Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, αθάνατε Λόγε του Θεού, ο δημιουργός και κυβερνήτης όλων των φυσικών πραγμάτων της Κτίσεως, ο προ αιώνων γεννηθείς από τον Πατέρα Υιός μονογενής, και ο ίδιος προελθών αφράστως από τα σπλάχνα της αγίας Παρθένου, λαβαίνοντας σάρκα δίχως ν' αλλοιωθείς ή να συμφυρθείς, όπως εσύ μόνο γνωρίζεις, για να λυτρώσεις απ' την τυραννία του εχθρού τους ανθρώπους που εσύ έπλασες‡ εσύ, που δίχως να χωριστείς από το Πατέρα, συναναστράφηκες μ' εμάς τους αχρείους δούλους σου εσύ, που είσαι το φως της απάθειας και διώχνεις το σκοτάδι της αμάθειας‡ η λαμπρότητα των νηφάλιων ψυχών και η παγκόσμια χαρά όλων των Ορθοδόξων, η γλυκύτητα των Αγγέλων και των ψυχών‡ που είσαι όλο κάλλος που δεν το χορταίνουμε, όλος γλυκασμός, όλος θερμός πόθος και επιθυμία‡ εσύ, που είσαι για το νου, ο οποίος αντιλαμβάνεται καθαρά τη σχέση του μαζί σου, η ατελείωτη ευτυχία‡ εσύ, που από τη φύση σου είσαι αγαθός, εύσπλαχνος και ελεήμων, διώξε, σε παρακαλώ, από μένα το ταλαίπωρο τους κακούς λογισμούς που με παρενοχλούν εσύ, που είσαι καρδιογνώστης και βλέπεις τ' απόκρυφα βάθη της καρδίας μου, γνωρίζεις πως αυτοί είναι παρά τη θέλησή μου.
Συγχώρεσέ με, παντοκράτωρ Δέσποτα, και ας μη γίνουν όλα αυτά ένας σωρός αμαρτιών, αλλά σπλαχνίσου με και στείλε από τον άγιο και δοξασμένο θρόνο τη χάρη σου, να επισκιάσει την ασθένεια του αχρείου δούλου σου.
«Συνέτισόν με και μαθήσομαι τας εντολάς σου και ζήσομα黇 δος μου Κύριε, σύνεση να μάθω καλά το νόμο σου κ' έτσι να μπορέσω να ζήσω. Γιάτρεψε τις πληγές της ψυχής μου και φώτισε τα μάτια της διανοίας μου, για να καταλαβαίνω πάντοτε, Κύριε, τη θεία οικονομία σου που με προστάτεψε ως τώρα, γιατί έχει πολύ αδυνατίσει ο νους μου. Και, τι να σου πω ακόμη, αφού τα ξέρεις από πριν όλα, εσύ που ψαύεις και δοκιμάζεις με το χέρι σου «καρδίας και νεφρούς»; Εσύ ξέρεις, πως σαν την άνυδρη γη σε διψά η καρδιά μου. Στείλε από ψηλά τη χάρη σου, Κύριε, για να έρθει και να χορτάσει τη πείνα μου και να ποτίσει τη δίψα μου, γιατί εσένα μόνο ποθώ και διψώ, που είσαι το φως της αλήθειας και ο χορηγός της σωτηρίας. Στάξε μου, λοιπόν, Κύριε, απ' το έλεός σου μια σταγόνα, για ν' ανάψει και να κορώσει σαν φλόγα στην καρδιά μου, καίγοντας όλα τα τριβόλια και τ' αγκάθια της, δηλαδή τους πονηρούς λογισμούς, κ' έτσι να αιχμαλωτισθεί ο νους μου, και να ποθεί κι αναζητεί μόνο εσένα, το Σωτήρα του κόσμου. Λύτρωσέ με, Κύριε, απ' όλους τους αόρατους εχθρούς που κυνηγούν τη ψυχή μου, και δώρισέ μου να περάσω ειρηνικά και ακριμάτιστα τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, με καθαρό βίο και πολιτεία, με ζωή ευπρόσδεκτη και σταθερή υπομονή, παρέχοντάς μου συγχώρεση και για όλα τα καθημερινά σφάλματα, χάρη στα πλήθη των οικτιρμών σου.
Ναι, μοναδικέ και πανάγαθε μου Δέσποτα, εισάκουσε τη δέηση μου και δώρισέ μου αυτά που σου ζητά η καρδιά μου, για ν' αξιωθώ να γίνω ναός της χάριτός σου κ' έτσι, όταν η χάρη σου κατοικήσει μέσα μου, να σφίξει με το χαλινάρι της τη διάνοιά μου, για να μη με πλανέσει η αμαρτία και με αποξενώσει απ' το φως σου. Διότι, μόνο εσύ μπορείς να μας ελεήσεις και να μας σώσεις, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν, και ευχαριστίαν, και προσκύνησιν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Συμεών του Θαυμαστορείτου - για τους αισχρούς λογισμούς
http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr