Πιστεύομεν, ὅτι ἡ ἐκ λόγων κακῆς ἐννοουμένης σκοπιμότητος συγκάλυψις τῆς Ἀληθείας οὐδεμίαν θέσιν ἔχει εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τό μυστικόν δηλονότι Σῶμα Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε: "γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Ἰωάν. 8,8).
Ἡ ἀπελευθέρωσις συνεπῶς ἐκ τῆς πλάνης, τῆς οἱασδήποτε πλάνης, συνιστᾷ τήν ἀπαραίτητον πρϋπόθεσιν, ἵνα εὐλογηθοῦν αἱ ὑπέρ τῆς Ἑνώσεως τῶν "Ἐκκλησιῶν" προσπάθειαι ὑπ' Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί ὁ Θεμέλιος καί ὁ Ἀκρογωνιαῖος Λίθος τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικοῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ρητῶς καί κατηγορηματικῶς διακηρύττω..., ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία ἀπποτελεῖ ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καίἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.
Ὅπως; δέ εἰς τήν κεφαλήν ἕν σῶμα ἀναλογεῖ, οὕτω καί εἰς τήν αἰώνιον τῆς Ἐκκλησίας κεφαλήν τόν Κύριον Ἰησοῦν, ἕν ἐπίγειον δύναται νά ἀναλογῇ σῶμα, εἷς ἐπίγειος θεῖος καί ἀνθρώπινος ὀργανισμός, ὅστις συνιστᾷ τό ἕν σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τήν Μίαν καί μοναδικήν ἀληθῆ ἐπί γῆς
Ἐκκλησίαν. Πᾶσαι δέ αἱ ἐπί μέρους Ἐκκλησίαι εἶναι ἀληθεῖς Ἐκκλησίαι ἐάν καί ἐφ' ὅσον προέρχωνται ἐκ τῆς Μιᾶς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, ἥν ἵδρυσεν ὁ Κύριος καί εὑρίσκονται ἀρρήκτως μετ' αὐτῆς συνηνωμέναι.
Εἰς πάντα τά συγγράμματά μου ἀσκῶ δριμυτάτην κριτικήν κατά τῶν αἱρέσεων. Οὕτως εἰς τό σύγραμμά μου: "Διαφοροποίησιν, ἐκκοσμίκευσις καί νεώτεραι ἐξελίξεις ἐν τῷ δικαίῳ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας", Ἀθῆναι 1961, χαρακτηρίζω τόν μέν ρωμαιοκαθολικισμόν ὡς νόθον ἐκκλησιαστικοπολιτικόν ὀργανισμόν, τάς δέ προτεσταντικάς κοινότητας ὡς καθαρῶς ἐγκοσμίους ὀργανισμούς, ὡς σωματεῖα τοῦ κονοῦ δικαίου!
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διακυβερνᾶται ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά μέσου τῆς Ἱεραρχίας κεκλημένης νά ἐφαρμόζῃ τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας διά τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἐκφράζεται τό Θεῖον Θέλημα.
Πᾶσα, συνεπῶς, προσπάθεια, ἡ ὁποία ἔρχεται εἰς ἀντίθεσιν πρός τήν αἰωνόβιον τῆς Ὀρθοδοξίας παράδοσιν καί κανονικήν τάξιν δέν εἶναι πρᾶξις μαρτυρίας ἀλλά προδοσίας τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως.
Ἥμην καί εἶμαι διαπρύσιος κῆρυξ τῆς ἀνάγκης, ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία χρησιμοποιήσῃ πᾶν μέσον καί πάντα διάλογον, οἱ ὀποῖοι θά εὐρίσκωνται ἐν ἁρμονίᾳ πρός τήν ἱεράν Παράδοσιν καί δή καί τούς ἱερούς αὐτῆς κανόνας....
Ὁ δῆθεν θεολογικός διάλογος εἶναι παπική πλεκτάνη διά τόν ἀποπροσανατολισμόν καί τήν ἐξαπάτησιν τοῦ ὀρθοδόξου Λαοῦ μέ τόν ἀπώτερον σκοπόν τήν δημιουργίαν σχίσματος μεταξύ τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς ὑποταγῆς ὅσον τό δυνατόν μεγαλυτέρου μέρους αὐτοῦ εἰς τόν αἰρετικόν Πάπαν Ρώμης!
Καί πρός πραγμάτωσιν τοῦ καταχθονίου καί ἀνοσίου αὐτοῦ σκοποῦ ἐπιδιώκεται ἡ σύμπραξις καί ἡ συνέργεια ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων!Καλοῦνται δηλαδή οἱ ὀρθόδοξοι νά συνεργήσουν ἔστω καί μόνον διά τῆς παρουσίας των, εἰς τήν ὑπό τοῦ Βατικανοῦ ἐπιχειρουμένην διά τοῦ ἀπατηλοῦ δῆθεν θεολογικοῦ διαλόγου, ἀλλοτροίωσιν, ἐξαπάτησιν καί διάσπασιν τοῦ Ὀρθοδόξου Λαοῦ.
Κωνσταντίνος Μουρατίδης
(Σταχυολογήματα Ὀρθοδόξου Πίστεως!)
ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ἁγιογραφικές κάι πατερικές μαρτυρίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"