.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Έτσι σβήνουν τα πάθη: με το Φως που θα ανάψει μέσα μας...


Κάθε Κυριακή τα Μεσάνυχτα ο πιστός επικοινωνεί άμεσα με την Τριαδική Θεότητα, με τα τρία εκείνα πρόσωπα που του χάρισαν τη ζωή... Είναι η ακολουθία του Μεσονυκτικού.
Υπέροχα τροπάρια που ανεβάζουν τον άνθρωπο σε μια θέση που δε θα μπορούσε να φανταστεί και δίνουν νόημα στην επίγεια ζωή του: γνώση του αληθινού Θεού και απευθείας σύνδεση μαζί Του! 
Συμμετοχή, εξύψωση στον αγγελικό κόσμο που υμνεί ακατάπαυστα την πηγή όλων των αγαθών. Πέρασμα στη χαρά που δε χάνεται ποτέ... Αιτήματα υψηλά: «κάνε με ναό Σου!»
Κάνε με φωτεινό ναό Σου, με τις φωτουργές λάμψεις Σου, ανώτερο από την αμαρτία και τα πάθη, που αμαυρώνουν το κάλλος της ψυχής μου! Υπέροχες λέξεις, νοήματα, αιτήματα.
Ο προορισμός ασύλληπτος... Η τιμή που μας κάνει ο Θεός να μιλάμε έτσι μαζί Του, είναι ο λόγος που κάνει τους Αγίους να κλαίνε από αγάπη. Είναι τόση η αγάπη Του, που δεν αντέχεται...
Η κάθε αμαρτία έχει σκοπό να κόψει το δρόμο για την εξύψωση αυτή του ανθρώπου. Να χάσει την επαφή με την αγάπη του Θεού, να γίνει ένα φιλήδονο ή φιλάργυρο πλάσμα μέχρι θανάτου...
Όμως κάθε γενναία απόφαση αποκοπής από τον κόσμο της πλάνης και της απόγνωσης είναι σύμφωνη με την εσωτερική φωνή του Αγίου Πνεύματος που μας λέει: ελευθερώσου!
Ζητάμε λοιπόν φως για να σβήσουν τα πάθη. Έτσι σβήνουν τα πάθη: με το Φως που θα ανάψει μέσα μας, με την προσευχή που θα ανατρέψει τα πάντα, με το πέρασμα στον κόσμο, όπου ανήκουμε.

Βασίλης Φράγκος

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος-Προσκυνητής