.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Όταν μέσα σου ξεσηκώνεται πόλεμος με πολύ άσχημους λογισμούς...


"Όταν μέσα σου ξεσηκώνεται πόλεμος με πολύ άσχημους λογισμούς και μετά σε πιάνει στεναχώρια ήρεμα να μεταφέρεσαι νοερά κάτω από τον Σταυρό του Χριστού. Να γονατίζεις και να αγκαλιάζεις τα πόδια Του λέγοντας την ευχή. 

Εάν αισθανθείς να σε πλησιάζει το κακό πνεύμα, προσπάθησε να μην πιάσεις κουβέντα μαζί του. Πριν σε πιάσει, γύρισε το νου και την καρδιά σου στον Χριστό. 

Όπως το παιδάκι, που θα δει ξαφνικά μπροστά του τα δόντια από ένα άγριο σκυλί και αμέσως θα γυρίσει στον μπαμπά του και θα πέσει στην αγκαλιά του για να γλιτώσει. 

Και όταν είσαι άρρωστος, κι όταν πονάει το σώμα σου, κι όταν έχεις στεναχώρια... το ίδιο να κάνεις.

Όσο μπορούμε περισσότερο να προσευχόμαστε με αγάπη. Να λέμε μία-μία τις λέξεις: "Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με...!", και να τις προσέχουμε. Όχι μηχανικά και βιαστικά. Εάν συγκεντρώνουμε το νου μας και τις λέμε με λατρεία, τότε προσευχόμαστε με την καρδιά μας...

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Ετικέτες ,