ΜΕΓΑΛΗ ἀγωνία βιώνουν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καθώς βλέπουν τήν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διερωτῶνται: Ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει ἡ περιφρόνηση τῶν θείων ἐντολῶν; Πόσο θά ἐξαχρειωθοῦν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι; Ἆραγε θά ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ; Θά ὑπάρξει περιορισμός τοῦ κακοῦ;
Δέν θά βρεθοῦν ἐκεῖνοι πού θά ἀνακόψουν τήν καταστροφική πορεία; Ποιός θά διαλύσει τή μαυρίλα, πού ὑπάρχει στήν κοινωνία; Ποιός θά ἀνάψει φῶς στό σκοτάδι; Ποιοί θά ὑποδείξουν διεξόδους καί θά πείσουν τούς ἀνθρώπους νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό;
Τά καθημερινά γεγονότα, τά ὄργια, ἡ περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ, ὁ οἶστρος ἀκολασίας, ἡ φιληδονία καί πολλά ἄλλα ἁμαρτωλά ὁδηγοῦν σέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού δέν ἐλπίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά μετανοήσουν καί θά ἀναζητήσουν τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, δηλ. τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι θά πηγαίνει τό ἀνθρώπινο γένος μέχρι τό τέλος, ὑποστηρίζουν. Γι᾽ αὐτούς ἡ στροφή πρός τό Θεό εἶναι ἀδύνατη. Οἱ ἴδιοι ὅμως εἶναι ἁπλοί παρατηρητές καί δέν κουνοῦν τό δαχτυλάκι τους γιά τό παραμικρό.
Ὑπάρχουν, ὡστόσο, καί ἄλλοι, λίγοι στόν ἀριθμό, πού βλέπουν τά πράγματα μέ αἰσιοδοξία. Ἀναφέρονται στό Θεό καί ζητοῦν τή βοήθειά του. Διατυπώνουν καί τό αἴτημα νά μή ἐπιτρέψει τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή, ἀλλά νά προστατέψει τούς ἀνθρώπους μέ ὅποιον τρόπο Ἐκεῖνος θά κρίνει.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος πάντα εἶχε τήν ἐλπίδα ὅτι δέν θά φτάσουμε στήν ὁλοκληρωτική καταστροφή. Ἔλεγε: «Μπορεῖ νά ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλά θά πετάξει νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει μία μερίδα χριστιανῶν, στούς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καί ὁ καλός Θεός μᾶς ἀνέχεται, καί πάλι θά οἰκονομήσει πράγματα. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μή φοβᾶσθε». Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας σέ ὅλη του τή ζωή αὐτό τό ἔργο τῆς σωτηρίας ὑπηρέτησε μέ ἀξιοθαύμαστη ἀντοχή. Χιλιάδες ἄνθρωποι πέρασαν ἀπό τό κελί του καί δέχτηκαν τό ἀφυπνιστικό μήνυμά του. Κινούμενος ἀπό ἀγάπη, ἔβαζε στούς προσκυνητές τήν καλή ἀνησυχία καί τούς διαβεβαίωνε ὅτι ὁ καλός Θεός ἀνέχεται τούς ἁμαρτωλούς καί περιμένει τήν ἐπιστροφή τους. Ἀναβάλλει συνεχῶς τήν ἐκδήλωση τῆς ὀργῆς του, δίνοντας στούς ἀνθρώπους τό περιθώριο νά μετανοήσουν.
Τό παράδειγμα τοῦ μεγάλου Γέροντα πρέπει νά ἐμπνεύσει ὅλους τούς συνειδητούς χριστιανούς, γιά νά ἀκολουθήσουν τά βήματά του καί νά προκύψει πνευματική καρποφορία στούς ἐν ἀγνοίᾳ εὑρισκομένους ἀδελφούς.
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ορθόδοξος Τύπος,12/04/2013