Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διδάσκουν ὅτι τὰ θέματα τῆς Πίστεως ἔχουν τὸν πρῶτο λόγο στὴν ζωή μας, γιατὶ κατ’ ἐξοχὴν ἡ αἵρεση μᾶςἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐκτὸς αὐτοῦ, μᾶς διδάσκουν ὅτι ὅποιος πίπτει σὲ θέματα Πίστεως, στὴ συνέχεια πίπτει καὶ ἠθικῶς, ἀλλὰ καὶ ἀντίθετα, ὅποιος ξεπέφτει ἠθικά, ἀστοχεῖ καὶ στὴν Πίστη. Καὶ γιὰ τὸ ἕνα, καὶ γιὰ τὸ ἄλλο, ἂν καὶ παρατηρεῖται στοὺς κόλπους τους, ἀδιαφοροῦν σήμερα οἱ κυρίως ὐπεύθυνοι!
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐπίσης, διδάσκουν ὅτι ἡ ἐπαφὴ καὶ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μολύνει τοὺς ἐπικοινωνοῦντας, ὅπως μᾶς μολύνει καὶ ἡ ἐπαφὴ μὲ τοὺς ἠθικὰ ἁμαρτάνοντας. Τοῦτο τὸ ἐπιβεβαιώνουν καὶ σύγχρονοι καθηγητὲς καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κληρικοί, ὅπως ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης: «Ἐν πρώτοις νὰ φροντίσουμε νὰ μὴ μιανθοῦμε κι ἐμεῖςἀπὸ τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ μὴν ἔχουμεκαμία μαζί τους ἐπικοινωνία, ὅπως συνιστοῦν ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱΠατέρες».
Παραθέτοντας ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν «Ἐξήγησιν» τῆς «Πρὸς Κορινθίους Πρώτης Ἐπιστολῆς» Παύλου, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Θεοφύλακτου, ἐκφράζουμε καὶ πάλι τὴν ἀπορία μας πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας χριστιανούς, ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές: Ἂν ἀποτελεῖ Ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς (ὅπως κι ἐδῶ βλέπουμε) ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ἠθικὰ ἁμαρτάνοντας, πόσο μᾶλλον ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές.
