Στις ημέρες μας, ζούμε μια πολύπλευρη και οδυνηρή, στ’ αλήθεια, κρίση! Νομίζουμε βέβαια πως η κρίση αυτή είναι πρωτίστως Πνευματική – ηθική και κατόπιν οικονομική.
Συγκρίνοντας πάντως την σημερινή ζωή μας με αυτήν των δεκαετιών του 70, 80 και 90 στην Ελλάδα, θα συμφωνούσαμε, νομίζουμε, πως τότε ζούσαμε με μεγαλύτερη άνεση, μα και περισσή αλαζονεία, συγκεκαλημένη ή μη. Ακόμη και σήμερα «τρέχουμε” πίσω από όποιον τυχάρπαστο πολιτικό ή πολιτικάντη, που θα μας υποσχεθεί πως μπορεί να μας επαναφέρει στις συνθήκες διαβιώσεως των πρότερων δεκαετιών!
Μάλλον όμως δεν καταλάβαμε τι μας συνέβη. Μήπως για την σημερινή μας κρίση ευθυνόμαστε και όλοι εμείς, τα μέλλει της Νεοελληνικής κοινωνίας; Μήπως εγκαταλείψαμε αξίες, αρχές, ιστορία και παραδεδομένη πίστη χιλιετιών; Πώς είμαστε τόσο σίγουροι πως δεν μας χρειάζεται μια επανεκκίνηση του αξιακού μας βίου;
Ας μελετήσουμε, παρακαλούμε, προσεκτικά τα πολυξακουσμένα σε ορισμένους, λόγια του Τιμίου Ιωάννου του Βαπτιστού και Προδρόμου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. Γ.7 – 10), και ίσως έτσι να προαχθεί μέσα μας η αυτοκριτική μετανοητική μας στάση ζωής!
(Έλεγεν ούν (ο Ιωάννης, ο υιός του Ζαχαρίου) τοις εκπορευομένοις όχλοις βαπτισθήναι υπ’ αυτού:
γεννήματα εχιδνών, τίς υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; Ποιήσατε ούν καρπούς αξίους της μετανοίας, και μή άρξησθε λέγειν εν εαυτοίς, πατέρα έχομεν τον Αβραάμ. Λέγω γάρ υμίν: ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ. Ήδη δε και η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται. Πάν ούν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν, εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται.”)
(Στα πλήθη που πήγαιναν κοντά του να βαφτιστούν έλεγε:
«Οχιάς γεννήματα, ποιος σας είπε πως έτσι θα ξεφύγετε απ’ του Θεού την οργή που πλησιάζει; Κάνετε, λοιπόν, έργα που ταιριάζουν σε άνθρωπο που πραγματικά μετανοεί, και μην αρχίσετε να λέτε μεταξύ σας «καταγόμαστε από τον Αβραάμ”. Να είστε βέβαιοι πως ο Θεός, ακόμη κι απ’ αυτές εδώ τις πέτρες, μπορεί να κάνει απογόνους του Αβραάμ. Το τσεκούρι βρίσκεται κιόλας στη ρίζα των δέντρων. Κάθε δέντρο, λοιπόν, που δε δίνει καλό καρπό, θα κοπεί σύρριζα και θα ριχτεί στη φωτιά”.)