— Τίποτα, νά, τίποτα.
— Τίποτα;
— Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ βάσις. Τὴν προσευχή τὴν δίνει ὁ Θεός. Δὲν μπορεῖς νὰ τὴν ἀποκτήσεις μόνος σου. Δὲν γίνεται. Σοῦ τὴν δίνει Ἐκεῖνος.
— Πῶς σοῦ τὴν δίνει, Γέροντα;
— Ἔ, πρέπει νὰ κάνεις μερικὰ πράγματα.
— Τί δηλαδή;
— Ἔ, νά, αὐτὰ τὰἁπλᾶ: Νὰ μὴν κρατᾶς κακία, νὰ ἔχεις ἁπλότητα, νὰ κάνεις μετάνοιες. Κάτι γίνεται μέσα στὴν καρδιὰ κι ἔρχεται ἡ Χάρη. Ὁ σπόρος δουλεύει μέσα στὴν γῆ καὶ πετάει δυὸ φυλλαράκια. Ἂν δὲν ἔλθει ὅμως ὁ ἥλιος καὶ ἡβροχή, θὰ μαραθοῦν, δὲν θὰ μεγαλώσουν.Ἔτσι, κάτι μέσα μας πρέπει νὰ σπάσει τὸ περίβλημα, τὴν ἄσφαλτο καὶ νὰπετάξει δυὸ φυλλαράκια.Να αποκτήσουμε ταπείνωση. Χωρίς αυτήν, ούτε προσευχή θα έχουμε. Μπορεί βέβαια να προσευχόμαστε αλλά η προσευχή μας θα είναι σαν του Φαρισαίου, άδεια, κενή γεμάτη εμπάθεια και εγωισμό.
Μόνο με την ταπείνωση θὰἔλθει καὶ Χάρις, θὰ τὰλούσει όλα καὶθὰ μεγαλώσουν και τα φυλλαράκια μας. Και να ξέρετε ἡ Χάρις ἔρχεται πιὸ γρήγορα και ἀπὸτὸν ἥλιο.Ἔρχεται ἀμέσως μόλις ἀρχίσει ἡ προσπάθεια γιὰ νὰσπάσει τὸ σκληρὸ αὐτὸπερίβλημα.
Για να ανθίσει ένα λουλουδάκι χρειάζεται ήλιο και νερό, έτσι και εμείς εάν δεν έχουμε ταπείνωση δεν θα αποκτήσουμε και προσευχή.
(γέρων Παίσιος)