.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Πλησίασε ὁ καιρὸς τοῦ πνευματικοῦ μας καθαρμοῦ»



Πολλὰ καθημερινὰ συμβάντα δείχνουν ὅτι μᾶς πλησιάζει ὅλο καὶ περισσότερο αὐτὸ ποὺ τόσα χρόνια συζητούσαμε καὶ συζητᾶμε. Ἀκόμα καὶ ὁ ἁπλὸς διαβάτης δίπλα μας εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ δεῖγμα τῆς σημερινῆς κατάστασης. Τὸ βλέμμα θολό, ἐρευνητικό, ἴσως καὶ ἐπιθετικὸ σὲ κάποιες περιπτώσεις. Τὸ βῆμα τοῦ μᾶς δείχνει ὅτι βαδίζει σὲ μία κατεύθυνση χωρὶς νὰ εἶναι σίγουρος γιὰ τὸ ἂν πρέπει νὰ πάει. Σπίτι του ἢ στὴ δουλειά του ἢ σὲ κάποια ὑποχρέωση, δὲν εἶναι σίγουρος ἂν αὐτὸ ποὺ θὰ συναντήσει θὰ μπορέσει νὰ τὸ ἀντιμετωπίσει. Ὅλο καὶ περισσότερος κόσμος δὲν δίνει πλέον τόση σημασία στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση καὶ στὴν συμπεριφορά του πρὸς τὸν συνάνθρωπο.


Ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ ἀλλοίωση ποὺ ἐπιτεύχθηκε μὲ τὴν ἀπώλεια τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τὸ δέσιμο τοῦ ὑλιστῆ ἀνθρώπου χειροπόδαρα ἀπὸ τὸν ἁπλόχερο σὲ ἀγαθὰ διάβολο. Βλέπουμε τὰ πάντα, ἀκοῦμε τὰ πάντα, ζοῦμε ὅμως μόνο ἕνα μέρος αὐτοῦ ποὺ ἔρχεται. Τί ἔρχεται; Κανένας ἀπὸ ἐμᾶς δὲν γνωρίζει ἀκριβῶς τὸ μέγεθος τῆς καταστροφῆς καὶ τὴν ἔνταση τοῦ πόνου. Πόνος. Αὐτὸ μας φοβίζει περισσότερο ἢ τὸ ἄγνωστο; Μᾶς φοβίζει συλλογικὰ ἢ ἀτομικά; Τί δὲν θέλουμε πραγματικὰ νὰ χάσουμε; Τὴ ζωή μας; Τὴ βόλεψή μας; Τοὺς δικούς μας; Τὴν ψυχή μας; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει εἰλικρινὰ σὲ....ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα; Μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὶς ἀπαντήσεις σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα.

Ἐμεῖς τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ προσευχόμαστε. Ἀλήθεια, τί νὰ προσευχόμαστε; Νὰ ζήσουμε; Νὰ μὴν πάθουμε κακὸ ἐμεῖς καὶ οἱ ἀγαπημένοι μας; Νὰ δοῦμε τὴν Πόλη ἑλληνικὴ μὲ τὴ γαλανόλευκη στὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας; Νὰ καταστραφοῦν οἱ ἐχθρικὲς ὀρδὲς ποὺ θέλουν τὸν ἀφανισμό μας καὶ ψάχνουν τὴν εὐκαιρία νὰ τὸ πράξουν; Ἂν προσευχόμαστε ΜΟΝΟ γιὰ αὐτά, τότε καλύτερα νὰ σταματήσουμε τὴν προσευχή. Δὲν μᾶς δίνει πνευματικὸ κέρδος καὶ δὲν γίνεται ἀρεστὴ στὸ Θεό. Ὁ Θεὸς δὲν ἔπλασε τοὺς Ἕλληνες μόνο, ἀλλὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ὁ Θεὸς θέλει νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὸν συνάνθρωπό μας. Τοὺς πάντες.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ὅρια κρατῶν. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει ὅλα τὰ πλάσματά του. Ἀλλὰ ἐδῶ εἶναι τὸ σημεῖο ποὺ δὲν θέλω νὰ παρεξηγηθῶ ὡς οἰκουμενιστὴς καὶ παγκοσμιοποιητής. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει ὅλους τους ἀνθρώπους καὶ μὲ τὴν ἔλευση καὶ πραγματοποίηση τῶν γεγονότων ποὺ πλησιάζουν, θὰ δώσει ἕνα γερὸ χαστούκι στὸ Ἀντίχριστο σύστημα ποὺ εἶναι γέννημα τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς μισεῖ τὴν ἁμαρτία καὶ ὄχι τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς θὰ στηρίξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καὶ θὰ τὴν ἀναδείξει παγκόσμιο ἱεραπόστολο μετὰ τὰ γεγονότα, γιὰ νὰ στηρίξει, νὰ δώσει τὸ Ὀρθόδοξο Φῶς καὶ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Πότε θὰ τὸ κάνει αὐτό; Ὅλοι τὸ γνωρίζουμε.

Πρῶτα θὰ περάσει ὅλος ὁ πλανήτης τὰ Πάθη γιὰ νὰ ξεπλύνει τὶς ἁμαρτίες του καὶ μετὰ ὁ Θεὸς διὰ μέσου τῶν Ἑλλήνων θὰ παρηγορήσει τὰ πλάσματά του σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Ἑπομένως ἡ ἔλευση τῶν γεγονότων καὶ ἡ ἀνάκτηση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες δὲν εἶναι ἁπλὰ μία ἐθνικιστικὴ γαλανόλευκη ἀναλαμπὴ συνεπικουρούμενη ἀπὸ τὴ Θεία Πρόνοια, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἕνα Παγκόσμιο Ὀρθόδοξο ξέσπασμα τῆς Ἀλήθειας ποὺ τόσα χρόνια καλύψαμε μακριὰ ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας γιὰ νὰ ζήσουμε τὴν ἁμαρτωλὴ ἐλεεινὴ ζωούλα μας. Πιαστήκαμε σὰν ἀνθρώπινο γένος, χέρι χέρι μὲ τὸν διάβολο καὶ βαδίσαμε στὰ βήματά του. Ὁ Θεὸς φυλάει τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ὄχι μόνο τοὺς Ἕλληνες καὶ θὰ τοὺς παρηγορήσει μὲ θαυμαστὰ συμβάντα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν γεγονότων ὥστε αὐτοὶ νὰ γίνουν ἡ παρηγοριὰ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν μετὰ τὰ γεγονότα.

Τὸ χάδι ποὺ θὰ προσφέρει σήμερα τὸ Θεϊκὸ χέρι στὸν πιστὸ Ὀρθόδοξο, θὰ περιμένει ὁ Θεός, αὐτὸ τὸ ἴδιο χάδι νὰ τὸ προσφέρουμε ἐμεῖς στὸν ἄπιστο, στὸν ἄθεο, στὸν ἀλλόθρησκο, αὔριο ποὺ θὰ ἔχουν τελειώσει τὰ γεγονότα.

Αὐτὴ τὴν ἐλπίδα ποὺ προσφέρει σήμερα στοὺς Ὀρθοδόξους θὰ περιμένει ὁ Θεός, αὔριο, αὐτὴ τὴν ἴδια ἐλπίδα νὰ τὴν προσφέρουμε ἁπλόχερα μέσα ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλη τὴν πολύπαθη ἀνθρωπότητα. Τί μᾶς λέει ὁ γέροντας Παϊσιος γιὰ μετὰ τὰ γεγονότα;

Θὰ σᾶς πιάνουν ἀπὸ τὸ χέρι καὶ θὰ σᾶς ζητοῦν νὰ μάθουν γιὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό. Αὐτὸ εἶναι ἡ οὐσία. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικό. Δὲν θὰ πιάσουν κανέναν ἐπιζῶντα Ὀρθόδοξο γιὰ νὰ τὸν ρωτήσουν πότε θὰ ἀποκτήσουν πάλι τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔχασαν. Κανένας δὲν θὰ ρωτήσει τότε, κανέναν Ὀρθόδοξο χριστιανὸ ἂν θὰ ξαναπάρει πίσω τὸ σπίτι του, τὸ ἐξοχικό του, τὸ αὐτοκίνητό του, ἀκόμα καὶ τοὺς δικούς του ποὺ ἔχασε τὴν περίοδο τῶν γεγονότων.

Ὅλα τότε θὰ εἶναι μήνυμα Ἀναστάσεως τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἁπαλὸ χάδι παρηγοριᾶς γιὰ τὸν μετανοημένο ἄνθρωπο ὁποιασδήποτε ἐθνότητας, ὁποιουδήποτε χρώματος καὶ γλώσσας. Ἡ κάθε ψυχούλα ποὺ κερδίζει ταπεινὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ σήμερα, θὰ πρέπει αὔριο νὰ γίνει σάλπιγγα εὐαγγελίου σὲ ὅλες τὶς χαμένες ἀπὸ τὴν ἀθεΐα ψυχές. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ περιμένουμε οὐσιαστικὰ νὰ συμβεῖ εἶναι ἡ παγκόσμια ὀρθόδοξη ἀναλαμπή. Ἡ Πόλη καὶ οἱ γαλανόλευκες σημαῖες εἶναι τὸ σημεῖο μηδὲν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀρχίζει τὸ πραγματικὸ ἔργο τῆς Θείας Πρόνοιας ποὺ δὲν θὰ γνωρίσει σύνορα ἐθνῶν καὶ πνευματικὰ ὅρια ἀγάπης.

Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι σύμμαχος τῶν Ἑλλήνων γιὰ ἀνακατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀλλὰ εἶναι ὁ παγκόσμιος Οὐράνιος Πατέρας μας ὁ ὁποῖος "πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν ". Ἂς ζητήσουμε ἑπομένως ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μᾶς ἀναδείξει ἄξιους δούλους τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος καὶ μάρτυρες τοῦ Εὐαγγελίου Του. Ἂς ζητήσουμε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ τιμωρήσει τὴν ἁμαρτία ὅσο πιὸ γρήγορα γίνεται καὶ νὰ ὑπάρξει μετάνοια ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅσο πιὸ ἀναίμακτα γίνεται. Ὅταν μᾶς λένε οἱ προφῆτες καὶ οἱ σύγχρονοι πατέρες μας ὅτι δὲν ὑπάρχει μετάνοια, δὲν ἀναφέρονται μόνο στοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν πλανήτη.

Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι πνευματικὸ πλεονέκτημα τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ εἶναι παγκόσμια ἀνάγκη γιὰ ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ὁμαλὴ μετάβαση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴ σωτηρία, ἀπὸ τὸ θάνατο στὴν πραγματικὴ ζωή. Πλησίασε ὁ καιρὸς τῶν παθῶν μας. Πλησίασε ὁ καιρὸς τοῦ πνευματικοῦ μας καθαρμοῦ. "Ἡ συμφορὰ ποὺ ἔρχεται τοὺς ἀσεβεῖς νὰ πλήξει καὶ ἐκ τῆς γὴς ἀλύπητα νὰ τοὺς ἀξαφανίσει" ἀναφέρει στὸ ποιῆμα τοῦ ὁ γέροντα Ἰωσήφ.

Ἡ προσευχή μας νὰ εἶναι ὥστε νὰ μὴ χάσουμε τὸ θάρρος μας καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὴ Θεϊα Πρόνοια. Ἡ προσευχή μας νὰ εἶναι γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ προσευχή μας νὰ εἶναι νὰ ἀγαπήσουμε τὸν συνάνθρωπο, ὅπως τόσο καιρὸ ἀγαπούσαμε τὴν ἁμαρτία. Ἡ προσευχή μας νὰ εἶναι νὰ ὑπηρετήσουμε ἄξια τὸν Θεό, ὅπως ὑπηρετούσαμε τόσο καιρὸ τὸν διάβολο.

Καλὴ προετοιμασία, καλὸ ἀγώνα, καλὴ ἀντάμωση.