.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ



Κάποτε ἕνας ἅγιος ἀσκητής ἦρθε σέ μία ὀπτασία. Καί εἶδε τόν Χριστό, ἐπί θρόνου Δόξης. Δεξιά Του, παραστεκόταν ἡ Παναγία καί ἀριστερά Του, ὁ Τίμιος Πρόδρομος καί στο περιβάλλοντα χῶρο βρίσκονταν οἱ ἀρχάγγελοι. Εἶδε λοιπόν ἕναν ἀρχάγγελο νά πηγαίνει στό Χριστό τά βιβλία τῶν αἰώνων. Καί ἄνγοιγε ὁ Χριστός κάθε βιβλίο καί ἔβλεπε τά ἁμαρτήματα τοῦ κάθε αἰῶνα. 
Καί ὅταν ἔφτασε στό ἀνάλογο βιβλίο τοῦ ἕβδομου ἀιῶνα, εἶδε τόσες ἁμαρτίες πού ἄρχισε νά ἀναστενάζει καί νά στέκεται νά πάρει μία σημαντική ἀπόφαση. Στήν συνέχεια ὁ ἀρχάγγελος τοῦ ἔδωσε τό βιβλίο τοῦ ὄγδου αἰῶνα καί ὅταν ὁ Χριστός τό ἄνοιξε, ἀμέσως τό ἔκλεισε καί εἶπε· 


"Καί Σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν Φιλάνθρωπον Θεόν"
-τοῦτος ὁ αἰῶνας εἶναι φοβερός! Μεγάλη κακία, ἁμαρτία καί δυσωδία ἀνέρχεται ἀπό κάτω πρός τόν θρόνο μου. Θά κάνω συντέλεια! 
Τά πάντε ἔδειχναν, ὅτι ὁ Χριστός μέ ἕνα νεῦμα πρός τούς ἀρχαγγέλους θά ἔφτιαχνε τήν συντέλεια τοῦ κόσμου, μέ ὅλα τά φοβερά συνακόλουθα. Τότε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, βλέποντας ὅτι ὁ Υἱός καί Θεός Της εἶναι ἀποφασισμένος νά κάνει κάτι τέτοιο, δειλά-δειλά γονάτισε μπροστά στόν Χριστό καί Τόν παρακαλοῦσε:
-Υἰέ καί Θεέ μου, μακροθύμισε σέ αὐτούς! Μήν ἀποφασίσεις κάτι τέτοιο καί στεῖλε τόν φωτισμό Σου! Στεῖλε τό ἔλεός Σου! Παράβλεψε τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Στεῖλε πνευματιούς ἀνθρώπους, νά στηρίξουν τόν κόσμο. Λυπήσου τούς ἀνθρώπους! 
Καί ὁ Χριστός τότε ἐκάμφθη στίς παρακλήσεις τῆς Παναγίας καί ἀποφάσισε μέ ἕνα νεῦμα Του, μακροθυμία. Καί ἔτσι ἔληξε ἡ ὀπτασία ἐκείνου τοῦ φωτισμένου ἀσκητή. Αὐτή εἶναι ἡ Παναγία μας!

Γέροντος Ἐφραίμ Ἀριζόνος
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"