Δε θα σφάλη κανείς αν πη ότι η προσευχή είναι αφετηρία κάθε αρετής και δικαιοσύνης και κανένα από εκείνα, που συντελούν στην ευσέβεια, δεν θα μπορέση να εισέλθη σε ψυχή που είναι έρημη από προσευχή και από δέησι. Αλλά σαν πόλι ανοχύρωτη, εύκολα μπορεί να υποταχθή στους εχθρούς από έλλειψι κάθε εμποδίου. Το ίδιο λοιπόν, και ψυχή, που δεν είναι οχυρωμένη με προσευχές, εύκολα ο διάβολος την υποτάσσει και με ευχέρεια την γεμίζει με κάθε αμαρτία.
Στην αρχή, βέβαια, όταν δη ψυχή θωρακισμένη με προσευχές, δεν τολμά να την πλησιάση, διότι φοβάται την ισχύ και την δύναμι που παρέχουν οι προσευχές, οι οποίες τρέφουν την ψυχή περισσότερο από όσο η τροφή τρέφει το σώμα. Έπειτα όσοι προσεύχονται με αφοσίωσι, δεν ανέχονται να υποστούν τίποτε ανάξιο της προσευχής, αλλ’ επειδή ντρέπονται το Θεό, με τον Οποίο μόλις επικοινώνησαν, αποκρούουν αμέσως κάθε δόλο του πονηρού. Και αυτό διότι σκέπτονται πόσο κακό είναι, ένας που μόλις πριν από λίγο μίλησε στο Θεό και τον παρεκάλεσε να του χαρίζη σωφροσύνη και αγιότητα, να μεταπέση αμέσως στο διάβολο και να δεχθή στην ψυχή του τις αισχρές ηδονές και να επιτρέψη στον πειρασμό να μπη στη διάνοιά του, την οποία πριν από λίγο επισκέφθηκε ο Θεός, και να επιτρέψη στους δαίμονες να εισχωρήσουν σε ψυχές, για τις οποίες η χάρις του αγίου Πνεύματος επέδειξε μεγάλη φιλανθρωπία και πρόνοια.
(Περί Προσευχής, ΕΠΕ 31,200-202. PG 50,780)
«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγίου Όρους
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ