Παρακολούθησα σήμερα τη συνέντευξη του π. Βασιλείου Θερμού σχετικά με την ομοφυλοφιλία στην εκπομπή της ΕΤ2 «Στα άκρα» της Βίκυς Φλέσσα στις 14 Οκτωβρίου 2017 και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα.
Είχα για τον άνθρωπο αυτόν πολύ καλή γνώμη. Είχα διαβάσει άρθρα και σχόλιά του πάνω σε ζητήματα λειτουργικής και βρήκα σωστές και ενδιαφέρουσες τις απόψεις του. Ήρθε όμως η συνέντευξή του αυτή για την ομοφυλοφιλία, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Έλξη και πάθος», και ανέτρεψε παντελώς την πολύ καλή γνώμη που είχα σχηματίσει για το πρόσωπό του.
Πρώτη απογοήτευση: ο π. Βασίλειος Θερμός είναι θεολόγος και ψυχίατρος, καθηγητής στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, στην οποία φοιτούν κληρικοί ή υποψήφιοι κληρικοί. Στο τρέιλερ της εκπομπής αναγραφόταν βέβαια μόνο η ιδιότητα του ψυχίατρου. Και όντως μίλησε σχεδόν μόνο ως ψυχίατρος και ελάχιστα ως θεολόγος. Δεν παύει όμως να είναι και θεολόγος και πρεσβύτερος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θα περίμενα στην εκπομπή αυτή να τοποθετηθεί υπεύθυνα ως εκκλησιαστικό πρόσωπο και όχι ως ουδέτερος ψυχίατρος απέναντι στο ζήτημα των ομοφυλόφιλων. Περιορίστηκε δυστυχώς σε στατιστικά δεδομένα, σε μεθοδολογικά προβλήματα και σε έρευνες που διεξήχθησαν , που κατά τη δική του ομολογία προέρχονται στην πλειονότητά τους από ομοφυλόφιλους. Παρουσίασε τη μία ή την άλλη άποψη και απέφυγε επιμελώς να λάβει υπεύθυνη θέση.
Δεύτερη απογοήτευση: με όσα ανέφερε αμνήστευσε σχεδόν την ομοφυλοφιλία. Αντέκρουσε το επιχείρημα ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι ικανοί να έχουν σταθερή σχέση αγάπης μεταξύ τους, και ότι έχουν αναπτύξει πολλές φορές φιλικότερο σύνδεσμο με τον Χριστό από ετεροφυλόφιλους. Ισχυρίστηκε ότι η ομοφυλοφιλία δεν εντάσσεται στα πάθη με την πνευματική έννοια του όρου, όπως π.χ. «της υπέρμετρης σαρκικότητας, της οργής, του φθόνου».
Τρίτη απογοήτευση η άποψη που εξέφρασε και εγγίζει τα όρια αίρεσης ότι η καταδικαστική στάση πατέρων της Εκκλησίας και του Αποστόλου Παύλου «εκφράζει αντιλήψεις της εποχής». Θέτει δηλαδή εν αμφιβόλω το αιώνιο κύρος της Αγ. Γραφής, που απορρίπτει απερίφραστα την ομοφυλοφιλία. Το μόνο που δεν τίθεται εν αμφιβόλω είναι ο δικός του ορθολογισμός.
Τέταρτη απογοήτευση: Ανέφερε «η ζωή έχει ανάγκη από ποικιλία», στην οποία εννοείται ότι όλοι είναι αναγκαίοι. Χρησιμοποίησε μάλιστα, για να κατοχυρώσει την άποψή του, το παράδειγμα του Αγ. Μάξιμου του Ομολογητή ότι το ίδιο νερό μεταβάλλεται στο ένα λουλούδι σε κόκκινο χρώμα, στο άλλο σε μπλε και στο άλλο σε άσπρο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, με όσα ανέφερε, παρουσίασε τον Άγιο Μάξιμο να αποδέχεται τη ομοφυλοφιλία.
Καλύτερο συνήγορο υπεράσπισης στον εκκλησιαστικό χώρο δεν θα μπορούσαν να αναζητήσουν και να βρουν οι ομοφυλόφιλοι από τον π. Βασίλειο. Διάβασα και τα σχόλια των καταξιωμένων ομότιμων Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. κ. Κουντουρά και Καρακατσάνη. Τι να πει κανείς; Αντί να υπερασπιστεί ο ιερέας και θεολόγος τις απόψεις της Εκκλησίας, τις υπερασπίζονται Καθηγητές της Ιατρικής! Και είναι ο ιερέας αυτός και θεολόγος ένας πολύ ικανός άνθρωπος. Είναι κρίμα να χρησιμοποιεί τις ικανότητές του, για να ικανοποιεί κοσμικά ακροατήρια.
Αναμένω διόρθωση απόψεων, π. Βασίλειε, προκειμένω να ξανακερδίσετε την εκτίμηση που σας είχα. Ευελπιστώ και την εκτίμηση πολλών άλλων που σκέφτονται παρόμοια με εμένα.
Δρ. Γεώργιος Τσακαλίδης
Θεολόγος - Θρησκειοπαιδαγωγός