Στὸν καιρὸ ποὺ διανύουμε στοὺς περισσοτέρους ἀνθρώπους ὑπάρχει μεγάλη ἀναστάτωση καὶ ταραχή. Ὑπάρχει φόβος καὶ δειλία γιὰ τὸ μέλλον. Εἶναι ὅμως ἔτσι; Εἶναι ὀρθὸ νὰ υἱοθετοῦμε τὶς κοσμικὲς τακτικές τῆς ἀπογοητεύσεως; Ὅλοι θὰ συμφωνήσουμε καὶ θὰ κατακρίνουμε τὴν λανθασμένη τακτικὴ ποὺ ἐπιλέγουν πολλοί. Μήπως ὅμως αὐτὴν τὴν τακτικὴ τὴν ἔχω καὶ ἐγὼ στὶς ἐπιλογές μου;
Ἀρχικῶς, καλὸ θὰ εἶναι νὰ «ἔρθουμε» στὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ χάλια μας. Νὰ ταπεινωθοῦμε καὶ νὰ δείξουμε ἔμπρακτη μετάνοια.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή του, προτρέπει τὸν κόσμο νὰ ἐλπίζει σωτηρία ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας. Παρακαλεῖ νὰ ἔχουμε ὁμοφροσύνη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο. Λέει ἀκόμα ὅτι ἐὰν εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸν Χριστό, θὰ βροῦμε τὴν παντοτινὴ χαρά!
Ἀπὸ τὰ καλύτερα εἶναι ὅταν λέει νὰ μὴν ἔχουμε ἀγωνίες καὶ φροντίδες γιὰ τίποτε. Ἀλλὰ κάθε φορᾶ ποὺ προκύπτει κάποιο πρόβλημα, νὰ ἀναθέτουμε τὶς ὑποθέσεις μας μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ ἱερὸ πόθο στὸν Θεό, τὴν ὁποία προσευχὴ πρέπει νὰ συνοδεύει ἡ εὐχαριστία γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς ἔχει δωρήσει ὁ Πανάγαθος. Ἐὰν κάνουμε πράξη τὰ παραπάνω, δηλαδὴ ὅταν θὰ διώξουμε κάθε μέριμνα καὶ κάθε ἀγωνιώδη φροντίδα καὶ ἐμπιστευτοῦμε τὴν Θεία Πρόνοια, θὰ μᾶς δοθεῖ... εἰρήνη, ποὺ ὅπως εἶναι γνωστὸ ὅτι μὸν΄ὁ Χριστὸς τὴ δίνει…
Προτρέπει ἀκόμη ὁ Ἀπόστολος, νὰ μένουμε σταθεροὶ σὲ ὅσα μάθαμε, σὲ ὅσα παραλάβαμε, σὲ ὅσα ἀκούσαμε καὶ σὲ ὅσα εἴδαμε. Καὶ πάλι ὁ Θεὸς θὰ εἶναι «κοντά» μας.
Τέλος, κλείνει μὲ τὸ ἐνθουσιῶδες: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμούντι με Χριστῷ». Δηλαδή, τὰ πάντα κατορθώνω, μὲ τὴν δύναμη πού μου δίνει ἡ ἐπικοινωνία καὶ ἡ σχέση μὲ τὸν Χριστό.
Καὶ γιὰ νὰ δώσουμε τὴν πολυπόθητη χαρὰ καὶ ἐλπίδα στὸν κόσμο, ὅπως λέει καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἂς μὴν τὰ «χάνουμε», παρὰ μόνο νὰ τὰ ἀναθέτουμε ὅλα στὸν Χριστό, διότι «τὰ χάλια μας τὰ παίρνει ὁ Θεὸς καὶ τὰ κάνει χαλιὰ γιὰ τὸν Παράδεισο».