Ποίημα Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου
Παναγία Μητέρα καὶ Παρθένε,
ἐλπὶς τῆς ψυχῆς μου
σὺ εἶσαι ἡ μεσίτριά μου
στὸν ἐλεήμονα Θεό.
Ἐὰν δὲν εἶχε στοὺς οὐρανοὺς ὁ κόσμος
συγγένεια ἀπὸ τὴν γῆ
τότε ἤθελε ἐρημωθῆ ἡ ζωή,
ὅπως ἀκριβῶς ἕνα μνῆμα.
Ἐὰν δὲν ἤσουν ἐσὺ ἡ ἄνοιξις
τοῦ νοητοῦ αἰῶνος
θὰ ἦταν πάντοτε χειμώνας
κι ὁ ἥλιος δὲν θὰ χαμογελοῦσε.
Ἐὰν δὲν ἀνέτειλες ἐσὺ τὴν χαραυγὴ
στὸν κοιμισμένο κόσμο,
τότε ἡ σκιὰ τοῦ θανάτου
θὰ ἦταν παντοτεινή.
Καὶ σήμερα, Πανάχραντε,
ποὺ ὅλοι ἀκολουθοῦμε τὸ κακό,
ἐὰν Σὺ δὲν προσευχηθῆς θερμὰ
μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Υἱός Σου.
Στεῖλε σημεῖα μετανοίας
στὸν ταραγμένο λαὸ
καὶ δυνάμωσέ μας τὴν πίστι
στὴν πλανεμένη μας ψυχή.
Λῦσε, Πανάμωμε Μητέρα,
τὰ δεσμὰ τῆς δουλείας
καὶ δώρισε ὑπομονὴ
στοὺς βασανισμένους Χριστιανούς!!!