Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις ξεχνάει..
Το να αμαρτάνει κανείς είναι ανθρώπινο
Το να επιμένει στην αμαρτία είναι διαβολικό
Το να λυπάται για την αμαρτία είναι χριστιανικό
Το να συγχωρεί κάθε αμαρτία είναι θεϊκό!!!
Πόσοι συγχωρούμε;
Πόσοι κοιτάζουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων;
Πόσοι κλαίμε για την δική μας κατάντια;
Πόσοι πέφτουμε στα γόνατα και ζητούμε από τον Θεό να μας ελεήσει;
Πόσοι προσευχόμαστε για τους άλλους;
Πόσοι δακρύζουμε από τον πόνο των άλλων;
Πόσοι κρίνουμε τον εαυτό μας και μόνο;
Πόσοι;
Να γνωρίζουμε κάτι...
Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις ξεχνάει.
Όσο ξεχνάμε εμείς όμως τις αμαρτίες μας σκόπιμα και δεν εξομολογουμαστε...
Τότε ο Θεός τις γράφει με χοντρό μαρκαδόρο στο βιβλίο της ζωής μας…