.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ας μην ζητούν τιμές, οσφυοκαμψίες και αναγνωρίσεις αυτοί που δεν τιμούν τον Χριστό

Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας υπεράσπισε με όλες του τις δυνάμεις την ορθόδοξη πίστη. 

Σε αυτήν του την στάση συνέβαλε και το εξής περιστατικό:

Όταν το 381 συνάχθηκαν στην Κων/πολη οι Επίσκοποι και οι ιερείς που θα συμμετείχαν στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (που συγκαλέστηκε για να εξετάσουν και στο τέλος να καταδικάσουν μεταξύ άλλων και την αρειανική αίρεση του Ευνομίου, ο οποίος είχε κάνει με τις ρητορικές του ικανότητες εντύπωση στο παλάτι και στον Θεοδόσιο τον ίδιο), παρουσιάστηκαν πρώτα στα βασιλικά ανάκτορα για να χαιρετήσουν και να τιμήσουν, σύμφωνα με το ρωμαϊκό τυπικό, τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Μεταξύ τους υπήρχε και ένας απλός ιερέας από κάποια ασήμαντη πόλη, πού παρόλο που δεν κατείχε τους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς, γνώριζε τους Κανόνες της Πίστεως. 
Οταν ήρθε ή σειρά του να υποβάλλει την τιμή του στον αυτοκράτορα, δεν απέδωσε την ίδια τιμή και αναγνώριση και στον νεαρό καίσαρα, τον γιο του, τον νεαρό διάδοχο του θρόνου, που καθόταν δίπλα στον πατέρα του. Τον χαιρέτησε απλά, όπως κάνουμε σε καθημερινούς ανθρώπους, σηκώνοντας το χέρι του και λέγοντας του «γεια σου». 
Η συμπεριφορά αυτή του ιερέα έκανε έξω φρενών τον αυτοκράτορα, γιατί τη θεώρησε ως περιφρόνηση του γιου και διαδόχου του.

Ο εξοργισμένος αυτοκράτορας έδωσε αμέσως διαταγή στους φρουρούς να συλλάβουν τον ιερέα και να τον απομακρύνουν από το παλάτι. Καθώς οι φρουροί τον έβγαζαν έξω, αυτός στράφηκε προς τον αυτοκράτορα και του είπε:«Κατάλαβε, βασιλιά, ότι κατά τον ίδιο τρόπο ο ουράνιος Πατέρας αγανακτεί κατά των ανομοίων [σσ. στους οποίους ανήκε και ό Ευνόμιος], που δεν τιμούν τον Υιό Του όπως Αυτόν τον ίδιο, αλλά τον θεωρούν κατώτερο Του»

Τα λόγια του ιερέα έκαναν εντύπωση στον αυτοκράτορα, τον συνέφεραν και τον έκαναν να ζητήσει συγγνώμη από τον ιερέα δηλώνοντας του παράλληλα ότι συμφωνεί με όσα είπε. (Καθημερινές ιστορίες αγίων και αμαρτωλών στο Βυζάντιο εκδ. ΜΑΙΣΤΡΟΣ)

Ας μην ζητούν λοιπόν αναγνώριση τιμές και οσφυοκαμψίες αυτοί, όποιοι κι αν είναι αυτοί, που δεν τιμούν τον Χριστό, αλλά με την αίρεσή τους τον προσβάλλουν και τον αρνούνται. Διότι τω Χριστώ και όχι τοις ανθρώποις «πρέπει πάσα τιμή και προσκύνησις».

Κατακόμβη Κορίνθου