Ὅπως τά λουλούδια στόν κῆπο θέλουν πότισμα γιά ν' ἀνθίσουν,
ἔτσι καί ἡ ξερή ἔρημος τῆς καρδιᾶς μας,
στεγνή καλῶν, θέλει βροχές δακρύων
γιά νά ἀνθίσουν οἱ καρποί τῆς μετανοίας καί τῶν ἀρετῶν
καί γιά νά γίνει Κῆπος τῆς Ἐδέμ μέ μόνιμο κάτοικό της τόν Κύριο!
Ἡ καρδιά χωρίς δάκρυα
εἶναι καράβι χωρίς θάλασσα.
Σέ ποιό ἀπάνεμο λιμάνι μπορεῖ νά ταξιδέψει
καί ν' ἀράξει ἕνα καράβι χωρίς θάλασσα;
Στόν εὔδιο λιμένα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ,
ποιά καρδιά μπορεῖ νά φθάσει χωρίς δάκρυα καί ν' ἀναπαυθεῖ;
Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τοῦ κόσμου,
ἀποζητᾶ τό γέλιο γιά τόν ἑαυτό της καί τούς ἄλλοιυς.
Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τῶν Οὐρανῶν,
ἀποζητᾶ τά δάκρυα πού χύνονται γιά τόν Θεό!
Τίποτε δέν φέρνει γαλήνη σέ μιά καρδιά, ὅσο τά δάκρυα.
Στό ρεῦμα τους καθώς κυλοῦν ξεπροβοδίζει τίς ἁμαρτίες της.
Καί οἱ κρυστάλλινες αὐλακιές πού διαγράφουν στίς παρειές
λένε στόν Θεό τελειότερα,
ὅσα δέν μποροῦν νά ἐκφράσουν καί οἱ πιό πλούσιες λέξεις!
Στά πολλά λόγια τοῦ στόματος,
μπορεῖ ὁ Θεός ἀκόμα καί νά στρέψει τό Πρόσωπό Του ἀντίθετα.
Μά καί στό ἕνα ἀκόμη δάκρυ μετανοίας καί ἀγάπης τῆς καρδιᾶς,
τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ μαγνητίζεται πάνω της
καί ἡ Χάρις Του σπεύδει παρακλητικά νά τό μαζέψει
καί νά τό φυλάξει ἀλησμόνητο γιά τήν σωτηρία τοῦ κλαίοντος!