καταφώτισε) όλο το οίκημα, χωρίς να το ανάβει κάποιο εύφλεκτο υλικό”!!!]

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ἀρχὴ τοῦ νέου ἔτους
1 Ἰανουαρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
(ὁ ἀριθμὸς 8.760)


ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ τῆς 31ης Δεκεμβρίου, ὅταν τὸ ρολόι χτυπᾷ 12 ἀκριβῶς, ἕνα ἔτος ―μὲ τὶς πίκρες καὶ τὶς χαρές του― σβήνει, καὶ ἕνα νέο ἔτος ἀνατέλλει. Τὸ παλαιὸ ἀνήκει πλέον στὴν ἱστορία. Οἱ 365 ἡμέρες του ἔχουν περάσει!
Τὸ σκεφθήκατε, ἀγαπητοί μου, αὐτό; Τί ἐπράξαμε κατὰ τὸ διάστημα τῶν 365 ἡμερῶν; Εμεθα χρεωμένοι γι᾿ αὐτές. Γιὰ νὰ δώσω μιὰ ἰδέα τῆς εὐθύνης ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ χρόνο ποὺ περνάει, θὰ φέρω μιὰ εἰκόνα, ἕνα παράδειγμα· θὰ μιλήσω παραβολικῶς. 

Ἕνας βασιλιᾶς εἶχε πολλοὺς ὑπηκόους. Ἐπειδὴ τοὺς ἀγαποῦσε, μιὰ μέρα ἔκανε σὲ ὅλους ἀπὸ ἕνα δῶρο. Τοὺς ἔδωσε ὡς μπουναμᾶ ἀπὸ ἕνα πουγγὶ γεμᾶτο χρυσᾶ νομίσματα. Τὸ πῆραν οἱ ἄνθρωποι, τὸ ἄνοιξαν, κι ἄρχισαν νὰ μετρᾶνε τὰ νομίσματα. Μετροῦσαν, μετροῦσαν…Ὅλοι βρῆκαν τὸ διο· μέσα στὸ πουγγὶ τοῦ καθενὸς ὑπῆρχαν 8.760 χρυσᾶ νομίσματα, 8.760 λίρες! Μεγάλο τὸ ποσό. Τὸ ἔδωσε ὁ βασιλιᾶς ἀπὸ καλωσύνη, γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν γιὰ τὸ καλὸ τὸ δικό τους καὶ τῶν ἄλλων. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ τί ἔκαναν· μπορεῖτε νὰ φανταστῆτε; Ἀντὶ μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ νὰ βοηθήσουν τὸ σπίτι τους καὶ τὴν κοινωνία, πῆραν τὸ πουγγί, πῆγαν κοντὰ στὸ ποτάμι, τὸ ἄνοιξαν καὶ ἄρχισαν νὰ πετᾶνε μία – μία τὶς λίρες μέσα στὸ νερό. Ὅλες τὶς λίρες τὶς πέταξαν στὸ ποτάμι! Ἂν ἦταν κάποιος ἐκεῖ καὶ τοὺς ἔβλεπε, τί θά ᾿λεγε; Ὅτι αὐτοὶ τρελλάθηκαν.
Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή, ἀγαπητοί μου. Ποιός εἶνε ὁ βασιλιᾶς αὐτός; Εἶνε ὁ Θεός. Ποιοί εἶνε οἱ ἄμυαλοι ὑπήκοοι; Ἐμεῖς. Καὶ ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς 8.760;

Πιάστε μολύβι, κάντε ἕνα πολλαπλασιασμὸ καὶ θὰ τὸ βρῆτε. Κάθε ἡμερονύκτιο ποὺ περνάει ἔχει 24 ὧρες, καὶ ὅλος ὁ χρόνος ἔχει 365 ἡμέρες. Οἱ 365 ἡμέρες ἐπὶ 24 ὧρες μᾶς κάνουν 8.760 ὧρες· τόσες ὧρες ἔχει ὅλο τὸ ἔτος. Ἀπὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ παλαιοῦ ἔτους μέχρι τὶς 31 Δεκεμβρίου πέρασαν, ἀγαπητοί μου, 8.760 ὧρες. Μέσα στὸ διάστημα αὐτὸ τί κάναμε; Τὶς ἀξιοποιήσαμε; Ἢ μοιάζουμε μ᾿ αὐτοὺς ποὺ πέταξαν στὸ ποτάμι ὅλες τὶς λίρες τους; Κάντε μιὰ ἔρευνα στὸν ἑαυτό σας, ἕναν ὑπολογισμό.
8.760 ὧρες! Μεταξὺ τῶν ὡρῶν αὐτῶν ὑπάρχουν ὧρες ποὺ ἀφιερώσατε σὲ ἀκρόασι τοῦ θείου λόγου καὶ σὲ μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς; Ὑπῆρξαν ὧρες ποὺ τρέξατε ν᾿ ἀκούσετε τὸ θεῖο κήρυγμα καὶ ὧρες ποὺ ἀνοίξατε τὸ Εὐαγγέλιο; Ἂν ὑπάρχουν, εἶστε μακάριοι. Ἔτσι ἀρχίζει τὸ Ψαλτήρι· «Μακάριος», λέει, καλότυχος κ᾿ εὐτυχισμένος ποιός εἶνε; αὐτὸς ποὺ ἔχει λεφτά, πολυκατοικίες καὶ ἐπιχειρήσεις λιμουζῖνες, διασκεδάσεις; «Μακάριος», λέει, ὁ ἄνθρωπος, «ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν… ἀλλ᾿ ἢ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός» (Ψαλμ. 1,1-2). Μακάριος ὅποιος παίρνει στὰ χέρια του τὴ Γραφὴ καὶ τὴ διαβάζει. Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν· τὸν περασμένο χρόνο ὁ ἄγγελός σας σᾶς εἶδε νὰ κρατᾶτε στὰ χέρια τὸ Εὐαγγέλιο νὰ διαβάζετε; ὁ Χριστὸς ὁ διος λέει· «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11,28).
Πέρασαν 8.760 ὧρες. Σᾶς ἐρωτῶ· Μέσα σ᾿ αὐτὲς ὑπῆρχε καμμιὰ ὥρα ποὺ ἀφιερώσατε σὲ προσευχή; Στὰ παλαιὰ τὰ χρόνια οἱ Χριστιανοὶ διέθεταν ὧρες ὁλόκληρες γιὰ προσευχή. Τώρα; Ὑπάρχει ὥρα ποὺ ὁ ἄγγελός σας σᾶς βλέπει γονατισμένους νὰ προσεύχεσθε στὸ Θεό; Ὤ ἂν ξέραμε τί δύναμις εἶνε ἡ προσευχὴ καὶ τί χάνουμε ποὺ δὲν προσευχόμεθα! Πόσα ἄλυτα προβλήματα (προσωπικά, οἰκογενειακά, ἐπαγγελματικὰ κ.ἄ.) θὰ εχαμε λύσει, ἂν χρησιμοποιούσαμε τὸ κλειδὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός! Πόση παρηγοριὰ ἔχει ἡ ὥρα ποὺ λές· Κύριε ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστέ, διὰ πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων ἐλέησόν με!
Πέρασαν 8.760 ὧρες. Μέσα σ᾿ αὐτὲς εἶχες κάποια ὥρα καὶ ἡμέρα νηστείας; Ὡρισμένες ἡμέρες, ὅπως ἡ Τετάρτη, ἡ Παρασκευή, ἡ Μεγάλη Παρασκευή, ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ νηστεύῃ. Ἕνας πολιτικός μας ἔκανε περιοδεία σὲ χωριά, κι ὅταν ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα του ἐκαυχᾶτο· ―Δεκαπέντε μέρες περιώδευσα δεκαπέντε χωριά· καὶ κάθε μέρα εἶχα σφαχτὸ κρέας… Καὶ ἕνας χωριάτης, τσοπᾶνος, τὸν ρωτάει· ―Καλά, ὑψηλότατε, μέσα σὲ δεκαπέντε μέρες δὲν ὑπῆρχε καμμία Τετάρτη, καμμία Παρασκευή; Ὅλες πάσχα ἤτανε;… Ἔτσι μερικοὶ σβήσανε τὶς ἡμέρες τῆς νηστείας· καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀκόμη καταλύουν. Ὁ διάβολος πῆρε γομμολάστιχα καὶ τά ᾿σβησε ὅλα αὐτά.
Πέρασαν 8.760 ὧρες! Σᾶς ἐρωτῶ· μέσα σ᾿ αὐτὲς ὑπάρχει μιὰ ὥρα μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως; Εἶνε ὥρα εὐλογημένη, ὥρα ποὺ βάζεις τὸν διάβολο κάτω καὶ τὸν πατᾷς. Εἶνε ὥρα ποὺ ἐπάνω στὸν οὐρανὸ παιανίζει ἡ μουσικὴ τῶν ἀγγέλων. Εἶνε ἡ ὥρα ποὺ γονατίζεις μπροστὰ στὸν πνευματικὸ καὶ ἀνοίγεις τὸ στόμα σου ὄχι νὰ κατηγορήσῃς καὶ νὰ κατακρίνῃς ἄλλον, ἀλλὰ γιὰ νὰ πῇς· Ἥμαρτον, Θεέ μου, συχώρεσέ με!… Καὶ ἔχεις νὰ πῇς πολλὰ ἁμαρτήματα. Ἐξοικονόμησες μιὰ ὥρα νὰ πᾷς στὸν ἐξομολόγο ν᾿ ἀνοίξῃς τὴν καρδιά σου, νὰ κλάψῃς καὶ νὰ πῇς «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» καὶ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 18,13· 23,42); Τὸ ἔκανες αὐτὸ τὸν περασμένο χρόνο;
Πέρασαν 8.760 ὧρες. Μήπως λησμόνησες μιὰ ἄλλη ὥρα, ὥρα χρυσῆ; Εἶνε ἡ ὥρα τῆς ἐλεημοσύνης. Ἄνοιξες τὸ χέρι σου καὶ ἔδωσες κρυφά, μυστικά, μὲ τὴν καρδιά σου, κάτι ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὸν ἱδρῶτα σου σὲ ἕνα δυστυχισμένο ἄνθρωπο; Χέρι ποὺ σκορπάει τὸ καλό, εἶνε χέρι Θεοῦ, εἶνε χέρι Χριστοῦ.
Πέρασαν 8.760 ὧρες. Μέσα σ᾿ αὐτὲς ὑπῆρχε ἆραγε καὶ ἡ κορυφαία ὥρα, ἡ ὥρα τῆς θείας κοινωνίας; Εἶνε ἡ ὥρα ποὺ μετανοημένος, ἐξωμολογημένος, καθαρισμένος, ἀφοῦ ἔχῃς ἀγαπηθῆ μὲ τὸν ἐχθρό σου καὶ μὲ τὸ δάκρυ τοῦ λῃστοῦ στὰ μάτια σου ἔρχεσαι ἐμπρὸς στὴν ὡραία πύλη καὶ κοινωνεῖς τῶν ἀχράντων μυστηρίων. «Λάβετε φάγετε…» (Ματθ. 26,26). Ἡ ὥρα αὐτὴ δὲν συγκρίνεται· δὲν πωλεῖται, δὲν ἀγοράζεται. Εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν ὡρῶν.

Ὑπάρχουν λοιπὸν τέτοιες ὧρες; Σᾶς ἐρωτῶ ἀδέρφια μου, ἐρωτῶ πρῶτο τὸν ἑαυτό μου. Δὲν ἔχουμε δυστυχῶς τέτοιες ὧρες. Οἱ ὧρες μας εἶνε ὧρες ἁμαρτίας, ὧρες διαβόλου· μόνο ὧρες Θεοῦ δὲν εἶνε. Σπαταλοῦμε τὸ χρόνο, σὰν αὐτοὺς ποὺ πέταξαν τὶς λίρες στὸ ποτάμι.
Εμαστε ἀδικαιολόγητοι. Τὸ Εὐαγγέλιο λέει, ὅτι οἱ κάτοικοι τῶν Ἰεροσολύμων στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ εἶχαν μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον. Ὅταν ἄκουσαν, ὅτι παρουσιάστηκε κήρυκας καὶ ἐξομολόγος, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἔκλεισαν τὰ μαγαζιά τους, πῆραν τὰ παιδιά τους, βάδισαν χιλιόμετρα, πέρασαν τὸν Ἰορδάνη, κ᾿ ἔφθασαν στὴν ἔρημο, γιὰ ν᾿ ἀκούσουν τὸ κήρυγμα καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦν τὰ ἁμαρτήματά τους. Καὶ ἐξωμολογοῦντο ὅλοι «ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ» (Μᾶρκ. 1,5). Σήμερα πολλοὶ λεγόμενοι Χριστιανοὶ ἀδιαφοροῦν. Ἀκοῦνε τὴν καμπάνα καὶ δὲν τρέχουν στὴν ἐκκλησία. Ἄλλοτε, ὅταν δὲν εἶχαν ἐξομολόγο στὸ μέρος τους, πήγαιναν στὸ Ἅγιον Ὄρος, εὕρισκαν πνευματικὸ καὶ ἐξωμολογοῦντο. Ποιός πάει τώρα στὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ ἐξομολογηθῇ;
8.760 ὧρες ἔχει τὸ ἔτος καὶ168 ὧρες ἔχει ἡ ἑβδομάδα. Χριστιανέ μου, ἀφιέρωσε στὸ Θεὸ μία ὥρα τὴν ἑβδομάδα καὶ ἔλα στὴν ἐκκλησία! Ὧρες ὁλόκληρες διαθέτεις ἀλλοῦ· γιὰ τὸ Θεὸ τίποτα; Τὸν ξεχάσαμε. Εμαστε γενεὰ μοιχαλίς, δέντρα ἄκαρπα κατάλληλα μόνο γιὰ τὴ φωτιά. Τὸ λέει ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής· «Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλεται» (Ματθ. 7,19).
Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστε τὸν Ἰωάννη. Τί λέει ὁ Ἰωάννης; Μιὰ λέξι, ἕνα κλειδὶ μᾶς δίνει· «Μετανοεῖτε» (Ματθ. 3,2), δηλαδὴ ἀλλάξτε μυαλό, ἀλλάξτε δρομολόγιο, γιατὶ ὅπως πᾶτε θὰ βρεθῆτε στὸ γκρεμό, στὴν κόλασι. Ἀλλάξτε πρόγραμμα, ἀξιοποιῆστε τὸ χρόνο ποὺ χαρίζει ὁ Θεός, μὴ τὸν σπαταλᾶτε.
Ἂν μπορούσαμε, ἀγαπητοί μου, ν᾿ ἀκούσουμε τί ζητοῦν οἱ κολασμένοι στὸν ᾅδη, ξέρετε τί θέλουν; Μιὰ στιγμή, ἕνα δευτερόλεπτο, νὰ ξαναγύριζαν στὴ ζωή, γιὰ νὰ ποῦν «Ἥμαρτον» καὶ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 15,18,21· 23,42). Γι᾿ αὐτὸ ἐμεῖς μὴ χάνουμε καιρό. Ἂς συναισθανθοῦμε τί χάσαμε, ἂς μετανοήσουμε, ἂς κλάψουμε. Καὶ στὸ ἑξῆς νὰ προσπαθήσουμε ὅλες οἱ ὧρες ν᾿ ἀξιοποιηθοῦν. Νὰ δώσουμε ὑπόσχεσι στὸ Θεό, ἐφέτος νὰ μὴν κερδήσῃ ὁ διάβολος οὔτε μία ὥρα. Ὅλες οἱ ὧρες, ὅλες οἱ μέρες, ὅλες οἱ βδομάδες, ὅλη ἡ ζωή μας νά᾿ νε κοντὰ στὸ Θεό, κοντὰ στοὺς ἀγγέλους, κοντὰ στὴν Παναγιά, γιὰ νά ᾿χουμε τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† “Επίσκοπος Aὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίας Μαρκέλλης Βοτανικοῦ – Ἀθηνῶν τὴν 31-12-1961

Πώς η αγάπη γίνεται φως



Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα θλιμμένο τσοπανόπουλο. Είχε ένα κοπάδι στο βουνό. Κοντά σ’ ένα πλατάνι ήταν η καλύβα του.
Το χειμώνα την έδερνε το χιόνι και το καλοκαίρι τη χτυπούσε ο ήλιος. Το πλατάνι και η γάργαρη βρυσούλα δρόσιζαν το τσοπανόπουλο.

Ολημερίς έβοσκε τα πρόβατα του. Το βράδυ διάβαζε κάτι φύλλα. Δεν ήταν παραμύθια. Ήταν οι προσευχές της μάνας του. Όλη τη νύχτα κοίταζε τ’ αστέρια και αναρωτιόταν αν υπάρχει η αν μπορεί να υπάρξει μέσα του κάποιο αστέρι, κάποιο φως. Θα μπορούσε άραγε να γίνει φως και αν ο Θεός που είναι φως δίνει το φως, πως το τσοπανόπουλο ήταν ακόμη θλιμμένο;

Δεν δικαιολογείται, μονολόγησε, να πιστεύω στο φως και να μην είμαι φως. Κάτι πρέπει να κάνω. Σκέφτηκε λοιπόν αν ξεκινήσει να μάθει την τέχνη να γίνει φως. Άφησε το κοπάδι σε ένα φίλο του τσοπάνο και ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι του πάνω στο άλογό του. Την πρώτη νύχτα κοιμήθηκε σε μια καλύβα που την είχαν φτιάξει κυνηγοί. Έβγαλε λίγο τυρί και ψωμί από το ταγάρι του και έφαγε. Το πρωί σηκώθηκε και άρχισε να κατηφορίζει την άλλη πλευρά του βουνού που ήταν γεμάτη πλατάνια και θυμάρια. Όλος ο τόπος ευωδίαζε! Το τσοπανόπουλο όμως συνέχισε να ψάχνει τον τρόπο για να γίνει φώς.

Προχωρώντας πιο κάτω, αντίκρισε μια καλύβα όμοια με τη δική του, κάποιος σκάλιζε τον κήπο. Πλησίασε και είδε μια γριούλα.
- Καλημέρα κυρούλα της είπε.
- Καλή στράτα γιόκα μου, του απάντησε.
- Τι καλό κάνεις;
- Σκαλίζω τις ντοματιές παιδί μου. Μπορεί να με βοηθήσεις λίγο; Μετά χαράς, είπε το παλικάρι και κατέβηκε από το άλογό του.

Αμέσως άρχισε να σκαλίζει το χώμα με ευχαρίστηση. Σε λίγη ώρα ο κήπος ήταν έτοιμος.
- Σ’ ευχαριστώ γιέ μου του είπε η γριούλα. Έλα αν θέλεις να ξεκουραστείς στο φτωχικό μου τώρα.
- Ευχαριστώ μα δεν μπορώ της είπε. Μήπως ξέρεις όμως να μου πεις πως μπορώ να γίνω φώς;

Η γριούλα χαμογέλασε και του είπε. «Προχώρα και βοήθα, και θα βρεις αυτό που θέλεις.» Το παλικάρι την ευχαρίστησε και έφυγε. Στο πρώτο χωριό της βουνοπλαγιάς συνάντησε κατά σύμπτωση κάποιον γεράκο που σκάλιζε τον κήπο του. Βοήθησε πάλι τον γεράκο και εκείνος στην ερώτηση πως θα γίνει φως του είπε το ίδιο. «Προχώρα και βοήθα».

Μπα! Σκέφτηκε. Δυο άνθρωποι μου είπαν το ίδιο. Κάποια σοφία θα κρύβουν αυτά τα λόγια τους. Προχώρησε χαρούμενος στο δρόμο του. Συνάντησε αυτή τη φορά ένα κοριτσάκι που έκλαιγε. Γιατί κλαίς μικρή μου; Της είπε. Κόπηκα και μάτωσε το χέρι μου του απάντησε. Τότε το τσοπανόπουλο έβγαλε το μαντήλι του και περιποιήθηκε το χέρι της μικρής. Τα παιδικά δάκρυα σταμάτησαν και το χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της μικρής.

Το τσοπανόπουλο συνέχισε το ταξίδι του και όπου πήγαινε έδινε βοήθεια σε όποιον μπορούσε. Σε ανθρώπους και ζώα. Ώσπου ξαφνικά μια μέρα, καθώς επέστρεφε στην καλύβα του συναντήθηκε με τον βασιλιά της χώρας που είχε βγει για κυνήγι. Καλό μου παλικάρι γεια χαρά σου. Με τι λούζεσαι και είναι τόσο φωτεινό το πρόσωπό σου, του είπε. Μόνο με νερό πλένομαι του απάντησε.

Κάποιο μυστικό θα κρύβεις του είπε γιατί είσαι ολοφώτεινο. Σε όλη μου τη ζωή ήθελα να είμαι φώς και να έχω φωτεινό πρόσωπο. Δυο ανθρώπους που συνάντησα μου είπαν «Προχώρα και βοήθα» έτσι λοιπόν εγώ αυτό έκανα πάντοτε. Μπράβο σου του είπε. Έγινες φως! Γιατί τι άλλο είναι το φως παρά η αγάπη;

Αφού δεν έχω δικό μου παιδί έλα μαζί μου για να γίνεις διάδοχός μου κάποια ημέρα του είπε. Έπειτα από πολλά χρόνια το τσοπανόπουλο έγινε ένας καλός άρχοντας που δίδασκε στο λαό του την αγάπη που φέρνει το φως. Εδώ τελειώνει το παραμύθι μου. Κοντά του ίσως βρήκαμε και εμείς μια πτυχή της ζωής. Το φως ζητά την αγάπη. Τα δυο μαζί θα μας οδηγήσουν πολύ ψηλα. Ας γίνουμε και εμείς φως και ας σκορπίζουμε την αγάπη!!!

«Ευχαριστούμε τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Δανιήλ Σάπικα για το κείμενο».


Έπειτα θα΄ρθουν οι εκπλήξεις...



Εμείς όλοι οι τσαλακωμένοι και δυσκολεμένοι της ζωής, που έχουμε φάει τα σκοτάδια μας με το κουτάλι, πρέπει να καταλάβουμε, ότι το ύφασμα που κάποτε σχίστηκε, δεν μπορεί να γίνει ποτέ το ίδιο. Η ραφή ή ουλή θα φαίνεται πάντα. Αυτό όμως, δεν είναι αναγκαστικά αδιέξοδο. Δεν ζητάμε την τελειότητα αλλά τον εαυτό μας. Και ο εαυτό μας, χρειάζεται μια βαθιά αγκαλιά γι αυτό που είναι, και όχι γι αυτό που θα θέλαμε να είναι. Είναι φώς και σκοτάδι μαζί. Ιερός και βέβηλος, σεμνός και πρόστυχος, άγιος και αμαρτωλός. Η αποδοχή είναι η αρχή για το ταξίδι. Έπειτα θα έρθουν και οι εκπλήξεις…

π. λίβυος

"Ἂν συνεχιστεῖ ὁ τρόπος σκέψεως καὶ ζωῆς τοῦ παλιοῦ χρόνου καὶ στὸν νέο, τότε τί νόημα ἔχει κάθε εἶδος ἑορτῆς;"

Εἶναι μία χαρὰ κάθε νέα ἀρχή. Πρόκειται γιὰ ἕνα καινούργιο ξεκίνημα. Ἕναν φωτεινὸ ἥλιο ποὺ ἀνατέλλει μὲ νόημα καὶἐλπίδα. Κάθε νέο ξεκίνημα εἶναι ἕνα εὐχάριστο ἄθλημα. 
Ὁ νέος χρόνος δημιουργεῖ ἀπολογισμούς, σκέψεις, σχέδια, προγράμματα, συγκινητικοὺς ἐνθουσιασμούς. Χρειάζεται ὁπωσδήποτε γιὰ ὅλα αὐτὰ ὑπεύθυνος ἀγώνας. Ἡ κάθε ἀρχὴ μᾶςἀνανεώνει σημαντικά. Λησμονοῦμε τὰ παλαιὰ κι ἐπεκτεινόμαστε στὰ νέα.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διδάσκει ὡραία πὼς ὁ χρόνος θὰ περάσει εὐτυχισμένα ἂν ποιεῖς εὐχάριστα τὸ θεῖο θέλημα. Ἂν ἐργάζεσαι τὴ δικαιοσύνη, ἡ ἡμέρα σου θὰ εἶναι καλή. Ἂν ἁμαρτάνεις, ἡ ἡμέρα σου θὰ εἶναι πονηρή, ταραγμένη καὶ σκοτεινή. Ἂν πιστεύεις στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἐφαρμόζεις, ὅλος ὁ χρόνος σου θὰ πηγαίνει καλά. Ἂν ὅμως παραμελεῖς τὴνἀρετὴ κι ἐξαρτᾶσαι ἀπὸ τοὺς ἀριθμοὺς τῶν ἡμερῶν, θὰ μείνεις ἔρημος καὶ φτωχὸς ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθά.
Τὸ πρόσφατο παρελθὸν ποὺ ἔφυγε πῆρε μαζί του πολλὰ στοιχεῖα ἱερότητος, ὡραιότητος, εἰρήνης, ἡσυχίας καὶ χαρᾶς.Ἑορτάζουμε τί; Τὴν ἀπώλεια τῆς σοφίας, τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ πραγματικοῦ πλούτου; Ἑορτάζουμε τὴν εἴσοδο τοῦ νέου χρόνου γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε πρόσφατα κακὰ καὶ νὰ ὁλοκληρώσουμε καταστροφές; Ὁ χρόνος ποὺ πέρασε εἶχε θυμό, μίσος, κακία, οἴηση καὶ μεγάλη ταραχή. Δυστυχῶς ἡ ἴδια κατάσταση συνεχίζεται. Ἐπικρατεῖ τὸ συμφέρον, ὁ ἀτομισμός, ἡκερδοσκοπία καὶ μόνο ἡ προσωπικὴ καλοπέραση.
Οἱ χριστιανοὶ ἔμειναν θεατὲς ἁπλοὶ τῶν πικρῶν γεγονότων, κάποιοι ἐπηρεάστηκαν κιόλας καὶ ἄλλοι παρασύρθηκαν. Δὲν χαμογελᾶμε πιά, δὲν λέμε ζεστὰ καλημέρα, δὲν συμπαραστεκόμαστε εἰλικρινά. Δὲν ἀφήσαμε τὴν πονηριά, τὴν παραξενιά, τὴν γκρίνια, τὸ κουτσομπολιό, τὴν κατάκριση καὶ τὴν ἀχόρταγη ἐγωκεντρικότητά μας. Παρασυρθήκαμε ἀπὸ τὴ νοσηρὴἀπληστία, τὴ δαιμονοκίνητη χαιρεκακία καὶ τὸ κλείσιμο στὸ καβούκι τοῦ ἐγώ μας.
Ἂν συνεχιστεῖ ὁ τρόπος σκέψεως καὶ ζωῆς τοῦ παλιοῦ χρόνου καὶ στὸν νέο, τότε τί νόημα ἔχει κάθε εἶδος ἑορτῆς; Ἂν ὁ νέος χρόνος εἶναι ὁλόιδιος, γιὰ νὰ μὴν πῶ χειρότερος, τί διαφορὰ ὑπάρχει; Τί νέα ἀρχὴ θὰ τεθεῖ; Μήπως τὰ γέλια θὰ πρέπει νὰμᾶς ὁδηγήσουν σὲ δάκρυα; Μήπως θὰ πρέπει νὰ ξαναμιλήσουμε σοβαρὰ γιὰ εἰλικρινῆ μετάνοια; Ἀξίζει νὰ κάνουμε αὐτὸ τὸπολύτιμο δῶρο στὸν ἑαυτό μας. Ἂς ἀναχωρήσει ὁ παλιὸς χρόνος μὲ τὶς κακίες τοῦ ἀνεπίστρεπτα. Ἂς εἶναι ὁ νέος χρόνοςἀρχὴ οὐσιαστικῆς ἀλλαγῆς. Ἂς ἀποτελέσει σταθμὸ τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Νὰ ἀναγεννηθεῖ ἕνας νέος ἐαυτὸς καὶ νὰ παραμείνει νέος στὸ πέρασμα τῶν χρόνων.
Δὲν γνωρίζουμε καθόλου τί μᾶς κρύβει τὸ νέο ἔτος. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστὸς εὐλογεῖ χρόνους καὶ καιρούς. Εἶναι Αὐτὸς ποὺγεννήθηκε καὶ βαπτίσθηκε ὡς ἄνθρωπος. Πειράχθηκε ὡς ἄνθρωπος, ἀλλὰ νίκησε ὡς Θεὸς καὶ μᾶς παρακινεῖ σὲ ἀντίσταση. Πείνασε, δίψασε, κουράστηκε, ἀποκοιμήθηκε, πλήρωσε φόρους, γιὰ νὰ πλησιάσει πιὸ πολὺ τὸ πλάσμα του. Τὸν ὀνομάζουν Σαμαρείτη, τὸν θεωροῦν δαιμονισμένο, τὸν πετροβολοῦν καὶ ὑπομένει ἀγέρωχα. Τὸν πετροβολοῦν, τὸν πουλοῦν, τὸν τραυματίζουν, τὸν κακοποιοῦν, τὸν ποτίζουν ξίδι, τὸν σταυρώνουν, τὸν λογχίζουν καὶ τὸν θάβουν. Προσεύχεται, δακρύζει, κατεβαίνει στὸν Ἅδη, ἀνίσταται, ἀναλαμβάνεται στοὺς οὐρανούς. Ἀποτελεῖ τὸ αἰώνιο πρότυπο καὶ γιὰ τὸν καινούργιο χρόνο καὶ γιὰ μία νέα ἀρχή.

Tου Μωυσῆ Ἁγιορείτου (†)
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Μακεδονία 30/12/2012

Ο χρόνος και ο κόσμος της φθοράς



“Μόνο μία ἐλπίδα ὑπάρχει γι’ αὐτόν, 
νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴ φθορά: 
ὁ Χριστός, ὁ λυτρωτής, 
ὁ καθαιρέτης τῆς φθορᾶς”.

Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε.

Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲ μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη. Τοῦτο τὸ πράγμα ποὺ τὸ λέμε Χρόνο, τὸ ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε ἐξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θὰ μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἂν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε καλὰ τί εἶναι καὶ τί κάνει.

Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μὲ μία καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, ποὺ νὰ τὸν ξεχνᾶ κανένας καὶ νὰ θαρρεῖ πὼς δὲν ὑπάρχει, αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ μόνο πράγμα ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ δὲ μπορεῖ ἡ διάνοιά μας, μὲ κανέναν τρόπο, νὰ καταλάβει πὼς κάποτε δὲν θὰ ὑπάρχει, πὼς θὰ καταστραφεῖ, πὼς θὰ λείψει. Πῶς, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ «κάποτε» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρόνος; Πῶς μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανένας πῶς κάποτε θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ «κάποτε»;

Ἂν λείψει ὁ Χρόνος θὰ λείψουνε ὅλα τὰ πάντα. Αὐτὸς τὰ γεννᾶ, κι αὐτὸς πάλι τὰ λυώνει, τὰ κάνει θρύψαλα, καὶ τὰ ἐξαφανίζει. Γι’ αὐτὸ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες λέγανε στὴ Μυθολογία τους πώς ὁ Κρόνος, δηλαδὴ ὁ Χρόνος, ἔτρωγε τὰ παιδιά του. Γέννηση, μεγάλωμα, φθορὰ καὶ θάνατος εἶναι τ’ ἀκατάπαυστα ἔργα του. Ἐνῶ βρίσκεται γύρω μας, ἀπάνω μας, μέσα μας, δὲν τὸν νοιώθουμε ὁλότελα, αὐτὸν τὸν ἀκατανόητο ἄρχοντά μας, αὐτὸν πού εἶναι φίλος κι ἐχθρός μας, γιατί αὐτὸς μᾶς φέρνει ὅλα τὰ καλὰ πού μᾶς χαροποιοῦνε, κι ὅλα τὰ κακὰ πού μᾶς πικραίνουνε. Μᾶς δίνει τὴ γέννηση, τὴ γλυκειὰ λέξη τῆς ζωῆς, τὴ χαρὰ τῆς νιότης, τὴ δύναμη τῆς ἀντρείας, μᾶς δωρίζει παιδιά, ἐγγόνια, ἔργα λαμπρὰ πού μᾶς ξεγελοῦνε, κάθε λογῆς εὐχαρίστηση κι ἀνάπαψη. Καὶ πάλι, ὁ ἴδιος μᾶς δίνει τὶς στενοχώριες, τὶς θλίψεις, τοὺς πόνους, τὶς ἀρρώστειες, τὸ ἀπίστευτο ἄλλαγμα καὶ χάλασμα τοῦ κορμιοῦ μας καὶ τῶν ἔργων, πού κοπιάσαμε νὰ τὰ κάνουμε, καὶ στὸ τέλος μᾶς ποτίζει τὸ φαρμάκι ἀπὸ τὸ ἴδιο ποτήρι πού μᾶς πότισε τὸ γλυκὸ κρασὶ τῆς χαρᾶς, δίνοντάς μας τὸν θάνατο, σ’ ἐμᾶς καὶ στοὺς δικούς μας.

Ὤ! ποιὸς θὰ πιάσει αὐτὸν τὸν κλέφτη, ποὺ μέρα-νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι, τὴν ὥρα ποὺ κοιμόμαστε καὶ τὴν ὥρα ποὺ εἴμαστε ξυπνητοί, ἀδιάκοπα, χωρὶς νὰ σταματήσει μήτε ὅσο ἀνοιγοκλείνει τὸ μάτι μας, τριγυρίζει παντοῦ, ὁλόγυρά μας, μέσα μας, στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι, μπαίνει σὲ κάθε μέρος, στὸν οὐρανὸ ποὺ γυρίζουνε τ’ ἄστρα καὶ στὰ καταχθόνια, σὲ κάθε στεριὰ καὶ σὲ κάθε θάλασσα, σὲ κάθε τρύπα, σὲ κάθε ζωντανὸ κι ἄψυχο, σὲ κάθε ἁρμὸ τοῦ βράχου, σὲ κάθε καρδιά, κι ὅλα τὰ παλιώνει, τὰ τρίβει σὰν τὴ μυλόπετρα, τὰ κάνει σκόνη· καὶ πάλι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὁ ἴδιος φτιάνει κάθε λογῆς κτίσμα καὶ κάθε πλάσμα, κάθε κορμί, κάθε τί ποὺ ὑπάρχει σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!

Ὅπως λοιπὸν ὅλα τὰ πάντα, ἔτσι κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε παίγνια στὰ χέρια αὐτοῦ τοῦ ἀκαταμάχητου γίγαντα, ποὺ εἶναι μαζὶ εὐεργέτης μας καὶ τύραννός μας. Καὶ δεχόμαστε τὸ ποτήρι ποὺ μᾶς κερνᾶ μὲ τὸ ʼνα χέρι του καὶ ποὺ ʼναι γεμάτο γλυκὸ κρασί, καὶ πίνουμε, καὶ τ’ ἄλλο ποτήρι ποὺ κρατᾶ στ’ ἄλλο χέρι του καὶ ποὺ ἔχει μέσα τὸ πικρὸ φαρμάκι. Τί εἶναι λοιπὸν αὐτὸ τὸ σκληρὸ παιχνίδι πού παίζει μ’ ἐμᾶς αὐτὸ τὸ τέρας, ποὺ δὲν ἔχει μήτε μορφή, μήτε φωνή, μήτε τίποτα ἀπ’ ὅ,τι ἔχουνε ὅσα πλάσματα γεννᾶ καὶ σκοτώνει, καὶ πού τὸ παίζει δίχως νὰ γελᾶ, μήτε νὰ κλαίει, ἀδιάφορος κι ἀνέκφραστος, κρύος σὰν φάντασμα, αὐτὸς ὁ ἴδιος πού ἀνάβει τὴ φλόγα τῆς ζωῆς;

Ἀλλοίμονο! Αὐτὴ τὴν ἄσπλαχνη μυλόπετρα ποὺ τ’ ἀλέθει ὅλα στὸν κόσμο, τὴ γιορτάζουμε κάθε πρωτοχρονιά, καὶ τὴ φχαριστοῦμε γιὰ ὅσα μᾶς ἔκανε πρίν, καὶ γιὰ ὅσα θὰ μᾶς κάνει ὕστερα, γιὰ τὰ πολλὰ κακὰ ποὺ θὰ πάθουμε ἀπ’ αὐτή, κοντὰ στὰ λίγα καλὰ ποὺ θὰ μᾶς φέρει καὶ ποὺ θὰ μᾶς τὰ πάρει βιαστικά. Ἐμεῖς εἴμαστε σὰν τοὺς δυστυχισμένους κατάδικους ποὺ καλοπιάνουνε τὸν δήμιό τους, σὰν τοὺς μονομάχους τῆς Ρώμης ποὺ χαιρετούσανε τὸν Καίσαρα, πρὶν νὰ σφάξει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, κράζοντάς του: «Χαῖρε, ὢ Καίσαρ, οἱ μελλοθάνατοι σὲ χαιρετοῦνε»! Ἔτσι, κ ἐμεῖς, χαιρετᾶμε τὸν καινούριο Χρόνο ποὺ θὰ μᾶς πάει πιὸ κοντὰ στὸ στόμα του γιὰ νὰ μᾶς φάγει, καὶ χοροπηδᾶμε καὶ τραγουδᾶμε οἱ δύστυχοι, σὰν τὰ σαλιγκάρια τοῦ Αἰσώπου, τὴν ὥρα ποὺ ψηνόντανε.

Τοῦτος ὁ ὑλικὸς κόσμος εἶναι τὸ βασίλειο τοῦ Χρόνου, ποὺ τὸν κάνει ν’ ἀνθίζει καὶ νὰ μαραίνεται ἀδιάκοπα. Ἡ φθορὰ εἶναι ὁ σκληρὸς νόμος ποὺ ἔβαλε ἀπάνω του τοῦτος ὁ τύραννος. Μ’ αὐτὴ τὴν ἄσπαστη ἁλυσίδα βαστᾶ καὶ τὸν ἄνθρωπο, σκλάβο ἀνήμπορον κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του.

Μόνο μία ἐλπίδα ὑπάρχει γι’ αὐτόν, νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὴ φθορά: ὁ Χριστός, ὁ λυτρωτής, ὁ καθαιρέτης τῆς φθορᾶς. Ἐκεῖνος ποὺ πάτησε τὸν θάνατο καὶ ποὺ εἶπε: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἄν ἀποθάνη ζήσεται. Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς. Ἐὰν τις φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰώνα»!

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ κλειδοκράτορας τοῦ μυστικοῦ κόσμου, λέγει: «Ἡ κτίσις ὑποτάχθηκε στὴ ματαιότητα, ἄθελά της, μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς κι αὐτὴ ἡ κτίση θὰ λευτερωθεῖ ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς φθορᾶς, στὴν ἐλευθερία τῆς δόξας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Γιατί γνωρίζουμε, πὼς ὅλη ἡ κτίση ἀναστενάζει καὶ πονᾶ μαζί μας ὡς τώρα. Κι ὄχι μοναχὰ ἡ κτίση, ἀλλὰ κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ποὺ ἔχουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα μας, ἀναστενάζουμε, περιμένοντας τὴν υἱοθεσία (δηλ. νὰ γίνουμε τέκνα τοῦ Θεοῦ), ἤγουν νὰ λυτρωθεῖ τὸ σῶμα μας ἀπὸ τὴ φθορά». Κι ἀλλοῦ λέγει: «Ἂν κατοικεῖ μέσα σας τὸ Πνεῦμα Ἐκείνου ποὺ ἀνάστησε τὸν Ἰησοῦ, Αὐτὸς ποὺ ἀνάστησε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τοὺς νεκρούς, θὰ ζωοποιήσει τὰ θνητὰ σώματά σας μὲ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ κατοικεῖ μέσα σας».

Ναί. Μοναχὰ ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Πατρὸς καὶ ποὺ πῆρε ἀπʼ Αὐτὸν κάθε ἐξουσία, θὰ δώσει τὴν ἀφθαρσία στοὺς ἀγαπημένους του, καταργώντας καὶ τὸν χρόνο καὶ τὸν τόπο τῆς ὕλης, ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς φθορᾶς. Νά, τί λέγει ὁ ἅγιος Πέτρος γι αὐτὴ τὴν ἀλλαγή: «Ἤξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν οἱ οὐρανοὶ ριζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται».

Καὶ στὴν Ἀποκάλυψη εἶναι γραμμένα τὰ παρακάτω λόγια γιὰ τὸν καινούριο κόσμο τῆς παλιγγενεσίας: «Καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἐκεῖ, καὶ χρείαν οὐκ ἔχουσι λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων».

Φώτης Κόντογλου

ΟΙ 52 ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑΣ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ



Κάθε φορά, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και τον Νέον έτος, οι εφημερίδες και τα περιοδικά όλου του κόσμου, αρχίζουν να γράφουν άρθρα, μελέτες, σχόλια γύρω από την χαρτοπαιξία, ρουλέτες και άλλα τυχερά παιχνίδια... Ταυτοχρόνως δημοσιεύονται αι «σοβαραί δηλώσεις» των διαφόρων μάγων, οραματιστριών και μέντιουμ, δια το τι περιμένει την ανθρωπότητα στον ερχόμενο νέο χρόνο. Ποιες καταστροφές θα γίνουν και που! Ποίοι μεγάλοι και ισχυροί του κόσμου τούτου «θα τα τινάξουν»! Ποια μεγάλη ηθοποιός θα τελέση τους γάμους της δια 11ην φορά ή και άλλα χειρότερα. Ετοιμάζονται εξ άλλου οι άνθρωποι για τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης. Σκέπτονται το 40ήμερο, τη νηστεία, το ότι θα Κοινωνήσουν. Σκέπτονται ακόμα τα ψώνια, το πλούσιο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τις επισκέψεις, τα δώρα, που θα πάρουν ή θα δώσουν, τα κάλαντα και χίλια δύο άλλα πράγματα, όπως εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια από τον ερχομό του Σωτήρος μας.
Καλά και ευλογημένα όλα αυτά, αλλά σκέπτονται, χωρίς να εμβαθύνουν και ορισμένα άλλα πράγματα... Σκέπτονται το τραπέζι με την πράσινη τσόχα, όπου θα γίνη η δια της χαρτοπαιξίας αναμέτρησις, ή την ρουλέτα.Θα παίξουν «έτσι για το καλό» χωρίς να γνωρίζουν, ότι, ενώ προετοιμάζουν τον εαυτόν τους σωματικώς (δια της νηστείας) και πνευματικώς (δια του εκκλησιασμού και Αγίας Κοινωνίας) για τις γιορτές, ταυτοχρόνως ανοίγουν τας θύρας δια την εν καλπασμώ είσοδον δαιμόνων, οι οποίοι μπορούν να ριζώσουν, όχι μόνον στις οικίες των, αλλά και μέσα σ' αυτούς τους πιστούς, μέχρι τελείας καταστροφής και αφανισμού των! Ακριβώς γι' αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο θα μιλήσουμε σ' αυτό το βιβλίο στους αγαπητούς μας αδελφούς και θα τους αποκαλύψομε όλες του τις πτυχές! Το φως του ηλίου της Βηθλεέμ δεν θα πρέπει να σκιαστεί από τα σύννεφα της Κολάσεως. Τα όσα θα εκθέσομε εδώ ίσως για πρώτη φορά γράφονται και αποκαλύπτονται.
Δεν πρόκειται περί των συνήθων πολυλογιών, οι οποίες εγράφησαν κατά καιρούς επί του θέματος της χαρτοπαιξίας, άλλα περί επισταμένης ερεύνης, την οποίαν επί μακρόν έκανε φίλος μου. 
Επισκέφθηκε προς τούτο διάφορα μέρη της Ασίας, όπως την έρημο Τάκλα-Μακάν, Θιβέτ, Ινδία και προσφάτως (1979) το Κατμαντού του Νεπάλ εις τους πρόποδας των Ιμαλαΐων! Είχε την δυνατότητα να συνομιλήσει επί του θέματος, με τους πλέον «αρμοδίους» απ αυτού σατανιστάς - Ινδουϊστάς! Ας μη λησμονούμε, ότι αυτή τη στιγμή διεξάγεται από αυτούς σε παγκόσμια κλίμακα επίθεση κατά του Χριστιανισμού και ειδικώς κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Αλλά απ’ αυτού εις έτερον πόνημα! Ιδού, λοιπόν, η ΑΛΗΘΕΙΑ, όπως έχει σύμφωνα με στοιχεία που βρήκαμε: Όταν σε παμπάλαιους χρόνους η μεγάλη ήπειρος του Ειρηνικού ωκεανού «Μοθ» άρχισε να συνταράσσεται από τρομερούς σεισμούς, δια να καταποντισθεί τελικά πριν από χιλιάδες χρόνια και με πληθυσμό πολλών εκατομμυρίων κατοίκων εις τα βάθη του ωκεανού, αρκετές χιλιάδες από αυτούς είχαν εγκαίρως μεταφερθεί στην Ανατολική Αφρική, την Κεντρική Αμερική και το Θιβέτ! Η ήπειρος «Μού» κατεστράφη και κατεποντίσθη από την οργή του Θεού, διότι οι κάτοικοί της ήσαν σατανολάτραι και έκφυλοι! Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι ο Θεός για την ιδία αίτία τιμώρησε και κατά τον ίδιον τρόπον και άλλους λαούς. Η Ατλαντίς! Τα Σόδομα και Γόμορρα! η Σίβαρις! η Μού!
Οι Ιερείς, οι εγκατασταθέντες εις τα Ιμαλάια, συνέχισαν το έργον των και αποτέλεσαν τον πυρήνα του Λευκού αδελφάτου, αυτής της Υπερ-μασωνικής οργανώσεως, η οποία δρα μέχρι των ημερών μας με αύξουσα ζωτικότητα! Οι Ιερείς αυτοί των Ιμαλαΐων ήλθαν εις επαφή με τους λαούς της Ασίας και τους δίδαξαν διάφορες τέχνες.Επειδή οι Κινέζοι ήσαν τότε πολυαριθμότεροι και ισχυρότεροι από τους άλλους Ασιατικούς λαούς, οι Ιερείς της «Μου» τους δίδαξαν την τυπογραφίαν, την παρασκευή και χρήσι χάρτου, πυρίτιδος, πυξίδα και άλλα πολλά, τα οποία «εφευρέθηκαν» εις την Ευρώπην μετά από πολλά χρόνια! Πριν ο Γουτεμβέργιος «εφεύρει» την τυπογραφίαν, ήδη προ Χριστού οι Κινέζοι εξέδιδον ημερησίαν εφημερίδα τρις της ημέρας!Η πρωινή έκδοσις ήτο επί ροζ χάρτου, η μεσημβρινή έκδοσις επί λευκού χάρτου και η εσπερινή επί γαλανού χάρτου! 
Κανονικά χαρτονομίσματα εκυκλοφόρουν εις την Κίναν 1500 χρόνια προ Χριστού!Οι ίδιοι εδιδάχθησαν να κάνουν χρήσιν νυκτερινών φώτων, υπό το φως των οποίων απέκρουον εχθρικάς επιθέσεις, αυτά τα οποία επέζησαν μέχρι των ημερών μας ως «Βεγγαλικά»! Ας μη ξεχνάμε, ότι η Βεγγάλη είναι στις Ινδίες και οι Ινδίες εις τους πρόποδας των Ιμαλαΐων!Φυσικά τα όσα εδίδαξαν οι απόγονοι των Ιερέων της «Μου» ήσαν με ανταλλάγματα Έτσι όλες οι θρησκείες της Ασίας διεβρώθησαν από τον σατανισμόν! Αλλά και στη Θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης έγινε κατόπιν κάποια προσπάθεια για να διαβρωθή από το Ταλμούδ και τους Ταλμουδιστάς! Από το «βιβλίο των εναλλαγών» στην τράπουλα… Διδάσκοντες τους Κινέζους και λοιπούς λαούς τις επιστήμες και τις τέχνες, οι απόγονοι των Ιερέων της «Μου», τους δίδαξαν και ΕΠΑΦΕΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ! 
Οι δαίμονες με τη σειρά τους τους δίδαξαν την μαντείαν και την μαγείαν. Τους έμαθαν δηλ. πως να βοηθούνται από τους δαίμονας κατά την διάρκειαν της ζωής των! Προς τον σκοπόν αυτόν συνετάγη 5.000 χρόνια προ Χριστού ειδικός κώδιξ οδηγιών με το όνομα «ΥΙ -ΚΙΝΓΚ» Με την βοήθειαν του οποίου έκτοτε διεκυβερνάτο η Κίνα και σχεδόν ολόκληρη η Ασία! Μα και ο κάθε σχεδόν Κινέζος θεωρούσε καθήκον του σε κάθε βήμα της ζωής του να προσφεύγη στη μαγεία του «Ιερού» αυτού βιβλίου, για να λάβη τον «Χρησμόν» από το εξάγραμμα, για το τι πρέπει να κάνη! Όπως αναφέρει η παράδοσις κατά την σύνταξιν του «ΥΙ- ΚΙΝΓΚ» προσήλθαν εκατοντάδες δαίμονες και έδωσαν, δια ζώσης οδηγίες, οι οποίες και κατεγράφησαν υπό των ειδικών γραφέων!Ήτο τόσο μεγάλης σημασίας ο συνταχθείς αυτός δαιμονικός Κώδικας, ώστε αυτός ο Κομφούκιος να πη: «Εάν επρόκειτο να προστεθούν μερικά ακόμη έτη στην ζωή μου, θα διέθετα πενήντα εξ αυτών για τη μελέτη του ΥΙ - ΚΙΝΓΚ (δηλ. του βιβλίου των εναλλαγών) και έτσι θα απέφευγα να πέσω σε μεγάλα σφάλματα»! Αργότερα ο ίδιος ο Κομφούκιος, προσέθεσε πολλά σχόλια εις τον Κώδικα ΥΙ- ΚΙΝΓΚ. Με την παρέλευσιν του χρόνου 48 άλλοι κινέζοι σοφοί προσέθεσαν και άλλα σχόλια και εξηγήσεις! (Βλέπε:) «GΗΙΝG μετάφρασις JΑΜΕ LΕGGΕ, βιβλιοθήκη Αμερικανικού Κογκρέσου, Δελτίον άρ. 63 - 19508. Από τα σπήλαια και τα άντρα του Θιβέτ στα σαλόνια και τα φτωχόσπιτα Πριν προχωρήσωμε θα πρέπει να αναφέρωμεν, ότι όπως προκύπτει από αρχαία κείμενα, ο Κώδιξ Υι – Κίνγκ ήδη υπήρχε το 3322 π.Χ. ο δε Κομφούκιος έζησε τον 6ον π.Χ. αιώνα! Αλλά ας εξετάσουμε το τι είναι το «βιβλίον των εναλλαγών» και πώς εφαρμόζεται! Φυσικά θα το κάμωμεν αυτό όσον το δυνατόν πιο περιληπτικά, διότι το βιβλίο αυτό αποτελείται από 1.000 και πλέον σελίδες κείμενο και άλλες περίπου 1.000 σελίδες με σχόλια. Σύμφωνα με την Κινεζική παράδοση μέσα από τον Χω ανεδύθη ένα τέρας, το οποίον ήτο διαστάυρωσις δράκοντος και ίππου. Αυτό έφερε στη ράχη του σχήματα υπό μορφήν μαύρων κύκλων! Από ένα άλλο ποταμό, τον Λω, ανεδύθη μια χελώνα, η οποία έφερε στη ράχη της σχήματα υπό μορφήν ερυθρών κύκλων! Ο ποταμός Χω είναι γνωστός σήμερον ως Γιάνγκ Τσεκιάγκ δηλαδή ο Κίτρινος ποταμός! Οι σοφοί κινέζοι της παλαιάς εποχής έκαναν ένα συνδυασμό των οχημάτων, τον οποίον ονόμασαν «χάρτην της μαντείας» και ο οποίος διατηρήθηκε ως κειμήλιον εις τα ανάκτορα μέχρι το 10079 π.Χ. Ο τρόπος της μαντείας ήτο ο εξής: ένα νόμισμα ή δίσκος έφερε από την μια πλευρά ένα μαύρο κύκλον και από την άλλη ερυθρόν. Κάτι που θα λέγαμε σήμερα «Κορώνα ή Γράμματα», ο επιθυμών να λάβη τον χρησμόν ερριχνε τον κύκλο εξ (6) φορές και κατέγραφε το αποτέλεσμα εις μίαν κάθετον γραμμήν! Κατόπιν θα άνοιγε το βιβλίον των εναλλαγών Υί -Κίνγκ και θα εύρισκε εκεί την επεξήγησι του δαιμονικού χρησμού! Κατ’ αρχάς οι συνδυασμοί ήσαν εκατοντάδες (δια την ακρίβειαν 512) ! Αργότερα όμως σταθεροποιήθηκαν στους 64! Και αργότερα οι μικροί αντεκατεστάθησαν δια γραμμών. Ένας μαύρος κύκλος έγινε μία γραμμή! Και ο ερυθρός δύο διακεκομμένες γραμμές ίσες προς το μήκος της μεγάλης γραμμής! Το βιβλίο των «εναλλαγών» του έδιδε την εξήγηση!… Ο άνθρωπος ήτο πλέον ήσυχος και γνώριζε το πώς να αντιμετώπιση το κάθε του πρόβλημα οικογενειακό, εμπορικό επαγγελματικό! Τον λόγο είχε πάντοτε το Υι -Κίνγκ! Περί το 600 π.Χ., όταν οι Εβραίοι ακόμη ήσαν στη δουλεία της Βαβυλώνος, πολλοί εξ αυτών ήλθαν σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το Yi-Κίνγκ εις χώρας εκτός των σινικών τειχών και μερικοί μάλιστα έφτασαν στα κρησφύγετα του Λευκού Αδελφάτου εις τα Ιμαλάια. Το αποτέλεσμα ήτο ένα συνέδριον όλων των ενδιαφερομένων, εις το οποίον κατά την παράδοσιν προσήλθαν και 365 δαίμονες. Οι περισσότεροι εξ αυτών συμφώνως προς τα Κινέζικα κείμενα ήσαν «μικρού αναστήματος (2.5 – 3 ποδών ύψους), πολύ δύσμορφοι, βρωμεροί και μερικοί εξ αυτών έφερον στολές μαύρου και ερυθρού χρώματος με μαύρους κύκλους ή γραμμές». Οι δαίμονες αυτοί εδίδαξαν συνολικώς 18 διάφορα «τυχερά» παιχνίδια εις τους συνέδρους, εκ των οποίων επέζησαν μέχρι των ημερών μας μόνον μερικά παιχνίδια. Περί των λοιπών απωλέσθη κάθε πληροφορία! Για κάθε δε σύμβολο και είδος τυχερού παιχνιδιού διορίσθηκε και ο «αρμόδιος» δαίμων! Η τράπουλα στην Ελλάδα Στην Ελλάδα φέρανε τα χαρτιά οι Βενετσιάνοι. Τα φέρανε αρχικά στα Επτάνησα και διατήρησαν εδώ στη πατρίδα μας το ιταλικό τους όνομα. Η ιταλική ορολογία «τράπουλα» σημαίνει φάκα, παγίδα, απάτη. Αλλά και η άλλη ιταλική ορολογία «κοντσίνα» σημαίνει επίσης παγίδα, συμπαιγνία. Τα πρώτα ελληνικά χαρτιά τυπώθηκαν στη Βιέννη από φιλέλληνες ύστερα από την επανάσταση του 1821 και είχαν πατριωτικό χαρακτήρα. Οι φιγούρες τους παριστάνανε ήρωες, μορφές του εθνικού αγώνα, όπως τον Κολοκοτρώνη, τον Μιαούλη, τον Κανάρη, τον Ρήγα, τον Υψηλάντη και άλλους. Στην τράπουλα εκείνη είχε ντάμες την «θεά» Αθηνά, την Καρτερία κ.λ.π. Μια τέτοια τράπουλα σώζεται στο Εθνολογικό Μουσείο.Γύρω στον 16ον αιώνα ήτανε τόσο μεγάλο το πάθος της χαρτοπαιξίας στις διάφορες χώρες, ώστε δεν υπήρχε λαϊκό εστιατόριο χωρίς τράπουλα καινούργια ή παλιά. Στην Ελλάδα υπήρξαν αντιδράσεις για το παιγνίδι αυτό. Χαρακτηρίσθηκε πολύ γρήγορα σχολείο διαφθοράς και απάτης, αιτία καταστροφής για την οικογένεια και την κοινωνία. Για να παρακάμψουν ακριβώς την αντίδραση αυτή ζωγράφισαν στα παιγνιόχαρτα τις μορφές των ηρώων της Επαναστάσεως Ρήγα Κολοκοτρώνη κ.λ.π. Το πρώτο ελληνικό γραπτό κείμενο, που μνημονεύει τα χαρτιά στην Ελλάδα, το συναντούμε σ’ ένα ποίημα, Το ποίημα αυτό, που γράφτηκε το 1949, έχει τίτλο: «Το Θανατικό της Ρόδου». Ο Ποιητής Εμ. Γεωργιλάς, αποδίδει την πανούκλα, που θέρισε πολύ κόσμο την εποχή εκείνη, στη οργή του Θεού, επειδή παίζανε εκεί με μεγάλο πάθος… χαρτιά! Συμβουλεύει, λοιπόν τους Ροδίτες, ο Γεωργιλάς, και τους καλούς χριστιανούς, που παρασύρθηκαν στη «σατανική χαρτοπαιξία» να μετανοήσουν, για να πάψη η δίκαιη οργή του Θεού. «Και τα παιγνίδια και χαρτιά και ζάρια να τα κάψουν Και όσα βλάπτουν την ψυχήν έργα κακά να πάψουν…» Οι 52 δαίμονες εξουσιάζουν την τράπουλα Πριν να αναφέρομαι τους 52 δαίμονες «αρμοδίους» δια το κάθε χαρτί της τράπουλας, θα πρέπει να πούμε, ότι κατά την πρώτη επαφή όλοι τους προσπαθούν να εξακριβώσουν αν «ταιριάζουνε» με το υποψήφιο θύμα τους. Τελικά επικρατούν 1-4 εξ αυτών και αρχίζουν να ΕΠΙΔΡΟΥΝ! 
Τότε ο χαρτοπαίκτης αρχίζει να παρατηρή, ότι το τάδε ή το δείνα χαρτί τον ευνοεί! Αυτό είναι και το πρώτο βήμα! Όταν τα πράγματα προχωρήσουν «κατ’ ευχήν», τότε οι εγκατασταθέντες δαίμονες θα ζητήσουν βοήθειαν άλλων «συναδέλφων» ειδικών στην κλοπή, χαρτοκλοπή, εξώθησιν στην πορνεία, μοιχεία, φόνον και τελικά και στήν αυτοκτονία! Σε άλλο σημείο του παρόντος θα ασχοληθούμε και μ’ αυτά τα δαιμονικά πνεύματα, τα οποία επιδιώκουν ένα και μόνο την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ! 
Θα πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε, ότι τα πνεύματα τα πονηρά παρουσιάζονται και αυτά σαν να διαιρούνται σε τρία γένη : αρσενικό, θηλυκό, και ουδέτερο! Δεν είναι δε τυχαίο το, ότι οι τέσσερες Ντάμες της τράπουλας έχουν ως «προστάτριες» τέσσερα σατανικά πνεύματα θηλυκού γένους! με χειρότερη απ’ όλες την Ντάμα Μπαστούνι. Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφεύς Αλέξανδρος Πούσκιν σε ένα διήγημα του, με τον τίτλο «Ντάμα Μπαστούνι», περιγράφει το δράμα ενός Ρώσου νεαρού χαρτοπαίκτη, ο οποίος δολοφόνησε μια γραία χαρτοπαίκτρια, η οποία διαρκώς εκέρδιζε, δια να αποκαλύψη το μυστικό της! Τελικά αυτός βρήκε πολύ τραγικό τέλος!

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ 

Και τώρα σας παρουσιάζουμε τους 52 «κυριάρχους» της τράπουλας! Τους 52 κακούς δαίμονας, οι οποίοι κατέστρεψαν εκατομμύρια ανθρωπίνων ψυχών μέχρι των ημερών μας ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να καταστρέφουν, επεκτείνοντας διαρκώς τα όρια της σατανικής των δράσεως! ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΑ 1.SAMAS 2.SARIEL 3.SARLIL 4.TUREL 5.RUMAEL 6.ΜΑΜΜΟΝ 7.ΑΖARADEL 8.GAIM 9.TABAET 10.BELIAR (Ριγας)ADRAMALEG (Νταμα)SATRINA (Βαλες)SAMANGALUF ΣΠΑΘΙΑ 1.RΑΥΜΟΝ 2.ΖΑVΕΒΕ 3.ΤUΜΑΕL 4.ΙΒLΙS 5.ΑΖΑΖΕLΟΝ 6.RΙΜΜΟΝ 7.ΑΖΖΑ 8.ΗΑΚΑΕL 9.ΖΕFΟΝΙΤΗ 10.IUVΑΡΤ (Ριγας)SAGΗΑΜ (Νταμα)ΡΑΤΡΟΤΑΙ (Βαλες)SAGMAGIRΙΝ ΚΟΥΠΕΣ 1.ΜΑRUT 2.ΒΕLΕΤΗ 3.URΑΚΑ ΒΑRΑΜΕΕL 4.SIMARE SIEL 5.ΑΤARGULPH 6.ΜΕRΕSΙΝ 7ΑΖΖΑΕL 8.ΗΑURAS 9.GADRΕΕL 10.ΑSΒΕΕL (Ριγας)SARMIEL (Νταμα)SEKET (βαλες)ΥΑΗRIEL ΚΑΡΩ 1.ΜUΡΜUR 2.ΒΑLΑΜ 3.VΕRRΙΝΕ 4.ΡΑΙΜΟΝ 5ΑΖΑΖΕL 6.SΕΑLΙΑΗ 7.ΗΑΝΑΝΕL 8.USIEL 9.ΑRMAROS 10.ΚΟΚΑΒΕL (Ριγας)SAMSAVEEL (Νταμα)LILITH (Βαλες)DAGΟΝ Ο χαρτοπαίκτης και ο κάθε «τζογαδόρος» κατ’ αρχάς μόνον ενδιαφέρεται να κερδίση, να πλουτήση, να κυριάρχηση εις βάρος των άλλων! Αργότερα, με την πάροδον του χρόνου, έχει τόσον κυριευθή από τους αρμοδίους δαίμονας, ώστε ΔΕΝ τον ενδιαφέρει καν το γεγονός, ότι χάνει. Το πάθος γίνεται «η τέχνη δια την τέχνην!». L’ ART POUR L’ ART! Ο παίκτης παύει να ενδιαφέρεται , όχι μόνον δια τους άλλους, αλλά και δια τον ίδιο τον εαυτόν του!Πολλές φορές ξεχνάει και να φάγη ακόμα. Την ημέρα εις την εργασία του είναι αφηρημένος. Το μόνο που τον βαστάει κάπως είναι ο καφές και το κάπνισμα. Μισεί τα πάντα και όλους, διότι τους θεωρεί ως εμπόδια στη ζωή, που κάνει. Το μόνο, που σκέπτεται, είναι το πότε θα έλθη το βράδυ για να στρωθή στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα!(το χρωμα του διαβολου) Μόνο εκεί αποκτά κάποιο χρώμα το πρόσωπο του! Ο άλλοτε γερός οργανισμός του έχει προσβληβή από νευρασθένεια, ταχυπαλμία και κακή λειτουργία όλων των οργάνων! Ο παίκτης για μερικές μόνον στιγμές συνέρχεται και βλέπει την καταστροφή την ιδική του, της οικογενείας του, της εργασίας του, των παιδιών του!Τότε ακριβώς επεμβαίνουν και οι 52 δαίμονες και του ψιθυρίζουν: «Παίξε δια να σωθής! Εδώ που έφτασες δεν μπορείς να επιστρέψης πλέον πίσω! η μόνη σου ελπίδα είναι να κερδίσης!». Ο παίκτης, ο οποίος έφτασε σ’ αυτό το σημείο, είναι έτοιμος να διαπράξει και άλλο θανάσιμο σφάλμα!Οι ίδιες οί (“εσωτερικές “) φωνές θα του ψιθυρίσουν:«Δια να είσαι τυχερός στο παιχνίδι χρειάζεσαι όχι μόνον προσοχή, αλλά και κάποια βοήθεια. Άκουσες τι λένε δια τον κ.Χ. Παπαδόπουλον, ή κάποιον άλλον. Αυτός απέκτησε τεράστια περιουσία στα χαρτιά, διότι είχε ΦΥΛΑΧΤΟ!Ένα φυλαχτό, που το είχε πάντα μαζί του και κέρδιζε. Γιατί δεν αποκτάς και συ ένα παρόμοιο φυλαχτό;» Το θύμα, το οποίον συμφωνεί με τους ψιθύρους αυτούς φυσικά δεν πρόκειται να πάη στην Εκκλησία για να απόκτηση αυτό το φυλαχτό. Έτσι θα καταλήξειξη σε καμμιά μάγισσα Χαρτού! Αυτή θα τον «παρηγόρηση» λέγοντας, ότι βλέπει γρήγορα κέρδη.. «Λεφτά! Πολλά λεφτά σου πέφτουνε!» και θα τον εφοδιάση με το απαιτούμενο «φυλαχτό». Αντί όμως να σωθή από το βούρκο της επικείμενης καταστροφής ο δυστυχής, θα βυθισθή ακόμη βαθύτερα! Οι δαίμονες γύρω του και ΜΕΣΑ ΤΟΥ πανηγυρίζουν λέγοντες: «Τώρα είναι δικός μας! Δεν μας ξεφεύγει!» Αλλά ας δούμε τι άλλα κέρδη μπορούμε να αποκομίσωμεν απ’ αυτόν;… Τα ξημερώματα, όταν ο χαρτοπαίκτης θα γυρίση σπίτι του, όλοι θα κάνουν, ότι κοιμούνται. Η γυναίκα του, η κόρη του, τα παιδιά του θα κρύψουν τα πρησμένα από το κλάμα πρόσωπα των, γιατί το βράδυ έπεσαν νηστικοί… Το ψυγείο είναι άδειο… Στο τραπέζι της κουζίνας ίσως να υπάρχη κανένα σημείωμα, ότι πέρασαν για κάποιο γραμμάτιο που έληξε…, ότι ο καθηγητής των Αγγλικών θέλει να πληρωθή, γιατί είναι ο τρίτος μήνας απλήρωτος… Ότι η ΔΕΗ θα κόψη αύριο το φως, και άλλα χειρότερα. Το δράμα της χαρτοπαιξίας δεν πλήττει μόνον τον χαρτοπαίκτη, αλλά ολόκληρο το περιβάλλον του! Κοντά σε 100 χαρτοπαίχτας υποφέρουν πολλές φορές χίλια (1.000) άτομα. Πώς να μη χαίρονται οι δαίμονες; Το τι καταστροφές δύναται να επιφέρη στην κοινωνία η χαρτοπαιξία και ο τζόγος γενικώς θα εξετάσωμεν εις άλλα σημεία του παρόντος βιβλίου. 

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑΣ. ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΤΩΝ 

Κλείνοντες αυτό το κεφάλαιο θα αποκαλύψωμε στους αναγνώστες μας το τι στην πραγματικότητα συμβολίζουν τα «καμουφλαρισμένα και φαινομενικώς αθώα τέσσερα σήματα της τράπουλας μας και ας μας συγχωρέσουν δια την ελευθεροστομία μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «Ου βούλομαι σεμνότητι λόγω καλλωπίζεσθαι, αλλά σεμνούς ποιείσαι τους ακούοντας» Ιδού λοιπόν η τρομερή αλήθεια. Καλλίτερα σύμβολα ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να επινοήσουν αυτοί, οι οποίοι τόσον ενδιαφέρονται για την καταστροφήν των ανθρώπων, με την Πορνεία, την αρσενοκοιτία ( ομοφυλοφυλία ), την Μαύρη Μαγεία κάτω από τα γνωστά σε όλους «αθώα» σήματα…κατατεθέντα… Τά σύμβολα των τεσσάρων σειρών υποκρύπτουν και αναπαριστούν: -Η κούπα ή καρδιά...τα στήθη και το γεννητικό όργανο της γυναίκας… -Το μπαστούνι... την έδρα και τα γεννητικά όργανα του άνδρα… -Το σπαθί... τον ανίερο σταυρό της μαύρης μαγείας “Κρουξ – Ανσάτα”, και αποτελουμενο συμπλεγμα γεννετικων οργανων γυναικος και αντρος -Το καρρώ... τον εξάκτινο Εβραϊκό αστέρα.Δυο εφαπτομενα τριγωνα εαν σπρωξετε εξ αυτων προς τα πανω η προς τα κατω εχετε τον Εβραϊκό αστερα!!! Οπερ εδει δειξαι.

Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 

Το ερώτημα μας τώρα είναι αν δίνη ή όχι χαρά το έθιμο να παίζονται χαρτιά την Πρωτοχρονιά. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε απλή. Πολλοί λένε, ότι με τα χαρτιά της Πρωτοχρονιάς συμβαίνουν τα εξής ευχάριστα: • Γιορτάζουν από κοινού φιλικές ή συγγενικές οικογένειες τον Καινούργιο Χρόνο, διασκεδάζοντας με τις μικρές αγωνίες και εκπλήξεις που προσφέρει ή χαρτοπαιξία. • Δίνουν γενικά στη βραδυά τους μια ξεχωριστή γεύση ζωής, που κάνει αισθητό τον ερχομό του Νέου Έτους.Υπάρχουν όμως και οι αντίθετες απόψεις:
• Τα χαρτιά έχουν τους «χαμένους» και τους «κερδισμένους». Είναι συχνά περισσότεροι από τους κερδισμένους οι χαμένοι και αυτοί λοιπόν, αρχίζουν την αφετηρία του χρόνου με ένα εκνευρισμό. Και ρωτάνε: Πού βρίσκεται, λοιπόν η διασκέδαση;
• Υπάρχουν πολλοί, που μέσα στο πείσμα και την προσδοκία παίζουν χωρίς αυτοσυγκράτηση και φεύγουν από μερικά τέτοια…παιγνίδια «ξεπουπουλιασμένοι». Το έθιμο, λοιπόν τους φυτεύει ίσως κι’ ένα πάθος. Ελπίζοντας να τα καταφέρουν καλύτερα σε κάποια ρεβάνς, παγιδεύονται καμμιά φορά στο χαρτοπαικτικό πάθος.
• Σε σπίτια που κυριαρχεί, την πρωτοχρονιά, το χαρτί δεν είναι δυνατόν να γιορτασθή μια όμορφη οικογενειακή γιορτή. Και αν υποστηρίξουν μερικοί έτσι, μέσα στις κάπνες του τσιγάρου και της αγωνίας, πανηγυρίζουν και χαίρονται, υπάρχουν και κάποιοι που δεν μπορούν μ’ αυτό τον τρόπον ούτε να χαρούν, ούτε να γιορτάσουν κι’ αυτοί είναι τα παιδιά.Εν πάση περιπτώσει – «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» Οι περισσότεροι, λίγο πολύ, πιάνουν τα χαρτιά στο χέρι τέτοιες μέρες για… «τα χρόνια πολλά», αν όμως θέλετε να ιδήτε, πόσο τελικά διασκεδάσανε, κοιτάξτε τα κομμένα και κιτρινισμένα πρόσωπα τους το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς ή ακόμα το μεσημέρι, καθώς τελειώνει η μάχη των Άσσων, των Ρηγάδων, και των Βαλέδων και φεύγουν από το χαρτοπαίγνιο. 

ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΠΟΥΛΑ 

Στο μυαλό μου έρχονται τώρα σοφές κουβέντες γερόντων που υποστηρίζουν, ότι πιο καλά είναι να μην πιάνη κανείς τα «χαρτιά» με τα χέρια του ακόμα και τη Πρωτοχρονιά. Είναι -λένε- αληθινή παγίδα και γίνεται εύκολα «χούϊ» (συνήθεια), που δεν βγαίνει αν δε βγή πρώτα η ψυχή… Οι παλιοί Ηπειρώτες, όταν ξεπροβοδίζανε τα παιδιά τους για τον σκληρό δρόμο της ξενητιάς τους λέγανε:—Καλό ταξίδι παιδί μου. Μη ξεχνάς ποτέ να κάνης το σταυρό σου. Πρόσεξε την πίστη σου σαν τα μάτια σου. Πολλοί θα σε γυροφέρουνε να σε φραγκέψουνε… Κι’ ακόμα γιε μου σου δίνω ευχή και κατάρα μη πιάσης… χαρτιά με τα χέρια σου. Κανένας δεν «καζάντησε« (πρόκοψε) από τα χαρτιά… Και είναι αλήθεια πώς η τράπουλα, τα χαρτιά «θάψανε» ανθρώπους με πλούτη και δόξα. Καταστρέψανε καλούς οικογενειάρχες. Καταντήσανε φτωχούς ανθρώπους, που είχαν προηγουμένως προκόψει με τη δουλειά τους. Η όμορφη τούτη ευχή των παλιών Ηπειρωτών απευθύνεται με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς και σ’ όλα τα ταξιδεμένα παιδιά της Ελλάδος. 


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Αγαπητέ μου αναγνώστα! εσύ που είχες την υπομονή να διάβασης αυτό το καινούργιο πόνημα ασφαλώς ωφελήθηκες, διότι έμαθες με κάθε λεπτομέρεια το πώς δρουν οι καταχθόνιες δυνάμεις της «φάκας», διότι φάκα ιταλικά λέγεται η «τράπουλα» και μόνον οι δαίμονες θα μπορούσαν να την επινοήσουν! Τώρα, που έμαθες την αλήθεια, πάψε να παίζης τον ρόλο του μικρού ποντικού, που τριγυρνά μια τεράστια άγρια γάτα!Από την στιγμή, που θα πιάσης στα χέρια σου τα 52 χαρτιά της χαρτοπαιξίας, θα έκθεσης τον εαυτόν σου στον τρομερώτερον κίνδυνον των 52 δαιμόνων με πολύ πιο γαμψά νύχια από της γάτας! Δεν είναι-μόνον η χρεοκοπία, ατίμωσις, πορνεία και η αυτοκτονία, που θα σε παρακολουθούν πλέον σε κάθε σου βήμα στην εδώ επίγειο ζωή, αλλά και η απώλεια της αιωνίας ψυχής σου. Το σκέφθηκες καλά αυτό και σοβαρά; Διώξε λοιπόν μακρυά από τον εαυτόν σου, τους οικείους σου και τους φίλους σου αυτόν τον μεγάλον κίνδυνο. Γίνε και συ αίτιος να παύσουν τα δάκρυα των δυστυχισμένων συζύγων και τέκνων που πεινούν και υποφέρουν μέσα στην κοινωνία μας! Σταμάτησε τα απειλούμενα οικογενειακά δράματα! Διακήρυξε παντού, ότι εκεί που υπάρχουν άγιες εικόνες δεν μπορούν να συνυπάρχουν και τα 52 ομοιώματα, παραστάσεις των δαιμόνων, γιατί δεν μπορούμε να συμπαρακαθήμεθα στο ίδιο τραπέζι και με το Θεόν και με τους δαίμονας! Δεν μπορείς να λες την ώρα του δείπνου σου το Πάτερ ημών και κατόπιν μετά την λήξιν του δείπνου σου να κάθεσαι στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα! Σκέψου λοιπόν καλά αυτές τις γραμμές, που διάβασες και αποφάσισε τώρα! Ο Θεός σε έπλασε ΕΛΕΥΘΕΡΟ για να αποφασίζης εσύ ο ίδιος, για το μέλλον σου και αν ακόμη δεν αισθάνεσαι την δύναμη να σταματήσεις το κακό της χαρτοπαιξίας, ζήτησε αυτήν την δύναμη από τον Χριστόν και θα σόι την δώση! 

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ 

Το κακό της χαρτοπαιξίας, αναγνώστα, όπως είδες είναι τρομακτικό. Πρέπει να αγωνισθούμε όλοι μας, για να σταματήση και να σωθούν άτομα, οικογένειες, ψυχές.Είμαι βέβαιος, εάν το βιβλιαράκι αυτό έπεφτε στα χέρια των χαρτοπαικτών, ελάχιστοι πωρωμένοι και κυριευμένοι τελείως από τους 52 δαίμονες θα εξακολουθούσαν να χαρτοπαίζουν. Γι’ αυτό πρέπει το βιβλιαράκι αυτό να φθάση στο κάθε σπίτι. Εγώ έκαμα εκείνο, που μπορούσα και δεν το μπορούσαν άλλοι, το έγραψα. Εάν μάλιστα είχα τα μέσα, θα τύπωνα εκατομμύρια αντίτυπα και θα τα μοίραζα δωρεάν σε κάθε σπίτι. Άλλα δεν έχω.Αυτό όμως μπορείτε να το κάνετε σεις, που το διαβάσατε. Αγόρασε, αγαπητέ, μια ποσότητα βιβλίων και σκόρπισε τα παντού. Είτε λίγα, είτε πολλά. Μη πεις δεν έχω. Πώς, εάν σε έπιανε ο δαίμονας της χαρτοπαιξίας, θα είχες; Χρειάζεται η αγάπη θυσίες. Έτσι όμως θα σώσης τον χαρτοπαίχτη, την οικογένειά του, και την ψυχή σου.Αυτά είναι τα έργα της αγάπης, η πραγματική ελεημοσύνη. Δεν είναι ανάγκη να πάς μέσα στα καφενεία, στις χαρτοπαικτικές λέσχες να τους απόσπασης από τα χαρτιά. Δώσε τους, στείλε τους από ένα βιβλιαράκι, και θα φύγουν μόνοι τους και θα αδειάσουν οι χαρτοπαικτικές λέσχες. Ξέρω όμως τώρα τι θα πης. Θα αδειάσουν τα χαρτοπαικτικά κέντρα, για να γεμίσουν οι τσέπες οι δικές σου.Θα με εξαναγκάσεις να πω κάτι, που είπα και άλλοτε.Οι τσέπες οι δικές μου, αγαπητέ, θα είναι πάντα άδειες. Διότι, ενώ έχω εκδώσει με τη βοήθειαν του Θεού μέχρι σήμερα διακόσια πενήντα (250) βιβλία μικρά και μεγάλα, εν τούτοις από αυτά δεν πήρα ούτε δραχμή. Όλες οι εισπράξεις διατίθενται δια τον αντιαιρετικόν αγώνα. Ευτυχώς σκοπός μας δεν είναι το χρήμα, αλλά το καλό και η σωτηρία των αδελφών μας, για να βρούμε και μείς έλεος εν ημέρα Κρίσεως. Πρόκειται για σωτηρία ψυχής.Τώρα στις γιορτές αυτό το δώρο άς κάνεις κι΄εσυ σε γνωστούς, φίλους, συγγενείς και αγνώστους και θα έχης πολύν μισθόν από τον Θεόν… 
Σου εύχομαι ο Θεός να σε ευλογεί, και για να κάνης πολύ καλό, και για να έχης και συ από το Θεό πολύ καλό…

Αρχιμ. Χαραλαμπους Δ. Βασιλοπουλου

http://dakriametanoias.blogspot.gr

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΕΠΟΧΗ !!!

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου…

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου.
Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός. Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…


Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο… Τόσος κόσμος υποφέρει. Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ” ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ… Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη…Σκέψου τα όλα αυτά όχι για να απελπιστείς! Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους! Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος, θα σφαλίσει τα μάτια σου, κι εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή… Να τα θυμάσαι αυτά, λίγο πριν κοιμηθείς….

Οι άνθρωποι της "ευσέβειας" και όχι της αγάπης!



Είναι ο γείτονας που θα σε βρίσει, η μάνα που δε θα σε αγκαλιάσει, μα θα σου κουνά τον δείκτη του χεριού της. Είναι ο πιστός που θα οδηγήσει τον παπά να γίνει υποκριτής ενώπιον Θεού και ανθρώπων για να μη τον σκανδαλίσει. 

Είναι αίρεση σας λέω! Θέλει τη ζωή σου. Θέλει να σου κάνει κουμάντο. Να το παίξει θεός. Σαν τον διάβολο μοιάζει ο ευσεβιστής! Δεν αποδέχεται το θέλημα του Θεού που σε έπλασε αυτεξούσιο. Θέλει να πάρει τη θέση του Θεού, για αυτό θα πέσει και θα ταπεινωθεί.

Πως θα τον καταλάβεις; Όταν θα σου κάνει έλεγχο σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Όταν θα σου μιλά φοβικά γιατί προσπαθεί μέσα από εσένα να καλύψει τον δικό του φόβο. Όταν δε θα τρέξει στη δύσκολη στιγμή να σε βοηθήσει. Όταν δε θα βουτήξει στη φωτιά να σε σώσει. Ο φιλεύσπλαχνος Χριστός όμως Σταυρώθηκε για εμάς! Δέχτηκε τους χλευασμούς, τα χαστούκια, τα φτυσίματα. Διαβεβαίωσε πως Εκείνος είναι το Φως που θα μας βγάλει από το σκοτάδι. Πως στο πρόσωπο του φαίνεται ο Πατήρ. Πως όπου Εκείνος εκεί και ο Πατήρ και το Άγιο Πνεύμα. Πως όποιος τον ακολουθήσει θα σωθεί. Παρότρυνε! Δε πίεσε ποτέ. Αντιθέτως Σταυρώθηκε!!!!

Αδέλφια μου η αληθινή πίστη στον Χριστό, μας ωθεί να τον βιώσουμε! Η ζωή μας ας φανερώνει Χριστό. Γνώρισμα του Θεού η αληθινή αγάπη «ὁ Θεὸς ἀγάπηἐστίν» και όχι η αγάπη θεός. Ας αφήσουμε λοιπόν την αγάπη του Θεού να ξεχειλίσει μέσα μας. Να μας μεταμορφώσει. « Εντολή καινούργια σας δίνω: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Καθώς αγάπησα εσάς, έτσι κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Με αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν αγάπη έχετε ο ένας για τον άλλο».(Ιωαν.15.9-11) «Αγαπητοί, ας αγαπούμε ο ένας τον άλλο, γιατί η αγάπη είναι από το Θεό, και καθένας που αγαπά έχει γεννηθεί από το Θεό και γνωρίζει το Θεό. Όποιος δεν αγαπά δε γνώρισε το Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη.

Με αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σ’ εμάς: με το ότι ο Θεός έχει αποστείλει στον κόσμο τον Υιό του το μονογενή, για να ζήσουμε μέσω αυτού. Σ’ αυτό συνίσταται η αγάπη: όχι στο ότι εμείς έχουμε αγαπήσει το Θεό, αλλά στο ότι αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Υιό του ως ιλασμό για τις αμαρτίες μας. Αγαπητοί, αν ο Θεός έτσι μάς αγάπησε, και εμείς οφείλουμε να αγαπούμε ο ένας τον άλλο. Το Θεό κανείς ποτέ ως τώρα δεν τον έχει παρατηρήσει. αν αγαπούμε ο ένας τον άλλο, ο Θεός μένει μέσα μας και η αγάπη του μέσα μας είναι τελειοποιημένη. Με αυτό γνωρίζουμε ότι μένουμε μέσα του και αυτός μέσα μας: με το ότι από το Πνεύμα του μας έχει δώσει». (Ιωαν.4.7-13)

Γρηγόρης Τζιβελέκης - theomitoros.blogspot.gr

“Με καίνε αυτά που φοράτε στο λαιμό σας. Δεν θέλω να σας βλέπω, ούτε και τα ράσα σας, γιατί με καίνε κι αυτά..”



Τό παρόν περιστατικό δέν ἔλαβε χώρα στήν Ἀφρική, ἀλλά στήν Ἑλλάδα. Συνέβη τό 1990, μία ἡμέρα πρίν ἀναχωρήσω, γιά πρώτη φορά στό Κλιμάκιο τοῦ Κολουέζι Κογκό. Τό παραθέτουμε ἐδῶ κατ᾿ ἐξαίρεσι λόγω τῆς σπουδαιότητος τοῦ«διαλόγου» πού εἴχαμε μέ τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος μιλοῦσε, μέσῳ τῆς κοπέλλας κ. Μ.

Τότε εἶχε ἔλθει ἀπό τό Κογκό καί ὁ ὑπεύθυνος τοῦ Κλιμακίου ἱερομ. π. Μελέτιος, ὁ ὁποῖος εὑρισκόταν ἐκεῖ πρίν ἀπό ἕνα χρόνο, σάν διάδοχος τοῦ μακαριστοῦ παπᾶ Κοσμᾶ.
Ἡμέρα Τετάρτη, λοιπόν, τῆς 26ης Μαρτίου τοῦ 1990, εἴχαμε προσκληθῆ νά μεταβοῦμε στό σπίτι τοῦ συμπατριώτου μου κ. Ἀ. Κ. Ἐγνώριζα ὅτι ἡ σύζυγός του κ. Μ. περισσότερο ἀπό πέντε χρόνια ἔχει προσβληθεῖ ἀπό ἀκάθαρτο πνεῦμα, τό ὁποῖον κατοικεῖ μέσα της καί χρησιμοποιεῖ τήν γλῶσσα της σάν δάνειο γιά νά ὁμιλεῖ. Ἄλλοτε παραπλανᾶ τούς ἀνθρώπους μ᾿ αὐτά πού λέγει καί ἄλλοτε, ἐνίοτε, λέγει μερικές ἀλήθειες, πιεζόμενο φυσικά ἀπό τόν Παντοδύναμο Θεό μας.

Μετά τό μεσημβρινό φαγητό, ὁ π. Μελέτιος τῆς ἐπρότεινε ν᾿ ἀσπασθῆ Τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου, τό ὁποῖον ἔφερε μαζί του. Τότε ἡ γυναῖκα ἐφώναξε δυνατά:«Ὄχι, ὄχι…». Καί ἀμέσως τό ἀκάθαρτο πνεῦμα τήν ἔριξε κάτω στό δάπεδο.

Ὁ μέν ἄνδρας της τήν κρατοῦσε ἀπό τά πόδια κι ἐγώ τήν κρατοῦσα ἀπό τό κεφάλι της, τό ὁποῖον ἐκινεῖτο μέ ταχύτητα κάνοντας «ὀκτάρια» μέ κίνδυνο νά τραυματισθῆ στό δάπεδο.

Ὁ π. Μελέτιος τήν ἐσταύρωνε μέ τό Τίμιο Ξύλο. Τό δαιμόνιο φώναζε ἀπό τό στόμα της:

-Μ᾿ ἔκαψε αὐτό. Πάρτε το ἀπό πάνω μου. Μέ καῖνε αὐτά ποῦ φορᾶτε στόν λαιμό σας. Δέν θέλω νά σᾶς βλέπω, οὔτε καί τά ράσα σας, γιατί μέ καῖνε κι αὐτά.

-Π. Μελέτιος: Ὁ π. Παΐσιος προσεύχεται γιά σένα, Μ.

Τό δαιμόνιο ἄρχισε νά οὐρλιάζη λέγοντας: «Μέ καίει αὐτός ὁ Καλόγερος”.

Ὁ π. Δ. εἶπε τήν ἑξῆς εὐχή: «Κύριε Ἰσηοῦ Χριστέ μέ τίς εὐχές τοῦ Γέροντά μας π. Γεωργίου, θεράπευσε τήν δούλη σου Μ”.

-Ὄχι, αὐτό τό ὄνομα. Τόν ξέρω τόν Γεώργιο, εἶναι σκληρό καρύδι. Δέν βγαίνω ἀπό᾿ δῶ μέσα, διότι θέλει Ἐκεῖνος νά σώσει πολλούς ἀπό μένα, διότι δέν σᾶς φθάνουν τά βιβλία καί οἱ Γραφές πού ἔχετε….

…Ἀλλά αὐτός πού κρατάει τά πόδια της (ὁ ἄνδρας της) κάνει ὅτι μετανοεῖ, ἀλλά πάντα ὁ ἴδιος εἶναι. Δέν μετανοεῖ. Ὁ Θεός θέλει νά τόν σώσει, ἀλλά αὐτός δέν ἀγωνίζεται. Ὁ Σούλης…ὁ Σούλης μας…

Τό δαιμόνιο συνέχιζε νά μᾶς ἀπειλεῖ:

-Ἀλλοιμονό σου, Δ. γιατί ἄν δέν εἶχες τήν Τριάδα πάνω ἀπό τό κεφάλι σου, θά σέ ξέσχιζα. Ἀλλοίμονο στήν Ἑλλάδα, ἀλλά τί νά κάνω πού προσεύχονται γι᾿ αὐτήν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες! Ἄχ αὐτοί οἱ Ἁγιορεῖτες πού συνέχεια μέ καῖνε…

Ὁ π. Δ. ἐπικαλέσθηκε Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἰδιαίτερα διώχνουν καί βασανίζουν τό δαιμόνιο, σύμφωνα μέ ἐπιθυμία τοῦ ἀνδρός της. Ἔτσι ἄρχισε νά λέγει:

– Παναγία Γιάτρισσά μας, Ἁγία Παρασκευή, ἅγιε Πρωτομάρτυς Στέφανε, Ἅγιε Νήφων Διονυσιάτη, βοηθήσατε τήν δούλη τοῦ Χριστοῦ Μαρία.

-Ἄχ, πόσο μέ καίει αὐτή ἡ Παρασκευή, ἡ ὁποία εἶναι προστάτις της ἀπό τήν μικρή της ἡλικία! Ἀλλά ἦλθε ὁ καιρός νά σᾶς δώσω τό 666. Καί λένε μερικοί: «Τί πειράζει νά εἶναι στίς ταυτότητες ἤ στά ροῦχα; Ποῦ νά ξέρουν ὅλοι αὐτοί ὅτι εἶναι δικοί μου. Ναί, δικοί μου εἶναι!

Λέγει ὁ ἄνδρας της στόν π. Δ.

-Κάλεσε σέ βοήθεια τόν ἅγιο Νήφωνα, τόν Διονυσιάτη, τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.

Τότε ὁ π. Δ. ἐφώναξε δυνατά στόν Ἅγιο:

-Ἅγιε Νήφων, Πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως, θεράπευσε τήν δούλη σου Μαρία.

Ἀμέσως τό δαιμόνιο ἔπαυσε νά ὁμιλεῖ ἀπό τό στόμα της. Ἡ κοπέλλα ἄνοιξε τά μάτια της.

Σηκώθηκε μέ τήν βοήθειά μας, ἀλλά σωματικά ἦτο πολύ ἐξαντλημένη καί ἱδρωμένη.
Τήν ἐρώτησα:

-Πῶς ἔφυγε τό δαιμόνιο, Μ.;

-Τό ἔκαψε ἡ ταπείνωσις τοῦ ἁγίου Νήφωνος.

-Ὅταν τό δαιμόνιο ὁμιλεῖ ἀπό τήν γλῶσσα σου, ἐσύ τό παρακολουθεῖς τί λέγει;

-Ναί, ἐγώ προσεύχομαι μέσα μου, ἀλλά δέν μπορῶ νά συγκρατήσω καί νά ἐλέγξω τήν γλῶσσα μου, τήν ὁποία χρησιμοποιεῖ τό δαιμόνιο καί μεταδίδει τά δικά του μηνύματα στούς ἀνθρώπους. Καταλαβαίνω καί ἀκούω τί λέγει, ποιά ἀπ᾿ αὐτά εἶναι ἀλήθεια καί ποιά εἶναι ψέμματα.

-Πές μου, Μ., τήν ρώτησα: «Ὅταν τό δαιμόνιο εἶπε ὅτι ἔβλεπε πάνω στό κεφάλι μου τήν Ἁγία Τριάδα, ἔλεγε τήν ἀλήθεια;”

-Ἔβλεπα νά εἶναι ἕνας μεγάλος σταυρός στό κεφάλι σου καί γι᾿ αὐτό τό δαιμόνιο δέν εἶχε τήν δύναμι νά σέ ἀγγίξει, παρότι ἦτο ἀγριεμένο μαζί σου.

-Χθές βράδυ πού σᾶς τηλεφώνησα καί συνωμίλησα μέ τόν ἄνδρα σου, γιατί τό δαιμόνιο, ἀγρίεψε καί εἶπε μέ τό στόμα σου: «Νά φύγη, νά μήν ἔλθη αὐτός ὁ πούσ…

-Δέν θέλει νά βλέπει μοναχούς. Καί, ὅταν ἄκουσε, ὅτι θά ἔλθη στό σπίτι μας μοναχός, σέ ἐξύβρισε χυδαῖα…

από το βιβλίο: “Η δράση της μαγείας στην Αφρική” – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη

Η απάτη του χρέους (ένα ενδιαφέρον άρθρο καθηγητή πανεπιστημίου)



Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1.000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500; Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης.
Ενδεικτικά.
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-Οι ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχουν χρέος στο 94% του ΑΕΠ τους.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος. Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1η
Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2η
Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισό αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να «ξετινάξει» μία χώρα;

Ερώτηση 3η
Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% τη στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4η
Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2.000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5η
Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;

Ερώτηση 6η
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 0.5 τρις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7η
Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8η
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9η
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10η
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Prof. Konstantinos Tokmakidis
Aristotle University of Thessaloniki
Greece

«Ἡ ὑπακοή μᾶς ἔχει πάει πολύ πίσω θεολογικά»!



(Περιοδικό "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ")

Ἕνα μεῖζον πρόβλημα καί μία μεγάλη πρόκληση γιά τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή τά τελευταῖα χρόνια εἶναι καί ἡ «γυμνῆ τῇ κεφαλῇ» διακήρυξη φρικτῶν αἱρέσεων ἀπό «μοντέρνους» θεολόγους καί ψυχολόγους, οἱ ὁποῖοι μάλιστα εἶναι ἐπιφορτισμένοι μέ τήν ἐπιμόρφωση (διάβαζε: παραμόρφωση) κληρικῶν καί λαϊκῶν συνεργατῶν στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί σέ κάποιες ἄλλες Μητροπόλεις.

Οἱ ἐξωφρενικές τους ἀπόψεις διαδίδονται καί μέσῳ βιβλίων, κυρίως κάποιων συγκεκριμένων ἐκδοτικῶν οἴκων. Οἱ «μοντέρνοι» αὐτοί ἐκδοτικοί οἶκοι ἐμφανίσθηκαν κυρίως τήν τελευταία δεκαετία.

Τό πιό ἐπικίνδυνο εἶναι ὅτι τά πρόσωπα αὐτά εἶναι σέ θέσεις κλειδιά.

Γιά νά μήν ὑπάρχει καμμιά ἀμφισβήτηση, ὅτι τά ἐδῶ καταγραφόμενα ἐξωφρενικά ὄντως ἐλέχθησαν ἔτσι ἀκριβῶς, παραθέτουμε τό ἀπομαγνητοφωνημένο κείμενο ἀπό τήν παρουσίαση συγκεκριμένου βιβλίου στήν Ἀθήνα, σημειώνοντας στήν ἀρχή κάθε ἐπίμαχης φράσεως τόν ἀκριβῆ χρόνο (λεπτό τῆς ὥρας), ὅπως ἔχει καταγραφεῖ στό σχετικό βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=CwqKBnAfQX0
Πρόκειται γιά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Χριστιανική Ζωή & Σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ».

Τό βιβλίο αὐτό εἶναι προβληματικότατο σχεδόν στό σύνολό του. Παραθέτουμε, πρός τό παρόν αὐτά πού ἀκολουθοῦν καί ἐπιφυλασσόμεθα νά ἐπανέλθουμε. Ἐδῶ ὁμιλεῖ ὁ αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς χριστιανός παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής κ. Δημήτριος Καραγιάννης, ἕνας ἐκ τῶν συγγραφέων τοῦ συλλογικοῦ τόμου «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ». Τό κείμενό του στόν συλλογικό τόμο ἐπιγράφεται: «Σεξουαλικότητα καί Χριστιανική ζωή. Ἀπό τήν καταστολή στήν ἀνάδειξη. Μιά συζήτηση μέ τόν Β. Ἀργυριάδη».

Ἐλπίζουμε ὅτι ὅσα φρικτά ἐλέχθησαν κάποιους θά εὐαισθητοποιήσουν γιά νά πράξουν τά δέοντα.

Ἰδού ἡ ἀπομαγνητοφώνηση:
47:30 «Ἡ ἐπιλογή τοῦ ἐπισκόπου ἔχει μόνο ἕνα προαπαιτούμενο: νά μήν εἶναι νόμιμα νυμφευμένος μέ γυναίκα. Ἄν ὑπάρχει κρυφή σεξουαλική ζωή ἤ ἰδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις (ἡ ὁμοφυλοφιλία μπορεῖ νά εἶναι καί προσόν) δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα».

49:00 «Ὑπακοή... εἶναι τό μόνο στοιχεῖο πού ἔχει ἐπικρατήσει τά τελευταῖα 30 χρόνια καί μᾶς ἔχει πάει πολύ πίσω θεολογικά. Ποῦ τή βρήκαμε; Γιατί ὑπακοή; Γιατί νά εἴμαστε πνευματικά παιδιά κάποιων; Γιατί οἱ πνευματικοί πατέρες νά μᾶς συμβουλεύουν σά νά εἴμαστε παιδάκια καί νά μᾶς λένε τί νά κάνουμε; Τόσος κομπλεξισμός;»

50:20 «Γιατί ἡ ἄσκηση στήν Ἐκκλησία νά ἔχει ἐγκράτεια καί στέρηση; Γιατί νά μή βιώσω τή χαρά σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς μου;»

50:50 «Στούς Χαιρετισμούς λέει “Πᾶν γεῶδες καί ὑλικόν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον”. Τί ἐννοεῖ; Τή σεξουαλικότητα; Δηλαδή τίς Παρασκευές, μετά τούς Χαιρετισμούς, δέν μπορεῖ νά γίνει ἡ σεξουαλική πράξη;»

51:40 «Αὐτοί πού ζητοῦν τήν ἐγκράτεια ἀπό τούς ἄλλους βιώνουν τόν πιό δυνατό ὀργασμό μέ τό νά χαίρονται νά βλέπουν τούς ἄλλους γύρω τους νά πικραίνονται ὅταν ἐγκρατεύονται καί ἀσκοῦνται.»

53:00 «Τό ἐξομολογητήριο διαλύει τούς ἀνθρώπους καί θά πρέπει ἐγώ, μέ ψυχολογικές μεθόδους, νά τούς γιατρέψω καί νά λειάνω τά τραύματά τους ἀπό τήν Ἐκκλησία».

54:20 «Οἱ μοναχοί θέλουν νά ὁρίζουν τή ζωή ἄλλων ἀνθρώπων καί τό μόνο πού τούς νοιάζει εἶναι νά ρωτοῦν γιά τή σεξουαλική ζωή τῶν ζευγαριῶν, προφανῶς ὡς προβληματικότητα στή δική τους σεξουαλική ζωή».

55:10 «Γιά νά γίνει κάποιος ἔγγαμος στήν Ἐκκλησία μας ἅγιος, ἔπρεπε νά ἔχει παρατήσει τό γάμο του, νά ἔχει ἀφήσει τή σχέση του καί νά ἔχει γίνει ἀπό ἔγγαμος μοναχός. Εἶναι διαστροφή αὐτό τό πράγμα σέ ἐπίπεδο ψυχολογικό, καί σέ ἐπίπεδο θεολογικό εἶναι αἵρεση».

58:10 «Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία σήμερα ἔχει ἁμαρτήσει καί ἀρνεῖται τή φυσιολογία τοῦ γάμου καί θά ἔπρεπε νά ἔχουν καθαιρεθεῖ καί νά ἔχουν ἀποσχηματισθεῖ, ἐπειδή ὑπάρχει ἕνας κανόνας τῆς Καρθαγένης, πού λέει ὅτι δέν πρέπει νά μιλᾶμε περιφρονητικά γιά τό γάμο».

Σημ. «Παρακαταθήκης»: Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι τά ἀνωτέρω φρικτά τά εἶπε κατά τήν παρουσίαση τοῦ συλλογικοῦ τόμoυ «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ» ὁ αὐτοπροσδιοριζόμενος ὡς χριστιανός παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής κ. Δημήτριος Καραγιάννης, ἐπιμορφωτής κληρικῶν καί λαϊκῶν συνεργατῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν! Ἀκούει κανείς;

πηγή: imglyfadas.gr