.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πως ζουν οι άγιοι πριν γίνουν Άγιοι…


«Ύστερα θα αρχίσεις να τον νοιώθεις μέσα στην καρδιά σου..»

Ο Χριστός δέχεται τα εκατό, 

δέχεται και τα τριάντα, 

δέχεται και τα πενήντα που θα του δώσεις.

Αν δεν μπορείς να τον θυμηθείς 

χίλιες φορές, 

εκατό φορές, 

πενήντα φορές την ημέρα, 

θυμήσου τον δέκα φορές 

και πες του με αγάπη: 

«Χριστέ μου!»

Όχι να τον παρακαλέσεις 

για την φτώχεια σου, 

για τη μάννα σου, 

για την αρρώστια σου, 

για την επιτυχία σου.

Όχι!

Να τον παρακαλέσεις να μπεί στην καρδιά σου.

Δεν μπορείς δέκα φορές την ημέρα;

Πέντε φορές δεν μπορείς;

Άν το νοιώσεις και τον καλείς 

έστω δυο φορές την ημέρα, 

ύστερα από έναν μήνα θα γλυκαθείς 

και θα τον ζητάς δέκα φορές, 

ύστερα είκοσι φορές, 

ύστερα θα αρχίσεις να τον νοιώθεις μέσα στην καρδιά σου…

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης