«Στοχευμένη καὶ συντονισμένη προσπάθεια
κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως»!
Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Πολὺ προβληματίστηκα ἐὰν ἔπρεπε νὰ δημοσιοποιήσω τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν, ἀναλογιζόμενος ἐὰν ἡ μαρτυρία μου θὰ ὠφελοῦσε ἢ θὰ ἔβλαπτε τὸν ἀγῶνα μας κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ τὴν Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς κι αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καὶ τοὺς κοινωνοῦντες μετ’ αὐτῶν. Ὡστόσο βλέπω ὅλο καὶ πιὸ καθαρὰ ὅτι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ —μετὰ τὴν Κολυμπάρειο ληστρικὴ καὶ ψευδεπίγραφη σύνοδο— μερικοὶ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες προέβησαν στὴν Ἀποτείχισή τους, ἐκτυλίσσεται —μὲ πρόσχημα τὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα— μία στοχευμένη καὶ συντονισμένη προσπάθεια κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως τῶν νεοημερολογιτῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἔναντι τῆς ὁποίας δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ σιωποῦμε καὶ ν’ ἀδρανοῦμε.
Μάλιστα αὐτὴ τὴν ἐκστρατεία ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικὰ νὰ στηρίξουν καὶ νὰ προβάλουν γνωστὰ κι ἐπίσημα ἱστολόγια τῶν παλαιοημερολογιτῶν στὸ διαδίκτυο, ἐπιστρατεύοντας μάλιστα ἐγκαθέτους σχολιαστὲς ποὺ θρασυδείλως καὶ χωρὶς ἴχνος θεολογικοῦ λόγου καὶ ὀρθοδόξου πνευματικότητος μετέρχονται ἐκτὸς τῶν ὕβρεων καὶ ἀπειλὲς βίας κατὰ νεοημερολογιτῶν διαχειριστῶν ἱστολογίων!... Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸ ὅτι οἱ ἐκ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἐκστρατεύοντες καὶ οἱ ὑπὲρ αὐτοῦ προμαχοῦντες δὲν κατεδίκασαν αὐτὲς τὶς ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς βίας, δίδοντας τὴν ἐντύπωση ὅτι ὄχι μόνον τὶς ἐγκρίνουν ἀλλὰ καὶ ὅτι τὶς ὑποδαυλίζουν!!!
Ἀλλὰ καὶ ἔνιοι ἐκ τῶν καλοπροαιρέτων σχολιαστῶν, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν παναιρετικὴ οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα τῆς στείρας ἀγαπολογίας καὶ τῆς ἀπροϋποθέτου ἑνωσιολογίας, καλοῦν σὲ εἰρήνευση καὶ καταλλαγὴ καὶ «νὰ τὰ βροῦμε» μέσω κάποιας συνάξεως μεταξὺ τῶν Πατέρων. Ἀλλὰ ἡ πραγματικὴ ἀγάπη εἶναι μόνον ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ποὺ ἀδιαιρέτως ὑπάρχει μετὰ τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας Του· καὶ ἡ πραγματικὴ ἑνότητα ὑπάρχει εἰς τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως. Ἄνευ τούτων οὔτε ἀγάπη καὶ ἑνότητα οὔτε εἰρήνη καὶ καταλλαγὴ ὑπάρχουν. Ἐκεῖ ποὺ ἔχουν φτάσει τὰ πράγματα εἶναι ἔγκλημα νὰ σπρώξουμε τὰ προβλήματα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί, νὰ κάνουμε ὅτι δὲν βλέπουμε καὶ ὅτι δὲν ἀκοῦμε. Τὸ σπυρὶ πρέπει νὰ σπάσει γιὰ νὰ θεραπευτεῖ ἡ νοσοῦσα κατάσταση· καὶ θὰ σπάσει. Κι αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ γίνει «μεταξὺ τῶν Πατέρων» μόνον.
Βρισκόμαστε σὲ φοβερὴ πρωτοφανὴ κι ἐμπερίστατη κατάσταση, ὅπου ἡ ἐμπιστοσύνη στοὺς ρασοφόρους πατέρες καὶ μοναχοὺς ὡς αὐθεντίες ἔχει κλονιστεῖ· κανεὶς πλέον δὲν μπορεῖ νὰ λογίζεται «ἅγιος» ἢ ἅγιος, ἀλάθητος καὶ αὐθεντία καὶ ὑπεράνω ἐλέγχου. Γι’ αὐτὸ ὅ,τι εἶναι νὰ διευθετηθεῖ πρέπει νὰ διευθετηθεῖ φανερὰ καὶ μὲ διαφάνεια στὴν Κληρικολαϊκὴ Συνέλευση, ὅπου κανεὶς δὲν εἶναι ἀρχηγός, γιατὶ στὴν Ἐκκλησία Του ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς μας καὶ ὁ μόνος Ἀρχηγός μας μὲ βοηθούς Του τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Στρατηγὸ τῶν ἀγώνων μας, τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες μας, τοὺς φίλους Του· μὲ «ἐργαλεῖα» τους τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἱερὰ Παράδοση, τὴν ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία καὶ πράξη, τὶς ἁγίες οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες· καὶ τὴν πεμπτουσία ὅλων αὐτῶν, τὴν χάρη καὶ τὴ εὐλογία Του καὶ τὴν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ποιόν ἄλλον ἀρχηγὸ μποροῦμε ν’ ἀναζητοῦμε; Ποιούς ἄλλους στρατηγοὺς καὶ ἀξιωματικοὺς θέλουμε; Ποιά ἄλλα ὅπλα καὶ πυρομαχικὰ ἀναζητοῦμε; Τὸ μόνο ποὺ μᾶς λείπει εἶναι ἡ Πίστη ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν στὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη μας κι ἡ ἐξ αὐτῆς παρουσία μας καὶ ἡ συμμετοχή μας· ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ἡ δική μας συνεισφορὰ στὸ θέλημά Του καὶ εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ θυσία Του γιὰ τὴν διὰ τοῦ αἵματός Του ἐξαγορά μας καὶ τὸν ἀγῶνα εἰς τὸν ὁποῖον μᾶς κάλεσε γιὰ τὴν σωτηρία μας εἰς τὴν ἐπουράνιο Βασιλεία τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας!!! Ἰδοὺ λοιπὸν στάδιον λαμπρὸν γιὰ ὅλους μας, στάδιον ἀγώνων ἀλλὰ καὶ πνευματικῆς μεθέξεως!...
Συκοφαντεῖται ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς· ποὺ μὲ βιβλία καὶ ὁμιλίες καὶ ἀρθρογραφία ἀνέδειξε στὶς ἡμέρες μας, ἐκ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως κι ἐκ τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν Ἀποτείχιση ὡς τὴν ἁγιοΠατερικῶς ἐνδεδειγμένη καὶ ἱεροΚανονικῶς ἐπιβαλλομένη στάση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Κι ἀκόμη συκοφαντοῦνται ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἐδῶ καὶ εἴκοσι τουλάχιστον χρόνια σηκώνουν τὸν Σταυρὸ τοῦ ἀντὶ-οἰκουμενιστικοῦ Ἀγῶνος καὶ τῆς Ἀποτειχίσεως· ὄχι μὲ χαρτοπόλεμο καὶ δημόσιες σχέσεις, ἀλλὰ συνδυάζοντας τὸν λόγο μὲ τὴν πράξη, ὑφιστάμενοι μάλιστα πραγματικὸ διωγμό, ποὺ δὲν ἔλαβε δημοσιότητα στὰ ἐλεγχόμενα ἀπὸ τὸν οἰκουμενισμὸ ἢ τὴν ἐμπάθεια «ὀρθόδοξα» ἱστολόγια, νεοημερολογήτικα καὶ παλαιοημερολογήτικα!...
● Μὲ καθαίρεση «τιμωρεῖται» ὁ π. Εὐθύμιος· γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ποὺ ἀργότερα μετεστράφη σὲ πολέμιο τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τοῦ π. Εὐθυμίου —γιὰ νὰ καταλήξει προσφάτως σὲ μίαν «ἀποτείχιση» ἀντὶ-Πατερικὴ καὶ ἀντὶ-ἱεροΚανονική!!!— σὲ ὁμιλία του στὸν Βόλο (25 Ἰανουαρίου 2007) εἶπε:
«Ἡ ἀποψινή μας παρουσία ἐδῶ καὶ ἡ δική μου καὶ τῶν Θεσσαλονικέων ἀδελφῶν, ἰδίᾳ τῶν Ἀγιαντωνιτῶν, σὺν τοῖς ἄλλοις, εἶναι καὶ μία συμπαράσταση πρὸς τὸν ταλαιπωρούμενο ἀδελφὸ καὶ πατέρα, πρὸς τὸν ἀδίκως τιμωρηθέντα π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε καὶ ἐσήκωσε μόνος ἐπὶ ἔτη τὸ ‟βάρος τῆς ἡμέραςˮ, τὸ βάρος τῆς ἀντιπαραθέσεως μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἐπισκόπους.Νὰ ἀφυπνήσουμε τὸ κοιμώμενο λόγῳ ἀγνοίας ὀρθόδοξο ποίμνιο»!... (www.zoiforos.gr, 14 Μαΐου 2013).
● Μὲ ἀφορισμοὺς καὶ λοιδορίες, διασυρμοὺς κι ἐξευτελισμούς, ἄδικες κατηγορίες καὶ δίκες, ὅπου καταδικάσθηκαν, διώκονται οἱ λαϊκοὶ γιὰ τοὺς
ἀγῶνες τους κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατὰ τῶν λατινοφρόνων καὶ οἰκουμενιστῶν· μεθοδεύσεις ποὺ ἔχουν τεράστιες καὶ καταστροφικὲς συνέπειες γι’ αὐτοὺς σὲ οἰκογενειακό, κοινωνικὸ κι ἐπαγγελματικὸ-οἰκονομικὸ ἐπίπεδο.
Ὡς ἐκ τούτου μόνον ἀπὸ τοὺς ἀδιαφόρους καὶ ἀπόντες τῶν ἀγώνων μποροῦν νὰ κατηγορηθοῦν πλειάδα Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὅτι εἶναι ἀσφαλεῖς στὰ σαλόνια τους καὶ πίσω ἀπὸ τὰ πληκτρολόγιά τους. Διότι μόνον ἀδιάφοροι κι ἀπόντες, ποὺ μάλιστα διακαῶς ἐπιθυμοῦν νὰ καταστοῦν ἀρχηγοὶ καὶ στρατηγοὶ κι ἐμφανίζονται ὡς αὐθεντίες, μποροῦν νὰ προκύπτουν τόσο συμπλεγματικοί· ἀκριβῶς λόγω τῆς σκανδαλώδους ἀδιαφορίας τους καὶ ἀπουσίας τους ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν, λόγω τῆς ἀδικαιολογήτου ὀλιγωρίας τους ἐπὶ σειρὰν πολλῶν ἐτῶν, ἐνίων ἐξ αὐτῶν δὲ κι ἐπὶ δεκαετιῶν!!!
Αὐτοὶ οἱ λαϊκοί, ποὺ —χωρὶς νὰ καιροσκοποῦν καὶ χωρὶς νὰ ἔχουν ἐξασφαλίσει μεγάλους χρηματοδότες καὶ ὑψηλὲς δημόσιες σχέσεις, προκειμένου ν’ «ἀποτειχιστοῦν»— μὲ τὴν καθοδήγηση του καὶ σὲ συνεργασία μὲ τὸν π. Εὐθύμιο σήκωσαν στὶς πλάτες τους τὸν ἀγῶνα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Μὲ γνωστότερο κι ἀναγνωρισιμότερο τὸν ἀδελφό μας Σημάτη Παναγιώτη, ἀλλὰ καὶ τοὺς πρόσφατα ἀποτειχισθέντας Ἰωάννη Ρίζο καὶ Ἀδαμάντιο Τσακίρογλου, ποὺ ἐν ἀπολύτῳ ἀληθείᾳ κι ἐν Χριστῷ παρρησίᾳ τόλμησαν νὰ ἐνημερώσουν τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ ἀνιέρως τεκταινόμενα ὑπὸ τὸ πρόσχημα τοῦ ἡμερολογίου.
Σήμερα αὐτοὶ καὶ ἄλλοι λαϊκοὶ ἀπαξιώνονται καὶ καθυβρίζονται καὶ καταγγέλλονται ὡς αἱρετικοί!!! ἀπὸ τοὺς «νεοαποτειχισμένους» ἁγιορεῖτες, οἱ ὁποῖοι μέχρι πρότινος ἦσαν στὴν αἵρεση καὶ μνημόνευαν καὶ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς λατινόφρονες καὶ οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους!... Ἀκόμη ὁ μολυσμὸς δὲν ἔχει φύγει ἀπὸ τὰ χείλη τους κι ἀπὸ τὴν ψυχή τους!!! Κι ὅμως, ἀντὶ ὅπως ἔπρεπε μὲ συστολὴ καὶ συναίσθηση καὶ μετάνοια νὰ ἑνωθοῦν καὶ νὰ συσσωματωθοῦν μὲ τοὺς προϋπάρχοντες αὐτῶν ἀποτειχισμένους —δημιουργώντας ἕνα ἀρραγὲς καὶ συνεχῶς διευρυνόμενο μέτωπο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας— μέσα σὲ λίγους μῆνες μὲ παχυλὸ ἐγωϊσμὸ καὶ ἰδιοτελῆ ἔπαρση, μὲ δεσποτοκρατικὴ ἀλαζονεία καὶ γεροντοκρατικὴ οἴηση, σκοπίμως καὶ ὀργανωμένα δρῶντες —διὰ τῶν ἐπιτηδείων μεθόδων τῆς πολυγλωσσίας καὶ τῆς πολυπροσωπίας καὶ τῆς ἀμφισημίας, καὶ τεχνηέντως ἐπικαλούμενοι τὸν ὅποιον «διωγμό» τους, θολώνοντας τὰ νερὰ καὶ τοιουτοτρόπως ἐξαπατώντας τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σέβεται τὸ τιμημένο ράσο καὶ μὲ ἀπαντοχὴ προσδοκᾶ στὸ Ἅγιον Ὄρος τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων— ἀνακάτεψαν τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες κι ἔφεραν τὴν Ἀποτείχιση σ’ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο συγχύσεως κι ἀποπροσανατολισμοῦ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο μόνον οἱ λατινόφρονες καὶ οἱ παναιρετικοὶ οἰκουμενιστὲς ὠφελοῦνται κι ἐπιχαίρουν.
Ἀποφάσισα νὰ μιλήσω, ὅταν διάβασα τὸ κατάπτυστο κείμενο «Ἀπαντήσεις ἐπὶ ἐκκλησιολογικῶν ζητημάτων περὶ τῆς ἱερᾶς ἀποτειχίσεως», τὴν ὁποίαν ἐδημοσίευσε δίκην συνόδου ἡ «τρόϊκα» τῶν μοναχοῦ Σάββα Λαυριώτου, ἱερομονάχου Χαρίτωνος Ἁγιορείτου καὶ μοναχοῦ Ἐπιφανίου Καψαλιώτου, καπηλευομένη τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τοὺς ἐσχάτως ἀποτειχισμένους Ἁγιορεῖτες Γέροντες καὶ Πατέρες· ἀκριβῶς αὐτοὺς ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τὸ ὑπογράψουν. Μάλιστα, ὅταν ὁ Γέρων Γαβριὴλ ἀρνήθηκε νὰ τὸ ὑπογράψει ὁ μον. Ἐπιφάνιος τοῦ μίλησε σκαιῶς καὶ ἀπειλητικῶς!... Ἀντιλήφθηκα πλέον, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, ὅτι ἡ «τρόϊκα» δὲν ἐκπροσωπεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οὔτε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ μόνον τοὺς ἑαυτούς των κι ἐκείνους ποὺ ἐκ τοῦ σκότους εὑρίσκονται ὄπισθεν αὐτῶν.
Ἔτσι, χωρὶς φόβο καὶ πάθος ἀλλὰ μὲ ἐν Χριστῷ παρρησίᾳ, καταθέτω τὴν μαρτυρία μου. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια μίαν ἐκ τῶν μαρτυριῶν μου, τὴν πιὸ πρόσφατη, διότι σὲ προσεχὲς περισσότερο ἐκτενὲς κειμενό μου διαλαμβάνονται πολλὲς περὶ προσώπων καὶ καταστάσεων μαρτυρίες.
Σὲ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία ποὺ εἶχα μὲ τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφό μας Κωνσταντῖνο Νάσιο (Κ.Ν.), ποὺ ἔγινε τὴν Τρίτη, 3 Ὀκτ. 2017, ὧρα 14:46 καὶ διήρκεσε 19:06΄ —σχετικὰ μὲ τὸν ἰδιωτικὸ ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Βουκούλου, ποὺ εὑρίσκεται ἐντὸς τοῦ ἰδιοκτήτου οἰκοπέδου του ὅπου καὶ ἡ κατοικία του στὸ Μουζάκι Καρδίτσης, ὁ ὁποῖος ναὸς ἐπαπειλεῖτο παρανόμως καὶ αὐθαιρέτως ἀπὸ τὸν Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Ἄνθη [Τιμόθεο] μὲ «σφράγισμα» καὶ «κατάσχεσή» του, ἐπειδὴ ἐλειτουργοῦσε ἐκεῖ ὁ ἱερομόναχος π. Σεραφεὶμ χωρὶς νὰ τὸν μνημονεύει, ὡς αἱρετικὸ ὄντα καὶ κοινωνοῦντα μετὰ τοῦ αἱρεσιάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Ἀρχοντώνη [Βαρθολομαίου]— μοῦ ἀνέφερε ὅτι:
Κατόπιν συμβουλῆς τοῦ π. Σταύρου Βαΐου (γιὰ τὴν ὁποίαν μοῦ εἶχε ξαναμιλήσει), καὶ τοῦ ἱερομονάχου Χαρίτωνος Καψαλιώτου —παρευρισκομένου ἐκείνη τὴν ὥρα παρὰ τὸ πλευρὸ τοῦ Κ.Ν., συνακροωμένου δὲ τῆς συνομιλίας μας καὶ παρεμβαίνοντος ὑποβάλλοντας στὸν Κ.Ν. ἔνιες ἀπαντήσεις του κατὰ τὴν συνομιλία μας— θὰ ἐδήλωνε στὴν πολεοδομία τὸν ὡς ἄνω ἱερὸ ναὸ ὡς ἀκολουθοῦντα καὶ ἀνήκοντα εἰς τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο/ἑορτολόγιο. Παραθεωρώντας τὶς εἰσηγήσεις ἐμοῦ καὶ συμβουλὲς ἄλλων ἀδελφῶν —μάλιστα νομικῶν καὶ ἀποτειχισμένων καὶ ἰδιοκτητῶν ἱερῶν ναῶν, ποὺ ἐπὶ πολλὰ ἔτη λειτουργοῦν μὴ μνημόνευοντες τῶν ἐπιχωρίων ἐπισκόπων ὡς αἱρετικῶν ὄντων, χωρὶς νὰ ἐνοχληθοῦν ἢ ἀπειληθοῦν ὑπ’ αὐτῶν— ὅτι τὸ μόνο ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει ἦταν προβεῖ σὲ δήλωση Ἀποτειχίσεως ἀπὸ τὸν δεσπότη τῆς Καρδίτσης καὶ νὰ τοῦ τὴν κοινοποιήσει ἐξωδίκως. Ἔτσι θ’ ἀφαιροῦσε ἀπὸ αὐτὸν κάθε «δικαίωμα» καὶ δυνατότητα νὰ πράξει τι ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Βουκόλου.
Σὲ παρατήρησή μου ὅτι ἐὰν προέβαινε σὲ αὐτὴ τὴν δήλωση, τότε θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ὁ Κ.Ν. ἐντόνως μὲ διαβεβαίωσε ὅτι θὰ ἐδήλωνε μὲν τὸν ἱερὸ ναὸ ὡς παλαιοημερολογίτικο, ἀλλὰ θὰ λειτουργοῦσε μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο. Τοῦ εἶπα ὅτι ἐὰν συνέβαινε αὐτό, ἀκριβῶς τότε θὰ εἶχε πρόβλημα μὲ τὴν πολεοδομία, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὸν κατηγορήσει ὅτι ἄλλαξε τὴν δεδηλωμένη χρήση τοῦ ἀκινήτου καὶ θὰ ὑποστεῖ τὶς συνέπειες. Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παρενέβη ὁ π. Χαρίτων, λέγοντας στὸν Κ.Ν. ὅτι πράγματι θὰ ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸπαλαιὸ ἡμερολόγιο. Τότε εὐθέως ἐρώτησα τὸν Κ.Ν. ἐὰν ἀποφάσισε νὰ προσχωρήσει στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο. Μοῦ ἀπήντησε ἀμέσως κι εὐθαρσῶς, ὄχι! Ἁπλῶς θὰ ἔκανε αὐτὴ τὴν δήλωση γιὰ ν’ ἀποφύγει τὸν δεσπότη τῆς Καρδίτσης. Ὁ π. Χαρίτων ἐπέμενε ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸ παλαιό! Καὶ ὁ Κ.Ν., μπερδεμένος μεταξὺ ἐμοῦ κι ἐκείνου, μοῦ ἔδωσε στὸν π. Χαρίτωνα στὸ τηλέφωνο γιὰ νὰ μιλήσουμε ἄμεσα.
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς συνομιλίας μας ὁ π. Χαρίτων ἦτο ἐπιθετικὸς κι ἀπαξιωτικός.
(α) Στὴν ἔνστασή μου ὅτι καὶ ἄλλοι ἀδελφοὶ ἔχουν ἰδιοκτήτους ἱεροὺς ναοὺς ὅπου ἀπὸ πολλὰ χρόνια δὲν μνημονεύονται οἱ ἐπιχώριοι ἐπίσκοποι χωρὶς νὰ τοὺς ἀπειλήσει κανεὶς μὲ κλείσιμο καὶ «κατάσχεση» τοῦ ναοῦ, μοῦ ἀπήντησε ὅτι αὐτὸ τὸ δικαίωμα τὸ ἔχουν κι ἁπλῶς ἐκεῖνοι δὲν τὸ χρησιμοποίησαν, ἐνῶ ὁ Καρδίτσης φέρεται διατεθειμένος νὰ τὸ ἐφαρμόσει. Τοῦ ἐπεσήμανα ὅτι λαθεύει, διότι αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ μόνον (α) σὲ ναοὺς ποὺ ἔχουν λάβει ἄδεια ἀπὸ τὴν περὶ ναοδομίας ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διὰ τῆς ἀνακλήσεώς της, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος Βουκόλος δὲν ἔχει ζητήσει τέτοιαν ἄδεια, καὶ (β) ὅταν συμβαίνουν ἀνομίες, ὅπως παγκάρι κ.ἄ., ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὴν Ἀποτείχιση τοῦ ἰδιοκτήτη ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο γιὰ λόγους Πίστεως, ποὺ γίνεται νομίμως βάσει τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου.
(β) Μοῦ εἶπε:
«Τί σᾶς πειράζει νὰ λειτουργεῖ ὁ ναὸς μὲ τὸ παλαιὸ ἑορτολόγιο, ἐφ’ ὅσον δὲν θὰ ἀνήκει σὲ παράταξη παλαιοημερογιτῶν; Μπορεῖτε νὰ ἐκκλησιαζόσαστε σ’ ἐμᾶς. Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε μαζί σας πρόβλημα, ἐσεῖς οἱ νεοημερολογίτες ἔχετε πρόβλημα μαζί μας».
Τὸν ἐρώτησα ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας, ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινὸ ποτήριο. Μοῦ ἀπήντησε στερεοτύπως:
«Μπορεῖτε νὰ ἐκκλησιαζόσαστε σ’ ἐμᾶς».
Τὸν ξαναρώτησα καὶ μοῦ ἀπήντησε τὸ ἴδιο. Ἀπέφυγε τὴν ἐρώτησή μου καὶ δὲν μοῦ εἶπε ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας, δηλαδὴ κοινὸ ποτήριο. Ὅμως ἡ πρακτικὴ τῶν ἀκολουθούντων τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο/ἑορτολόγιο ἀποτειχισμένων ἱερέων (π. Σταῦρος, π. Γεώργιος) εἶναι νὰ μὴν κοινωνοῦν τοὺς νεοημερολογίτες, ἀλλὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουν ὡς κατηχουμένους, δηλαδὴ ὡς ἀβαπτίστους!!!
(γ) Ἐπέμεινε ὅτι ἡ Ἀποτείχιση χωρὶς προσχώρηση στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι Ἀποτείχιση, καὶ ὅτι οἱ νεοημερολογίτες ἀποτειχισμένοι βρίσκονται ἀκόμα στὴν αἵρεση καὶ εἶναι αἱρετικοί. Ἀντέτεινα ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι θεολογικὸ/δογματικὸ θέμα ἀλλὰ ζήτημα ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἀφορᾶ στὴν Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς λατινόφρονες καὶ οἰκουμενιστὲς ὥστε νὰ μᾶς διαιρεῖ.
Ἀπήντησε ὅτι εἶναι καὶ θεολογικὸ θέμα, μάλιστα ἡ πρώτη πράξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀναπτύσσοντας τὴν γνωστὴ ἡμερολατρικὴ ἐπιχειρηματολογία τῶν παλαιοημερολογιτῶν... Ἄλλωστε τὸ ἄρτι κυκλοφορηθὲν βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος, «Τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ διαχρονική του στάση ἔναντι τῶν αἱρέσεων», διαπνέεται ἀπὸ παρόμοιες ἰδέες ὡς πρὸς τὸ ἡμερολόγιο, βρίθει δὲ σχετικῶν ἀναφορῶν κι ἐπιχειρημάτων, ποὺ βεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές!!!
(δ) Τοῦ εἶπα ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ταυτιστεῖ ἡ Ἀποτείχιση μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο κι ἔτσι κανεὶς πλέον ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου δὲν θὰ μᾶς ἀκούει καὶ δὲν θὰ προχωρεῖ στὴν Ἀποτείχισή του, κι ἔτσι ὁ ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸς ἀγῶνας μας θὰ καταστεῖ πλήρως ἀναποτελεσματικὸς καὶ θὰ σβήσει. Διότι θὰ μετατοπίζαμε τὸ κέντρο βάρους ἀπὸ τὴν αἵρεση στὸ ἡμερολόγιο καὶ ὅλοι θὰ μᾶς ἀντιμετωπίζαν ὡς παλαιοημερολογίτες· ἄλλωστε κανείς, ἐκτὸς τῶν ἰδίων, δὲν ἀντιλαμβάνεται τοὺς παλαιοημερολογίτες ὡς ἀντὶ-οἰκουμενιστές, παρὰ μόνον ὡς σχισματικούς!...
Προέβαλα τὴν θέση ὅτι πρέπει τόσο οἱ νεοημερολογίτες ν’ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους μας ὅσο καὶ οἱ παλαιοημερολογίτες ν’ ἀποτειχιστοῦν ἀπὸ τὶς παρατάξεις τους, παραμένοντας οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ στὸ ἡμερολόγιο ποὺ τοὺς ἀναπαύει, ἀλλὰ ἔχοντας ἑνότητα καὶ κοινωνία μεταξύ μας, συμπαράταξη καὶ κοινοὺς ἀγῶνες.
Καθὼς ἔλεγα αὐτὰ ὁ π. Χαρίτων μὲ διέκοπτε λέγοντας ἐπανειλλημμένως, ὅτι:
«Αὐτὰ εἶναι οἱ τρέλες ποὺ λέει ὁ Τρικαμηνᾶς».
Ἀναφερόμενος δὲ στὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ οὐδεμία φορὰ τὸν ἀνέφερε ὡς πατέρα ἢ γέροντα, ἐνῶ ἡ φωνή του εἶχε ἔνταση, περιφρονητικὸ καὶ ἀπαξιωτικὸ τόνο!...
(ε) Τελικῶς μοῦ ἐπιτέθηκε προσωπικῶς, λέγοντας μου ὅτι ὡς νεοημερολογίτης δὲν εἶμαι ἀποτειχισμένος, ὅτι βρίσκομαι ἀκόμη στὴν αἵρεση καὶ εἶμαι αἱρετικός, κατηγορώντας ἐμένα καὶ ὅσους ἀκολουθοῦμε «τὸν Τρικαμηνᾶ στὶς τρέλες» του.
(στ) Βλέποντας ὅτι ἡ συζήτηση ὀξυνόταν διέκοψα τὴν ἐπικοινωνία μας, λέγοντάς του:
«Πάτερ λυπᾶμαι, ἀλλὰ δὲν θέλω νὰ συνεχίσουμε τὴν συζήτηση. Γίνεστε ἐπιθετικὸς κι αἰχμηρός. Ἐγὼ σᾶς μιλῶ μὲ σεβασμὸ καὶ πολλὴν ἀγάπη. Ὡστόσο κι ἐγὼ κατάλαβα πολὺ καλά, κι ἐσεῖς γνωρίζετε καλύτερα τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει. Χαίρετε».
Ἔτσι κι ἐκεῖ τελείωσε ἡ συνομιλία μας.
Ὁ Κ.Ν. μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὥρα 18:00, εἶχε διοργανώσει στὸ σπίτι του μίαν σύναξη γιὰ νὰ μιλήσει ὁ π. Χαρίτων σὲ Καρδιτσιῶτες ἀδελφούς μας ποὺ ἔχουν ἀποτειχιστεῖ ἢ σκέφτονται ν’ ἀποτειχιστοῦν, καὶ μὲ εἶχε καλέσει σὲ αὐτήν. Κατόπιν τοῦ ἀνωτέρω τηλεφωνήματος ἔκρινα ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ πάω, διότι πολὺ φοβόμουν ὅτι θ’ ἀντιδικούσαμε καὶ πάλι μὲ τὸν π. Χαρίτωνα, σκανδαλίζοντας τοὺς ἀδελφούς μας. Ἔτσι δὲν γνωρίζω ὡς αὐτήκοος τί ἀκριβῶς εἰπώθηκε σὲ αὐτήν.
Ὁ Κ.Ν. μοῦ εἶπε ὅτι δὲν μίλησε γιὰ τὸ ἡμερολόγιο. Ἀλλὰ ὑπάρχει ἀνηρτημένη μαρτυρία ἀπὸ τὸν Σχολιαστὴ «Γιῶργο», ποὺ καταθέτει ὅτι ὁ π. Χαρίτων σὲ αὐτὴ τὴν συνάντηση ἀπέτρεψε νεοημερολογίτη ν’ ἀποτειχιστεῖ ἐὰν ταυτοχρόνως δὲν προσχωροῦσε στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.
Θεωρῶ καὶ τὶς δύο πληροφορίες, τοῦ Κ.Ν. καὶ τοῦ «Γιώργου», ἐξ ἴσου ἀξιόπιστες· διότι ὁ π. Χαρίτων μπορεῖ νὰ μὴν μίλησε στὴν σύναξη γιὰ τὸ ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἀπέτρεψε τὴν ἀποτείχιση σὲ κατ’ ἰδίαν συζήτηση· τὸ ἕνα δὲν ἀποκλείει τὸ ἄλλο· ἔχοντας μάλιστα τὴν ἀνωτέρω ἐμπειρία σὲ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα καταλήγω!...
Ἐκ τῶν προηγηθέντων βασίμως συμπεραίνω, ἐκ τῶν λόγων καὶ τῶν κειμένων καὶ τῶν ἔργων τους, ὅτι ἡ «τρόϊκα» τῶν ἁγιορειτῶν κι ἔνιοι τῶν «νεοαποτειχισθέντων» μὲ προεξάρχοντα τὸν π. Παΐσιο Παπαδόπουλο (Πτολεμαΐδα), ἐπιδιώκουν νὰ ἐσπείρουν τὴν σύγχυση καὶ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ καὶ τὴν διάλυση εἰς τοὺς ἐκ τῶν αἱρετικῶν κι αἱρετιζόντων ἐπισκόπων καὶ τοὺς μετ’ αὐτῶν κοινωνούντων ἀποτειχισθέντες καὶ ἀποτειχιζομένους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τοῦ νέου ἡμερολογίου. Κατὰ τὴν ἄποψή μου τελοῦν ἐν διατεταγμένῃ ὑπηρεσίᾳ· ἄλλα λέγοντας ὁ ἕνας κι ἄλλα κάνοντας ὁ ἄλλος, ἀναλόγως τοῦ ἀκροατηρίου τους καὶ τῆς περιστάσεως, ὁπωσδήποτε ὅμως μὴ ἀποκαλύπτοντες ἐξ ἀρχῆς τὰ πιστεύματά τους καὶ τὶς προθέσεις τους. Θέλησαν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν δεσποτικὴ ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου στὸ Μαυρομάτι Καρδίτης, προσπαθώντας νὰ πείσουν τὸν Κ.Ν. ὅτι μόνος τρόπος προστασίας του ἦταν ἡ προσχώρησή του στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ὁδηγώντας τον ἔτσι —παρὰ τὸ φρόνημά του καὶ τὴν θέλησή του— στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.
Τελικῶς ὁ Κ.Ν., μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου καὶ τὴν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Στρατηγοῦ τῶν ἀγώνων μας, δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων μας καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, δὲν τοὺς ἤκουσε κι ἔπραξε τὸ δέον γενέσθαι. Διεκήρυξε ὡς νεοημερολογίτης τὴν ἀποτείχισή του ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Ἄνθη [Τιμόθεο], τὴν ὁποίαν δι’ ἐξωδίκου τοῦ ἀπέστειλε καὶ τὴν δημοσίευσε στὸ διαδίκτυο.
Ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἀναφερθῶ στὸ παράδειγμα ποὺ μὲ τὴν στάση του —στάση ζωῆς ἄοκνη κι ἀκάματη ἀπὸ τὴν νεότητά του ἕως τὰ γεράματά του— μᾶς δίνει ὁ ἀφιερωμένος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀδελφός μας Κωνσταντῖνος Νάσιος· καὶ ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀδελφός μας Δημήτριος, οἰκογενειάρχης ἄνθρωπος μὲ παιδιὰ καὶ μὲ ὑποχρεώσεις ὄντας. Ἐνῶ ἐμεῖς ἀντιδικοῦμε μεταξύ μας, ἐνίοτε μὲ διαπρύσια κείμενα καὶ λόγια, ἐκεῖνοι ὡς συνεπῆ καὶ συνετὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας ἀγωνίζονται στὰ ἔμπεδα τῶν μαχῶν, εὑρισκόμενοι στὶς πρῶτες γραμμὲς τῶν ἀγώνων μας. Λ.χ. πρωτοστατοῦν αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὶς κινητοποιήσεις τῶν ἐλαχίστων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κατὰ τῆς αἰσχρὰς καὶ βλασφήμου κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου θεατρικῆς παραστάσεως στὴν Θεσσαλονίκη, ἀλλὰ καὶ στὶς κινητοποιήσεις στὴν Ἀθήνα κατὰ τοῦ θεομάχου καὶ χριστομάχου κι ἐκκλησιομάχου πλέον μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ τοῦ προσυλλητισμοῦ καὶ τῆς μυήσεως τῶν Ἑλληνοπαίδων, τῶν παιδιῶν μας, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων μάλιστα στὶς γενετήσιες διαστροφὲς καὶ κάθε εἴδους ἀνωμαλίες μέσα στὰ ἴδια τὰ σχολιά τους!!!... Σὲ αὐτὰ τὰ ἔμπεδα τῶν μαχῶν ὅμως δὲν εὑρισκόμεθα κι ἐμεῖς ποὺ ἀντιδικοῦμε· τουλάχιστον ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς μποροῦμε. Κι ἐκεῖ, στὶς ἐπάλξεις τῶν ἀγώνων, βρίσκονται πλάϊ-πλάϊ ἀπὸ κοινοῦ λοιδορούμενοι καὶ διασυρόμενοι ὡς «μέλη παραεκκλησιαστικῶν ὀργανώσεων», ἀλλὰ καὶ κακοποιούμενοι ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία καὶ συρόμενοι στὰ δικαστήρια ἁπλοὶ καὶ «ἁπλοϊκοί» νεοημερολογίτες καὶ παλαιοημερογίτες· ποὺ μεταξύ τους διαφωνοῦν καὶ συγκρούονται μὲν στὰ λόγια, ἀλλὰ ἐκ τῶν πραγμάτων —δηλαδὴ τὴν εὐλογία καὶ τὴν οἰκονομία τοῦ Κυρίου!!!— συμπαρατάσσονται καὶ ἀπὸ κοινοῦ ἀγωνίζονται στὶς τάπιες καὶ στὰ μετερίζια τῆς Πίστεως!!! Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς Ρωμῃοσύνης· αὐτὸ εἶναι τὸ ρωμαίϊκο φιλότιμο· αὐτὸς εἶναι ὁ αὐθεντικὸς Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός!...
Παραδειγματιζόμενοι, λοιπόν, ἀπὸ τοὺς ἀξίους ἀδελφούς μας, ἂς καταλάβουμε ἐπὶ τέλους ὅλοι μας ποῦ βρίσκεται ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεώς μας κι ἂς ἐνεργήσουμε τὰ δέοντα!... Βεβαίως ὄχι στὰ ἡμερολόγια, ἀλλὰ ναὶ στὴν Πίστη καὶ στὴν μαρτυρία καὶ στὸ μαρτύριο!!!
Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός μας.
Δροσερὸ Τρικάλων, 21 Ὀκτ. 2017
Λαυρέντιος Ντετζιόρτιο