Όταν οι ισλαμοφασίστες εκτέλεσαν εν ψυχρώ τους σκιτσογράφους του Charlie Hebdo, «γίναμε όλοι Charlie», αλλάξαμε φωτογραφίες στα προφίλ μας, αναρτήσαμε πύρινα κείμενα, καταδικάσαμε (γενικά κι αόριστα) τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα στη σάτιρα (ακόμα και την κακόγουστη) κι ούτω καθεξής.
Η εκτέλεση σχεδόν 200 ανθρώπων στην Κένυα, δε μας άγγιξε. Δε γίναμε όλοι Κενυάτες, δεν ανάψαμε ρεσώ εξώ από το Πανεπιστήμιο, δε γράψαμε, δεν αναρτήσαμε, πολύ λίγο μας άγγιξε.
Ίσως γιατί τα θύματα δεν ήταν Ευρωπαίοι, ίσως γιατί δε σκοτώθηκαν για την αθεϊστική τους σάτιρα, ίσως γιατί δεν ήταν επώνυμοι σκιτσογράφοι, ούτε θιασώτες του Διαφωτισμού.
Ήταν χριστιανοί. Κι εμάς μας καίει όταν οι ισλαμοφασίστες εκτελούν αθεϊστές ή αγνωστικιστές. Αλλά όχι χριστιανούς.
Άλλωστε, οι χριστιανοί έκαναν Σταυροφορίες στο Μεσαίωνα κι είχαν Ιερά Εξέταση στην Αναγέννηση.
Άρα, δικαίως τώρα τους σφάζουν.
Κάπως έτσι δεν πάει;