.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί



Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί. Ξανά και ξανά θα χτυπάει την πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες, πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η Θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κεί, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος, για να προφθάσει ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει όσα άπειρα ονειρεύεται από τα νεανικά του χρόνια, παίρνει κάτι από την άνεση της αιωνιότητας, χωράει πράξεις κι ενέργειες κι αγάπη που δεν χωρούν με τίποτα στο ανθρώπινο μας σύμπαν. 

Είναι τότε που αφέθηκες, τότε που έπαψες να λογαριάζεις και κόπο και χρόνο και ιστορικά συμβάντα, για χάρη του Θεού και των εν Χριστώ αδελφών σου. Είναι τότε που έρχεται ο Θεός να σταματήσει τα ρολόγια και να χωρέσει σ’ ένα εικοσιτετράωρο αμέτρητες ζωές ανθρώπων, που ζητούν θαλπωρή, στήριγμα και ελπίδα.

Ο Παντοδύναμος Κύριος, κυβερνάει τον κόσμο και όλα όσα γίνονται στον κόσμο γίνονται είτε με τη χάρη Του, είτε με την βούλησή Του. Οι τρεις άγιοι παίδες της Βαβυλώνας ομολογούσαν τον Κύριο και πίστευαν αληθινά ότι όλες οι δοκιμασίες που συνέβαιναν σ’ αυτούς και στον Ισραήλ, γίνονταν επειδή το επιτρέπει ο Θεός. 

Μόνον αυτή η τοποθέτηση φέρνει στην ψυχή την ειρήνη, δεν αφήνει τον άνθρωπο να ανησυχεί καν, να εξάπτεται, ενώ στρέφει τα βλέμματα της ψυχής προς την αιωνιότητα και δίνει υπομονή στον πόνο. Ακόμη και ο ίδιος ο πόνος καθώς και όλα τα προβλήματα φαίνονται σύντομα, μηδαμινά και ανούσια. Μην παραπονιέσαι για το βάρος του σταυρού. Την ημέρα του πόνου απόθεσε τη θλίψη σου στον Κύριο και Αυτός θα σε παρηγορήσει.

Άγιος Σεραφείμ της Βύριτσα

( Από το βιβλίο του: Ο Παντοδύναμος Κύριος, κυβερνάει τον κόσμο και όλα όσα γίνονται στον κόσμο)