«Ακριβώς αυτό επιδιώκουν:
Να γίνουν σχίσματα
και να προσβάλλουν την Εκκλησία»!…
«Γνωρίζομεν ότι σε αιρετικές θέσεις δεν υπάρχει σωτηρία. Αλλά δεν σταματάει το κακό εκεί. Έχομε και μία ακόμη φάση: Είναι η φάση ενώσεως του Χριστιανισμού με τις άλλες θρησκείες!
Βέβαια όλα αυτά έχουν ήδη μπει σε δοκιμασία (τεστ). Δηλ. όπως όταν θέλομε να κάνομε μία θεατρική παράσταση γίνεται μία δοκιμή και δεύτερη και τρίτη μετά γίνεται και μία γενική πρόβα. Έτσι όλες αυτές οι συναντήσεις που γίνονται πότε εδώ και πότε εκεί και που συμμετέχουν δυστυχώς και Ορθόδοξοι είτε είναι στην Ευρώπη είτε είναι στην Αμερική, είναι καμώματα της γενικής πρόβας. Να δουν δηλ. πως πάει το πράγμα. Θα υπάρξουν αντιδράσεις;
Ώστε λοιπόν το μεθεπόμενο βήμα είναι αυτή η ένωση! Τώρα όμως σας ρωτώ: Γιατί να είμαι Χριστιανός (αφού κι άλλες θρησκείες κλπ είναι καλές); Τότε γιατί να λέμε ότι ο Χριστιανισμός σώζει και τίποτε άλλο δεν σώζει; Ότι η Ορθοδοξία σώζει και τίποτε άλλο δεν σώζει»;
…«Δεν θέλει ο άλλος την αλήθεια, καλημέρα δεν θα του πείτε. Στο σπίτι σας δεν θα τον βάλετε. Η αγάπη δεν είναι σαλιαρίσματα ούτε φτηνοί συναισθηματισμοί, ματς και μουτς! Η αγάπη πρέπει να είναι εν Αληθεία. Θα σε αγαπώ αν είσαι εν αληθεία· αν είσαι Ορθόδοξος. Αν δεν είσαι θα σε αγαπώ με την έννοια να σε σώσω· δεν θα έχω όμως κοινωνία μαζί σου. Διότι αν χάσομε το κριτήριο της αληθείας της Ορθοδοξίας που είναι η σωτηρία τότε τι κάνομε; Δεν κάνομε τίποτε. Δυστυχώς οι ταγοί της Εκκλησίας μας έχουν αλωθεί! Θα το πω άλλη μια φορά τους ενδιαφέρει μόνο το κοινωνικό στοιχείο»…
Από λόγο της Κυριακής 17 Νοεμβρίου 1991