.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πάτερ, προσεύχεσθε....χανόμαστε!



Οταν μας είχαν στείλει πνευματική αποστολή με άλλον έναν ηγούμενο στη Βουλγαρία και Ρουμανία, μου έκανε εντύπωση και μου άρεσε πολύ στα χωριά τους η νοικοκυροσύνη.
Ολα τα παράθυρα χωρίς παντζούρια, και χωρίς μπάρες σαν φυλακές,όπως είναι πλέον σε όλη την Ελλάδα. Είχαν όλα τα παράθυρα κουρτίνες δαντελλένιες.
Ολα τα πρεβάζια τους, μέσα κι έξω,γλάστρες και γλαστράκια. 
Τα πάντα θύμιζαν ένα παραμύθι!
Εβλεπες τάξη, καθαριότητα, νοικοκυριό, ομορφιά, χρώματα.

Θυμήθηκα τα χωριά, όπως ήταν παλιά στη πατρίδα μας. Με έπιασε μιά νοσταλγία για το πρίν.
Τώρα;....
Πόσα ακούμε κάθε μέρα για την Ελλάδα μας;…
Γιατί τόσο κακό;….
Το ξέρουμε καλά το γιατί,αλλά που θα βγεί;...
Πόσες προσευχές;…
Πρέπει να "λιώσουμε" στη δέηση και στο κλάμα! 
Πόσοι όμως από μας πράγματι το κάνουμε;...
Πόσοι κάναμε τα γόνατά μας, γόνατα "γκαμήλας", στην ικεσία και στη γονυκλισία;...
Πόσοι;… Ολοι λένε: Πάτερ, προσεύχεσθε…. χανόμαστε! Μα μόνον εγώ;
Εσύ;...Το κάνεις; Φτάνει μόνο το ασθενικό δικό μου;.. 
Η δική σου κραυγή ευχής και προσευχής;..
Αρκεί το δικό μου δάκρυ στο κομποσχοίνι ή στη Θεία Λειτουργία;......
Το δικό σου;… Εσύ χύνεις κανένα μπροστά στις εικόνες;...
Η μπροστά στη τηλεόραση (τηλετύφλωση) βλέπονταςτις τούρκικες σειρές;....!!!
Η σε όποια ταινία και εκπομπή μπροστά στα σημερινά βρωμοκάναλα;...!!!
Λέμε: πάει χάλια η πατρίδα μας. Δεν φταίμε όμως όλοι μας; Μη μου πείς ...όχι....
Βάλαμε όλοι μας πλούσιο… το δε βαριέσαι! Την ανευθυνότητα, την αδράνεια,τη τεμπελιά, την αθεία!
Και μετά θέλεις προκοπή;… Θέλεις να έλθει αλλαγή;… Τίποτα δεν θα έλθει!

Αμα δεν σκύψεις βαθειά κάτω το εγώ σου, εσύ κι εγώ, αμα δεν ξυπνήσουμε από την πνευματική νάρκη, τίποτε δεν θα αλλάξει!
Ξύπνα Ελληνα Ορθόδοξε!!!
Μη ζητάς ικεσίες άλλων!
Πρώτος καμπούριασε, πέσε κάτω και κλάψε...και φώναξε: ΧΡΙΣΤΕ μου!!!
Τότε μόνον κάτι θα γίνει! Πολλά θα γίνουν!
Δια "μαγείας" μην αναμένεις ανατολή!
Θα είσαι στο σκοτάδι, που μόνος σου μπήκες!

π. Ιγνάτιος Καζάκος