...ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Το καλοκαίρι του 1968 ως μαθήτρια του Γυμνασίου επισκέφτηκα το πατρικό του σπίτι, στην Παλαιοπαναγιά Ναυπάκτου. Ζούσε ο αείμνηστος πατέρας του, άνθρωπος απλός με βαθεια πίστη. Έκανε, όπως μας είπε ο π. Αυγουστίνος, εγχείρηση καταράκτη στα 100 του χρόνια, για να μπορεί να διαβάζει την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Φιλοξενήθηκα στο σπίτι τους από τις αδελφές του για αρκετό καιρό. Στο διάστημα αυτό, ήρθε για λίγες ημέρες ο κ. Νίκος. Θαύμασα τον μεγάλο σεβασμό που του είχαν και οι τρείς αδελφές. Μία εξ αυτόν η Φωτεινή, με την οποία συνδέομουν ιδιαιτέρως, μου διηγήθηκε κάτι, που τις έκανε να μη ξαναλείψουν την Κυριακή από την Θεία Λειτουργία.
Χτύπησε η καμπάνα και ο αδελφός τους ο Νίκος πήγε νωρίς στην εκκλησία, οι δύο αδελφές που βρίσκονταν στο σπίτι, θα πήγαιναν αργότερα, αλλά τελικά δεν πήγαν. Σκέφτηκαν, αφού σπάνια έρχεται ο αδελφός τους στο σπίτι, να καθαρίσουν τα φασουλάκια και να τα μαγειρέψουν με το κρέας, για να είναι νωρίς έτοιμο το φαγητό.
Όταν ετοιμαζόταν να σερβίρουν το φαγητό, τις ρώτησε· Πότε μαγειρέψατε; Δεν πήγατε στην εκκλησία;
Προσπάθησαν να δικαιολογηθούν. Τα φασολάκια έπρεπε να τα καθαρίσουμε, το κρέας για να το μαγειρέψουμε χρειαζόταν χρόνος και δεν προλαβαίναμε.
Δηλαδή, δεν πήγατε και οι δύο στην Θεια λειτουργία για να κάνετε αυτό το φαγητό; Ρωτά με απορία και άγιο θυμό.
Παίρνει την κατσαρόλα με το μαγειρεμένο φαγητό και το πετάει έξω και τις λέει; Κάντε τώρα μια μακαρονάδα για να φάμε.
Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε αδελφέ Νικόλαε, σ΄ευχαριστούμε πάρα πολύ για ότι μας προσέφερες
(δεν φθάνουν τα λόγια), εύχου πλέον από τας ουρανίους μονάς υπέρ ημών και υπέρ της Πατρίδος μας.
Ιωάννης