Ημιμαθείς και “πολύξεροι” άνθρωποι, προσπαθούν με πάθος αδάμαστο να μας πείσουν ότι η Ορθοδοξία πρέπει οπωσδήποτε να παραμένει υποδουλωμένη παντοτινά σε κρατικά, πολιτικά εργαλεία μετρήσεως χρόνου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ζώσα μέσα στον κόσμο, δεν πρέπει ποτέ να γίνεται κόσμος, να κοσμικοποιείται. Κάνει χρήση αλλά όχι κατάχρηση του κόσμου. Επιμένω και επικεντρώνω την προσοχή μας στο κρίσιμο και καθοριστικό όνομα του πράγματος: “εργαλείο μετρήσεως χρόνου!”
Αυτή η “των ονομάτων επίσκεψις” έχει πολλά να μας διδάξει. Το κάθε εργαλείο απαιτεί καλή χρήση και υπόκειται στην καλή ή την κακή χρήση του χρήστη. Η οποιαδήποτε κατάχρηση καταντά το εργαλείο άχρηστο και επιβλαβές.
Στο διάβα των αιώνων, υπήρχαν πολλά και διαφορετικά Ημερολόγια. Ασχέτως προελεύσεως και ποιότητος του δημιουργού των ημερολογίων, η Εκκλησία ακολουθούσε ανεμποδίστως το επίσιμο και καθιερωμένο ημερολόγιο της πολιτείας, εφ’ όσον φυσικά αυτό:
α) δεν ανέτρεπε ή καταργούσε το Εορτολόγιο της Εκκλησίας, και
β) δεν κατέστρεφε την Ενότητα της Εκκλησίας.
Άλλο πράγμα το Ερτολόγιο και άλλο το Ημερολόγιο.
Α) Το Ερτολόγιο αναφέρεται στις Εορτές της Εκκλησίας, ποιές είναι αυτές, πως (με ποιό τρόπο) και πότε ακριβώς θα εορτάζονται αυτές, δηλαδή σε ποιά ημέρα και ποιό μήνα του έτους.
Β) Το Ημερολόγιο (ημέρα +λόγος) μας λέγει ποιά μέρα είναι σήμερα, αριθμητικώς, χρονολογικώς.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα, σήμερα για παράδειγμα, που γράφω αυτό το άρθρο, είναι 13 Οκτωβρίου. Ποιός μας το λέει αυτό; Η πολιτεία, το κράτος. Θα μπορούσε να το λέγει όποιοσδήποτε. Και θα μπορούσε οποιοσδήποτε να διαφωνήσει και να πει, όχι, σήμερα δεν είναι 13 Οκτωβρίου αλλά είναι 1η Οκτωβρίου (η λέξη Οκτώβριος δεν περιέχει «μ»). Και αυτό δεκτό.
Ο κάθε άνθρωπος, ασχέτως σε ποιά ομάδα, φυλή, τάξη, παράταξη, σύνοδο, παρασύνοδο, θρησκευτικότητα ή έθνος ανήκει, έχει δικαίωμα να ακολουθεί όποιο Ημερολόγιο θέλει. Αρκεί να σέβεται τους άλλους και να μην καταδικάσει τους άλλους για κολάσιμη χρήση «λαθεμένου» ή «χαλασμένου» εργολείου μετρήσεως χρόνου.
Υπάρχει για παράδειγμα, το “Παλαιό” Ημερολόγιο. Το πάρα πολύ σεβαστό, το Ιερό και Παραδοσιακό. Μα όχι και «Πάτριο ή Πατερικό». Δεν το δημιούργησαν οι Άγιοι Πατέρες, ούτε το εμπνεύστηκαν αυτοί με Θείο φωτισμό.
Το «Παλαιό» Ημερολόγιο, είναι κατασκεύασμα κι αυτό ενός μεγιστάνα ειδωλολάτρη αρχιερέως και παγανιστή, του Ιουλίου Καίσαρος, με έτος ιδρύσεως το 46 π.Χ. Δεν είναι όμως πραγματικό δικό του κατασκεύασμα, αλλά έκανε και αυτός μία μεταρρύθμιση του ρωμαϊκού ημερολογίου.
Το γνωστό “Παλαιό” Ημερολόγιο, δεν ονομάστηκε ποτέ από την αρχή του ως «Παλαιό» αλλά λεγόταν πάντοτε «Ιουλιανό». Ονομάζεται «Παλαιό» από εμάς σήμερα, διότι μεσολάβησε κάποια νέα αλλαγή. Μέχρι πριν από την αλλαγή του το 1924, δεν θεωρούνταν καθόλου “Παλαιό”.
Οι Ορθόδοξοι πιστοί π.χ. οι οποίοι ζούσαν το 1923, δεν έλεγαν «εμείς ακολοθούμε το Παλαιό» ούτε πάλι έλεγαν «εμείς ακολουθούμε το Πάτριο» διότι δεν θα τους καταλάβανε κανένας και θα τους έβλεπαν για παλαβούς.
Οι ονομασίες αυτές δόθηκαν μετά από την αλλαγή και εισαγωγή του Νέου, για να διαχωριστεί το ένα από το άλλο. Ακόμη και αυτό το «Παλαιό», πριν από το 1924, δεν θεωρούνταν καθόλου Παλαιό αλλά ΝΕΟ Ημερολόγιο! Θα σας εξηγήσω τους λόγους.
Το πραγματικώς και όντως “Παλαιό” ήταν το αρχικό του Ιουλίου Καίσαρος το οποίο άρχισε να ισχύει επισήμως το 45 π.Χ.
Αργότερα όμως, το 8 μ.Χ. οι διάσημοι Έλληνες αστρονόμοι της Αλεξάνδρειας, ο Φλάβιος και ο Σωσιγένης επεξεργάστηκαν και διόρθωσαν το Ιουλιανό. Έφτιαξαν ένα ΝΕΟ Ημερολόγιο με βάση το Ιουλιανό.
Όπως είπαμε νωρίτερα, κάθε νέα διόρθωση, καθιστά το προηγούμενο ως παλαιό. Αντί να το ονομάσουν όμως «Φλαβιανό» ή «Σωσιγένειο», παρέμεινε Ιουλιανό, «Καίσαρος μοναρχήσαντος…»
Το Ιουλιανό Ημερολόγιο, γνωστό σήμερα ως “Παλαιό”, δεν ήταν και τόσο αθώο κατά την εισαγωγή του, καθότι θεσπίστηκε συνοδευόμενο με όλες τις διεφθαρμένες και εωσφορικές ειδωλολατρικές εορτές, τις ειδωλόθυτες ιεροτελεστίες και πανδαιμόνιες οργιακές περιπτύξεις.
Ας σημειωθεί, πως ο Ιούλιος Καίσαρ δεν ήταν καθόλου ένας απλός, συνηθισμένος ειδωλολάτρης αλλά Ύπατος Αρχιερέας των ειδώλων, των οργίων, των αιμομιξιών και ανθρωποθυσιών!
Το 63 π.Χ. είχε εκλεγεί Μέγας Αρχιερεύς (Pontifex Maximus) των ειδωλολατρικών μυστηρίων. Οι αισχρότητες τις οποίες διέπραττε και ανήγαγε ως επίσημα έθιμα, όχι μόνο δεν λέγονται αλλά και δεν περιγράφονται.
Επιπροσθέτως, ήταν στυγνός δολοφόνος και ανατριχιαστικός σφαγέας στο άκουσμα και μόνο! Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, κυρίευσε οκτακόσιες πόλεις, υποδούλωσε τριακόσια έθνη και πολέμησε με τριακόσιες μυριάδες εχθρών, εκ των οποίων τις εκατό εξόντωσε κι άλλες εκατό αιχμαλώτισε.
Πηγή των πληροφοριών για τη δράση του Καίσαρα στη Γαλατία είναι το έργο του ίδιου του Καίσαρα: “Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου” (Commentarii de Bello Gallico).
Δεν έχουμε λοιπόν τίποτα να ζηλέψουμε από έναν τέτοιο εωσφοριστή και δαιμονολάτρη.
Το “Παλαιό” αποτελεί δωρεά, πέρα για πέρα παγανιστική και πολιτισμική “προσφορά” της Πανθρησκείας του Σατανά. «Τα είδωλα των Εθνών, δαιμόνια», λέγει η Γραφή.
Η Εκκλησία, απλώς το αποδέχτηκε ως τρέχον εργαλείο μετρήσεως χρόνου και το χρησιμοποίησεσε άφοβα χωρίς αυτή να το ασπαστεί ποτέ ως κάτι “ιερό και Θεόσδοτο”. Άπαγε. Κάθε άλλο. Οι Άγιοι Πατέρες γνώριζαν πολύ καλά την ειδωλολατρική του προέλευση και επιρροή.
Για αυτό και η Εκκλησία υιοθέτησε πολλά και διάφορα Ημερολόγια στο πέρασμα των αιώνων, χωρίς να επιτρέψει ποτέ να επεισέλθει κάποια παραβίαση ή καταπάτηση δόγματος.
Η Εκκλησία η Διαχρονική, είναι και πρέπει να παραμείνει υπεράνω αστρονομικών και πολιτικών ημερολογίων. Η Ορθοδοξία δεν είχε κανένα πρόβλημα, καμία εμμονή με τα Ημερολόγια, είτε ήταν αυτά ειδωλολατρικά, είτε είναι παπικά. Τα χρησιμοποίησε απλά ως εργαλεία μετρήσεως χρόνου. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!
Αυτό το “Παλαιό” εργαλείο μετρήσεως χρόνου, η Εκκλησία το εκμεταλλεύτηκε
ποιμαντικώς χωρίς να προβεί σε σχισματικές ακρότητες και αδιάκριτες δογματοποιήσεις.
Το Παλαιό Ημερολόγιο με το Νέο, ως εργαλεία μετρήσεως χρόνου, δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά με ένα παλιό – ας πούμε – ρολόι του τοίχου, αντίκα εκκρεμές, κουρδιστό με κούκο, κι ένα νέο πλαστικό με μπαταρία. Είναι και τα δύο ανθρώπινα κατασκευάσματα και δεν είναι τίποτε άλλο από “εργαλεία μετρήσεως χρόνου.” Όσο παλιό κι αν είναι. Όσο πανάκριβο κι αν είναι. Είναι και τα δύο: εργαλεία μετρήσεως χρόνου!
Το ένα μετράει τους χρόνους, τους μήνες και τις εβδομάδες, το άλλο μετράει τις ώρες και τα δευτερόλεπτα. Μπορείτε να φανταστείτε κάποιον να επιμένει με μανία και πάθος πως το ρολόι τοίχου είναι το “Πάτριο και ιερό” ενώ αυτό το νέο και πλαστικό χωρίς κούκο αλλά με ξυπνητήρι απλό, αποτελεί καινοτομία και βλασφημία;
Η ουσία είναι στην χρήση κι αν κάνουμε τον σκοπό αυτοσκοπό, αποδίδοντας δόξα και δέος σωτηριολογικό σε ένα… ΕΡΓΑΛΕΙΟ!
Υπάρχει, δυστυχώς, και το Νέο. Τί κι αν είναι “πιό ωραίο”, πιό σωστό, πιό ακριβές και πιό διορθωμένο; ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ και αυτό, για δύο κυρίως λόγους:
1. Η αλλαγή του Ημερολογίου έγινε αποκλειστικώς και μόνο για χατήρι του Πάπα, κατόπιν μάλιστα παρασκηνιακής εντολής του Πάπα και κρυφής εμπνεύσεως της Μασονίας! Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια η πικρή και ωμή, μάλιστα και αυτοκαταδικαστική! Τα φληναφήματα οικουμενιστών περί “αστρονομικής διορθώσεως” συνιστούν “στάχτη στα μάτια” για τους αφελείς. Τέτοια σχισματοποιός διόρθωση να μας λείπει!
2. Η αλλαγή του Ημερολογίου επέφερε το αντίχριστο και καταραμένο σχίσμα! Ο τρόπος μάλιστα της αλλαγής αυτής, ήταν τελείως απαράδεκτος, αντιχριστιανικός και αντιδεολογικός, με ιδιαίτερη δόση δολιότητος διαβολικής και σατανικής μαεστρίας.
* Χωρίς καμία αγακαία προκαταρκτική ενημέρωση του ποιμνίου,
* χωρίς καμία λογική και ποιμαντική επεξήγηση και προετοιμασία,
* χωρίς καμία διακριτική διδαχή και προφύλαξη και αποφυγή τραγικών αποτελεσμάτων και σχισμάτων, βγήκαν μία καλή πρωΐα και διέταξαν ξαφνικά:
«Βγάλτε όλοι τώρα τον σκασμό και πάμε 13 μέρες μπροστά!»
Βεβαίως, βεβαιότατα ο παππούς και η γιαγιά μου θ’ αντιδράσουν. Βεβαίως και θα αντισταθούν στον φασισμό της δεσποτοκρατίας και στα καμώματα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού! Θα φωνάξουν, θα ομολογήσουν, θα διωχτούν!
Δύο χιλιάδες χρόνια παράδοση δεν ξεριζώνεται τόσο εύκολα με μία αδέξια “φτιαριά στο βρόντο”. Δεν σβήνει τόσο εύκολα, δεν μουτζουρώνεται ο χρονολογικός πίνακας αυτός με μία μονοκονδυλιά
Μπα; Και συ λοιπόν, Νίκο Πανταζή, μας λες να πάμε με το «Παλαιό»;;; «Και συ τέκνον, Βρούτε;»
Όχι, δεν το λέγω αυτό ΚΑΘΟΛΟΥ! Το ότι παραδεχόμαστε ταπεινά και αντικειμενικά ότι κακώς, πολύ κακώς έγινε η αλλαγή του Ημερολογίου διότι ΕΣΚΙΣΕ τον Άραφο Χιτώνα του Χριστού στα δύο, εν ονόματι πάντοτε ενός αντιθέου, μελλοντικού συνεορτασμού με τον Πάπα, αυτό δεν σημαίνει ότι συνιστώ την επιστροφή στο Παλαιό… διότι υπάρχει το σοβαρότατο και απροσπέλαστο πρόβλημα: Σε ποιά Σύνοδο; Σε ποιά Παράταξη;
Και όπως έχω ξαναπεί, όταν προσχωρούμε σε κάποια ήδη υπάρχουσα η νεοσύστατη σύνοδο, τότε παύει η Αποτείχιση και εμπεδώνεται η Εντείχιση σε παράλληλη σύνοδο, την οποία απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες να ξαναδημιουργούμε.
Το ότι λέγουμε πως δεν έπρεπε να γίνει η αλλαγή, αυτό δεν σημαίνει ότι διδάσκουμε και την επιστροφή στο «Παλαιό». Η αλήθεια να λέγεται, αρχικώς ο αγώνας των εν Χριστώ αδελφών μας ήταν πράγματι αγνός, δύσκολος, μαρτυρικός, στον Θεό ευάρεστος και Αγιοπατερικός, καθώς και απολύτως σύμφωνος με την διακοπή Μνημονεύσεως και Αποτείχιση των Πιστών.
Αργότερα όμως, στου μισοκάλου διαβόλου το «δι’ ευχών» επήλθαν τα ΠΟΛΥ-κέφαλα σχίσματα, οι ΠΟΛΥ-κλαδικές οι διαιρέσεις, οι ΠΟΛΥ-συνοδικές ΠΟΛΥ-παρατάξεις, οι αλληλο-αφοριστικές και αλληλο-καταδικαστικές τάσεις. Όπως λέγει ο σοφός λαός: «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!»
Το «Παλαιό» ως Ημερολόγιο, είναι ειδωλολατρικό. Το «Νέο», το «Γρηγοριανό» είναι παπόφερτο και Παπικό και το χειρότερο, σχισματοποιό!! Είναι τόσες πολλές οι σύνοδοι του Παλαιού και απελπιστικά αντιμαχόμενες μεταξύ τους, ενώ ταυτόχρόνως όλοι τους διατείνονται και αυτο-αποκαλούνται «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος…»
ΔΕΝ γράφω με κανένα σαρκασμό. ΔΕΝ ειρωνεύομαι καθόλου. Απλώς μεταφέρω θλιβερές πραγματικότητες. Αγαπώ τους αδελφούς μου Παλαιοημερολογίτες και ΜΑΚΑΡΙ να βρούμε όλοι κοινό τόπο δράσεως και κοινό πεδίο μάχης. ΒΑΣΗ μας η Αγία, Ορθόδοξη Αλήθεια του Χριστού. Κοινός μας εχθρός η Παναίρεση του Οικουμενισμού. Αυτόν πολεμούμε και όχι τους αδελφούς μας.
Κανένας αγώνας δεν επιτυγχάνεται δίχως θυσία. Με αίμα και θυσία, με αυτοαπάρνηση και αυτοθυσία, μακρυά από εγωϊσμούς και πάθη, απαλλαγμένοι από τάσεις αυτοπροβολής και δίψες αρχηγίας, θεραπευμένοι από μικρόβια διχόνοιας και διχοστασίας, μπορούμε ΣΥΝ Θεώ και με το Μέγα Έλεος του Θεού, με ομοψυχία, ομοπιστία και ΕΝΩΣΗ μεταξύ μας, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, γιατί όχι και να νικήσουμε. «Και εξήλθεν νικών!»
Τί πλέον γενέσθαι;
Η Διαχρονική Εκκλησία του Χριστού, προς αποφυγήν νέων ημερολογιακών μερισμών και σχισμάτων, προς καταστολήν των πολλών αντιμαχομένων και διαφορετικών συνόδων, να τολμήσει να δημιουργήσει εκ νέου… ΝΕΟ Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο! Ένα πραγματικό Πάτριο, με όλη την σημασία της λέξεως!
Ούτε Ειδωλολατρικό, ούτε Παπικό! Σας τα χαρίζουμε, κύριοι, και σας τα επιστρέφουμε και τα δυο! Όχι για λόγους «οικουμενιστικού συνεορτασμού», ούτε για ξεπερασμένους και πονηρούς λόγους «αστρονομικής διορθώσεως». Όχι για λόγους «Πατρίου ή Γνησίου» (διότι η σχισματικότητα ακυρώνει κάθε γνησιότητα) αλλά δικού μας πλέον Εκκλησιαστικού, ενιαίου, αποκλειστικού, αγίου και ιερού ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ μετρήσεως χρόνου!
«Αιτείτε και δοθήσετε υμίν!» Αν ένα κομμάτι ψωμί θα μας δώσει ο Θεός, αν του το ζητήσουμε ταπεινά και δεν θα μας στείλει έναν Θεοφοβούμενους αστρονόμους, επιστήμονες να συγκροτήσουν ποιμαντική επιστήμη για τις ανάγκες του ΕΝΩΜΕΝΟΥ Ποιμνίου της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, τα πάντα δύναται και όλα τα μπορεί. Όχι μόνο να γυρίσουμε στην εποχή πριν από το 1924, αλλά να γυρίσουμε στην εποχή της Πεντηκοστής. «Ήσαν δε προσκαρτερούντες τη διδαχή των Αποστόλων!» (Πραξ. Β΄ 42). Προσκαρτερούνες και εμείς στην Διδαχή των Αγίων Πατέρων! Υπεράνω Ημερολογίων.
Αν το θέλει κι αν το επιθυμεί, η Ορθόδοξη Εκκλησία ΜΠΟΡΕΙ και ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ να το κάνει, να συγκαλέσει Ορθόδοξη Σύνοδο των απανταχού της γης Αποτειχισμένων Ιερέων ΚΑΙ Λαϊκών του «Παλαιού και του Νέου!».
Να είναι καλεσμένοι από «πάντα τα Έθνη!» Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Κρήτη, Κύπρος, Καναδάς, Ιρλανδία, Γερμανία μέχρι και Αυστραλία! Εμείς οι πρωχοί του εξωτερικού, (μην πάει ο νους σας στα δολάρια), όσοι δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να παρευρεθούμε, μπορούμε να συνδεθούμε διαδυκτιακώς σε ζωντανή μετάδοση και ν’ ακουστούμε επί ίσοις όροις. Κάτι θα έχουμε και μεις να πούμε.
Αλλά και κάτι ακόμη.
Εμείς οι θεολόγοι (με μικρό «θ» πάντοτε), έστω και εάν έχουμε κάποιες καλόπιστες αμφιβολίες και ενστάσεις ή ταπεινόφρονες διαφωνίες στο θέμα της εγκυρότητος των μυστηρίων, επειδή το θέμα είναι πάρα πολύ κρίσιμο και συνάμα πολύ λεπτό, ας μην μας υβρίζουν βαρύτατα άλλοι εν Χριστώ αδελφοί μας ότι «βλασφημούμε το Άγιο Πνεύμα» διότι αυτό καθιστά αμαρτία ασυχγώρητη εις τον αιώνα και μας βουτούν από την κεφαλή στον πάτο του πυρίνου ποταμού!
Εάν, λέγω εάν, έστω και μία τοις χιλίοις, υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει κάποιο πρόβλημα οντολογικό, κάποια προφύλαξη υποστατή και διάκριση επιβεβλημένη, επιτακτική, τότε ας μην προτρέχουν κάποιοι αδελφοί να μας στέλνουν στην κόλαση τόσο πρώιμα, απλά επειδή έχουμε διαφορετική γνώμη από την δική τους. Δεν διακατεχόμαστε από το αλάθητο ούτε επιζητούμε τα του εαυτού. Ας μας επιτραπεί η ελεύθερη έκφραση της γνώμης και ας μας υποδειχθεί το λάθος. Αλλά… με διάλογο, όχι με αφορισμούς και ύβρεις.
Εξ’ άλλου, σε μας τους θεολόγους (όχι θολολόγους), έχει δοθεί κάποιος παραπάνω λόγος για να αναλύουμε τις βαθύτατες θεολογικές ονομασίες, τις δογματικές έννοιες και αιρετίζουσες καταστάσεις, επικαλούμενοι πάντοτε το θεολογούμενο. Όλα τα δόγματα και όλες οι αιρέσεις πέρασαν από το προκαταρκτικό στάδιο που λέγεται «θεολογούμενο». Ακόμη και ο άγιος Παΐσιος είπε: «αυτά τα θέματα καλύτερα να τα αφήνουμε στους θεολόγους!»
Δεν θέλω να πω με αυτά ότι αποκλείονται και οι άλλοι. Πάντες ευπρόσδεκτοι και Ορθόδοξες γυναίκες αλλά ΟΧΙ Πρακτόρισσες της CIA, ούτε «λέσβιες» επισκοπίνες με σκυλάκια «τσιγουάγα» ντυμένα στη χλυδή με ολόχρυσες αλυσίδες: «έξιών και γυναίκες με σκυλάκια εις τάς χειράς των έγγίζουσι τη Ιερά Τραπέζη!» (Σύνταγμα Κατά Αζύμων, Αρίστου Μακαρίτου Ευστρατίου Αργέντη του Χίου). Από τους παπικούς, όλα τα περιμένουμε!
Αντιθέτως, είχαμε την Αγία Ελένη, την Αγία Ευδοκία, την Αγία Ευθυμία, Πουλχερία κλπ. Ήταν Άγιες γυναίκες και πεφωτισμένες, όχι σαν τις σύγχρονες τις «φωτισμένες» σαν την Αθανασία του Αιγάλεω! Έλεος! Και το μέγα έλεος!
«Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!»
http://www.wallingoff.com