.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δεν είμαστε μόνοι μας



Όταν ξεκινάς την μέρα σου με προσευχή, με ελπίδα στο Θεό, ότι δυσκολίες και αν αντιμετωπίσεις θα βρεις τρόπους και θα έχεις συμπαράσταση έστω από έναν αδερφό για να τα ξεπεράσεις. Αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και να βλέπουμε, να ψάχνουμε το χέρι του διπλανού μας για βοήθεια… γιατί πολλές φορές εμείς οι ίδιοι είμαστε που δεν θέλουμε την βοήθεια, εμείς οι ίδιοι φοράμε παροπίδες και δεν βλέπουμε γύρω μας ότι πάντα υπάρχει κάποιος που θα σταθεί δίπλα μας, θα κλάψει μαζί μας… δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ… αρκεί να μειώσουμε τον εγωισμό μας…υπομονή και… καλό αγώνα!