...Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν θά μᾶς ζητήση λόγον κατά τήν ἡμέραν τοῦ θανάτου καί τῆς κρίσεως, διατί δέν ἐξολογήσαμεν ἤ δέν ἐκάμαμεν θαύματα· ὄχι, ἀλλά διατί δέν ἐμετανοήσαμε καί δέν ἐλυπηθήκαμε διά τάς ἁμαρτίας μας. Δι' αὐτό ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί χρεωστοῦμε κάθε ἡμέρα, διά νά μή λέγω καί κάθε ὥρα, νά ἐξετάζωμε τόν ἑαυτόν μας, ἐάν εἴμεθα εἰς τήν ἀληθινήν μετάνοιαν...· καί κάθε ἡμέραν, εἰς τήν ὁποίαν δέν θά μετανοήσωμεν καί δέν θά λυπηθῶμεν διά τάς ἁμαρτίας μας, πρέπει νά λέγωμεν πώς ἐχάσαμε τήν ἠμέραν ἐκείνην, ἔστω καί ἄν ἐπράξαμεν ἄλλα τυχόν καλά.
Εἶναι ἀνάγκη ὅλοι ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί νά ἰατρευθῶμεν ἀπό τά πάθη καί τάς πληγάς τῆς ἁμαρτίας, καί ἔπειτα νά φυλάξωμεν καί ὅλας τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί νά κάμωμεν κάθε ἀρετήν· καί ἄν δέν προφθάσωμεν νά κάμωμεν ἄλλας ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί ἀρετάς, τουλάχιστον νά εὐρεθῶμεν ὑγιεῖς ἀπό τάς πληγάς καί ἀσθενείας τῆς ἁμαρτίας, διά μέσου τῆς ἐντολῆς καί ἀρετῆς τῆς μετανοίας...
Ἐπειδή καί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέν εἶναι νοσοκομεῖον, διά νά δέχεται τούς ἀρρώστους, ἀλλ' εἶναι παλάτι διά νά δέχεται τούς ὑγιεῖς. Δι' αὐτό ἄς φωνάζωμεν πάντοτε πρός τόν Θεόν τάς κοινάς ἐκείνας τῆς Ἐκκλησίας δεήσεις:
"Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶνς, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου"·
και
"Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει παράλαβε,
ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος".
Ἀμήν.
ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου