.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το πλήθος της αγάπης και της πραότητάς Του δεν θα θυμηθεί τις αμαρτίες μας.



Οι σκέψεις μας είναι καταστάλαγμα από βιώματα πολλών ετών. Τα ελέη του Θεού εκχύθηκαν επάνω μου χωρίς μέτρο. Και αν δεν με χειραγωγούσε ο Κύριος, ως Καλός Ποιμένας, με τη χάρη Του, οι εχθροί μου θα με κατάπιναν.
Γράφω για το έλεος του Κυρίου· και είναι φυσικό για μένα να γράφω, γιατί η ψυχή μου γνωρίζει τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα και γνωρίζει πόσο πολύ αγαπά Αυτός τον άνθρωπο. Το πλήθος της αγάπης και της πραότητάς Του δεν θα θυμηθεί τις αμαρτίες μας.
Το πνεύμα μου επιθυμεί ακόρεστα ή να προσεύχεται ή να γράφει ή να μιλά για τον Θεό, ενώ για τα κοσμικά πράγματα η ψυχή μου δεν θέλει ούτε να ακούει.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης