«Συ μεν, ω Φιλάγαθε Δέσπινα, το σον επ’ εμοί επεδείξω φιλάνθρωπον, συ της αναξίας ουκ εβδελύξω την δέησιν, ην δικαίως ουχ ορώμεν οι άσωτοι. Δόξα τω Θεώ, τω δια σου δεχομένω των αμαρτωλών την μετάμοιαν. Νυν, όπου κελεύεις, οδήγησον, νυν γενού μοι μάλλον της σωτηρίας διδάσκαλος χειραγωγούσα προς την οδόν εις την μετάνοιαν άγουσαν»
«Δέσποινα, Δέσποινα μη εγκαταλίπης με την άσωτην»