Καλοῦμε τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ὅσους μάλιστα θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους Ὀρθόδοξο ἐπί-σκοπο) καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀφοῦ δὲν πῆραν θέσεις στὶς προηγούμενες ἀποκαλύψεις περὶ συμπροσευχῶν τῶν «Ὀρθοδόξων» Ἐπισκόπων τῆς Γερμανίας μὲ ἀνακηρυγμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος αἱρέσεις (ὅπως Ἀντβεντιστές καὶ Πεντηκοστιανούς), νὰ ποῦν τουλάχιστον τώρα, ἂν συμφωνοῦν μὲ τὶς παρακάτω τραγικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ αἱρετικὰ κείμενα ποὺ συντάσσουν καὶ διαδίδουν οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Γερμανίας (μὲ τὴν συμφωνία κάθε Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου στὸ Γερμανικὸ χῶρο) ἰδίως γιὰ τὸ θέμα τῆςὁμοφυλοφιλίας καὶ νὰ ἀνακοινώσουν τί πρόκειται νὰ πράξουν.
«Π.Π.»
Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ Δ.Π.
Η «Νέα Εκκλησία» είναι εδώ.
Απαράδεκτο αντιορθόδοξο κείμενο προς τους ορθοδόξους νέους από την Πανορθόδοξη Επισκοπική Σύνοδο της Γερμανίας
«Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εὐλόγησεν αὐτούς» (Γεν. 5,1-2)
Σας παρουσιάζουμε την επιστολή των Επισκόπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Γερμανίας προς τους νέους, με τίτλο «Αγάπη – Σεξουαλικότητα – Γάμος», την οποία σύνταξε η θεολογική επιτροπή της Συνόδου υπό την προεδρία του Επισκόπου Αρίστης Βασιλείου μετά από τρία(!) χρόνια διεργασιών.
Το κείμενο, για όποιον γνωρίζει την γερμανική, μπορείτε να διαβάσετε στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση:
Από τα λίγα αποσπάσματα που θα μεταφράσουμε και θα σχολιάσουμε θα καταλάβει ο αναγνώστης, ότι το «άχρι καιρού» έχει προ πολλού περάσει και βρισκόμαστε πια σε εσχατολογικές εξελίξεις.
Ακόμα θα γίνει κατανοητό, ότι οι υποτιθέμενοι ταγοί της Εκκλησίας έχουν αφήσει το ποίμνιο -κυρίως του εξωτερικού- βορά των αιρετικών ορέξεων των παναιρετικών Οικουμενιστών. Οι δε «αντιοικουμενιστές» φιλολογούν εκ του ασφαλούς, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συμβάλλουν κι αυτοί στην εδραίωση της παναιρέσεως ερχόμενοι μάλιστα στην Γερμανία και κάνοντας και σεμινάρια στους οικουμενιστές ρασοφόρους.
«Αγαπητοί ορθόδοξοι νέοι της Γερμανίας!
Σαν Επίσκοποι της Εκκλησίας σας απευθυνόμαστε με αυτή την ιδιαίτερη επιστολή σε σας και θέλουμε να πάρουμε θέση σε κάποια επίκαιρα θέματα... Όλο και πιο ξεκάθαρα εμφανίζονται τα καυτά θέματα του καιρού μας, τα οποία αφορούν κυριολεκτικά την ανθρώπινη ύπαρξη –την δική σας ύπαρξη. Ο Θεός εναποθέτει το παρόν και το μέλλον στα χέρια σας.
(σσ. Πρόκειται περί επικοινωνιακού χαρακτήρος τραγική δήλωση. Οι επίσκοποι δηλ. νίπτουν τα χέρια τους ως άλλοι Πιλάτοι και αποποιούμενοι των ευθυνών τους καταδικάζουν την ορθόδοξη νεολαία αφήνοντας την αποίμαντη και μη πράττοντας τα δέοντα για να την προστατεύσουν).
Ζούμε σε μία χώρα, στην οποία ο καθένας έχει την δυνατότητα να αναπτυχθεί ως άνθρωπος με ελευθερία και ανθρώπινη αξία. Αυτό δεν ίσχυε πάντα στην ανθρώπινη ιστορία και σε πολλές χώρες της γης δεν ισχύει ακόμα και σήμερα. Το γεγονός ότι ζούμε στην Γερμανία, στην οποία ειρήνη, ελευθερία, Δημοκρατία ανήκουν ως αγαθό στον καθένα, μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ευλογία του Θεού. Ενώ σε πολλά μέρη αυξάνεται η απειλή του θρησκευτικού εξτρεμισμού, καλούμαστε εμείς οι Χριστιανοί να υπερασπιστούμε αυτές τις αξίες με όλες μας τις δυνάμεις, οι οποίες είναι σε αρμονία (!) με την εικόνα του ανθρώπου, η οποία εκφράζεται στην Αγία Γραφή και στην Ι. Παράδοση της Εκκλησίας μας, ότι δηλ. ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα Θεού» (Γεν. 1, 27).
(σσ. Να λοιπόν το «νέα» μήνυμα της «νέας» Εκκλησίας: Ο Χριστιανός καλείται να υπερασπιστεί με όλες του τις δυνάμεις όχι την πίστη του, όχι τις εντολές του Χριστού και των Αγίων Του αλλά την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία. Αυτό που δεν αναφέρουν οι «Επίσκοποι» είναι ποιό Ευαγγέλιο και ποιός Πατέρας της Εκκλησίας δίδαξε ποτέ τέτοιες απόψεις. Αλλά όπως θα δούμε πιό κάτω η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν παίζει πια κανένα ρόλο για αυτούς τους ανθρώπους)...
Στην πολύμορφη κοινωνία της Γερμανίας οι γάμοι μεταξύ Ορθοδόξων και άλλων Χριστιανών δεν αποτελούν σπάνιο φαινόμενο (σσ. Έφυγε το «αιρετικοί», πάει και τὸ «ετερόδοξοι»!).
Οι γάμοι αυτοί ονομάζονται διαχριστιανικοί. Αυτοί οι γάμοι συνέβαλαν τις τελευταίες δεκαετίες σε μία καλύτερη γνωριμία και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Εκτός αυτού απέδειξαν, ότι μία διαπαιδαγώγηση των παιδιών με βάση τον αλληλοσεβασμό είναι πραγματοποιήσιμη. (σσ. Άρα τους μικτούς γάμους κακώς η Εκκλησία τους εμποδίζει, διότι κάνουν καλό! Συμβάλλουν στην καλύτερη γνωριμία των ανθρώπων και δεν προκαλούν προβλήματα, όπως διδάσκουν κάποιοι στενοκέφαλοι!). Πρακτικές απορίες που αφορούν έναν διαχριστιανικό γάμο λύθηκαν στίς συμφωνίες πουυπογράψαμε μαζί με την Ρωμαιοκαθολική και την ΠροτεσταντικήΕκκλησία στην Γερμανία.
(σσ. Να λοιπόν και η ωμή παραδοχή, ότι το Κολυμπάρι απλώς επικύρωσε αυτό που εδώ και καιρό οι οικουμενιστές είχαν υπογράψει και …εφάρμοζαν εκτός Ελλάδος! Και φυσικά εννοείται ότι «οι δικοί» μας αυτά τα γνώριζαν, αλλά δεν έλεγαν κουβέντα. Οι δε μικτοί γάμοι που απαγορεύονται από τους Ι. Κανόνες μετατράπηκαν σε διαχριστιανικούς και έτσι το πρόβλημα λύθηκε. Όσο για τους Ι. Κανόνες είναι πια φανερό, ότι για τους Οικουμενιστές δεν έχουν πια καμία ισχύ. Είναι κατάλοιπα του εκκλησιαστικού παρελθόντος. Εφαρμόζονται από τους Οικουμενιστές μόνο αν κάποιος, ακολουθώντας τους Ι. Κανόνες, διακόψει το μνημόσυνό των Επισκόπων. Τότε πάει και η ελευθερία και η δημοκρατία, που αυτοί τάχα υπερασπίζονται και ισχύει μόνο η δεσποτοκρατία και ο διωγμός)...
Αυτοί οι γάμοι έχουν και τις προκλήσεις τους. Έτσι αυτό που δεν έχει λυθεί ακόμα στα υπογεγραμμένες συμφωνίες είναι το κοινό Ποτήριο. Η θέση της Εκκλησίας μας παραμένει η εξής: Το κοινό ποτήριο είναι μόνο δυνατόν, όταν υπάρχει η τέλεια ενότητα στην Πίστη.
Μία τέτοια ενότητα δεν υπάρχει στους διαχριστιανικούς γάμους.
(σσ. Ω! του Φαρισαϊσμού: Επιτρέπουν τους μικτούς γάμους ενώ ομολογούν ότι δεν υπάρχει ενότητα πίστεως σε αυτούς τους γάμους, τον λόγο δηλαδή για τον οποίο οι Ι. Κανόνες απαγορεύουν τους γάμους αυτούς. Έτσι ομολογούν ότι καταδικάζουν τις οικογένειες αυτές να ζουν διχασμένες και όπως οι στατιστικές δείχνουν να καταλήγουν συχνά στα διαζύγια. Ή υπάρχει ποιό πονηρός σκοπός πίσω από αυτήν την παράδοξη παραδοχή;
Όπως διαβάζουμε παρακάτω:)
Γι’ αυτόν τον λόγο παρακαλούμε τον Θεό να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον χωρισμό και να βρεθούμε όλοι ενωμένοι.
(σσ. Να λοιπόν η παγίδα αυτής της αθώας παραδοχής. Από «αγάπη», το κύριο μήνυμα του Οικουμενισμού, για τον συνάνθρωπο και για τα ζευγάρια, θα κάνουν τα πάντα για την πολυπόθητη ένωση των «Εκκλησιών». Για μετάνοια των αιρετικών και για επιστροφή τους στην Μία Εκκλησία ούτε κουβέντα).
Ακόμα πιο πολύπλοκη είναι η ερώτηση για τον γάμο με έναν μη Χριστιανό. Αυτοί οι γάμοι ονομάζονται διαθρησκειακοί είναι. Εδώ λείπει μία κοινή χριστιανική βάση. (σσ. Βέβαια, όποιος έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τους Ι. Κανόνες, δεν βλέπει την κοινή βάση της Εκκλησίας των Πατέρων, αλλά την ψάχνει σε κακόδοξους χώρους).
Σε μερικές περιπτώσεις οι διαθρησκειακοί γάμοι προκαλούν διαμάχες, που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και στον αποκλεισμό του άλλου. Εδώ πρέπει πάλι να θυμόμαστε τον θησαυρό της ελευθερίας, που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Ο εξαναγκασμός χωρισμού για θρησκευτικούς λόγους από τον σύντροφο δεν αντιστοιχεί στην ελευθερία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο (Γεν. 1,27). Στην περίπτωση των διαθρησκειακών γάμων η καλύτερη λύση είναι ο πολιτικός γάμος. Αποτελεί μία νομική εξασφάλιση και εξασφαλίζει τα ίδια δικαιώματα στους συντρόφους. Αλλά άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό επιθυμούν μία θρησκευτική ένωση. Μία τέτοια ένωση όμως δεν επιτρέπεται στην Εκκλησία μας, γιατί η βάση για το Μυστήριο του Γάμου είναι η πίστη στον Τριαδικό Θεό. Αλλά επειδή θεωρούμε την επιθυμία αυτή δικαιολογημένη θέλει η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας να συνοδεύει πνευματικά και τα διαθρησκειακά ζευγάρια και να τα συμβουλεύει σε ερωτήσεις που προκύπτουν από θρησκευτικούς λόγους, π.χ. διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
(σσ. Μα καλά εδώ μιλούν Επίσκοποι ή κοινωνικοί σύμβουλοι γάμου. Αυτά λένε στα παιδιά μας που τους τα εμπιστευόμαστε για να τα μεγαλώσουν ορθόδοξα; Ποιός λογικός πιστός μπορεί να καταλάβει, τί επιτέλους πρεσβεύουν αυτοί οι άνθρωποι, που υποτίθεται κλήθηκαν να κηρύξουν Ορθοδοξία; Ποιός μπορεί να ανακαλύψει κάτι ορθόδοξο σε αυτές τις σκέψεις).
Ένα καυτό θέμα σήμερα είναι το θέμα της ομοφυλοφιλίας και των ομοφυλοφίλων ζευγαριών. Το γεγονός ότι η κοινωνία μας συζητάει ανοιχτά για αυτό το θέμα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κάτι καλό. Διότι για αιώνες οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι δεν λαμβάνονταν υπόψη, μάλιστα έπεφταν θύματα πίεσης και διωγμών – όπως για παράδειγμα στην εποχή του Εθνικοσοσιαλισμού.
Στην Αγία Γραφή, στην Παλαιά Και στην Καινή Διαθήκη, υπάρχουν δηλώσεις ενάντια στην ομοφυλοφιλία !!! Επίσης και στην Παράδοση της Εκκλησίας μας βρίσκουμε πληθώρα δηλώσεων ενάντια στην ομοφυλοφιλία. Η αξία αυτών των δηλώσεων είναι αντικείμενο αμφιλεγόμενων συζητήσεων!
(σσ. Είναι πια ξεκάθαρο ότι αυτοί οι άνθρωποι ντρέπονται που είναι Ορθόδοξοι και γι’ αυτό αποφάσισαν να γίνουν κάτι άλλο, Οικουμενιστές. Η διδαχή των Προφητών, των Αποστόλων, των Πατέρων και των Αγίων κατάντησε να ονομάζεται από αυτές δηλώσεις, και μάλιστα ανώνυμες, μιας και δεν ονομάζουν, ποιός τις έκανε. Εκτός αυτού ο τρόπος που γράφτηκε το κείμενο φανερώνει, ότι αυτοί δεν συμφωνούν με τις «δηλώσεις» της Αγ. Γραφής).
Όπως κάθε ανθρώπινη ροπή υποκύπτει και η ομοφυλοφιλία στην εγκράτεια, στον περιορισμό αχαλίνωτων παθών, στην ευσεβή άσκηση, όπως γίνεται στην νηστεία. Το σίγουρο είναι: Επικρατεί γενικά άγνοια για το πως εμφανίζεται η ομοφυλοφιλία. Ρόλο μπορούν να παίξουν, γενετικοί, φυσικοί και πολιτισμικοί παράγοντες, αλλά γενικά, δεν είναι ξεκάθαρο, ποιόν ρόλο παίζουν αυτοί οι παράγοντες και σε ποιά σχέση βρίσκονται αναμεταξύ τους. Για τους Ορθοδόξους το Μυστήριο του γάμου προϋποθέτει μία σχέση ανδρός και γυναικός και υπερβαίνει κοινωνικές προοπτικές. Ο εκκλησιαστικός γάμος ομοφυλοφίλων είναι γι’ αυτόν τον λόγο αδύνατος. Ανοιχτές ερωτήσεις ομοφυλοφίλων ανήκουν στον τομέα της πνευματικής φροντίδας και στην γεμάτη διάκριση συνοδεία αυτών των ανθρώπων. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα του Θεού. Γι’ αυτό και πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε στις ενορίες μας με σεβασμό…
Frankfurt am Main, 12 Δεκεμβρίου 2017
†Mητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος,
Έξαρχος κεντρικής Ευρώπης και πρόεδρος
και τα άλλα μέλη της πανορθοδόξου επισκοπικής συνόδου της Γερμανίας».
Είναι φανερό ότι αυτοί οι άνθρωποι ευσεβολογούν αλλά στην πραγματικότητα υποστηρίζουν την αμαρτία, διευκολύνουν τους ανθρώπους να …αμαρτάνουν, και καταδικάζουν το ποίμνιό τους να την εξασκεί. Στο θέμα της ομοφυλοφιλίας εξαφανίσθηκε από το λεξιλόγιό τους η λέξη αμαρτία, η ανάγκη μετανοίας, ο αποκλεισμός από τον Παράδεισο χωρίς αυτήν. Εξαφανίσθηκε η διδαχή των Αγίων περί της ομοφυλοφιλίας και της τραγικότητάς της, εξαφανίσθηκε η διδαχή των Αγίων περί δαιμονικών επιδράσεων.
Αντί αυτού οι «Επίσκοποι» της Γερμανίας προβάλλουν την διδασκαλία της Genderτης ευρωπαϊκής Ένωσης φοβούμενοι μην χάσουν τα προνόμια τους και τις θέσεις τους. Προβάλλουν την Εκκλησία ως κοινωνικό οργανισμό και καταπατούν το κήρυγμα της αγάπης του Χριστού, διαστρεβλώνοντας και σφετερίζοντάς το. Το ψέμα περί σεβασμού και αγάπης είναι πασιφανές, μιας και ο αληθινός σεβασμός και η αληθινή αγάπη επιβάλλει να λέμε την αλήθεια στον αμαρτωλό όπως έκανε και ο Άγ. Παΐσιος, ο οποίος περιέβαλε με αγάπη τον ομοφυλόφιλο, αλλά δεν του έκρυψε, ότι με αυτό το πάθος δεν θα μπει στον Παράδεισο και προσευχήθηκε πάρα πολύ ο Θεός να τον πάρει εν μετανοία και έτσι να σωθεί, πράγμα που κι έγινε.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι Οικουμενιστές, που ντρέπονται να βροντοφωνάξουν την διδασκαλία της Εκκλησίας και έτσι να σώσουν τον άνθρωπο από την αμαρτία ακόμα, είναι αυτοί που ανά τους αιώνας προκαλούσαν την οργή του Θεού. Ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς διδάσκει για τέτοιους «ποιμένες»:
Γιατί η οργή του Θεού εφόνευσεν μεγάλο μέρος από το πλήθος; Ακριβώς επειδή εγόγγυζαν αφόβως εναντίον του Θεού και του κατά Θεόν προϊσταμένου των, και τους κατηγορούσαν. Και γιατί έρριψε κάτω νεκρούς τους εκλεκτούς του Ισραήλ; Διότι δεν συγκρατούσαν το πλήθος από την ορμήν προς το χειρότερο.Τοιούτοι είναι όσοι εκβάλλονται από την ιεράν Εκκλησία και την Βασιλεία του Θεού, είτε στον παλαιόν είτε στον νέο λαό του Ισραήλ ανήκουν. Αυτό δεικνύει και ο Κύριος όταν λέγει στα Ευαγγέλια, «ελεύσονται από ανατολών και δυσμών και βορρά, και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ εν τη βασιλεία του Θεού, οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται έξω, εις το σκότος το εξώτερον».
Ποίοι είναι λοιπόν οι υιοί της Βασιλείας που εκβάλλονται στο σκότος; Είναι εκείνοι που έχουν μεν την ομολογία της πίστεως, με τα έργα όμως αρνούνται τον Θεόν, και είναι βδελυκτοί ως απειθείς και αδόκιμοι για κάθε αγαθόν έργο.
Ποίοι είναι αυτοί που απολαμβάνουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ το Δείπνον της Βασιλείας των Ουρανών; Όσοι ακολουθούν με πίστιν ειλικρινή τον νόμο και την διδασκαλία του Πνεύματος, και αποδεικνύουν την πίστη με τα έργα τους.
Όποιος θέλει να συνταχθεί με αυτούς, και να απαλλαγεί από το σκότος το εξώτερον και να αξιωθεί του ανεσπέρου φωτός της Βασιλείας του Θεού και να συνδιαιωνίζει με τους αγίους που αναπαύονται στους ουρανούς, ας εκδυθεί τον παλαιόν άνθρωπο που φθείρεται με τις απατηλές επιθυμίες, δηλαδή μέθη, πορνεία, μοιχεία, ακαθαρσία, πλεονεξία, φιλαργυρία, μίσος, οργή, καταλαλιά και κάθε πονηρόν πάθος (ΕΠΕ Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, τόμ. 11, σελ. 376).
Αυτός είναι ο αληθινός λόγος της Εκκλησίας και γι’ αυτό οι Οικουμενιστές τον πολεμούν, αφού δεν ταιριάζει στην «νέα Εκκλησία»που θέλουν να φτιάξουν. Πρέπει επιτέλους να τους σταματήσουμε αλλιώς ας μην παραπονιόμαστε για την πτώση τους, μιας και εμείς τους ακολουθούμε με βήμα ταχύ.
Δ.Π.