.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Κύριε ελέησον

ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο χρόνων επέκεινα, και των αιώνων Θεός, την δέησιν πρόσδεξε, τη συμπληρώσει Χριστέ, του έτους δεόμεθα, θείαν ισχύν δε δίδου, εν ειρήνη τελέσε, άμα και ευσεβεία το αρχόμενον έτος, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον.
Είς το τέλος φθάσαντες, του χρόνου μόνε Οικτίρμον, την σήν ατελεύτητον, υμνούμεν χάριν απαύστως・πάντας γάρ, έκ πάσης βλάβης θάττον ερρύσω, δίδου δέ, καί τά ελέη σου δυσωπούμεν, τω ενιαυτώ τω νέο, τοις προσκυνούσι την δυναστείαν σου.

Μεγαλυνάριον.
Τη του χρόνου λήξει Χριστέ Σωτήρ, διάρρηξον Λόγε, των αμέτρων αμαρτιών, ημών το δελτίον, και χάριτος αγίας, ημών τάς διανοίας πλήρωσον Κύριε.