.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΕΞΩ ΟΙ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ! Ο Χριστιανισμος βαλεται εκ των εσω. Ο σατα­νας εχει τοποθετησει τα οργανα του μεσα στο ι. θυσιαστηριο, βδελυγματα ερημωσεως. Ω σεις επισκοποι, ειστε φονιαδες, σφαζετε ψυχες «υπερ ων Χριστος απεθανε» (῾Ρωμ. 14,15· πρβλ. Α΄ Κορ. 8,11)

Γαλη (=γατα) – νυμφη

Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ὅταν σταμά­τησαν οἱ διωγμοί, κηρύχθηκε ἐ­πίσημη θρη­σκεία τοῦ κράτους τὸ ἔτος 313 μ.Χ. καὶ σιγὰ – σι­γὰ ἡ πίστις πῆρε νὰ προοδεύῃ. 
Χτίζονται να­οί, βαπτίζονται καὶ ἀξιωματοῦ­χοι…. Ἀλλὰ ἡ ἐξωτερικὴ αὐ­τὴ ἄνεσι καὶ ἡ λαμπρότητα ἔγιναν πειρασμοὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ἄν­θρω­ποι ποὺ τὸν καιρὸ τῶν διωγμῶν ἔμειναν μακριά, τώρα, ὄχι ἀ­πὸ ἁγνὴ πίστι ἀλλ᾽ ἀπὸ ταπει­νὴ συμφεροντολογία, εἶπαν· Θὰ γίνουμε Χριστι­ανοί, ἀ­κόμα καὶ κληρικοί, γιὰ νὰ ζήσουμε.
Ἀλλ᾽ αὐτοὶ δὲν εἶχαν καμμιά σχέσι μὲ τὸν Θεῖο ἱδρυτὴ τῆς Ἐκκλησί­ας. 
Ἦ­ταν λύκοι μὲ ἔνδυμα προβάτου, ἔκαναν μεγάλη ζημιά. Οἱ εὐ­σεβεῖς σκαν­δαλίζονταν, οἱ ἄπιστοι χαί­ρον­ταν. Τὴν σκανδαλώ­­δη ζωή τους συ­ζητοῦσαν καὶ διακωμῳδοῦσαν στὰ θέατρα. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐ­βάλλετο ἐκ τῶν ἔ­σω. Ὁ σατα­νᾶς εἶχε τοποθετήσει ὄργανά του μέ­σα στὸ ἱ. θυσιαστήριο, βδελύγματα ἐρημώσεως.

Ἀ­κούστηκαν διαμαρτυρίες· Ἔξω οἱ λυκο­ποι­μένες! Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀ­π᾽ τὸ ἐρημητήριό του ἔρριξε κεραυνούς· Προσ­έχετε, ἐ­πίσκοποι, στὶς χειροτονίες! ἄν­θρωποι ἀδοκί­μαστοι δὲν πρέπει νὰ προάγωνται. Γιὰ νὰ γίνῃ κάποιος ὀρ­γανοπαίκτης ἀπαιτεῖται ἄσκησι, γιὰ νὰ γίνῃ ἀ­θλητὴς χρειάζεται προπόνησι, γιὰ νὰ γίνῃ καπετάνιος ναυτικὴ ἐκπαίδευσι, γιὰ νὰ γίνῃ στρατηγὸς γυμνά­σια καὶ μά­χες· καὶ γιὰ νὰ γίνῃ κληρικὸς καμμιά δοκιμασία; Ἀρκεῖ νὰ τὸ θελή­σῃ κάποιος, καὶ θὰ βρεθοῦν ἐ­πίσκοποι νὰ τὸν χειροτονήσουν. Ὦ σεῖς ἐ­πί­σκοποι, εἶστε φονιᾶ­δες, σφάζετε ψυχὲς «ὑ­πὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε» (῾Ρωμ. 14,15· πρβλ. Α΄ Κορ. 8,11)· γιὰ νὰ μὴ φέρετε λοιπὸν εὐθύνη γιὰ τέτοιους φόνους, σταθῆτε προσ­εκτικοὶ στὶς χειροτονίες. Καὶ γιὰ νὰ κάνῃ ζωηρότερη τὴν προτροπή του ὁ ἅγ. Γρηγόριος ἀ­ναφέρει τὸν ἀκόλουθο μῦθο τῆς γαλῆς (=γάτας).
Μιὰ γάτα, λέει, ἔγινε κάποτε νύφη. Στολισμέ­νη πήγαινε γιὰ τὴ στέψι. Ἀλλὰ ξαφνικά, πάνω στὴ σπουδαιότερη στιγμή, βλέπει ἀπὸ κάποια τρύ­­πα νὰ βγαίνῃ ἕνας ποντικός. Ἡ νύφη ἀναστα­τώ­νεται, τὸ ἔνστικτο τὴν κάνῃ νὰ ξεχάσῃ τὴν ἐ­πι­σημότητα καί, ὅπως εἶνε, μὲ τὰ πέπλα τῆς νυ­φι­κῆς στολῆς, ὁρμάει, χώνεται σὲ σχισμές, κυ­λιέ­ται, λασπώνεται, γιὰ νὰ συλλάβῃ τὸ θήραμα.
Μιὰ γάτα – νύφη· αὐτὴ εἶνε κατὰ τὸν Γρηγό­ριο τὸν θεολόγο ἡ εἰκόνα τοῦ νέου ἐκείνου ποὺ χωρὶς νὰ δοκιμασθῇ, χωρὶς νὰ ἐλεγχθῇ ἂν ἀπέ­βαλε τὸν «παλαιὸν ἄνθρωπον» (῾Ρωμ. 6,6. Ἐφ. 4,22. Κολ. 3,9), ὁδηγεῖται νὰ τελέσῃ τοὺς πνευματικοὺς γάμους του μὲ τὴν Ἐκκλησία, νὰ γίνῃ κληρικός.
Καὶ νάτον γίνεται. Μόλις ἔχει χειροτονηθῆ· ἀ­στρά­φτει ἡ ἱερατικὴ στολή. Ἀλλὰ κλάψτε τον! Ὁ νέος κληρικός, μὲ τὰ στιχάρια, τὰ ἐπικαλύμμαυχα, τὰ ἐγκόλπια καὶ τὶς μίτρες, ὅλη τὴ νυφι­κὴ στολὴ ποὺ τὸν ἔντυσε ἡ Ἐκ­κλησία, δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνας «παλαι­ὸς ἄν­θρω­­πος», μία γάτα. Εἶνε νὰ μὴ δῇ τὸν πον­τι­κό, τὸ ἀν­τικείμενο δηλαδὴ ἐκεῖνο, πρόσωπο ἢ πρᾶγμα, ποὺ θὰ ἐ­ρεθίσῃ τὸ πάθος ποὺ κρύβε­ται στὴν καρ­διά του. Τὸ εἶδε; ὁ ταλαίπωρος θὰ ζαλιστῇ, θὰ λησμονή­σῃ τοὺς φρικτοὺς ὅρκους, θὰ ὁρμήσῃ πρὸς ἱκα­νοποίησιν τοῦ πάθους του· καὶ ὁ λαός, ποὺ θὰ τὸν βλέπῃ νὰ κατρακυλᾷ στὰ βάραθρα τῆς ἀτιμίας, θὰ γε­λᾷ καὶ θὰ ἐλεεινολογῇ ἐκείνους ποὺ μὲ ἐλαφρὰ τὴ συνείδησι τὸν χειροτόνησαν· Μὰ δὲν τὸν βλέ­πατε; τόσο ἀνίδεοι ἀπὸ ψυχολογία εἶστε; ἦ­ταν γάτα, ἔτρωγε ποντίκια τῶν ὑπονόμων, κ᾽ ἐ­σεῖς θε­λήσατε νὰ τὸν παρουσιάσετε σὰν νύφη στὸν οἶ­κο τοῦ Κυρίου. Πόση εἶνε ἡ εὐ­θύνη σας!
Προσοχὴ στὶς χειροτονίες! αὐτὸ φω­νάζει στὰ ποιήματά του ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεο­λόγος, αὐ­τὸ ἐπαναλαμβάνουν καὶ οἱ ἄλλοι δύο ἱεράρχαι, ὁ Μ. Βασίλειος καὶ ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τὸ θεόπνευστο ῥητὸ τοῦ ἀπ. Παύλου «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοι­νώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22).
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔλαβε μέτρα, γιὰ νὰ μὴ εἰσέρχωνται στὸ ἱ. θυσιαστήριο ἀνάξιοι ποὺ θὰ παίζουν τὴν κωμῳδία τῆς νύφης – γάτας. Σὲ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Συνόδους ψήφισε ἱ. κανόνες, ὥρισε σωματικά, ἠθικὰ καὶ πνευματι­κὰ προσόντα ἐκείνων ποὺ θὰ χειροτονοῦνται. Κανένας νεόφυτος, ἀδοκίμαστος, ἀμύητος στὴν ὑψηλὴ θεωρία, νὰ μὴ εἰσέρχεται στὰ ἅγια τῶν ἁ­­γίων. Οἱ πατέρες, γνωρίζοντας τὴ φύσι τοῦ ἀνθρώ­που, πόσο ἡ νεανικὴ ἡλικία εἶνε ῥευστὴ μὲ μύρι­ες μεταπτώσεις, ὥρισαν ὡς κα­τώτερο ὅ­ριο ἡλικί­ας γιὰ μὲν τὸν διάκονο τὸ 25ο ἔτος συμ­πληρωμένο, γιὰ δὲ τὸν πρεσβύτε­ρο τὸ 30ὸ ἔτος. Καὶ τονίζουν ὅτι, καὶ ἂν ὑπάρχῃ κάποιος νέος ποὺ ἐμφανίζει ἐξαιρετι­κὰ ἠθικὰ προσόν­τα, νὰ μὴ χειροτονῆ­ται πρὶν τὰ κανονισμένα ὅρια ἡλικίας, ἀλλὰ νὰ περιμένῃ τὴν τελείωσι ποὺ φέρνει ὁ χρόνος.

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ζοῦσε σήμερα ὁ ἅγιος Γρηγόριος, τί θὰ ἔλεγε καὶ τί θὰ ἔγραφε;
Σήμερα, ποὺ τὸ κῦμα τῆς διαφθορᾶς παφλά­ζει, ποὺ καὶ γέροι παρασύρονται καὶ πέφτουν, ποὺ ἀμφισβητεῖται ἡ ἠθικὴ ὑπόστασι ὅλων λό­γῳ ἐξογκώσεως σκανδάλων, ποὺ οἱ ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας περιπατοῦν κύκλῳ, σήμερα ποὺ οἱ λεγεῶνες τοῦ ᾅδου βγῆ­καν γιὰ νὰ διαλύσουν τὸ πνευματικὸ οἰκοδόμημα, σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη ἀδαμαντίνων ψυχῶν, καὶ ἄρα χρει­άζεται μεγαλύτερη προσοχὴ στὶς χειροτονίες.
Καὶ ὅμως καμμία προσοχή. Ἱεράρχες, μὲ ἀβα­σάνιστες χειροτο­νίες, πλημμύρισαν τὴν Ἑλλάδα μὲ κληρικοὺς ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν πέτα­ξαν τὰ ῥάσα καὶ ἐ­τράπησαν εἰς θήραν ποντι­κῶν, ἄλλοι δὲ φέρον­τας τὰ ῥάσα ἔγιναν δημιουργοὶ σκανδά­λων συν­­ταρακτικῶν. Ἐν τούτοις καμμία τιμωρία, καμμία ἐπίπληξι δὲν τοὺς ἐπιβλήθηκε. Τὰ κατσου­λάκια τῶν μητροπολιτικῶν αὐ­λῶν ἔγιναν νύφες, φόρεσαν στολὲς διακόνων, πρεσβυτέρων, ἀρχιμανδριτῶν, καὶ ὁ διάβολος ἄ­ναψε φωτιὰ μεγάλη στὴν Ἐκκλησία.
Χειροτονοῦνται ἄγαμοι διάκονοι νεαροὶ σπου­δασταὶ 22-23 ἐτῶν. Γιατί, παρακαλῶ, τέτοια βια­­σύνη; Μή­πως εἴμαστε σὲ καιρὸ διωγμοῦ, ἐσφά­γησαν ὅ­λοι οἱ κληρικοὶ κ᾽ εἶνε ἀπόλυτη ἀνάγ­κη νὰ ἐ­πανδρωθοῦν τὰ κενά; Μήπως οἱ νεαροὶ πρό­κειται νὰ πᾶνε σὲ χωριὰ τῆς παραμεθορίου ποὺ ἔχουν χρόνια νὰ δοῦν παπᾶ; ἢ μήπως κάποιος ἀπ᾽ αὐτοὺς θὰ γίνῃ ἐφημέριος λεπροκομείου σὲ κάποιο ἀπομονωμένο νησί;
Ἡ βιασύνη εἶνε γιὰ ν᾽ ἀποφύγουν τὴ στράτευσι καὶ τὴ θητεία. Δυστυχισμένα πλάσματα! δὲν σᾶς δίδαξε κανείς, ὅτι τὸ βάρος τῆς ἱερω­σύ­­νης εἶνε χίλιες φορὲς μεγαλύτερο κι ἀπ᾽ τὴν πιὸ δύσκολη στρατιωτικὴ θητεία; Δὲν σᾶς τόνισε κανείς, ὅτι ὑπάρχουν ἀπαγορευτικοὶ κα­νόνες – νόμοι τῆς Ἐκκλησίας κι ὅτι δὲν μπορεῖ­τε ἀ­­τιμωρητὶ νὰ ἐγκαινιάζετε τὴ σταδιοδρομία σας μὲ ἀντικανονικὲς πράξεις; Δὲν σᾶς εἶ­πε καν­εὶς γιὰ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ θὰ πέσετε ἂν ὑ­ποσχεθῆτε πρὶν τὴν ὥρα σας ἐνώπιον Θεοῦ παρθενικὴ ζωή; Δὲν σᾶς ἀνέφερε κανεὶς τὸ ὄ­νομα κάποιου Θεοδώρου, τοῦ μετέ­πειτα ἐπι­σκόπου Μοψουεστίας, ποὺ λόγῳ μιᾶς Ἑρμιόνης ξέπεσε κι ἀγάπησε τὸν κόσμο, καὶ τὸν ὁ­ποῖο μετὰ βίας κατώρθωσε νὰ ἐπαναφέ­ρῃ στὴ μοναχικὴ ζωὴ ὁ ἱ. Χρυσόστομος; Εἶστε σεῖς ἀ­νώτεροί του; ἢ ὑπάρχουν σήμερα Χρυσόστο­μοι νὰ σᾶς ἐπαναφέρουν στὸ δρόμο σας;
Ἀλλ᾽ αὐτοὶ ποὺ σᾶς χειροτόνησαν ἔχουν με­γαλύτερο κρίμα. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν τὰ ὀνό­ματά τους· ὅποιοι κι ἂν εἶνε, δὲν εἶ­νε ἀ­νώτεροι ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Καὶ νέα Οἰκουμενικὴ Σύν­οδος ἂν κάποτε συνεκαλεῖτο, θὰ ἔπρεπε ὄχι μόνο νὰ μὴ μειώσῃ τὸ ὅριο ἡλικί­ας γιὰ ἱε­ρωσύνη, ἀλ­λὰ καὶ νὰ τὸ αὐξήσῃ, ἔ­χοντας ὑπ᾽ ὄ­ψιν τὴ διαφθορὰ τῶν ἐσχάτων ἡ­μερῶν. Ὅπως εἶπε κάποιος καθηγητής, τέτοιες χειροτονίες ἀ­ποτε­λοῦν ἔγκλημα ἐσχάτης προδοσίας ἱερῶν θεσ­μῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ προκαλοῦν, ὅπως ἔ­λε­­γε ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ἄρχοντες καὶ ἀρχομένους. Ἂς ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν συγγραφέα τοῦ Πηδαλίου ἅγ. Νικό­­δημο τὸν Ἁγιορείτη· «Ἵλεως γένοιτο ὁ Θεὸς διὰ τὴν τωρινὴν παράβασιν τῶν κανόνων τούτων».

Φοιτηταὶ τῆς θεολογίας, σπουδασταὶ τῶν ἱ­ερατικῶν σχολῶν, εὐέλπιδες τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς πατρίδος, σ᾽ ἐσᾶς τώρα ἀ­πευθύνομαι. Ὅσοι ἔχετε ἐπιθυμία νὰ ντυθῆτε τὸ ῥάσο τοῦ κληρικοῦ, μὴ βιαστῆτε. Μὴ παρασυρθῆτε ἀπὸ προηγούμενα παραδεί­γματα. Σεβαστῆτε τὴν τά­ξι τῆς Ἐκκλησί­ας, νόμους ποὺ θέσπισαν ἅ­γιοι πατέρες «τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύ­οντες» (῾Ρωμ. 12,11). Προτοῦ ν᾽ ἀποφασίσετε, πάρτε στὰ χέ­ρια σας τὴ Γραφή, τὸ Πηδάλιο, τοὺς Περὶ ἱε­ρωσύ­νης λόγους τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, τὸν Ἀ­πολογη­τικὸ καὶ τὰ Ἔπη τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ θε­ολόγου, τὰ Ἀσκητικὰ τοῦ Μ. Βασιλείου. Πάρ­τε φτε­ρὰ καὶ πετάξτε, ἀναζητῆστε μέρος ἀπο­μακρυσμένο – ἐρημικό, κ᾽ ἐκεῖ «ἑαυτοῖς καὶ τῇ ἁ­γίᾳ Τριάδι συστρεφόμενοι» μελετῆστε, γνωρίστε τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τῆς τόσο ἀπατη­λῆς, κατα­ληφθῆτε ἀπὸ τὸ δέος τῆς θεότητος, καὶ ἀκούγοντας τὴ φωνὴ τῆς κλήσεως τρέμον­τας γιὰ τὶς εὐθῦνες βαδίστε, ἡγεμονεύοντας ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ σας καὶ τοῦ λαοῦ, σῴζοντας τοὺς ἑ­αυτούς σας καὶ τὴν ἀγαπητή μας πατρίδα.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Περιληπτικὴ μεταφορὰ ἄρθρου ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» (φ. 122/Φεβρ. 1952, 
βλέπε καὶ βιβλίο Φλογέρα Α΄ σσ. 117κ.ἑ.). Μεταγλώττισις καὶ σύντμησις 22-12-2014.