.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Διά τήν ἀδιάλειπτον μετάνοιαν



...Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν θά μᾶς ζητήση λόγον κατά τήν ἡμέραν τοῦ θανάτου καί τῆς κρίσεως, διατί δέν ἐξολογήσαμεν ἤ δέν ἐκάμαμεν θαύματα· ὄχι, ἀλλά διατί δέν ἐμετανοήσαμε καί δέν ἐλυπηθήκαμε διά τάς ἁμαρτίας μας. Δι' αὐτό ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί χρεωστοῦμε κάθε ἡμέρα, διά νά μή λέγω καί κάθε ὥρα, νά ἐξετάζωμε τόν ἑαυτόν μας, ἐάν εἴμεθα εἰς τήν ἀληθινήν μετάνοιαν...· καί κάθε ἡμέραν, εἰς τήν ὁποίαν δέν θά μετανοήσωμεν καί δέν θά λυπηθῶμεν διά τάς ἁμαρτίας μας, πρέπει νά λέγωμεν πώς ἐχάσαμε τήν ἠμέραν ἐκείνην, ἔστω καί ἄν ἐπράξαμεν ἄλλα τυχόν καλά.
Εἶναι ἀνάγκη ὅλοι ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί νά ἰατρευθῶμεν ἀπό τά πάθη καί τάς πληγάς τῆς ἁμαρτίας, καί ἔπειτα νά φυλάξωμεν καί ὅλας τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί νά κάμωμεν κάθε ἀρετήν· καί ἄν δέν προφθάσωμεν νά κάμωμεν ἄλλας ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί ἀρετάς, τουλάχιστον νά εὐρεθῶμεν ὑγιεῖς ἀπό τάς πληγάς καί ἀσθενείας τῆς ἁμαρτίας, διά μέσου τῆς ἐντολῆς καί ἀρετῆς τῆς μετανοίας...
Ἐπειδή καί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέν εἶναι νοσοκομεῖον, διά νά δέχεται τούς ἀρρώστους, ἀλλ' εἶναι παλάτι διά νά δέχεται τούς ὑγιεῖς. Δι' αὐτό ἄς φωνάζωμεν πάντοτε πρός τόν Θεόν τάς κοινάς ἐκείνας τῆς Ἐκκλησίας δεήσεις:

"Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶνς, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου"· 

και

"Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει παράλαβε, 
ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος".

Ἀμήν.


ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου