.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πως ξαναβρίσκει τη χαμένη νεότητά του ένας άνθρωπος;


«Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου» λέει ο στίχος του πεντηκοστού ψαλμού του Δαβίδ.

Θα ανακαινιστεί η νεότης σου, θα αποκτήσεις πάλι τη νεότητά σου όπως γίνεται με τον αετό.
Έτσι λέει ο στίχος αυτός του πεντηκοστού ψαλμού του επονομαζομένου, της Μετανοίας.

Πως γίνεται με τον αετό;

Πως αποκτάει ξανά τη νεότητά του ο αετός;

Στον αετό νεότητα σημαίνει φτερά.

Μήπως το ίδιο δε σημαίνει και στον άνθρωπο;

Ο αετός ανεβαίνει ψηλά και πέφτει με δύναμη στη θάλασσα.
Με αυτόν τον τρόπο τα παλιά, τα φθαρμένα φτερά σπάζουν για να βγουν καινούρια.

Εμείς βγάζουμε «καινούρια φτερά» ύστερα από τη συντριβή της παθητικότητας του ησυχασμού, της καθημερινότητας, της επανάληψης.

Βγάζουμε καινούρια φτερά και σαν τον αετό ανακαινίζεται η νεότητά μας.

Το πιστεύεις αυτό, ευγενικέ αναγνώστη;

Αν το πιστεύεις να ζεις με θάρρος και αισιοδοξία .

romioitispolis.gr