Ο Μοναχός Γ., όταν ήταν λαϊκός, εργαζόταν στη μακρινή Αυστραλία ζώντας μια συνηθισμένη χλιαρή ζωή, χωρίς έντονη μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας...
Κάποτε αρρώστησε βαριά, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος σε Νοσοκομείο. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να εντοπίσουν την αιτία που τον οδήγησε στην οδυνηρή εκείνη κατάσταση. Κάποια στιγμή μάλιστα συγκεντρώθηκαν όλοι για το ιατρικό συμβούλιο και μετά από πολλή σκέψη, αφού η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, αποφάσισαν να του κάνουν ένεση ευθανασίας, για να μην ταλαιπωρηθεί ούτε ο ασθενής αλλά ούτε και ο κατά σάρκα αδελφός του, που συγκλονίστηκε με το αναπάντεχο φοβερό γεγονός.Τη στιγμή, όμως, που οι γιατροί προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τον αδελφό του ασθενή να έλθει να του ανακοινώσουν την απόφασή τους και να παραλάβει το νεκρό πλέον σώμα, συνέβη κάτι το παράδοξο και εντελώς απρόοπτο.
Ο ασθενής με θεία επέμβαση βγήκε από το σώμα του και παρακολουθούσε τα γινόμενα και τα λεγόμενα από τους ιατρούς. συγχρόνως σε θείο όραμα βλέπει τη Θεοτόκο, η οποία με ιλαρό και γαλήνιο τρόπο τον ερώτησε:
"Θέλεις να φύγεις στην άλλη ζωή ή θέλεις να επιστρέψεις στο σώμα σου πάλι, να γίνεις Μοναχός και να ζήσεις θεάρεστα το υπόλοιπο της ζωής σου;"
Ο ασθενής διάλεξε το δεύτερο και αμέσως επέστρεψε στο σώμα του. Εν τω μεταξύ έφτασε και ο αδελφός του, νομίζοντας ότι ο αδελφός είναι πια νεκρός, αφού έτσι ειδοποιήθηκε από τους υπαλλήλους του Νοσοκομείου. Κατάπληκτος, τον βλέπει ζωντανό και ακμαίο, τα παραδοξότερα όμως, ήταν αυτά που άκουε από τον πρώην ασθενή.
"Αδελφέ μου", του είπε, "τώρα δεν μπορώ να σου εξηγήσω τίποτε, σε παρακαλώ μόνο πάρε με από το Νοσοκομείο, διότι αισθάνομαι πολύ καλά και βγάλε γρήγορα εισιτήρια για τη πατρίδα μας, πρέπει να φύγουμε το γρηγορότερο δυνατόν".
Συγχρόνως, σηκώθηκε πράγματι γερός και δυνατός, με μια μόνο μικρή αδυναμία στα πέλματά του, σαν μικρό ενθύμιο από το φοβερό περιστατικό που του συνέβη.
Αυτοί που έμειναν επίσης εμβρόντητοι ήσαν οι θεράποντες ιατροί, που δεν πίστευαν πραγματικά στα μάτια τους, τέτοιο γεγονός ήταν γι΄αυτούς πρωτόγνωρο και φυσικά ασυμβίβαστο με την επιστήμη της ιατρικής, η οποία περιμένει μετά από ένεση ευθανασίας βέβαιο θάνατο.
Έγιναν, λοιπόν, όλα όπως επιθυμούσε, μετά από λίγες μέρες βρέθηκε στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν τί είναι οι Μοναχοί και τα Μοναστήρια.
Επισκέφθηκε τα κοντινά Μοναστήρια, έμαθε πολλά πράγματα, άκουσε πολλές συμβουλές κατάλληλες για τη μοναχική πολιτεία και στο τέλος ήλθε στο Άγιον Όρος στου οποίου την ευλογημένη έρημο παραμένει μέχρι σήμερα. Η Χάρις του Θεού και η Παναγία Μητέρα μας Θεοτόκος, οδήγησαν και αυτού τα βήματα στο αγιασμένο λιμάνι του Άθωνα.
ΠΗΓΗ: ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, εκδ. ΦΕΡΕΝΙΚΗ, σ. 43 κ.ε.