.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γιατί να απελπισθείς, αφού υπάρχει Θεός μακρόθυμος;


« Ο Απόστολος Παύλος λέγει « πολυμερώς και πολυτρόπως». Δηλαδή κάθε άνθρωπος θα σωθεί ανάλογα με την προαίρεση και τον αγώνα που κάνει.

Να τηρείς τις εντολές του Θεού. Σκάψε βαθιά μέσα σου. Ένας νέος πήγαινε να σπουδάσει, για να γίνει σοφός, αλλά δεν μπόρεσε. Δυσκολεύτηκε και γύρισε πίσω. Γυρίζοντας είδε στο δρόμο, κοντά σ' ένα χωριό, μία γυναίκα να βγάζει νερό από ένα πηγάδι. Πλησίασε και είδε ότι το σχοινί με τον καιρό είχε χαράξει την πέτρα. Σκέφθηκε. « γιατί εγώ να μην μπορώ να γίνω σοφός»; Και πήρε την απόφαση δια να επιστρέψει και να συνεχίσει την προσπάθεια του. Έτσι κι' εσύ, να έχεις ισχυρά θέληση, να υπομένεις και να επιμένεις στον αγώνα και θα σωθείς.

Ποτέ μην απελπίζεσαι. Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη για το Θεό. Η ευσπλαχνία και το έλεος Του είναι άβυσσος. Η υπερηφάνεια και η απελπισία είναι από τον διάβολο. Γιατί να απελπισθείς, αφού υπάρχει Θεός μακρόθυμος;

Και άνθρωπο να σκοτώσεις, μην απελπίζεσαι. Πες, τώρα έγινε, δεν διορθώνεται. Εσύ, Θεέ μου, συγχώρα με. Η απελπισία είναι μεγάλη αμαρτία, είναι απιστία. Τον νουν σου να έχεις εις τον Άδην, αλλά απελπισία ποτέ να μην κυριεύσει την ψυχή σου.

Ένας μοναχός, που ο διάβολος του έσπειρε λογισμούς απελπισίας, του απάντησε: « τι με απελπίζεις; Και στην κόλαση να πάω, πάνω από σένα θα είμαι».

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ