ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΧΟΙΡΟΒΟΣΚΟΙ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ…!!

Σκληρό άρθρο του Αδάμ Τριανταφυλλόπουλου για το διχασμό του κορονοιου στην Ελληνική εκκλησία…

Η Ορθοδοξία θα υποστεί μεγάλο κίνδυνο. Θα έρθει μέρα, που ούτε ψάλτης θα υπάρχει να ψάλλει, ούτε παπάς θα υπάρχει να λειτουργεί. Θα έρθει μέρα που θα αραιώσουν τα εκκλησιαστήρια του Θεού. Αν αντιληφθούμε ότι γίνεται προδοσία, τότε θα κηρύξουμε επανάσταση.

Μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης.

Η ώρα αυτή έχει έρθει απ’ το καλοκαίρι του 2016, όταν επιτελέστηκε η μεγαλύτερη προδοσία της πίστεως, όλων των εποχών της εκκλησιαστικής ιστορίας, στο Κολυμπάρι της Κρήτης.

Η επανάσταση έγινε, απ’ τους λίγους πραγματικούς αγωνιστές χριστιανούς & χριστιανές. Τα “εκκλησιαστήρια” λιγόστεψαν. Η προφητεία ότι στα “έσχατα χρόνια, θα κάνετε μεγάλες αποστάσεις, να βρείτε Παπά Ορθόδοξο ‘ εκπληρώθηκε .

Χιλιόμετρα κάνουν σήμερα οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, να πάνε στις κατακόμβες πλέον, να λατρέψουν τον Τριαδικό Θεό δίπλα στους λιγοστούς ορθόδοξους Χριστιανούς ιερείς. Οι άλλοι, οι “ψευτοπαπάδες” των ενοριών, με τις μάσκες και το ΜΠΟΛΙ, δεν είναι πλέον ιερείς. 

Εξέπεσαν της ιεροσύνης και υμνούν τον σατανά, αφού στα άγια θυσιαστήρια έστησαν το “βδέλυγμα της ερημώσεως “, δια της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Η εκκλησία αγαπητοί μου αδελφοί είναι ο Χριστός και μεις το πλήρωμα κατά τον “Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο” .

Είναι η μεγαλύτερη βλασφημία, να πιστεύουν μερικοί, ότι ο Καθαρώτατος Σωτήρας καί Θεός του Σύμπαντος, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, μπορεί να είναι μέλος της μεγαλύτερης “τερατογένεσης ” του Άδου, που είναι το ΠΣΕ.

Οι “ψευδεπίσκοποι” της κρατικής εκκλησίας, αυτές οι θλιβερές “μαριονέτες”, οι μασκοφορεμένες πανάθλιες “μούμιες” του Εωσφόρου, οι εκπεσόντες αστέρες, οι ογδοήτες ιερείς και αρχιερείς της αισχύνης, τα πάντα έκαναν και κάνουν για να οδηγήσουν τον λαό του Θεού στα θανατηφόρα χέρια του Αντίχριστου.

Μέχρι και γιατροί έγιναν, προκειμένου να στείλουν τον λαό του Θεού στην αιχμαλωσία και την μάχαιρα. (ΑΠΟΚ: 13, 10).

Μας μιλάνε για υπακοή στην εκκλησία ποιοι; 

Οι ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ της παράνομης συναγωγής; 

Πώς καταντήσατε έτσι αρχιερείς του Βάαλ; 

Από λειτουργοί του υψίστου, γίνατε χοιροβοσκοί του αντίχριστου. 

Τώρα εσείς, απ’ τον φόβο της απώλειας του ξεβολέματος και του χρηματισμού, διώκετε το ορθόδοξο ποίμνιο του Χριστού, που δεν υπακούει στις ανίερες αποφάσεις της συνόδου, τασόμενοι δίπλα στο άθεο σύστημα των πολιτικών.

Ζείτε σαν άπιστοι με τον φόβο του θανάτου. Καπηλεύεστε τους Αγίους μας ιατρούς, οι οποίοι διακονούσαν αναργύρως τους ασθενείς, και θεράπευαν πρωτίστως με την πίστη και την δύναμη του Χριστού, και δευτερευόντως σαν επιστήμονες. 

Δεν εντρέπεσθε ούτε τον ίδιο τον Χριστό ο οποίος ποτέ δεν θεράπευε χωρίς την θέληση των ανθρώπων, ποτέ δεν πίεζε τις συνειδήσεις; 

Μιλάτε για υπακοή στην εκκλησία του Χριστού ποιοι; 

Εσείς οι εκπεσόντες εχθροί της, οι Σιμωνιακοί, οι ισοφαριστείς, οι πανθρησκειαστές, οι ελευθεροτέκτονες, οι αγιοκάπηλοι, οι θεομπέκτες, οι παππούλη, οι ιοντίζοντες, οι διπλωμάτες, οι τύραννοι, οι σιωπόντες συνένοχοι στα εγκλήματα κατά του λαού;

Μιλάτε αρχιερείς του σατανά για εκκλησία Χριστού ποιοι; 

Εσείς που την έχετε “καταξεσκίσει”και την κοπρίζετε καθημερινά, με τις “χοιρώδεις” ακαθαρσίες των βλασφημιών σας ;

Εσείς δεν διώξατε στο πρόσωπο του προκατόχου σας Μεταξάκη τον Άγιο Νεκτάριο, τον οποίο ανερυθρείαστα επικαλείστε σήμερα και διαστρέφετε; 

Εσείς δεν αλλάξατε δια τον προκατόχων σας, πραξικοπηματικά το ημερολόγιο, και ούτε κάνατε προσπάθειες για την επίλυση του σχίσματος;

Εσείς διεφθαρμένοι δεν προδώσατε συνοδικά την πίστη στην ψευτοσύνοδο της Κρήτης;

Εσείς δεν ξεπουλήσατε την Μακεδονία μας αποδεχόμενοι και τιμώντας τους προδότες της;

Εσείς δεν κλείσατε τους ναούς; Εσείς δεν φέρατε την νέα εικονομαχία, τα νέα υγειονομικά “δόγματα”; 

Εσείς δεν κάνατε καρναβάλι τον οίκο του Θεού;

Εσείς δεν κάνατε φέτος Πάσχα με τους Βιοκτόνους Εβραίους; 

Εσείς δεν μνημονεύετε ως μέλη της εκκλησίας, όλους τους ανώμαλους, τους σοδομίτες, τους παπικούς, τους αχειροτόνητους, τους σατανιστές, τους ανθέλληνες;

Εσείς ανάξιοι ρασοφόροι, δεν παραδώσατε την παιδεία μας στον σατανά;

Εσείς δεν υποδεχτήκατε τον Αντίχριστο Πάπα;

Εσείς δεν τιμάτε τον αρχιαιρεσιάρχη του Φαναρίου Βαρθολομαίο; 

Εσείς δεν είστε όλοι μαζί ένα;

Δεν υπογράφετε όλοι μαζί; 

Τι κι αν λένε κάποιοι ότι διαφωνούν; 

Δεν αποδεικνύεστε όλοι ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, αφού συγκοινωνείτε μεταξύ σας και με το σκότος;

Λαέ του Θεού. Αποτειχήσατε τους. 

Έτσι προστάζουν οι Ιεροί κανόνες. 

Έτσι προστάζουν οι Άγιοι πατέρες της εκκλησίας μας. 

Έτσι προστάζει και φωνάζει ο Θεός:

”ΕΞΕΛΘΕ εξ’ αυτής ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσητε ταίς αμαρτίαις έξ’ αυτής, και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβετε” (ΑΠΟΚ: 18,4).

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΌΠΟΥΛΟΣ ΑΔΑΜ

ΠΗΓΗ.https://ekorinthos.gr/

«ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 3-3-1996], Β 331

Σήμερα, αγαπητοί μου, πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία μας γιορτάζει την ορθοδοξότητά της. Κατόπιν πολλών κόπων και αγώνων. Γι΄αυτό και την Κυριακή αυτή, την ονόμασε Κυριακή της Ορθοδοξίας. Βέβαια όλαι αι Σύνοδοι συνέβαλαν εις την Ορθοδοξίαν. Όμως κατ’ εξοχήν προβάλλεται η 7η Οικουμενική Σύνοδος, που έλαβε χώρα στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, το 787, μετά Χριστόν φυσικά, από 24 Σεπτεμβρίου έως 13 Οκτωβρίου.

Το Συναξάριον της ημέρας μάς πληροφορεί: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ πρώτῃ τῶν Νηστειῶν, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν Εἰκόνων, γενομένης παρὰ τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαὴλ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπὶ τῆς Πατριαρχείας τοῦ ἁγίου καὶ Ὁμολογητοῦ Μεθοδίου».

Όμως, εκτός του κυρίου θέματος, που ήταν η προσκύνησις ή μη, των αγίων εικόνων, γιατί αυτό ήταν το κύριο θέμα της 7ης Οικουμενικής Συνόδου και μάλιστα της εικόνος του Ιησού Χριστού, διότι εκεί ήταν το επίμαχο θέμα: «Δυνάμεθα να εικονίσουμε το πρόσωπο του Χριστού;» Απάντησις πολύ απλή. Εφόσον έγινε άνθρωπος… Ο Θεός δεν εικονίζεται. Είναι ανεικόνιστος. Αλλά εφόσον ο Υιός έγινε άνθρωπος, εικονίζεται. Εθεσπίσθησαν λοιπόν εκτός από το κύριο αυτό θέμα, και άλλοι κανόνες της Εκκλησίας μας, βεβαίως εξαιρετικής σημασίας. Και τούτο γιατί προσεβλήθησαν, κατά καιρούς, κάποιες ευαγγελικές θέσεις, από μία κακή ερμηνεία. Εξάλλου, η παρερμηνεία της Αγίας Γραφής είναι εκείνη η οποία εισάγει την αίρεσιν.

Βέβαια, τα ιερά κείμενα πρέπει να κατανοηθούν. Και κατανοούνται βεβαίως με την ερμηνείαν. Αν η ερμηνεία είναι στηριγμένη στον ορθολογισμό, τότε έχομε την αίρεση. Τι είναι αίρεσης; 

Η λογική ερμηνεία του δόγματος. Αυτό λέγεται αίρεσις. Ο ορισμός. Η ερμηνεία πρέπει να στηρίζεται εις την αποκάλυψιν. Και βέβαια με τον φωτισμό πάντοτε του Αγίου Πνεύματος.

Και αυτό έχει γίνει και γίνεται με το Συνοδικόν Σύστημα. Όλη η Εκκλησία θα συγκεντρωθεί με τους αντιπροσώπους της, που είναι οι Επίσκοποι, αλλά όπως και μεμονωμένα από Πατέρες -μπορεί να έχουμε και εκεί την αλήθειαν- που έμειναν πιστοί και στο γράμμα και στο πνεύμα της Γραφής. Όπως έχομε Κανόνες, φερειπείν, του Μεγάλου Αθανασίου, έχομε Κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου. Αν θέλετε, για την ακρίβειαν είχαν κανονίσει κάποια θέματα της εποχής των. Φερειπείν ο Μεγάλος Βασίλειος τα «περί μοναχισμού»· που αυτά επεκυρώθησαν από Οικουμενικάς Συνόδους. Δεν έμειναν μόνο μία ατομική, προσωπική υπόθεση. Γι΄αυτό η Εκκλησία δέχεται ως γνησίους ερμηνευτάς, τους αγίους Πατέρας και τα συμπεράσματα των Συνόδων, Οικουμενικών ή τοπικών, θεόπνευστα και ισόκυρα, ιδίου κύρους, ίσου κύρους με την Αγία Γραφήν. Διότι τι είναι εκείνα τα οποία ηρμήνευσαν; Η Αγία Γραφή. Μόνο που την πλαταίνουν, για να κατανοηθεί, αλλά και να δοθεί το σωστό στίγμα, που είναι το πνεύμα του γράμματος. Εξάλλου αν το θέλετε, αυτή είναι η λεγομένη Ιερά Παράδοσις. Δηλαδή η ορθή ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Και είναι βεβαίως κυριότατα έγγραφη. Είναι γραμμένη η Παράδοση της Εκκλησίας.

Και αν θέλετε τώρα, επανερχόμενοι εις την 7η Οικουμενικήν Σύνοδο, σημειώνουμε ότι εκτός από τους Κανόνες που αφορούν στη σημασία της εικόνος, εθέσπισαν κι άλλους κανόνες, σπουδαίας αξίας και σημασίας, όπως θα δείτε στη συνέχεια, με την ευκαιρία της συγκροτήσεως αυτής της Συνόδου. Διότι κατά καιρούς, μην ξεχνάτε, διότι η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος που έγινε εις την Κωνσταντινούπολη στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, στην Κωνσταντινούπολη, έγινε το 325, αρχές 4ου αιώνος και η 7η Οικουμενική Σύνοδος έγινε το 787, τέλη 8ου αιώνος. Έχομε λοιπόν ένα μακρύ χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου ανεφύησαν διάφορα θέματα, προβλήματα, προσβολές εκ μέρους των εχθρών της Εκκλησίας, με ερμηνείες κακότεχνες, κακοήθεις και δαιμονικές και έτσι η Εκκλησία καθ’ όλο αυτής το μήκος, όποτε συνεκροτείτο σε Σύνοδο, επελαμβάνετο κι αυτών των θεμάτων.

Έτσι, μπορούμε κάτι να αναφέρουμε, επιτρέψατε, για να ξεφύγουμε λίγο από το καθιερωμένο θέμα της εικόνος. Για να δούμε τι υπήρξε και τι άλλο υπήρξε η 7η Οικουμενική Σύνοδος. Θα σας διαβάσω ένα σημείον. Θα σας πω το κείμενον. Θα το εξηγήσουμε:

«Τοῖς τὴν ὕλην ἄναρχον καὶ τὰς ἰδέας ἢ συνάναρχον τῷ δημιουργῷ πάντων καὶ Θεῷ δογματίζουσι (εννοείται οι αιρετικοί δογματίζουσιν), καὶ ὅτι περ οὐρανὸς καὶ γῆ καὶ τὰ λοιπὰ τῶν κτισμάτων ἀΐδιά τε εἰσὶ καὶ ἄναρχα καὶ διαμένουσιν ἀναλλοίωτα, καὶ ἀντινομοθετοῦσι τῷ εἰπόντι· -έρχονται σε αντίθεση με Εκείνον που είπε:- «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» καὶ ἀπὸ γῆς κενοφωνοῦσι («κενοφωνώ»-το κε με έψιλον-που θα πει: βγάζω κούφιες, άδειες φωνές, δηλαδή λέγουν κενά λόγια. Η αίρεσις τι είναι; Ένας κενός -το κε με έψιλον πάντοτε- κούφιος λόγος, χωρίς δηλαδή την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, από γης, αυτό θα πει, χωρίς την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, αλλά υλιστικά, σαρκικά ομιλούντες) καὶ τὴν θείαν ἀρὰν ἐπὶ τὰς ἑαυτῶν ἄγουσι κεφαλάς, ἀνάθεμα -και επισωρεύουν στο κεφάλι τους την κατάρα. Ανάθεμα, έξω, μακριά-».

Αυτή η θέσις, αγαπητοί, είναι εξαιρετικά σπουδαία. Πρέπει να σας πω ότι εδώ έχομε μία θέσιν βασικά πλατωνικήν, γενικότερα δε φιλοσοφικήν. Είναι η άναρχος ύλη των φιλοσόφων. Μη νομίσετε δε ότι αυτά που θα πούμε και παρακάτω και τώρα ότι θα ήταν πράγματα τα οποία δεν θα μας ενδιέφεραν, θα είχαν απλώς μουσειακήν αξίαν, ιστορικήν αξίαν. Όχι. Πάρτε ένα σύγχρονο λεξικό, φερειπείν «Το μικρό φιλοσοφικό λεξικό» του Ρόζενταλ, είναι υλιστικόν, θα δείτε μέσα εκεί, πηγαίνετε στο λήμμα «ύλη» και θα δείτε τι γράφει. Τι; Αυτά τα οποία λέει εδώ η Σύνοδος. Εκείνο που έλεγαν και οι παλαιοί φιλόσοφοι. Ότι «η ύλη είναι άναρχος. 

Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Χωρίς αρχή και χωρίς τέλος». Το προσέξατε;

Ή ακόμη ότι «η ύλη είναι συνάναρχος με τον Δημιουργόν. Άναρχος ο Δημιουργός, ο Θεός, άναρχος και η ύλη. Συνεπώς δύο ξεχωριστά πράγματα. Άλλο ο Δημιουργός -θα δείτε τώρα τι είναι αυτός ο Δημιουργός- και άλλο πράγμα είναι το σύμπαν, η ύλη, ή οι ιδέες». Εδώ που λέει «καί τάς ἰδέας» πρόκειται περί των ιδεών του Πλάτωνος. Ποιος δεν έχει ακούσει για τις ιδέες του Πλάτωνος; Τι ήσαν οι «ιδέες» του Πλάτωνος; Τρία σημεία. «Εδώ είναι ο Θεός. Προσέξτε, είναι επίκαιρα θέματα αυτά. Πάντοτε επίκαιρα. Εδώ είναι ο Θεός. Εδώ είναι η άναρχος ύλη, την οποία δεν εδημιούργησε ο Θεός, απλώς είναι συνάναρχος με τον Δημιουργόν και εδώ σε ένα τρίτο σημείο είναι οι ιδέες. Οι ιδέες είναι τα πρότυπα των όντων. 

Τα πρότυπα των όντων. Δηλαδή τι υπάρχει μέσα στη φύσιν; Το λουλουδάκι; Το κρινάκι; Έχει το πρότυπό του, την ιδέα του, στον ουρανό. Πού είναι οι ιδέες; Στον ουρανό! Ο άνθρωπος; 

Ο άνθρωπος έχει το πρότυπό του στον ουρανό! Ο σκύλος; Έχει το πρότυπό του στον ουρανό. 

Ο σκύλος; Έχει το πρότυπό του στον ουρανό». Αυτά τα πρότυπα, στη γλώσσα του Πλάτωνος λέγονται ιδέες.

Τι κάνει λοιπόν τώρα ο Θεός; «Ο Θεός αντιγράφει τις ιδέες και φτιάχνει τα όντα στη φύση. 

Εκ της υπαρχούσης ύλης! Αλλά τι κάνει τότε ο Θεός; Δεν είναι Δημιουργός εκ του μη όντος. Αλλά είναι… ούτε καν Δημιουργός. Αλλά είναι απλώς διακοσμητής…». Να το καταλάβετε. Πηγαίνω στην αγορά και αγοράζω ζωγραφικούς πίνακες, έπιπλα, μπιμπελό, ό,τι θέλετε. Τα φέρνω από την αγορά. Δεν τα έφτιαξα εγώ. Και στολίζω το σπίτι μου. Κατά τον Πλάτωνα, ο Θεός δεν είναι Δημιουργός. Είναι διακοσμητής.

Ακόμα, βλέπομε εδώ να αναφέρεται η αϊδιότης της ύλης. Αλλά και το αμετάβλητο της ύλης. Όλα αυτά, σας είπα, θεωρίες Πλατωνικές. Τι θα πει αϊδιότης; Είναι εκείνο που δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Τι θα πει αιώνιον; Αυτό που έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Ο άνθρωπος είναι αιώνιος. Με την έννοια «ἔσχεν ἀρχήν», αλλά δεν θα έχει τέλος. Ο Θεός δεν είναι αιώνιος. Καταχρηστικώς, θα μου το πείτε αυτό, πάμπολλες φορές χρησιμοποιείται η λέξις αιώνιος, και στις ευχές της Εκκλησίας μας κτλ… Καταχρηστικώς χρησιμοποιείται η λέξις αιώνιος. 

Ο Θεός είναι αΐδιος. Χωρίς αρχήν και χωρίς τέλος.

Ο πλατωνισμός, πρέπει να σας πω, ότι ταλαιπώρησε την Εκκλησία. Θα έλεγα εκείνο που είπαν κάποτε στην αρχαιότητα: «Φίλος ὁ Πλάτων, φιλτάτη ἡ ἀλήθεια». Όσοι πήγαμε λίγο στο σχολειό και κάναμε κάποια έργα του Πλάτωνος, μας έμεινε συμπαθέστατος και θαυμάσιος ο Πλάτων. Έτερον εκάτερον. Είναι προ Χριστού. Είναι προ Χριστού. Κι εκείνα που είπε, πάλι καλά. Διότι δεν είχε το φως του Ευαγγελίου. Τώρα ο Χριστιανός δεν χρειάζεται παρά μόνον τη γλώσσα, αν το θέλετε, τη γλώσσα. Εξάλλου, υπάρχει ένα σημείο… που να σας τα πω όλα, το λέει στην 7η Οικουμενική Σύνοδο: Μπορούμε μόνο τη γλώσσα να χρησιμοποιούμε,τα σχήματα, όχι όμως το περιεχόμενον της φιλοσοφίας. Φίλος λοιπόν ο Πλάτων· φιλτάτη η αλήθεια. Και ποια είναι η φιλτάτη αλήθεια; Το Ευαγγέλιον. Έτσι, ταλαιπώρησε την Εκκλησία ο Πλατωνισμός, πώς; Γιατί πολλοί Χριστιανοί ασχολήθηκαν με τον Πλάτωνα και εισήγαγαν ιδέες μέσα εις το δόγμα της πίστεως. Αυτούς όλους τους κατεδίκασε ή καλύτερα, η Εκκλησία, μάλιστα ιδιαιτέρως η 7η Οικουμενική Σύνοδος, για να είμαι ακριβέστερος, επανέλαβε την καταδίκην, κατεδίκασε τις πλατωνικές θεωρίες εις το πρόσωπον του αγαπητού Ωριγένους. Τι κρίμα! Θαυμάσιος ο Ωριγένης. Παρεσύρθη.

Η απάντησις αν η ύλη, ο κόσμος είναι άνευ αρχής, απαντούμε: Από τον πρώτο στίχο της Αγίας Γραφής: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν». Έτσι αρχίζει η Αγία Γραφή. Εκείνο το «ἐν ἀρχῇ» είναι το θεμέλιον του χρόνου· που ύλη και χρόνος τίθενται μαζί. Δεν δύναται να εννοηθεί ο χώρος, που συνίσταται από την ύλη, δεν δύναται να εννοηθεί ο χώρος χωρίς τον χρόνον. Οι μεταβολές της ύλης, αν το θέλετε, και σε στατικές καταστάσεις, μήπως ένα άτομο της ύλης δεν είναι σε φαινομενικώς, στατικήν κατάστασιν; Κάθε άλλο παρά στατικήν κατάστασιν είναι ένα άτομο της ύλης. Είναι σε κατάσταση δυναμικοτάτη. Δυναμικοτάτη… Τι πεδία υπάρχουν εκεί ανάμεσα στον πυρήνα και στο ηλεκτρόνιο, τι… ο Θεός ξέρει. Κι εκείνα τα οποία βρίσκομε και ανακαλύπτομε στα εργαστήριά μας.

Λοιπόν, αγαπητοί, χώρος και χρόνος θεμελιώθηκαν μαζί. Άρα λοιπόν η Δημιουργία είναι ένχρονος. Δεν είναι άναρχος. Ιδού η αλήθεια. «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.». Τι ρήμα βάζει; «Ἐποίησεν». Ο Θεός είναι άκτιστος. Ο κόσμος είναι κτιστός. Αυτόματα λοιπόν είναι κάτω από τον Θεό η Δημιουργία. Ο Θεός άκτιστος, η Δημιουργία κτιστή. Αυτή είναι η απάντηση της Εκκλησίας.

Άλλο σημείο: «Τοῖς λέγουσιν ὅτι ἐν τῇ τελευταίᾳ καὶ κοινῇ ἀναστάσει – και είναι μάλιστα αυτή η θέσις όμορφη, που είχαμε σήμερα και ένα μνημόσυνο και δίνει μία απάντηση, προσέξατέ το-· Τοῖς λέγουσιν -για ΄κείνους που λένε- ὅτι ἐν τῇ τελευταίᾳ καὶ κοινῇ ἀναστάσει -όταν θα αναστηθούμε όλοι, η κοινή ανάστασις, όλοι θα αναστηθούμε, από τον Αδάμ και την Εύα, μέχρι τον τελευταίο που θα έχει πεθάνει, εκείνοι που θα ζουν, απλώς θα αλλαχθούν, δεν θα περάσουν από τον θάνατον- μεθ’ ἑτέρων σωμάτων οἱ ἄνθρωποι ἀναστήσονται καὶ κριθήσονται, καὶ οὐχὶ μεθ’ ὧν κατὰ τὸν παρόντα βίον ἐπολιτεύσαντο, ἅτε τούτων φθειρομένων καὶ ἀπολλυμένων». Τι λένε; «Λέγουσιν». Τι λένε; Ότι «με άλλα σώματα», λέει, «θα αναστηθούν. Γιατί αυτά είναι φθειρόμενα καὶ ἀπολλύμενα. Θα αναστηθούν λοιπόν με κάποια άλλα σώματα». Κι εδώ λέει: «Ἀνάθεμα». Θα το δούμε λίγο πιο κάτω το «ανάθεμα». Θα το αναλύσουμε και αυτό λιγάκι. Ότι δηλαδή δεν είναι δεκτό αυτό το οποίο λέγουν οι αιρετικοί.

Δεν θα πάρουμε άλλα σώματα. Θα είναι τα ίδια σώματα· τα οποία θα ανακαινισθούν. Αλλά τα ίδια. Λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή… τι να επιστρατεύσω; Ολόκληρη η Αγία Γραφή είναι γεμάτη. Ιδίως η Καινή Διαθήκη. Και η Παλαιά Διαθήκη. Και η Παλαιά. «Δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο (διότι πρέπει το θνητόν. Ποιο; Αυτό. Τούτο. Το δείχνει. Τούτο. Τούτο. Τούτο. Όχι κάποιο άλλο σώμα) ἐνδύσεσθαι ἀφθαρσίαν, καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσεται ἀθανασίαν». Αυτό το σώμα θα ντυθεί- ακούτε το ρήμα- ἐνδύσεσθαι, θα ντυθεί, λέει, και την αφθαρσίαν και την αθανασίαν. Αυτό το ίδιο.

Ακόμη λέει ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του -το πρώτο που σας είπα είναι στην Α΄προς Κορινθίους. Ολόκληρο κεφάλαιο, το 15ο κεφάλαιο αναφέρεται στα θέματα αυτά από τον Απόστολο Παύλο. «Τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ -όλοι θα σταθούμε στο βήμα του Χριστού, αφού αναστηθούμε- ἵνα κομίσηται ἕκαστος –για να πάρει ο καθένας- τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν». Για να πάρει την απολαβή του. Με το σώμα του. Αυτό που έζησε. Και με το οποίον πραγμάτωσε, είτε το αγαθόν, είτε το κακόν. Λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων: «Στάθηκες αγνός; Θα πάρεις την αμοιβή σου. Στάθηκες πόρνος; Θα πάρεις την καταδίκη σου». Γι΄αυτό λέει στην Α΄ προς Κορινθίους ότι: «Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν», λέει ο απόστολος Παύλος, «ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει». 

Και συνεπώς, λέγει, ὁ δὲ Κύριος –ο Θεός Πατήρ, δηλαδή- ἤγειρε τον Υἰόν καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ». «Καὶ ἡμᾶς»: ώστε θα μείνει η ουλή ανεξάλειπτος πάσης αμαρτίας επί του σώματος και δη της ανηθικότητος. Η ουλή αυτή μόνον έναν τρόπο έχει να εξαφανιστεί. Με τη μετάνοια και την εξομολόγηση. Πέρασες στην άλλη ζωή; Τελείωσε. Θα αναστηθεί το σώμα σου με τις ουλές της αμαρτίας. Και συνεπώς θα κριθείς ακατάλληλος για την βασιλείαν του Θεού.

Αγαπητοί μου είναι κάτι καταπληκτικό πράγμα. Εδώ λοιπόν τι θέλει να μας πει; Θέλει να μας πει ότι τα πράγματα έτσι έχουν. Δεν θα είναι κάποιο άλλο σώμα, αλλά θα είναι ένα, θα είναι το ίδιο που θα γίνει καινούριο, άφθαρτο και αθάνατον. Μάλιστα αγανακτεί ο απόστολος Παύλος με τους Κορινθίους που πίστευαν… να, κάτι τέτοια αιρετικά και λέγει, τους γράφει: «Ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω». Μερικοί έχουν αγνωσίαν Θεού. Αγνοούν τη δύναμη του Θεού. Τι σας είπα προηγουμένως; Τι θα πει αίρεσης; 

Η λογική ερμηνεία του δόγματος. Εδώ με τη λογική τους λένε: «Πώς είναι δυνατόν, αυτό το σώμα που έγινε χώμα να αναστηθεί;». Είδατε; Κι αμέσως εισάγουν την θεωρίαν: «Δεν είναι δυνατόν. Κάποιο άλλο σώμα θα είναι». Αμέσως μπαίνει η αίρεσις. Και τι λέει ο Απόστολος Παύλος; «Μερικοί», λέει, «από σας, έχουν αγνωσίαν Θεού. Αγνωσίαν σε τι; Δεν ξέρουν ποιος είναι ο Θεός, ούτε τη δύναμή Του. Και το λέγω για ντροπή σας», γράφει ο Παύλος στο 15ο κεφάλαιο Α΄ Κορινθίους.

Και κάτι ακόμα. Δυστυχώς πέρασε η ώρα. Τι άλλο να πει κανείς; «Τοῖς δεχομένοις ὅτι τε προΰπαρξίς ἐστι τῶν ψυχῶν, καὶ οὐκ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ παρήχθησαν, ὅτι τέλος ἐστὶ τῆς κολάσεως ἡ ἀποκατάστασις αὖθις τῆς κτίσεως, καὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Ἀνάθεμα!». Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι προϋπάρχουν οι ψυχές… – και αυτό πλατωνική θεωρία. «Αφού είπαμε ότι ο Θεός δεν είναι Δημιουργός. Κάπου οι ψυχές προϋπάρχουν, άναρχες και αυτές και αΐδιες. Παίρνει λοιπόν ο Θεός μία ψυχή, από κάποια… αποθήκη Του- ας μου επιτραπεί η έκφρασις- και την βάζει μέσα σε ένα σώμα… Παίρνει άλλη και την βάζει μέσα σε ένα άλλο σώμα…». Αυτό λέγεται προΰπαρξις των ψυχών. Είναι, αν θέλετε να το επεκτείνουμε, όπως και οι Ανατολικές θρησκείες, με μετεμψυχώσεις και δεν ξέρω τι και όλα αυτά τα παραμύθια, πραγματικά παραμύθια. «Και ότι δεν είναι εκ του μη όντος· ότι «καὶ οὐκ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ πάντα ἐγένετο, καὶ παρήχθησαν»· «ὅτι τέλος ἐστὶ τῆς κολάσεως…- δυστυχώς τρέχει ο χρόνος- ότι υπάρχει τέλος στη κόλαση. Η κόλαση τελειώνει». Και ο Ωριγένης το έλεγε αυτό. Πάλι λογική: «Είναι δυνατόν ο Θεός, ο αγαθός Θεός να βασανίζει – δεν βασανίζει ο Θεός, μόνοι τους διαλέγουν την κόλαση οι άνθρωποι – εις τους αιώνας των αιώνων; Χωρίς ποτέ λήξη; Είναι δυνατόν ποτέ;».

Και μιλούν ακόμα για αποκατάσταση των πάντων. Θα πει «έχομε καινούρια πράγματα, καινούριους κόσμους και θα είναι οι κόσμοι αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι». Πλατωνικές θέσεις, ξαναλέγω. Τα πάντα έγιναν εκ του μη όντος, δηλαδή εκ του μηδενός. 

Η κόλασις είναι αιώνιος. Διότι βρίσκομαι εκεί εις το 25ο κεφάλαιο στον Ματθαίο, που λέγει: «Αυτοί θά ἀπέλθουν εἰς ζωήν αἰώνιον, οἱ δέ ἁμαρτωλοί εἰς κόλασιν αἰώνιον». Εάν λοιπόν, στο ίδιο χωρίο, από τον αυτόν συγγραφέα χρησιμοποιείται η λέξις «αιώνιος» τότε, εάν η λέξις «αιώνιος» για την κόλασιν είχε σχετικόν χαρακτήρα, τότε θα πρέπει σχετικόν χαρακτήρα να έχει και η λέξις «αιώνιος» ως προς την βασιλείαν του Θεού. Αυτά είναι η αναίρεσις αυτών των αιρέσεων. Ανάθεμα λοιπόν και αυτοί.

Αγαπητοί μου, η γνώσις των θέσεων, όσα αι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι, όπως και αι τοπικαί Σύνοδοι αποφαίνονται, παρέχουν σε μας την ορθόδοξη διδασκαλία. Γι’ αυτό οφείλομε να γνωρίζομε όλες αυτές τις θέσεις. Γιατί; Σήμερα οι ανατολικές θρησκείες έχουν εισβάλλει στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα φυσικά- και στην Αμερική. Δηλαδή εις την Δύσιν. Και βλέπετε, ορθόδοξοι Χριστιανοί μας να παρασύρονται σε τέτοια καμώματα. Αιρετικά πέρα για πέρα. Και φιλοσοφικών διαστάσεων. Να γιατί πρέπει να ξέρουμε όλα αυτά. Να γιατί σας είπα προηγουμένως ότι είναι όλα αυτά επικαιρότατα. Όσοι έχετε, αν όχι το Πηδάλιον, που έχει μέσα ό,τι έχει από τας Συνόδους, τοπικάς και Οικουμενικάς, τουλάχιστον το Τριώδιον αν έχετε στο σπίτι σας, ανοίξτε, παρακαλώ, στην Κυριακή των Α΄ Νηστειών, εκεί στο Παράρτημα, ένα Παράρτημα έχει στη σημερινή Κυριακή με τίτλο: «Συνοδικόν της Αγίας και Οικουμενικής Ζ΄(7ης) Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας» και εκεί θα πάρετε μία μικρή γεύση. Κι εγώ από εκεί τα πήρα διά το πρόχειρον του πράγματος.

Πρέπει ακόμα να αντιληφθούμε ότι στην αίρεση δεν υπάρχει ούτε το σωστόν ήθος, ούτε η σωστή πίστις, ούτε η σωστή λατρεία του Θεού και συνεπώς δεν υπάρχει η σωτηρία. 

Δεν υπάρχει η σωτηρία. Η αίρεσις είναι βλασφημία κατά του Θεού. Πώς θα με σώσει λοιπόν ο Θεός; Εάν κινούμαι στην αίρεση, στον χώρο της αιρέσεως; Γι΄αυτό και ο χαρακτηρισμός «ἀνάθεμα»· που θέλει να τονίσει ότι κάθε αιρετικός ή κάθε αίρεση είναι έξω από την Εκκλησία. Όπως και ο όρος «ἀφοριζέσθω». Κοινότατος όρος αυτό. Τι θα πει «ἀφοριζέσθω»; Ἀπό και ὀρίζω. Βγάζω από τα όρια. Αφορίζω. Και συνεπώς δεν ανήκει αυτός ή αυτή η θεωρία ή αυτή η θέσις ή αυτή η ερμηνεία δεν ανήκει στον χώρο της Εκκλησίας. Είναι έξω από τον χώρο της Εκκλησίας. Πίστευε ό,τι θέλεις, άνθρωπε. Αλλά δεν δύνασαι να λες ότι ανήκεις μέσα στην Εκκλησία. Είναι εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος: «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν – όποιος δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν- ἤτω ἀνάθεμα». Χώρια. Χώρια. Ανάθεμα λοιπόν σημαίνει κάτι που είναι ή οφείλει να είναι χωριστά ως κατηραμένον. Αυτό το «κατηραμένον» θα το βρείτε εις το βιβλίο το Λευιτικόν, στην Παλαιά Διαθήκη 7,26.

Αγαπητοί. Ορθοδοξία σημαίνει γνησιότης ερμηνείας των θείων γραφών. Πρέπει όμως να συνοδεύεται και με την ορθοπραξία. Ορθώς να πράττομε. Όχι μόνον ορθώς να πιστεύομε. Αυτά τα δυο μας παρέχουν τη σωτηρία. Όσοι όμως εργάστηκαν είτε εις τας Συνόδους, είτε μες τους αιώνες για την Ορθοδοξία μας, όπως και κατ’ επανάληψιν σημειώνεται μέσα εις το Συνοδικόν, αιωνία η μνήμη.

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή

μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια:

Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Η σχολή της Φρανκφούρτης, ο "Σόρος" ( Γκεόργκυ Σβάρτς) καί η (παντελής) ΔΙΑΛΥΣΗ των Δυτικών Κοινωνιών!

Ο κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής Σουν Τζου έλεγε: «Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση».

Στις 24 Οκτωβρίου 1918 ξεσπά στη Ρωσία η μεγάλη ένοπλη Εργατική Επανάσταση. Στις 25 Οκτωβρίου 1918 σχηματίζεται το πρώτο συμβούλιο των επιτροπών του λαού (Σοβιέτ) και η Ρωσία μετατρέπεται πλέον σε Σοβιετική Ένωση.

Οι ηγέτες της Ρωσικής Επανάστασης περιμένουν ότι η Επανάσταση θα μεταδοθεί σαν πυρκαγιά και σε όλες τις άλλες δυτικές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ κ.λπ.). Αλλά η επανάσταση δεν επεκτάθηκε. Το 1922 με πρωτοβουλία του Λένιν διοργανώθηκε στο Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς στη Μόσχα μια συγκέντρωση με θέμα: 

«Γιατί η επανάσταση δεν εξαπλώνεται και τι πρέπει να γίνει». Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν ο Γκέοργκ Λούκατς Ουγγροεβραίος αριστοκράτης γιος τραπεζίτη και Νο 2 θεωρητικός του Μαρξισμού μετά τον ίδιο τον Μαρξ. 

Καθώς και ο Γουίλι Μούζενμπεγκ ο οποίος πρότεινε ότι "οι διανοούμενοι έπρεπε να οργανωθούν και να υπονομεύσουν τις Δυτικές Κοινωνίες από «μέσα» ώστε να φανεί ότι ο Δυτικός Πολιτισμός «βρωμάει». 

Πρέπει να καταστραφούν οι δομές και οι αξίες του Δυτικού πολιτισμού έτσι ώστε να είναι εύκολη η επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου στις Δυτικές χώρες". 

Ο Λένιν πέθανε το 1924 και ο Στάλιν εξεδίωξε τους Λούκατς, Μούζενμπεγκ και τους υποστηρικτές τους. 

Ο Λούκατς εγκαταστάθηκε στην Γερμανία όπου προέδρευσε στην πρώτη συνεδρίαση μιας ομάδας κομμουνιστών ψυχολόγων και κοινωνιολόγων. 

Στην ουσία ήταν η ίδρυση της σχολής της Φρανκφούρτης. 

Ονομάσθηκε σχολή της Φρανκφούρτης (άτυπος τίτλος) για να περιγράψει όλους τους διανοούμενους που συνδέονται με το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης.

(Η Φρανκφούρτη είναι το «κάστρο» της οικογένειας Ρότσιλντ. Το έμβλημα της πόλης είναι η «κόκκινη ασπίδα» – Ρότσιλντ – και εκεί εδρεύει το Γερμανικό Χρηματιστήριο και η Μπούντεσμπανκ ή Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας – όχι τυχαία βέβαια).

Έτσι δημιουργήθηκε μια νέα δεξαμενή σκέψης (think tank). Η σχολή της Φρανκφούρτης πιστεύει ότι είναι σαφώς πιο αποτελεσματικός τρόπος η άλωση των Δυτικών Κοινωνιών μέσω του συνδυασμού Μαρξισμού και ψυχολογίας. 

Η ένωση του Μαρξ και του Φρόιντ θα ήταν η «μήτρα» ώστε να δημιουργηθεί μια νέα «ιδεολογία» που θα μπορούσε να σπάσει τις ιδεολογικές αρχές και τις δομές του αστικού κράτους.

Το 1930 διευθυντής του Ινστιτούτου γίνεται ο Μαξ Χορκχάιμερ. Η Σχολή χρηματοδοτήθηκε από τον Φέλιξ Βέιλ γιο ενός από τους μεγαλύτερους Γερμανοεβραίους Βιομηχάνους. Στην ουσία χρηματοδοτήθηκε από την οικογένεια Ρότσιλντ. 

Οι Ρότσιλντ εξάλλου μέσω του Τραπεζίτη Μαξ Βάρμπουργκ είχαν χρηματοδοτήσει και τη Ρωσική Επανάσταση με στόχο να αναλάβουν την έκδοση του Ρωσικού Νομίσματος – Ρούβλι. Όποιος ελέγχει το νόμισμα, είναι και το αφεντικό μιας χώρας.

Οι πολιτικοί δικαστικοί και όλοι οι άλλοι θεσμοί είναι απλώς αναλώσιμοι υπάλληλοι αυτού που ελέγχει την έκδοση του νομίσματος. Ο Χορκχάιμερ είχε ασπασθεί τον «Πολιτιστικό Μαρξισμό» του Λούκατς και πιστεύεται ότι μπορούσε να αναπτυχθεί σαν ιδεολογία και να επικρατήσει σιγά – σιγά πολιτιστικά στις Δυτικές Κοινωνίες.

Πίστευε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει «συνείδηση» και τρόπο ζωής στους πολίτες των Δυτικών ανεπτυγμένων οικονομικά κοινωνιών. Έφερε κάποια μέλη στη σχολή όπως ο Έριχ Φρομ και ο Βίλχελμ Ράιχ καθώς και έναν νέο μεταπτυχιακό φοιτητή τον Χέρμπερτ Μαρκούζε. Το σημαντικότερο ρόλο όμως θα τον έπαιζε ο Τέοντορ Αντόρνο καθώς και ο Αντόνιο Γκράμσι.

Όλοι πίστευαν ότι ο πολιτισμός διαμορφώνει την συνείδηση μιας κοινωνίας. Έτσι πίστευαν ότι οι αξίες του Δυτικού Πολιτισμού έπρεπε να διαλυθούν και να αντικατασταθούν από τις αξίες της Μαρξιστικής Σχολής της Φρανκφούρτης δημιούργησαν ουσιαστικά ένα πανίσχυρο κέντρο εξουσίας που σιγά σιγά θα επέβαλε τις αρχές του και την ιδεολογία του σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως το 1933 επικρατεί το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία. Η σχολή διαλύεται και μεταφέρεται στην Αμερική. Εκεί επανιδρύεται με τη βοήθεια του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Στο Κολούμπια η σχολή της Φρανκφούρτης επιβάλει τις απόψεις της χρησιμοποιώντας δύο εργαλεία:

Την κριτική θεωρία. Είναι η θεωρία να ασκείς στοχευμένη κριτική και να επικρίνεις κάθε θεσμό και σύστημα αξιών της Δυτικής Κουλτούρας αρχής γενομένης από την οικογένεια και τα παραδοσιακά σεξουαλικά ήθη.

Την πολιτική ορθότητα η οποία είναι η χρήση λέξεων και συμπεριφορών που δεν θεωρούνται «προσβλητικές» για καμία ομάδα ανθρώπων π.χ. η λέξη κίναιδος απορρίπτεται και αντικαθίσταται από τη λέξη ομοφυλόφιλος ή γκέι.

Η πάλη των τάξεων μεταξύ προλεταρίων και καπιταλισμών αντικαθίστανται από την τάση μεταξύ καταπιεσμένων ομάδων ανθρώπων με τους καταπιεστές.

Η σχολή της Φρανκφούρτης χρησιμοποιεί τις «καταπιεσμένες» ομάδες σαν πολιορκητικό κριό εναντίον του Δυτικού Πολιτισμού.

Καταπιεσμένες είναι οι γυναίκες οι οποίες όχι μόνο πρέπει να βγουν στην παραγωγή αλλά πρέπει να απελευθερωθούν και σεξουαλικά από τον καταπιεστή άνδρα. Η μήτρα της οικογένειας ή σύζυγος και μητέρα πρέπει να μπορεί να έχει σεξουαλικές σχέσεις ελεύθερα έξω από την οικογένεια.

Καταπιεσμένη ομάδα ανθρώπων είναι οι γκέι. Πρέπει να έχουν όχι μόνο ισότιμη μεταχείριση αλλά αν είναι δυνατόν να επιβάλλουν τις αρχές τους στην κοινωνία (γάμοι μεταξύ γκέι και υιοθεσίες παιδιών κ.λπ.).

Καταπιεσμένη ομάδα είναι οι χρήστες ναρκωτικών, πρέπει η κοινωνία να αποδεχθεί την ελεύθερη χρήση ναρκωτικών ώστε οι πολίτες να εξαρτηθούν από τις «ουσίες». Έτσι θα είναι πιο ευάλωτοι να αποδεχθούν μια νέα τάξη πραγμάτων.

Σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στις ΗΠΑ η χρήση ναρκωτικών είναι σχεδόν ελεύθερη. Καταπιεσμένη ομάδα είναι αυτοί που αγαπούν τις σεξουαλικές διαστροφές. Η κοινωνία πρέπει να αποδεχθεί αυτές τις διαστροφές.

Στην Ολλανδία υπάρχει κόμμα παιδεραστών που παίρνει μέρος στις εκλογές. Ενώ στην Γερμανία υπάρχουν 150 Μπουρδέλα ζώων (τα καημένα τα ζώα). Οι μετανάστες είναι επίσης μια καταπιεσμένη ομάδα και θα πρέπει να «ομογενοποιηθούν» με τις Δυτικές κοινωνίες, να γίνουν πολυπολιτισμικές. Αυτοί που δημιουργούν τους πολέμους και τους μετανάστες, παρουσιάζονται σαν προστάτες τους. Ακριβώς τα ίδια θύματα και αυτοί όπως και οι πολίτες των χωρών υποδοχής.

Η Σχολή της Φρανκφούρτης δημιουργεί έναν εντακάλογο:

Δημιουργία του αδικήματος του ρατσισμού.

Συνεχή αλλαγή για να δημιουργηθεί σύγχυση.

Την διαδικασία σεξ και την ομοφυλοφιλία στα παιδιά. Δεν θα είναι παράξενο αν σε λίγα χρόνια στις έδρες των σχολείων σαν καθηγητές κάθονται γκέι χρήστες ναρκωτικών.

Την «κατάκτηση» των σχολείων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το σχολείο δημιουργεί συνείδηση και χαρακτήρα, γι’ αυτό τα παιδιά πρέπει να φεύγουν νωρίς από την οικογένεια, στα 3 τους χρόνια και να πηγαίνουν στα προνήπια και στα νήπια ώστε να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα που θέλουν οι εξουσιαστές.

Την τεράστια μετανάστευση ώστε να καταστραφεί η «εθνική ταυτότητα». Το 1923 ο Ντυνάν γράφει το βιβλίο η «κοιλάδα των ρόδων». Εκεί ο Ντυνάν αναφέρει για την εισροή μεταναστών στην Ευρώπη τα έτη 2018 και 2019. Πώς ο Ντυνάν ήξερε για την μετανάστευση από το 1923;

Την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και την απελευθέρωση των ναρκωτικών.

Την υπονόμευση των εκκλησιών. Οι εκκλησίες είναι τεράστια πολιτικά κέντρα εξουσίας που επηρεάζουν εκατομμύρια πιστούς. Μέσω των εκκλησιών πρέπει να περάσουν οι αρχές της Σχολής της Φρανκφούρτης.

Ένα αναξιόπιστο νομικό σύστημα με προκατάληψη εις βάρος των θυμάτων κάθε εγκλήματος.

Την εξάρτηση από το κράτος και τις κρατικές παροχές. Τα χρήματα που πληρώνει κάθε εργαζόμενος και εργοδότης σαν εισφορές τα διαχειρίζεται ένα διεφθαρμένο κράτος και τα χρησιμοποιεί με αδιαφανείς τρόπους.

Τον έλεγχο και την αποχαύνωση δια μέσου των Μ.Μ.Ε. Αυτό ισχύει απολύτως σήμερα.

Την ενθάρρυνση της διάλυσης της οικογένειας. Όλα τα τηλεοπτικά σήριαλ αυτό ακριβώς προπαγανδίζουν.

Το σλόγκαν είναι απλό: «Θα κάνουμε τη Δύση τόσο διεφθαρμένη ώστε να βρωμάει».

Η Σχολή πιστεύει ότι υπάρχουν δύο τρόποι επανάστασης:

Η πολιτική

Η πολιτιστική

Η πολιτιστική επανάσταση κατεδαφίζει τα πάντα εκ των «έσω». Το σχέδιο είναι μακροπρόθεσμο και επικεντρώνεται στην οικογένεια, την εκπαίδευση, τα μέσα ενημέρωσης, το σεξ και τον λαϊκό πολιτισμό. Η σημασία της ψυχολογίας της μάζας έχει αυξηθεί πάρα πολύ από τις σύγχρονες μορφές προπαγάνδας. Από αυτές η πιο ισχυρή είναι αυτή που ονομάζεται «εκπαίδευση». Επίσης η μουσική μαζί με τους στοίχους και με διαρκή επανάληψη είναι πολύ αποτελεσματική στην διαμόρφωση της συνείδησης.

Μέσω του Πανεπιστημίου της Κολούμπια οι αρχές της Σχολής της Φρανκφούρτης έχουν κυριαρχήσει πλήρως στα Πανεπιστήμια στα οποία οι μαθητές διδάσκονται ότι πρέπει να αντικατασταθεί η λογική με την «πολιτική ορθότητα». Επίσης πολύ αποτελεσματικά είναι τα ψυχεδελικά ναρκωτικά LSD, χάπια κ.λπ. Η σχολή διοργανώνει στο Γούντστοκ έξω από την Νέα Υόρκη από τις 15 – 17 Αυγούστου το 1969 ένα τεράστιο Φεστιβάλ. 

Είναι μεγαλύτερη προπαγάνδα της διάδοσης των ναρκωτικών στην ιστορία.

Η σχολή δημιουργεί το Ινστιτούτο Τάβιστοκ και το Ινστιτούτο εφαρμόζει τους «ψυχολογικούς χειρισμούς» στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. 

Το Τάβιστοκ κάνει έρευνες πώς μπορεί να σπάσει (να ελεγχθεί ψυχολογικά) με επιστημονικό τρόπο ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα ένας άνθρωπος ή μια κοινωνική ομάδα.

Λέγεται ότι οι Μπίτλς ήταν δημιούργημα του Τάβιστοκ και την μουσική και τους στοίχους των τραγουδιών τους έγραψε ο Τέοντορ Αντόρνο μέλος της σχολής της Φρανκφούρτης. Σήμερα ο κυριότερος εκπρόσωπος της σχολής είναι ο Τζορτζ Σόρος.

Ο Gyorgy Schwartz (Τζορτζ Σόρος) είναι χάζαρος (Μογγολοεβραίος) από την Ουγγαρία, μεσίτης της οικογένειας Ρότσιλντ. 

Προωθεί φανατικά τις αρχές της σχολής της Φρανκφούρτης δημιουργώντας ιδρύματα που τα ονομάζει «ανοιχτές κοινωνίες» που εκεί λειτουργούν όλες οι αρχές της. Διαχειρίζεται τεράστια κεφάλαια παίζοντας με τα νομίσματα και τις οικονομίες των διάφορων χωρών πάντα κάτω από την εποπτεία των Ρότσιλντ. 

Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ίδρυσε το κράτος – εταιρεία Σκόπια, έχει αλλάξει το όνομά του α) για να μην εμφανίζεται η καταγωγή του, β) γιατί η αλλαγή ονόματος είναι μια παραδοσιακή συνήθεια των χαζάρων – όπως είναι για τους Χριστιανούς το βάπτισμα.

Προωθεί το μεταναστευτικό, τους γκέϊ (γκέϊ στα νιάτα του και ο ίδιος), τα ναρκωτικά και όλα όσα εκπροσωπεί η σχολή της Φρανκφούρτης. 

Είναι το αφεντικό των Βαλκανίων και ελέγχει όλες τις κυβερνήσεις και τις αντιπολιτεύσεις στα Βαλκάνια. 

Στην Ελλάδα έχει στενές σχέσεις με αυτούς που στα Ελληνικά ονομάζονται Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Ο Αλέξης Τσίπρας κατέβηκε στις Δημοτικές εκλογές με τον συνδυασμό «Ανοιχτή πόλη», για να δείξει την υποταγή του στις «Ανοιχτές Κοινωνίες» του Σόρος.

Πολλές, πολλοί θα αναρωτηθούν πώς είναι ένας αριστερός σαν τον Τσίπρα μπορεί και κάνει δεξιά πολιτική. 

Όμως αν παρακολουθήσει προσεκτικά τα νομοσχέδια που ψηφίζονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι αρχές της σχολής της Φρανκφούρτης.

Για να περάσουν όμως αυτές οι αρχές πρέπει ο Ελληνικός λαός να εξαθλιωθεί οικονομικά ώστε να δεχθεί τα πάντα. 

Η σχολή της Φρανκφούρτης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα Χαζαρικό δημιούργημα στην υπηρεσία μιας νέας Παγκόσμιας Τάξης. Έχει επικρατήσει πολιτιστικά στα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ το σύστημα της παιδείας έχει στόχο την αποδοχή των αρχών της σχολής, που εμφανίζονται σαν προοδευτικές ιδέες.

Οι δημιουργοί της σχολής της Φρανκφούρτης πρέπει να χαμογελούν ευτυχισμένοι από εκεί πάνω που βρίσκονται γιατί ο σπόρος που έσπειραν έχει βλαστήσει και απλώνεται συνεχώς.

Τραπεζικός

https://trelogiannis.blogspot.com

Εισαγωγή στην Γνώση περί Αρχαίου Ιουδαϊσμού- Καμπαλισμού, Αποκρυφισμού Διεθνούς Σιωνισμού

  

Alex Stefanopoulos

ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΕΡΑΤΙΟ ΤΟΥ ΜΑΜΩΝΑ

 

Maria Vasiliou

+π. Γεώργιος Κάλτσιου, για την Ορθοδοξία, τον Οικουμενισμό, την Μασωνία

Η ομιλία του π. Γεωργίου έγινε το 2005, ένα έτος πριν την κοίμηση του. 

Αποσπάσματα μίας συνέντευξης και μίας ομιλίας του π. Γεωργίου Κάλτσιου για επίκαιρα θέματα που μας αφορούν. 

Ερώτηση: Πάτερ, κατά τη γνώμη σας, μπορεί ένας Χριστιανός, ένας Μουσουλμάνος και ένας Εβραίος να ζήσουν μαζί ειρηνικά και αρμονικά, και αν ναι, τότε ποιο θα είναι το μυστικό;

π. Γεώργιος Κάλτσιου: Ο αμοιβαίος σεβασμός. Είναι η μόνη ένδειξη καλής αρμονίας. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι η συμμετοχή στην κοινή προσευχή ή σε κοινές λειτουργίες. Αυτό θα έρθει σε αντίφαση με τα διαφορετικά δόγματα ή θρησκείες.

Ερ.: Λατρεύουν όλοι τον ίδιο Θεό;

π. Κάλτσιου: Όχι πάντα (γελάει).. Εμείς γνωρίζουμε μόνο τον Ένα (Τριαδικό) Θεό που μας αποκαλύφθηκε και λατρεύουμε μόνο Αυτόν. Άλλες μορφές (θεών) είναι στρεβλωμένες ή ψεύτικες.

Ερ.: Βοηθήστε μας παρακαλώ να καταλάβουμε σωστά τον ακόλουθο στίχο: «ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5).

π. Κάλτσιου: Ναι. Διότι όλοι εκείνοι που λατρεύονταν ήτανε είδωλα… Είχαν οφθαλμούς αλλά δεν είδαν, είχαν στόμα αλλά δεν μίλησαν και αυτιά αλλά δεν άκουσαν, όπως είπε ο ψαλμωδός. Ήταν λοιπόν όλα είδωλα, και είδωλα είναι αυτά που είναι κατ’ εικόνα του διαβόλου. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό.

Ερ.: Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο μεγαλύτερος πειρασμός που αντιμετωπίζει σήμερα ένας πιστός Ορθόδοξος;

π. Κάλτσιου: Ο οικουμενισμός.

Ερ.: Η επόμενη ερώτησή μου ήταν αν συμφωνείτε με τον οικουμενικό διάλογο αλλά…

π. Κάλτσιου: Όχι. Απολύτως όχι. Διότι ο οικουμενισμός είναι μία πιο απαλή μορφή της μασωνίας. Η μασωνία προσπαθεί να καταργήσει την Ορθόδοξη πίστη και τον Χριστιανισμό γενικά. Ο οικουμενισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει μέσα από κάποια ιδανικά τα οποία μπορεί να φαίνονται πολύ γενναιόδωρα: ‘Γιατί να έχουμε διαφωνίες αναμεταξύ μας;’ ‘Ας ζήσουμε σαν αδέλφια’, ‘Ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον’, ‘Μπορούμε να λατρεύουμε μαζί και να προσευχόμαστε μαζί’. Πράγματα τα οποία δεν επιτρέπονται στην Ορθοδοξία. Όλες οι 7 Οικουμενικές Σύνοδοι απαγορεύουν την συμπροσευχή με εκείνους που βρίσκονται έξω από την Ορθόδοξη πίστη. Εάν δεν υπακούσουμε σε αυτούς τους Κανόνες, εάν υποταχθούμε στον οικουμενισμό, στις πιέσεις και στις υποσχέσεις της Δύσης -που είναι όλα μάταια ψέματα- σημαίνει ότι παραβαίνουμε όλους τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της πραγματικής Οικουμενικής Εκκλησίας.

Ερ.: Πάτερ, είπατε ότι η μασωνία δεν έπαιξε ρόλο. Σημαντικό να πω;

π. Κάλτσιου: Όχι. Διότι πάντοτε διαστρέβλωνε την αλήθεια…

Ερ.: …έπαιξε όμως κάποιο ρόλο στην ιστορία…

π. Κάλτσιου: Δηλαδή;

Ερ.: Στην ανεξαρτησία των εθνών!

π. Κάλτσιου: Τα κράτη δημιουργήθηκαν, καθορίστηκαν, βάσει των δικών τους αρχών / αξιών. Η μασωνία δημιούργησε την Γαλλική επανάσταση όπως και την Ρωσσική επανάσταση αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της ιστορικής περιόδου όταν η μασωνία χρειαζόταν να εκλέξει κάποιον στην εξουσία. Στην αρχή υποστήριζε τους βασιλιάδες αλλά αργότερα τους εκθρόνισε με σκοπό να δημιουργήσει τα κράτη για να συντελέσει αργότερα στην πτώση τους. Και τώρα προσπαθεί να δημιουργήσει μία ενιαία Αυτοκρατορία όπου λίγοι ‘χρισμένοι’, από ποιόν δεν ξέρω, θα πρέπει να είναι οι ηγέτες του κόσμου.

Ερ.: Και αναφέρατε ότι η μασωνία έχει σχέδιο.

π. Κάλτσιου: Οπωσδήποτε έχει, και το σχέδιό τους είναι να υποδουλώσουνε όλον τον κόσμο.

Ερ.: Λέγεται ότι οι ΗΠΑ είναι δημιουργία της μασωνίας.

π. Κάλτσιου: Πολύ πιθανό να είναι αλήθεια.

Ερ.: Πως νοιώθετε για την ανάμειξη των ΗΠΑ σε αυτό;

π. Κάλτσιου: Η Αμερική είναι πολύ αναμεμειγμένη διότι οι περισσότεροι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν μασώνοι. Ο Μπους ανήκει στο αποακαλούμενο ‘Κρανίο και Οστά’ και μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό.

Ερ.: Αλλά και ο πατέρας του ήταν αναμεμειγμένος…

π. Κάλτσιου: Ναι ήταν.

Ερ.: Και ποια ήταν η εμπειρία σας όταν τον συναντήσατε; [τον Μπους τον πρεσβύτερο]

π. Κάλτσιου: Ήταν στην πτώση του κομμουνισμού, στην ‘επανάσταση’ (απ’ τον Δεκ. του ’89) όταν με κάλεσαν στον Λευκό Οίκο. Με είχε καλέσει και ο Ρέιγκαν παρεμπιπτόντως. Ο Μπους δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο. Για τον Ρέιγκαν ένοιωσα ότι δεν ήταν μασώνος. Είχε ένα χάρισμα το οποίο μπορεί να ήταν αποτέλεσμα των ρόλων που έπαιζε (ηθοποιός) αλλά αναλύοντας τα πράγματα εκ των υστέρων πιστεύω ότι ο Θεός είχε επενδύσει κάτι στον Ρέιγκαν. Ο Μπους (ο πρεσβύτερος) δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο. Ο γιός του όμως έχει αλλά από την κακή πλευρά. Οι Αμερικανοί έχουν μεγάλο ζήλο για την χώρα τους, υπερβολικό ορισμένες φορές.

Ερ.: Έχει γίνει δηλαδή αντικείμενο εκμετάλλευσης;

π. Κάλτσιου: Σίγουρα, αυτή η αρετή έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο Μπους ταΐζει την Αμερική με το γνωστό σλόγκαν ότι η Αμερική είναι η καλύτερη χώρα, η πιο δυνατή, η πιο σωστή, η πιο δημοκρατική και ότι η αποστολή είναι να διαδώσει την δημοκρατία σε όλον τον κόσμο. 

Η ψυχή έχει σημασία, όχι η δημοκρατία.

το άφθαρτο λείψανο του ομολογητού π. Γεωργίου

π. Γεώργιος είπε :

Ένα πνεύμα προβάλλει στην Ευρώπη και γενικά στον κόσμο. Ένα νεοεποχίτικο πνεύμα το οποίο αλλάζει συχνά την μορφή του και την ρητορεία του, χτυπώντας τον Χριστιανικό κόσμο απ’ όλες τις πλευρές. Έχει ευγενή εικόνα και λόγο ελκυστικό αλλά ύπουλο σκοπό. Αυτό το πνεύμα μπορεί να μιλήσει με όμορφα λόγια για την οικογένεια αλλά ο σκοπός του είναι να την εξοντώσει. Μπορεί επίσης να μιλήσει για την Εκκλησία με ‘αγάπη’ για όλους, ένα είδος θρησκευτικού συγκρητισμού, αλλά το βασικό κίνητρο είναι να διασπάσει την Ορθοδοξία. Μπορεί να μιλήσει για τα έθνη και τις πατρίδες τους, σα να είναι κάτι που θέλει να στηρίξει, αλλά σκοπός του είναι να καταστρέψει και την Εκκλησία και τα έθνη.

Αυτό το πνεύμα ονομάζεται οικουμενισμός.

Και όλο αυτό το ‘όμορφο’ κήρυγμα, το οποίο παίρνει πολλές μορφές, έχει έναν μοναδικό σκοπό: την καταστροφή όλων των εθνών, την διάλυση κυρίως της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την εγκαθίδρυση μίας ομάδας ηγετών, χρισμένοι από δεν ξέρω ποιον, για να υποτάξουν όλα τα έθνη στο πνεύμα τους, να τα μυήσουν σε καθορισμένα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά συστήματα έτσι ώστε να μπορούν να κατευθύνουν τις παγκόσμιες εξελίξεις. 

Αδελφοί. Ας μην απατώμεθα. Ζω ανάμεσα σε αυτούς που διαδίδουν αυτές τις νεοεποχίτικες ιδέες που έχουν σκεπάσει τον κόσμο και αισθάνομαι την καρδιά τους. Δεν έχουν καλό σκοπό για την Εκκλησία μας. Κάτω από το πρόσχημα της Χριστιανικής αγάπης, της Χριστιανικής ειρήνης, κρύβουν τις ύπουλες προθέσεις τους. 

Ήρθα εδώ να σας πω να μην παρασυρθείτε. Παρατηρώ μία έντονη οικουμενική τάση εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόσο δυνατή που επηρεάζει κληρικούς και πιστούς.

Έχετε ακούσει για το Ταϊζέ; Το Ταϊζέ ήταν το κέντρο αυτής της καταστροφικής οικουμενικής κίνησης. Ήταν το κέντρο της νέας εποχής όπου σε ένα μυστικιστικό περιβάλλον ο αδελφός Roger εμφανίστηκε ντυμένος στα λευκά όπως ο πάπας ή ο Χριστός και παιδιά έκατσαν κάτω με σταυρωμένα πόδια ενώ λικνίζονταν στον ρυθμό μιας απόκρυφης τελετουργίας. Δεν υπήρχε καμμία ιερότητα σ’ εκείνο το μέρος. Ήταν μία ιεροσυλία.

Σε αυτό το νεοεποχίτικο πνεύμα που αναφέρομαι δεν υπάρχει τίποτα ως απόλυτη αξία. Διότι σκοπός τους είναι να καταστρέψουν όλα τα στοιχεία της Πίστεως, τα ευγενή κοινά στοιχεία πάνω στα οποία βασιζόμαστε. [Αυτό γίνεται] από τη στιγμή που δεν υπάρχει απόλυτη αξία. Η αλήθεια κατά την άποψή τους είναι αυτό που εγώ κατέχω [υποκειμενική αλήθεια]. Συνεπώς, όταν ο γείτονάς μου είναι λάθος εγώ δεν μπορώ να του πω ότι πλανάται ούτε κι εκείνος μπορεί να μου πει ότι λανθάνω, διότι είμαστε αυθύπαρκτες οντότητες. Έχουμε τις απόψεις μας οι οποίες είναι μεν [για εμάς] αδιαμφισβήτητες αλλά μπροστά στους άλλους δεν έχουν καμμία αξία.

Αυτό το παιχνίδι με το κρυφτούλι της αλήθειας είναι πονηρή επινόηση του Σατανά. Στους καιρούς μας οι δόλιες σκοπιμότητες αποκρύπτονται.

Τονίζουν την ιδέα της ‘παγκόσμιας αγάπης’.

Προσφέρουν υποτροφίες στη θεολογία. Σπουδάζεις στη Δύση και επιστρέφεις με οικουμενι(στι)κές αρχές.

Χρηματοδοτούν Εκκλησίες.

Και είσαι έτοιμος για οποιονδήποτε συμβιβασμό διότι σε εκπαιδεύουν σε αυτό το πνεύμα του συμβιβασμού που έχει πολλά πρόσωπα, σαν έναν δράκο που αλλάζει συνέχεια μορφές για να αποπλανήσει.

Γι’ αυτό λέω, να λυπάστε εκείνους που θα παρασυρθούν από τον οικουμενισμό και να τιμάτε εκείνους που θα κρατηθούν (στην ορθή πίστη) ως το τέλος.

Μετάφραση Φαίη.

Πηγή

Η Χιλή θέσπισε νόμο γιά τά δικαιώματα των γενετικά μεταλλαγμένων ανθρώπων! ( B I N T E O )

Η Χιλή έχει πλέον ένα νόμο για τους μεταλλαγμένους και τα γενετικά τροποποιημένα άτομα. 

Πρόκειται για έναν μάλλον ιδιόμορφο νόμο, εκτός από τον νόμο για τα νευρο-δικαιώματα, ο οποίος επίσης υπάρχει στη χώρα αυτή. 

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τη θέσπιση αυτού του νέου νόμου;

Προφανώς, ο λόγος για την προέλευση αυτού του νόμου, ο οποίος πιθανότατα σύντομα θα αναπαραχθεί και σε άλλες χώρες, είναι επειδή υπάρχει ήδη ένας σημαντικός αριθμός ατόμων στον πληθυσμό που δεν είναι πλέον άνθρωποι, αλλά μεταλλαγμένα όντα.

Είναι γνωστό ότι τα εμβόλια COVID είναι μεταλλαξιογόνα και αλλοιώνουν το ανθρώπινο DNA, όχι μόνο λόγω του RNA που περιέχουν, αλλά και λόγω των κρυστάλλων DNA που βρήκε ο Dr. Pablo Campra στα φιαλίδια των εμβολίων της Pfizer.

Ο Mik Andersen από το Corona2Inspect τους έχει επίσης ερευνήσει και, πιο πρόσφατα, η La Quinta Columna παρατήρησε πώς αυτοί οι κρύσταλλοι στέλνουν σήματα για να δημιουργήσουν «μορφές ζωής».

Κάθε μέρα υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις γι’ αυτό, ειδικά με τη γέννηση μωρών με μαύρα μάτια και πολύ περίεργα φυσικά χαρακτηριστικά, όπως περιγράφει η Dr. Viviane Brunet.

Το 2021, η Dr. Chinda Brandolino προειδοποίησε τον κόσμο ότι η αποδοχή ενός εμβολίου mRNA συνεπάγεται αλλαγή του γονιδιώματος και ότι το άτομο που υποβάλλεται σε αυτό το πειραματικό φάρμακο χάνει τα ανθρώπινα δικαιώματά του. 

Βέβαια κάποιος στον αντίποδα θα μπορούσε να πεί ότι αυτός ο νόμος φτιάχτηκε για να προστατεύει άτομα που μπορεί να έχουν μια γενετική ασθένεια αλλά δεν γνωρίζουν ότι έχουν ή δεν έχουν αναπτύξει συμπτώματα γενετικών ασθενειών. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να έχει νόσο του Huntington, μια κληρονομική και γενετική ασθένεια, αλλά δεν έχει συμπτώματα και μπορεί να μην γνωρίζει ή να θέλει να μάθει εάν έχει τη γενετική μετάλλαξη που προκαλεί την ασθένεια.

Έτσι, εάν ένας εργοδότης τους ζητήσει να κάνουν εξετάσεις και είναι θετικό, ο νόμος υπάρχει για να προστατεύσει έναν εργαζόμενο από διακρίσεις, επειδή στο μέλλον μπορεί να αρρωστήσει πολύ. 

Είναι παρόμοιο με τους νόμους που ορίζουν ότι ένας εργοδότης δεν μπορεί να αρνηθεί μια εργασία σε μια γυναίκα σε ηλικία τέκνου επειδή μπορεί να μείνει έγκυος και να χρειαστεί να πάρει άδεια μητρότητας.

Στη κρίση σας ποιά είναι η σκοπιμότητα τέτοιων νόμων!

Σε αυτό το βίντεο υπάρχει μία περίληψη αυτού του σπάνιου αλλά πραγματικού νόμου που έχει πλέον η Χιλή για να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να υφίστανται διακρίσεις στην εργασία τους επειδή είναι μεταλλαγμένοι ή επειδή το γονιδίωμά τους έχει τροποποιηθεί με κάποιο τρόπο.

Αφού έγινε η πρώτη χώρα που πρόσθεσε τα νευρο-δικαιώματα στο Σύνταγμά της, η Χιλή γίνεται τώρα και η πρώτη χώρα στον κόσμο που δεν κάνει διακρίσεις σε βάρος μεταλλαγμένων και γενετικά τροποποιημένων ατόμων μετά τη δημοσίευση του νόμου 21.422 στις 16 Φεβρουαρίου 2022.

Συγκεκριμένα, ο νόμος αυτός απαγορεύει «τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας λόγω μεταλλάξεων ή αλλοιώσεων του γενετικού υλικού».

Το ερώτημα που όλοι θέτουν τώρα είναι, ποιος είναι ο λόγος για αυτόν τον νόμο;

Δεδομένου ότι η Χιλή είναι μία από τις πιο εμβολιασμένες χώρες στον κόσμο, δεν αποτελεί έκπληξη η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου. Όπως προειδοποίησαν εξαρχής οι αντιφρονούντες γιατροί, τα εμβόλια αυτά περιέχουν μυστικά υλικά και συστατικά που αλλοιώνουν το ανθρώπινο γονιδίωμα. Φυσικά, αυτή η γενετική τροποποίηση είναι κληρονομική.

Εκείνη την εποχή, η Αργεντινή γιατρός Δρ Chinda Brandolino προειδοποίησε ότι όσοι έλαβαν ενέσεις από αυτά τα εμβόλια θα γίνονταν μεταλλαγμένοι άνθρωποι [transhumans] και, ως εκ τούτου, ιδιοκτησία των φαρμακευτικών εταιρειών και δεν θα απολάμβαναν πλέον ανθρώπινα δικαιώματα.

Υπενθυμίζεται ότι σε μια δικαστική υπόθεση του 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ότι το ανθρώπινο DNA δεν μπορεί να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, επειδή είναι «προϊόν της φύσης». Όμως, στο τέλος της απόφασης, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι αν ένα ανθρώπινο γονιδίωμα τροποποιηθεί από εμβόλια mRNA -που χρησιμοποιούνται σήμερα-, τότε το γονιδίωμα μπορεί να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Και να λοιπόν, τι θεσπίζει ο νέος νόμος της Χιλής;

1. Κανένας εργοδότης δεν μπορεί να εξαρτήσει την πρόσληψη των εργαζομένων, τη μονιμοποίησή τους ή την ανανέωση της σύμβασής τους ή την προαγωγή ή την κινητικότητα στην απασχόλησή τους από την απουσία μεταλλάξεων ή αλλαγών στο γονιδίωμά τους.

2. Ο εργαζόμενος μπορεί να δώσει την ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεσή του για να υποβληθεί σε γενετική εξέταση.

3. Εάν οι εξετάσεις αυτές απαιτούνται από τον εργοδότη, ο εργοδότης αναλαμβάνει το κόστος τους.

4. Τα υγειονομικά ιδρύματα και τα εργαστήρια που διενεργούν αυτού του είδους τις εξετάσεις, καθώς και οι εργοδότες που έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές, λαμβάνουν όλα τα μέτρα ασφαλείας για την προστασία της ιδιωτικής ζωής του εργαζομένου και εγγυώνται τη διακριτική μεταχείριση των δεδομένων.

5. Ο εργαζόμενος θα έχει πάντα το δικαίωμα πρόσβασης στις πληροφορίες που προκύπτουν από μια γενετική εξέταση.

Με όλους αυτούς τους νόμους που εμφανίζονται, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι αυτά τα εμβόλια είναι εμβόλια;

ΠΗΓΗ: https://www.orwell.city/2022/02/mutants.html

ΑΛΛΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:

The NeuroRights Foundation

Το είδα Nioland βίντεο ΕΔΩ

https://tasthyras.wordpress.com/2022/02/26/%ce%b7-%cf%87%ce%b9%ce%bb%ce%ae-%ce%b8%ce%ad%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b5-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84/

EYKOΛH H ΣΩTHPIA ΜΑΣ;

Tί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθούμε;

Ἡ σωτηρία μας εἶνε εύκολη.

Δὲν σοῦ λέω νὰ πᾶς σὲ μιὰ σπηλιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ μονάσῃς· δὲν σοῦ λέω νὰ πάρῃς ἕνα κομποσχοίνι, σαν τὴν ἁγία Mαρία τὴν Aἰγυπτία, καὶ νὰ πᾶς στὴν ἔρημο, σὰν ἐκείνη, καὶ νὰ ζήσῃς σκληρὴ ζωή· δὲν σοῦ λέω, ν᾽ ἀφήσῃς τὴ γυναῖκα σου καὶ τὰ παιδιά σου· δὲν σοῦ λέω ν᾽ ἀνεβῇς στὰ βουνά, ὄχι. Nὰ μείνῃς μὲ τὴ γυναῖκα σου καὶ μὲ τὰ παιδιά σου μέσα στὴν κοινωνία καὶ νὰ πίστευες.

Ναί, νὰ πιστεύῃς μπροστὰ σὲ τόσες ἀποδείξεις, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Eὔκολος εἶνε ἡ σωτηρία.

Nὰ πιστεύσῃς ὅτι ὁ Xριστὸς κατέβηκε κάτω στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. 

Nὰ πιστεύσῃς ὅτι μιὰ σταλαγματιὰ τοῦ αἵματός του εἶνε ἡ λύτρωσι τῆς ανθρωπότητας.

Καὶ μετὰ νὰ πλησιάσῃς μὲ ταπείνωσι, μὲ κατάνυξι, μὲ δάκρυα τὸν Mεγάλο Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πῇς· Ὦ Θεέ μου! νὰ πῇς μιὰ λέξι. Mιὰ λέξι να πῇς καὶ φτάνει. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον». 

Tὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ ὁ μικρός, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ καὶ ὁ μεγάλος, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι μας. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ὄχι γελώντας καὶ καγχάζοντας· νὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» μὲ δάκρυα, ὅπως τὸ εἶπε ἡ Mαρία ἡ Aἰγυπτία στὴν έρημο.

Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ποῦ; Mπροστὰ στὶς εἰκόνες; Ὄχι, ἀλλὰ μπροστὰ στὸν πνευματικό, μπροστὰ στὸν ἐξομολόγο. Σ᾽ αὐτὸν νὰ σταθῇς μὲ προσοχὴ καὶ νὰ πῇς «Ἥμαρτον» καὶ ἔκανα αὐτὸ καὶ αὐτὸ καὶ αὐτό. Kαὶ τότε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι θὰ σὲ πάρουν στὰ χέρια καὶ θὰ σὲ ὑψώσουν μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, γιατὶ «χαρὰ γίνεται στὸν οὐρανὸ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».

Tὸ «Ἥμαρτον» λοιπὸν περιμένουμε. Kαὶ στείλαμε ἐμεῖς ὁ ἐπίσκοπος, ποὺ ἔχω εὐθύνη στὸ Θεὸ καὶ θὰ δώσω λόγο γιὰ κάθε ψυχὴ δική σας, ποὺ εἶστε ἐδῶ καὶ ἀκοῦτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔστειλα πνευματικὸ καὶ χτύπησε τὴν καμπάνα· καὶ ἀπὸ τὶς 4.000, ποὺ ἔχει τὸ Ἀμύνταιο, 300 μόνον ψυχὲς ἐξωμολογήθηκαν. Καὶ αὐτὰ ἦταν παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου. Ἄνδρες οὔτε 20 δὲν ἐξωμολογήθηκαν. Ὦ Θεέ μου! Oἱ ἄλλοι, ὤ οἱ ἄλλοι! Ὦ Θεὲ καὶ Δημιουργὲ τοῦ παντός, φώτισε τὰ πνεύματα, ἐνστάλαξε πνεῦμα μετανοίας μέσα στὴν καρδιά τους. 

Kαὶ εὔχομαι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ, νὰ πᾶτε στὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ νὰ πῆτε τὸ «Ἥμαρτον». Θὰ ἀνοίξουν οἱ οὐρανοί, καὶ παράδεισο θὰ αἰσθανθῆτε στὴν καρδιά σας, καὶ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις θὰ ὑπάρχῃ στὸν κόσμο· μην.

https://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΘΑ ΓΙΝΗ ΔΙΩΓΜΟΣ. ΘΑ ΠΕΣΗ ΚΟΣΚΙΝΟ. ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΚΟΣΚΙΝΟ

Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώση στην πίστι. Γιατί αν έρθη κανένας διωγμός εδώ πέρα – και προφητεύω ότι θα έρθη – θα γίνουν φοβερά πράγματα, τότε θα πέση το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλι 100 – 200 Χριστιανοί. Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα. Θα τους σηκώση ως άχυρο, που το φυσά, το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώση όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτούς ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είνε σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρη το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψη και θα τους διάλυση.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΟΠΛΟ

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα – σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τί μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος: «Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είνε η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.

«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β.Θεσ. 3,1).

Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. ¨Ενας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Άλλ’ εμείς αυτή την προσευχή, πού είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε. Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οί δαίμονες!

Λοιπόν έτσι θα κάνετε, και ο Κύριος θα σας σώση και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους, μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήση ο Κύριος… Ο Θέος θα δώση χάρι, όταν υπάρχη ταπείνωσι, αγάπη, συναισθησι ότι είμεθα ένα μηδενικό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου: «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«ΔΟΓΜΑ ΜΟΝΡΟΕ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΣΣΙΑ! - ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ (Ἐξαιρετική ἀνάλυσις!)

Του Ηλία Ηλιόπουλου

Ιστορικού, Πολιτικού επιστήμονος και Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Μονάχου

Η κρίσις περί την ούτω καλουμένην Ουκρανίαν προέκυψε, ωξύνθη και επεδεινώθη, φθάσασα μέχρι συρράξεως, υπαιτιότητι αποκλειστικώς και μόνον της Υπερεθνικής Ελίτ και των εκτελεστικών οργάνων της, ήτοι του κυβερνώντος σήμερα «War Party» της Ουάσιγκτων και των εν Ευρώπη παραρτημάτων της. Σκόπιμον είναι, συνεπώς, να θυμηθούμε κάποιες αλήθειες, τις οποίες παγίως αποσιωπούν τα συστημικά Μέσα Μαζικής Επιρροής της Υπερεθνικής Ελίτ της ούτω καλουμένης «Δύσεως». 

Μετά το πέρας του (προηγουμένου) Ψυχρού Πολέμου (1989) και την επακολουθήσασαν διάλυσιν της πάλαι ποτέ Ενώσεως Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.) εις τα εξ ων συνετέθη (1991), οι Η.Π.Α., ως «εναπομείνασα Υπερδύναμις», και δη οιονεί ηγεμονεύουσα και πλανητικού βεληνεκούς, επεξέτειναν προς Ανατολάς την ακτίνα δράσεως του στρατιωτικοπολιτικού συνασπισμού των, ήτοι του Οργανισμού Συμφώνου Βορείου Ατλαντικού (Ν.Α.Τ.Ο.), κατά παράβασιν όλων των συμπεφωνημένων μετά της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ηγεσίας. 

Μάλιστα δε, η Ουάσιγκτων δεν ηρκέσθη «απλώς» στην απορρόφησιν χωρών, όπως, φερ’ ειπείν, η Τσεχία ή η Ουγγαρία, οι οποίες, εν πάση περιπτώσει, παραδοσιακώς ανήκαν, από γεωπολιτισμικής επόψεως, στην λεγομένην Μεσευρώπην (Mitteleuropa). Αλλ’ ενέταξε στον προαναφερθέντα στρατιωτικοπολιτικόν συνασπισμόν και τις Βαλτικές Χώρες ή την Ρουμανίαν, επεκτείνουσα το Ν.Α.Τ.Ο. μέχρι των συνόρων της (εναπομεινάσης, πλέον) Ρωσσικής Ομοσπονδίας. Συγχρόνως, η Ουάσιγκτων εξήγγειλε την πρόθεσιν εγκαταστάσεως Συστημάτων Στρατηγικής Αντιβαλλιστικής Αμύνης (Strategic Antimissile Defense Systems) επί του εδάφους των νέων κρατών-μελών του Ν.Α.Τ.Ο., εις απόστασιν ολίγων χιλιομέτρων από των προς Ρωσσίαν συνόρων των – ομοίως κατά κατάφωρον παραβίασιν των από 6ης Μαρτίου 1991 προς την Μόσχαν παρασχεθεισών διαβεβαιώσεων. 

Ένα μόνον απέμενε, ίνα ολοκληρωθή η στρατηγική και στρατιωτική περικύκλωσις της Ρωσσίας: η υπαγωγή της ούτω καλουμένης «Ουκρανίας» (ήτοι των περιοχών που, ιστορικώς, απετέλεσαν την Αρχαίαν ή Μικράν Ρωσσίαν, την Νέαν Ρωσσίαν, την Ανατολικήν Γαλικίαν και την Βολυνίαν) – καθώς και της Γεωργίας – στο Ν.Α.Τ.Ο. Όπερ θα συνεπήγετο: 

πρώτον, την απώλειαν του στρατηγικώς κρισίμου ναυστάθμου της Σεβαστουπόλεως, επί της Ταυρίδος (Κριμαίας), ιστορικού αγκυροβολίου του Ρωσσικού Στόλου του Ευξείνου Πόντου επί αιώνας, 

δεύτερον, την τελείαν περικύκλωσιν της Ρωσσίας και, 

τρίτον, την μετατροπήν της «Ουκρανίας», παραδοσιακώς αποδειχθείσης ως ιδεώδους γεωφυσικής λεωφόρου ξένων στρατευμάτων κρούσεως κατά της Μείζονος Ρωσσίας, εις ορμητήριον στρατιωτικής επιθέσεως εναντίον της Ρωσσικής Ομοσπονδίας.

Συνεκτιμωμένων των προαναφερθέντων, ο Πρόεδρος της Ρωσσικής Ομοσπονδίας κ. Βλαδίμηρος Πούτιν (Vladimir Putin) λίαν ευλόγως εθεώρησε την (έξωθεν σχεδιασθείσαν και διοργανωθείσαν) πραξικοπηματικήν ανατροπήν του νομίμου Προέδρου της Ουκρανίας (21 Φεβρουαρίου 2014) ως το εναρκτήριον λάκτισμα της τελικής εφόδου προς άλωσιν αυτής ταύτης της Μόσχας. Και απήντησε διττώς: 

Αφ’ ενός μεν αποδεχόμενος την έκφρασιν της συλλογικής βουλήσεως του Ρωσσικού Λαού τής (από εποχής Μεγάλης Αικατερίνης ρωσσικής) Κριμαϊκής Χερσονήσου (της αρχαίας ελληνικής Ταυρίδος), αδιαμφισβητήτως διατρανωθείσης, διά μεγαλειώδους δημοψηφίσματος, υπέρ επιστροφής της χερσονήσου στην Μητέρα Πατρίδα και ενσωματώσεώς της στον εθνικόν κορμόν της Ρωσσικής Ομοσπονδίας. 

Αφ’ ετέρου δε ανταποκρινόμενος, έστω και με οκταετή καθυστέρησιν, εις το πάνδημον αίτημα διπλωματικής αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας των περιοχών των κατοικουμένων υπό συμπαγών ρωσσικών και ορθοδόξων πληθυσμών της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής «Ουκρανίας», οι οποίοι εξηγέρθησαν μετά την ανατροπήν της νομίμου κυβερνήσεως του Κιέβου (μεθοδευθείσαν υπό της κυρίας Βικτωρίας Νούλανδ και του κυρίου Γοδεφρείδου Πάϋαττ, αμφοτέρων θεωρουμένων ως οιονεί πνευματικών τέκνων της κυρίας Μαγδαληνής Ωλμπράϊτ), την εγκατάστασιν ανδρεικέλων της Υπερεθνικής Ελίτ και, κυρίως, την επιχειρηθείσαν επιβολήν ενός καταπιεστικού καθεστώτος εις βάρος των ρωσσικών πληθυσμών της «Ουκρανίας». 

Δι’ αυτού του τρόπου, ο Βλαδίμηρος Πούτιν – άριστος στρατηγιστής και, αναντιλέκτως, ο κορυφαίος «statesman» της εποχής μας – εξέπεμψε ευκρινέστατον μήνυμα ότι εννοεί μέχρι τελευταίου ιώτα όσα ειλικρινώς, καλοπίστως και εναγωνίως έλεγε και επανελάμβανε προς τους ομολόγους του της Ουάσιγκτων και των λοιπών Δυτικών πρωτευουσών από του έτους 2007, τουλάχιστον, και εντεύθεν – ομιλών, φευ, εις ώτα μη ακουόντων: Ότι δηλαδή η χώρα του επ’ ουδενί λόγω και εν ουδεμιά περιπτώσει επρόκειτο να ανεχθεί την εγκατάστασιν στρατιωτικών και ναυτικών βάσεων των Η.Π.Α. ή/και του Ν.Α.Τ.Ο. επί της «Ουκρανίας» και της Ταυρίδος, ου μην αλλά και την μετατροπήν της «Ουκρανίας» είτε εις ορμητήριον στρατιωτικών ενεργειών κατά της Ρωσσίας είτε εις βατήραν προς εξαπόλυσιν της …«μητρός όλων των εγχρώμων επαναστάσεων»! Ήτοι της τελικής επιθέσεως κατά της ιδίας της Μόσχας, πλέον, η οποία θα απέβλεπε εις: 

την υπονόμευσιν και ανατροπήν του Προέδρου και των λοιπών νομίμων Οργάνων της Ρωσσικής Ομοσπονδίας, 

την εκμηδένισιν της Εθνικής Κυριαρχίας της, 

την έκλειψιν της Ρωσσίας ως υπολογισίμου γεωστρατηγικού δρώντος, 

την εν νέου ταπείνωσιν του μεγάλου και ιστορικού Ρωσσικού Έθνους, 

τον εθνοπολιτικόν κατακερματισμόν της (εναπομεινάσης!) Ρωσσίας, κατά το δραματικόν προηγούμενον της Σερβίας, και, εν τέλει, 

την έκπτωσιν της Μείζονος Χερσαίας/Ηπειρωτικής Δυνάμεως (Kontinentalmacht / Land Power) του Ευρασιατικού «Heartland» εις το γεωπολιτικόν «status» μιας «Ελβετίας» (ή, έτι χειρότερον, «Βοσνίας»)! 

Επαναλαμβάνομε ότι ο κ. Πούτιν είχε ρητώς και επανειλημμένως προειδοποιήσει την Ουάσιγκτων περί των μοιραίων συνεπειών των επιλογών της. Κατά τον αυστηρότερον τρόπον το έπραξε δε διά της ιστορικής εκείνης ομιλίας του από του βήματος της Διεθνούς Διασκέψεως επί της Πολιτικής Ασφαλείας του Μονάχου (Munich Conference on Security Policy) από έτους 2007 (όρα Ηλιόπουλου, Ηλία, «Διάσκεψη Μονάχου: Μόναχο – Μόσχα – Μπακού: Ο Πόλεμος των Αγωγών» εις: Στρατηγική, τεύχος 150, Μάρτιος 2007, σσ. 116-119), εξ αφορμής των διαδοχικών επεκτάσεων του Ν.Α.Τ.Ο. προς Ανατολάς αλλά και εν όψει της επικειμένης, τότε, διπλωματικής αναγνωρίσεως, και de jure, της προηγηθείσης αποσχίσεως, de facto, της περιοχής του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων εκ της Σερβίας, υπαιτιότητι της «Δύσεως» και κατόπιν της παρανόμου και πειρατικής επιδρομής των Η.Π.Α. και των συμμάχων και δορυφόρων των εναντίον Κυριάρχου Κράτους (24 Μαρτίου 1999). 

Παρεμπιπτόντως, «νωρίς θυμήθηκαν» (!) να καταγγείλουν την …παραβίασιν της Τελικής Πράξεως του Ελσίνκι του 1975 (!), τον …«Αναθεωρητισμόν» (!) αλλά και της εν γένει διεθνούς νομιμότητος (!), εξ αφορμής της «παραβιάσεως της Εθνικής Κυριαρχίας της Ουκρανίας», ορισμένοι νεοέλληνες πολιτικοί, «διεθνολόγοι» και λοιποί δημοσιολογούντες, προσποιούμενοι ότι ελησμόνησαν ότι το «προπατορικόν αμάρτημα» της μεταψυχροπολεμικής «Νέας Τάξεως» υπήρξεν: 

η ωμή καταπάτησις και κατάλυσις της Εθνικής Κυριαρχίας ανεξαρτήτου Κράτους (της πάλαι ποτέ Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαυΐας), 

η κατάφωρος παραβίασις της πλέον θεμελιώδους και ιεράς αρχής του διακρατικού συστήματος από εποχής της Ειρήνης της Βεστφαλίας (1648), ήτοι της αρχής της Μη Αναμείξεως εις τα εσωτερικά Κυριάρχου Κράτους,

και, εν τέλει, ο ριζοσπαστικός Αναθεωρητισμός, η διά της βίας μεταβολή διεθνώς ανεγνωρισμένων εθνικών συνόρων και η ανατίναξις της μεταπολεμικής διεθνούς τάξεως υπό των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., υπό το απατηλόν και δόλιον πρόσχημα της προστασίας των Αλβανών Μωαμεθανών Κοσσοβιτών από υποτιθεμένης «εθνοκαθάρσεως», διενεργουμένης δήθεν εις βάρος των, υπό των Σέρβων! 

Ειρήσθω εν παρόδω: Πάντα τα ανωτέρω συνέβησαν με την ρητήν έγκρισιν αλλά και ενεργόν και ουσιώδη συνδρομήν του εν Ελλάδι κρατούντος καθεστώτος!

Ο Πρόεδρος Πούτιν είχε, λοιπόν, προειδοποιήσει – και δη, πολλάκις! Εσχάτως, όταν εζήτησε το αυτονόητον και απολύτως θεμιτόν: την παροχήν γραπτών δεσμευτικών εγγυήσεων παρά των Η.Π.Α. ότι δεν θα προέβαιναν εις υπαγωγήν της «Ουκρανίας» εις την σφαίραν επιρροής των διά της εντάξεως του ως άνω τεχνητού κρατικού μορφώματος εις το Ν.Α.Τ.Ο. – για τους προαναφερθέντες μείζονες και επιτακτικούς λόγους. Πλην όμως, οι (ανιστόρητες, ιδεοληπτικές και επηρμένες) ιθύνουσες γραφειοκρατικές ελίτ της «Δύσεως» – τόσον στην Ουάσιγκτων όσον και στο υπερεθνικόν υβριδικόν κρατικόν μόρφωμα, το οποίον αυτοαποκαλείται, με επηρμένην αυταρέσκειαν, «Ευρωπαϊκή Ένωσις» – δεν ήθελαν να ακούσουν! Μετά δε την πραξικοπηματικήν ανατροπήν του Προέδρου των Η.Π.Α. κ. Donald Trump – ο οποίος και μόνον, κατ’ αξιέπαινον εξαίρεσιν, ανταπεκρίθη εις την πρότασιν της Ρωσσίας περί αμοιβαίας στρατηγικής συνεννοήσεως (προκαλέσας την μήνιν της Υπερεθνικής Ελίτ και του Βαθέος Κράτους της Ουάσιγκτων και, εν τέλει, την ανατροπήν του) – το «War Party» ανέλαβε, εκ νέου, τα ηνία του Λευκού Οίκου και του Σταίητ Ντηπάρτμεντ. 

Και, αντί μιας εντίμου και πραγματιστικής συνεννοήσεως με έναν ηγέτη, όστις αποτελεί, άνευ υπερβολής, τον ορισμόν του Πολιτικού Ρεαλισμού, όπως ο κ. Πούτιν – και, κατ’ ακολουθίαν, αντί μιας λελογισμένης, εξισορροπημένης, αποϊδεολογικοποιημένης και αμοιβαίως επωφελούς στρατηγικής συνεργασίας μετά της μετασοβιετικής Ρωσσίας –, η ιθύνουσα γραφειοκρατική ελίτ της Ουάσιγκτων, συνεπικουρουμένη υπό του «Πολίτ-Μπυρώ» των «Κομμισσαρίων» των Βρυξελλών, προέκρινε την οδόν της ρήξεως, διά της απροκαλύπτου υπαγωγής της «Ουκρανίας» εις τον κατά της Ρωσσίας επιθετικόν σχεδιασμόν της Υπερεθνικής Ελίτ. 

Και όμως! Υπήρξε κάποτε εποχή, καθ’ ην οι Αμερικανοί – και λοιποί Δυτικοί – ιθύνοντες αντελαμβάνοντο πλήρως και απεδέχοντο ως το πλέον αυτονόητον ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις του διεθνούς συστήματος τείνουν να συντηρούν μίαν περίμετρον ασφαλείας, μίαν ζώνην αμέσου ιδίου ενδιαφέροντος στο εγγύς γεωπολιτικόν περιβάλλον των.

Μάλιστα δε οι Η.Π.Α. – ως ανερχομένη ακόμη Μέση, Περιφερειακή Δύναμις του Δυτικού Ημισφαιρίου – προέβησαν, ήδη πολύ ενωρίς, εν έτει 1823 (!), στον καθορισμόν της ιδικής των σφαίρας επιρροής, υπό μορφήν εθνικού στρατηγικού δόγματος, αλλά και διά της δημοσίας διακηρύξεως του περιλαλήτου Δόγματος Μονρόε («Τα της Ευρώπης υπό των Ευρωπαίων, τα της Αμερικής υπό των Αμερικανών»). 

Και το έπραξαν με απροσχημάτιστον ευθύτητα. Διά την ιστορίαν του πράγματος αξίζει να θυμηθούμε την κατά λέξιν διατύπωσιν του Προέδρου Μονρόε: «Θα υποχρεωθώμεν να θεωρήσωμεν πάσαν απόπειραν εκ μέρους των (εννοούσε: των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων), όπως επεκταθώσιν εις οιοδήποτε τμήμα αυτού του ημισφαιρίου, ως κίνδυνον διά την ημετέραν ειρήνην και ασφάλειαν.» Αλλά και ενάμισυ σχεδόν αιώνα μετέπειτα (1962), ας θυμηθούμε πόσον σφοδρά υπήρξε η αμερικανική αντίδρασις, άμα τω ακούσματι της πληροφορίας περί εγκαταστάσεως σοβιετικών πυραύλων επί της Κούβας! Παρ’ ολίγον να αχθεί η ανθρωπότης εις Τρίτον (και Πυρηνικόν!) Παγκόσμιον Πόλεμον!

Είναι καιρός οι ιθύνοντες της Ουάσιγκτων να αρχίσουν και πάλιν να συμπεριφέρονται ως ορθολογικοί δρώντες και υπεύθυνοι «statesmen» – όχι ως φανατικοί Τροτσκιστές «εξαγωγείς επανάστασης» (!) ούτε ως ακτιβιστές διαφόρων «Μ.Κ.Ο.» ενός πολυπράγμονος κυρίου ονόματι …Γεωργίου Μαύρου (György Schwartz, ευρέως γνωστού ως George Soros)! Και να αναγνωρίσουν ένα ανάλογον «Δόγμα Μονρόε» στην Ρωσσίαν, προκειμένου περί του χώρου, τον οποίον η ιδία θεωρεί ως «Εγγύς Εξωτερικόν».

Αρχής γενομένης από της «Ουκρανίας», της αρχαίας κοιτίδος του Ρωσσικού Έθνους και λίκνου της Ρωσσικής Ορθοδοξίας! Η «Ουκρανία» (ή ό,τι απομείνει από αυτήν, μετά την επιβαλλομένην διαρρύθμισιν συνόρων, ένεκεν λόγων ασφαλείας της Ρωσσίας αλλά και προς – μερικήν έστω – αποκατάστασιν, επί τέλους, της ιστορικής αδικίας της διαπραχθείσης εις βάρος του Ρωσσικού Έθνους υπό της σπείρας των Μπολσεβίκων του 1917) δεν θα υπαχθεί εις το Ν.Α.Τ.Ο. Τελεία και παύλα! Όπως δεν υπήχθη και η Αυστρία, βάσει του ιδρυτικού της «Staatsvertrag» του 1955 – και «δεν έχασε η Βενετιά βελόνι»! Απ’ εναντίας, τα Σοβιετικά Στρατεύματα Κατοχής απεχώρησαν εκ του αυστριακού εδάφους πολύ ενωρίτερα από τα …Αμερικανικά! Και η Αυστρία μια χαρά πρόκοψε εκτός Ν.Α.Τ.Ο.! 

Εάν, εν τούτοις, η Υπερεθνική Ελίτ και, κατ’ ακολουθίαν, η ιθύνουσα γραφειοκρατική ελίτ της Ουάσιγκτων, αποφασίσουν να ανοίξουν την παροιμιώδη θύραν του φρενοκομείου – δέσμιες των τροτσκιστικών ιδεοληψιών και δοξασιών των, και δη του παθολογικού μίσους των εναντίον της Ρωσσίας – τότε θα φέρουν ακεραίαν την ιστορικήν ευθύνην των συνεπειών της αφροσύνης των. 

https://www.militaire.gr/dogma-monroe-gia-tin-rossia-ilias-iliopoylos/

https://eoniaellhnikhpisti.blogspot.com/2022/03/blog-post_3.html

Μακριά καί... αγαπημένοι! (όσιος Παῒσιος αγιορείτης)

«Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλλη, να τον συγχωράς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη, και να τον αγαπάς και από κοντά. 

Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνη τη δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκη στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσέ τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες, και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι’ αυτόν» (όσιος Παῒσιος αγιορείτης).

Ο άγιος Παῒσιος, ο μεγάλος όσιος της εποχής μας, ζούσε στο ανώτερο δυνατό για τον άνθρωπο την αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. 

Κι αυτό που ζούσε αυτό και δίδασκε είτε προφορικά είτε με τις επιστολές του, μαρτυρώντας στην πραγματικότητα ό,τι διακηρύσσει η Αγία Γραφή και όλη η Πατερική εκκλησιαστική παράδοση. 

Η αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο δεν είναι η βασική εντολή του ίδιου του Θεού και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη; Και μάλιστα η προς τον συνάνθρωπο αγάπη αποτελεί και την απόδειξη για την ύπαρξη της αγάπης και προς τον Θεό. 

Ποτέ δεν αυτονομείται η μία από την άλλη, σαν το νόμισμα που έχει δύο πλευρές. 

Θα πει σε κάποια άλλη αποστροφή λόγου του ο όσιος: «Αν ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό, μετά αγαπάει και το σπίτι του, και τον γείτονά του, και τον γείτονα στο σύνορο και τον πάρα πέρα γείτονα. 

Αν δεν αγαπά τον Θεό, δεν αγαπάει ούτε τον γείτονα ούτε κανέναν. Μετά, αρχίζει ο άνθρωπος να κινείται από συμφέρον».

Έκφραση της γνήσιας αγάπης προς τον συνάνθρωπο, όπως το ζητάει ο ίδιος ο Κύριος, είναι η απόλυτη ετοιμότητα του πιστού να προσφέρει τη συγγνώμη του σ' εκείνον που σφάλλει απέναντί του, δηλαδή η ανεξικακία και η συγχωρητικότητά του. 

Κι όχι όταν σφάλλει μόνο μία φορά, αλλά απειράκις. Στο ερώτημα των μαθητών του Χριστού μέχρι πόσες φορές πρέπει να συγχωρούν τον συνάνθρωπό τους όταν σφάλλει απέναντί τους, λέγοντας και το κατ’ αυτούς όριο: μέχρι επτά, ο Χριστός απάντησε: «Όχι επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά», δηλαδή διαρκώς και χωρίς όριο. 

Κι εδώ έχουμε τη συνεισφορά του αγίου Παϊσίου, εδραζομένη βεβαίως και αυτή στο ίδιο το παράδειγμα του Ιησού Χριστού: η αγάπη και η συγγνώμη πρέπει να υπάρχει πάντοτε στον χριστιανό – δεν υπάρχει χριστιανός που να κρατάει κακία και πικρία μέσα στην καρδιά του, όταν μάλιστα καλείται όχι μόνο να συγχωρεί αλλά και να αγαπάει μέχρι θυσίας και τον ίδιο τον εχθρό του – αλλά η αγάπη του να συνοδεύεται με διάκριση. 

Η διακριτική αγάπη είναι εκείνο που αποκαλύπτει την καθαρή συνείδηση του πιστού ανθρώπου.

Η διάκριση αυτή, καρπός φωτισμού από τη ζωντανή σχέση του χριστιανού με τον Κύριο, του δίνει τη δυνατότητα να «βλέπει» την ειλικρινή ή την πονηρή διάθεση του άλλου: ο ειλικρινής, έστω κι αν σφάλλει, ζητάει συγγνώμη με την καρδιά του, θέλοντας να διορθώσει και να αλλάξει τα πράγματα, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνει τελικώς∙ ο πονηρός ζητάει συγγνώμη αλλά με συμφέρον και υπολογισμό: για να χρησιμοποιήσει τον αδικημένο από αυτόν και πάλι για τα δικά του συμφέροντα – η ψεύτικη συγγνώμη του είναι εργαλείο εξυπηρέτησης του εγωισμού του, συνεπώς βλάπτει εξακολουθητικά τους άλλους.

Τι κάνει λοιπόν ο χριστιανός; 

Τον μεν ειλικρινή και τον συγχωρεί όπως είπαμε, αλλά και τον προσεγγίζει – «τον αγαπά και από κοντά», δεν τον απομακρύνει από την παρέα και τη φιλία του. 

Τον πονηρό όμως, βεβαίως τον συγχωρεί, και μάλιστα διαμιάς που θα πει παντοτινά, αλλά μένει μακριά του. Τον αγαπά εξ... αποστάσεως! 

Κι εκφράζει την αγάπη του μόνο μέσω της προσευχής υπέρ αυτού. 

Και τη στάση αυτή την είδαμε και στον ίδιο τον Κύριο: αγαπούσε τους πάντες, σταυρώθηκε για τους πάντες «αίροντας τις αμαρτίες τους», αλλά δεν ήταν φίλος με όλους. 

(Αληθινούς φίλους Του άλλωστε χαρακτήρισε μόνον εκείνους που τηρούν το θέλημα του Πατρός Του του εν Ουρανοίς). 

Γι’ αυτό και απέφευγε όσους Τον εχθρεύονταν και λειτουργούσαν με πονηρία και υπολογισμό απέναντί Του, όπως ήταν οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι. 

π. Γεώργιος Δορμπαράκης - Ακολουθείν

http://aktines.blogspot.com/2022/02/blog-post_689.html