Δεν λείπει μόνο η πνευματική καλλιέργεια, λείπει και η συνέπεια!
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Πολλὲς φορὲς μᾶς ἀπογοητεύουν οἱ γνωστοί μας ἄνθρωποι, γιατί οἱ λόγοι τους δὲν εἶναι σαφεῖς καὶ δὲν ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια. Ἐνῷ τοὺς ἀκοῦμε μὲ ἐνδιαφέρον καὶ τοὺς ἐμπιστευόμασθε, τελικὰ διαπιστώνουμε ὅτι μιλοῦν μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ εὔκολα συκοφαντοῦν.
Ἡ σκέψη τους εἶναι σύνθετη καὶ εὐμετάβλητη. Περιγράφουν καταστάσεις μὲ τρόπο ὑπερβολικὸ καὶ συχνὰ ψεύδονται, χωρὶς καμιὰ ἠθικὴ ἀναστολή. Ἕνα θέμα τὴ μία μέρα τὸ ἐμφανίζουν χρήσιμο καὶ ὠφέλιμο καὶ τὴν ἄλλη μέρα τὸ ἐμφανίζουν ὡς ἐπικίνδυνο καὶ καταστροφικό. Τὸ ἄσπρο τὸ κάνουν μαῦρο, τὸν καλὸ ἄνθρωπο τὸν χαρακτηρίζουν κακὸ καὶ τὸν ἐνάρετο ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο. Καὶ διερωτᾶται κανείς, γιατί συμβαίνει αὐτό; Προφανῶς λείπει καὶ ἡ στοιχειώδης πνευματικὴ καλλιέργεια.
Εἶναι ἀνεύθυνοι ἄνθρωποι, ἡμιμαθεῖς καὶ κάποτε ἀθυρόστομοι, ποὺ νομίζουν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐμφανίζονται στοὺς ἄλλους ὡς πολύξεροι καὶ ἔμπειροι. Στὴν πραγματικότητα κανένας σοβαρὸς ἄνθρωπος δὲν τοὺς ἔχει σὲ ὑπόληψη καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ τοὺς ἀκοῦν σὲ δημόσιους χώρους, ὅπως εἶναι οἱ πλατεῖες, τὰ καφενεῖα, οἱ χῶροι ἀναψυχῆς καὶ τὰ προαύλια τῶν ναῶν.
Οἱ συγκεκριμένοι ἄνθρωποι εἶναι ἐπικίνδυνοι, γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε. Εἶναι δὲ ἐνοχλητικὴ ἡ συνεχὴς μεταμόρφωσή τους. Ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα καὶ ἀξιοποιοῦν πρὸς ἴδιον ὄφελος τὸν ἔπαινο καὶ τὴ συκοφαντία. Εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ τὶς δραστηριότητες ἐκείνων ποὺ ἐπαινοῦν καὶ κατηγοροῦν. Ἀγνοοῦν τὸ παρελθόν τους καὶ τοὺς ἐπαινοῦν καὶ «γνωρίζουν» τὸ μέλλον τους, ὅταν τοὺς συκοφαντοῦν!
Ὅταν βρεθεῖ κάποιος ἀνάμεσά τους καὶ ἀπὸ εὐγένεια δὲν μπορεῖ νὰ ἀπομακρυνθεῖ, πρέπει νὰ ἔχει ὑπομονή, νὰ μὴ συμμετέχει στὴ συζήτηση καὶ μὲ τὴ σιωπή του νὰ ἐλέγχει τὶς ἐσφαλμένες ἀπόψεις τους.
Ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς ἀποφεύγει τὴν ἐπιπολαιότητα καὶ τὴν ἀνειλικρίνεια στὰ λόγια του καὶ εἶναι πάντα σαφὴς καὶ σταθερὸς στὴ γνώμη του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τηρεῖ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ: «Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὐ οὐ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν». Ὑποστηρίζει πάντα τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν ἐξωτερικεύει ὅλες τὶς σκέψεις του.
Ὁ κατὰ Θεὸν σοφὸς π. Ἰωὴλ Γιαννακόπουλος ἔλεγε σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ πρέπει νὰ μιλοῦν οἱ Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν λόγων τους: «Νὰ ἔχετε διαφάνεια. Νὰ εἶστε εἰλικρινεῖς. Πέρα γιὰ πέρα. Τὸ «ναὶ» νὰ εἶναι «ναὶ» καὶ τὸ «ὄχι» νὰ εἶναι «ὄχι».Μὴ ξεχνᾶτε ποτὲ τοῦτο: Ὅ,τι ἔχετε στὴν καρδιά σας, δὲν ὑποχρεώνεσθε νὰ τὸ ἔχετε καὶ στὰ χείλη. Μὰ ὅ,τι ἔχετε στὰ χείλη, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ τὸ ἔχετε καὶ στὴν καρδιά».
Ορθόδοξος Τύπος