.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἡ σιχαμερή ἁμαρτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας (αἴτια καί συνέπειες)

Πρίν τόν Μωσαϊκό νόμο, μέσα στόν Παράδεισο, ὅταν δημιουργοῦσε ὁ Θεός τό πρῶτο ζεῦγος, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, τούς ἔλεγε "αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε καί κατακυριεύσατε τή γῆ"· τούς ἔδωσε δηλ. μέ τέσσερις προστακτικές προσταγές, μεγάλη εὐλογία. Ὅλα αὐτά συνοψίζονται στή συμπεριφορά καί στούς σκοπούς τοῦ ζεύγους.

Ὁ γάμος ἱδρύεται ἀπό τόν Πατέρα τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ποιήσωμεν. Τά τρία πρόσωπα συνεργάζονται γιά τήν δημιουργία τοῦ πρώτου ζεύγους καί τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Βεβαίως δέν πρόλαβαν, δέν χρησιμοποίησαν οἱ πρωτόπλαστοι τίς εὐλογίες αὐτές τοῦ Θεοῦ, γιατί πρόλαβε ὁ ὄφις. Τούς εἶπε ὅτι αὐτό πού σᾶς ζητᾶ ὁ Θεός μπορεῖτε νά τό κάνετε καί μόνοι σας. Αὐτό εἶναι τό μεγάλο σφάλμα τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Ὅτι ἄκουσαν τόν ὄφι καί πίστεψαν ὅτι πράγματι αὐτό πού τούς ζητᾶ ὁ Θεός μποροῦν νά τό κάνουν μόνοι τους. Ἡ θέωση, δηλ. νά ὁλοκληρωθοῦν ὡς προσωπικότητες χωρίς Θεό. Αὐτό τούς ἀλλοίωσε πάρα πολύ. Ἔχασαν μυαλά, ψυχή καί καλές διαθέσεις.
Προσπάθησε μέ τρεῖς ἐρωτήσεις νά τούς καταφέρει σέ μετάνοια· τόσο εἶχαν ἀλλοιωθεῖ. Κυρίως ὁ νοῦς. Χάλασε ἡ ψυχή τους· καί τελικά ἐξορίζονται ἀπό τόν Παράδεισο. Διετηρήθη ἡ νοσταλγία ἐπαναφορᾶς στόν Παράδεισο ὅπου ἦταν θαυμαστός ἀπό κάθε πλευρά ὁ τρόπος ζωῆς.
Ἀπό τότε ἀρχίζει ἡ περιπέτεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Γεννοῦν τά παιδιά τους μέ ἕναν τρόπο ἔντονο καί μανιώδους σεξουαλικῆς ἐπικοινωνίας μεταξύ τους· γι᾿ αὐτό μεταβίβασαν στά παιδιά τους, τό σπέρμα τῆς ἁμαρτίας, δηλ. τῆς αὐτονομίας ἀπό τόν Θεό. Καί τό ἕνα παιδί δολοφονεῖ τό ἄλλο. Τό ¼ τῆς ἀνθρωπότητας καταστράφηκε. Δέν εἶναι μικρό τό ποσοστό. Μετά γεννοῦν καί ἄλλα παιδιά. Ὄχι μέ τόν τρόπο πού ἤθελε ὁ Θεός. Ὑπάρχει ἡ αἱμομειξία. Πολλαπλασιάζεται τό ἀνθρώπινο γένος μέ τόν φυσικό τρόπο, μέ τή σχέση ἀνδρός γυναικός καί φθάνουμε στά Σόδομα καί στά Γόμορα, ὅπου αὐτός ὁ μή εὐλογημένος τρόπος ζωῆς διαστρέφεται καί καταστρέφεται τό ¨αὐξάνεσθε, πληθύνεσθε, πληρώσατε καί κατακυριεύσατε¨ καί μέσα στίς δύο πόλεις ὑπάρχει τό ἀποκορύφωμα τῆς καταστροφῆς. Ἄνδρες μέ ἄνδρες, γυναῖκες μέ γυναῖκες. Μά μέ τόση μεγάλη μανία, ὥστε ὅταν οἱ ἄγγελοι ἐπισκέφθηκαν τόν Λώτ καί μετέφεραν τήν βουλή τοῦ Θεοῦ, νά μήν μποροῦν νά δοῦν, νά καταλάβουν οἱ κάτοικοι τί κάνουν. Δέν ἔβλεπαν τούς ἀγγέλους· τόσο πολύ τούς ἥλωσε, ἀπό τό ἁλίσκομαι (κυριεύομαι, συλλαμβάνομαι αἰχμάλωτος) κυριεύθηκαν δηλαδή ἀπό τήν ὀμορφιά τῶν ἀγγέλων πού ἤθελαν νά συνευρεθοῦν μαζί τους· τό ἄκρον ἄωτον τῆς διαστροφῆς. Ὁ Λώτ εἶχε ἀμπαρώσει τίς πόρτες του. Αὐτοί ἔσπασαν τίς πόρτες καί μπῆκαν μέσα. Τέτοια μανία πού ἐξωτερικά δέν φαινόταν εὔκολα, ὅπως καί σήμερα, ἀλλά ἡ διαστροφή φέρνει μανία.
Ἡ παιδαγωγική καί ἡ ψυχολογία ἔχει ἐκφρασθεῖ λέγοντας ὅτι, ἄν τό μωρό δέν τύχει καί δέν ἀπολαύσει τή θαλπωρή τοῦ εἰρηνικοῦ ζεύγους, τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας καί εἰδικά, κατ᾿ ἐξοχήν τήν ἀγάπη τῆς μητέρας, θά τή ζητήσει μανιωδῶς μεταγενέστερα καί διάστροφα. Ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό ἐπιστημονική ἔρευνα καί πορίσματα ψυχολόγων καί ψυχιάτρων.
Ὁ Λώτ βρέθηκε σέ τεράστιο πρόβλημα. Ἦταν ἄνθρωπος πιστός· ἤξερε ὅτι εἶναι ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ· πῶς νά διασώσει τούς ἀγγέλους; ἔκανε τότε στούς ἄντρες μία τελευταία πρόταση· ¨ἔχω τίς κόρες μου· νέες, ὡραῖες, πάρτε τις, συνευρεθεῖτε μαζί τους, νά σᾶς φύγει ἡ λαύρα, ἡ κάψα, ἡ μανία τοῦ σέξ¨. Αὐτοί ὄχι. Τελικά δέν ἦταν δυνατόν νά γίνει αὐτή ἡ παρανομία. Ἐπέτρεψε τότε ὁ Θεός πάνω στή μανία τους νά τυφλωθοῦν. Νά μήν βλέπουν τούς ἁγίους ἀγγέλους. Καί ἔτσι γλύτωσαν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι· μετά ἀπ᾿ αὐτό γίνεται κατανοητό τελείως μέσα στήν ἱστορία, ὅτι αὐτή εἶναι μιά μεγάλη ἐσχάτη ἐκτροπή, ἡ κόκκινη γραμμή, πού ἄν τήν ξεπεράσει κανείς, ἀρχίζει νά ἐνεργεῖ μέσα του τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὄχι μέ τήν ἔννοια τήν κοινή καί αἰσχρή, διότι μπορεῖ κάποιος νά ἔχει τάσεις ὁμοφυλοφιλίας ἀλλά νά μήν ἁμαρτάνει· σπάνιο βέβαια στήν ἐποχή μας. Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ἐπέτρεψε, ἔριξε φωτιά καί θειάφι· δέν πρέπει νά τό ἀποκρύπτουμε· νά μήν τό ἀγνοοῦμε· τό ᾿χουμε δημοσιεύσει καί παλιότερα - ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ψάξαμε στά sites τῶν μεγαλογιατρῶν, μερικοί τῶν ὁποίων εἶναι καί ὁμοφυλόφιλοι. Λένε ὅτι δέν ὑπάρχει βλάβη στό DNA. Ὑπάρχει μικρή διαφορά. Ὅλοι ὑποστηρίζουν ὅμως ὅτι δέν εἶναι χρωμοσωμιακή ἡ αἰτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Γι᾿ αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά γνωρίσματα τῆς πτώσης τοῦ πολιτισμοῦ. Ἔλεγαν οἱ προηγούμενοι παιδαγωγοί δεκαετίας τοῦ ᾿60, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι βασικό χαρακτηριστικό συνδυασμένο μέ πτώση πολιτισμοῦ· ἀνάλογο γεγονός εἴχαμε καί στούς ἑλληνιστικούς χρόνους. Ἕναν αἰώνα πρίν τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος ὅτι πρίν γεννηθεῖ ὁ Χριστός ἐστάλη ἄγγελος Κυρίου καί θανάτωσε ὅλους τούς ὁμοφυλόφιλους. Ἡ ἐποχή μας εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου, ἰδιάζουσα, ὁριακή, πολεμεῖται ὅλη ἡ χριστιανική ζωή, ἐπετράπησαν, νομιμοποιήθηκαν οἱ ἀμβλώσεις. Ὅ,τι πιστεύαμε ὅτι δέν θά γίνει, ἔγινε. Κάθε ἔτος καταστρέφεται στήν πατρίδα μας μία ὁλόκληρη πόλη. Λένε γιά 300.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνο. Μᾶλλον θά ᾿ναι περισσότερες. Στή συνέχεια λόγῳ κρίσης δέν παντρεύονται τά παιδιά. Εἶναι μία φαινομενικά ἰσχυρή δικαιολογία, συζοῦν, πάρα πολύ κακό, διότι ἄλλο εἶναι νά λές ὅπως λένε νέοι καί νέες ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι τέτοια, δέν μποροῦμε νά μείνουμε ἐγκρατεῖς, ἄλλο εἶναι αὐτό, καί ἄλλο νά νομιμοποιήσεις, νά παγιώσεις τήν ἁμαρτία καί νά συμβιώνεις. Εἶναι μία ὕβρις ἐνώπιον Θεοῦ καί γονέων.
Βέβαια καί οἱ γονεῖς τά ἴδια ἔκαναν περίπου, πρό ἤ ἐντός τοῦ γάμου. Ἔχουμε δηλ. κοινωνία διαφθειρομένη ἤ διεφθαρμένη. Στήν ἐξομολόγηση φθάνουν ναυάγια, ἐρείπια. Ἡ Ἐκκλησία προσπαθεῖ νά ἔχει τήν οἰκονομία της. Προσπαθεῖ νά τούς τονώσει, νά διδάξει τό λόγο τῆς Ἀληθείας, νά παρηγορήσει γιά νά τούς φέρει στήν Ἐκκλησία. Ὡς ὅτου σταθοῦν στά πόδια τους καί κοινωνήσουν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία ὅμως εἶναι τό ἄκρον ἄωτον, ἡ κορυφή τῆς διαλύσεως τῆς κοινωνίας. Στό Ἰσραήλ συμβαίνει τό ἀντίθετο· πριμοδοτοῦν τούς ὀρθοδόξους Ἑβραίους πού κάνουν 7-8 παιδιά· ὁ πατέρας καταδέχεται, καί ἐπιδεικνύεται, ὅταν κρατᾶ στήν ἀγκαλιά του μωρό, καταδέχεται νά κρατᾶ καροτσάκι· ἡ μαμά κρατᾶ τά μεγαλύτερα· ἀκολουθοῦν χωρίς νά ντρέπονται πού οἱ γονεῖς ἔκαναν ἄλλο ἕνα μωράκι. Δείχνουν στήν κοινωνία τήν εὐλογία τοῦ γάμου τους. Ἔχουν πολλά ἔθιμα.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἔχει τίς ρίζες της στήν κακή συζυγία· αὐταρχικός πατέρας ἤ αὐταρχική μητέρα μέ χιλιάδες ἄστοχες ἀδιάκριτες παρεμβάσεις στά παιδιά, μποροῦν νά καταστρέψουν τήν ἐλεύθερη ἀνάπτυξη στόν σεξουαλικό τομέα. Ὅταν βλέπει μιά κοπέλα, ἡ μητέρα νά φέρεται μέ αὐθάδεια στόν πατέρα χιλιάδες φορές, ἑκατομμύρια φορές, καί νά τόν ἀδικεῖ, μπορεῖ νά ἀγανακτήσει μέσα της καί νά πεῖ ¨δέν θέλω τέτοιο φίλο¨· τί νά τόν κάνω; ἀντίθετα ἕνα ἀγόρι πού βλέπει σατράπη τόν πατέρα πού τόν πιέζει, τόν κατασκοπεύει. Ὅταν αὐτό συμβαίνει ἄπειρες φορές, ὡς τά 15 ἤ τά 20, βρίσκεται παράλληλα καί ἕνας κατάλληλος φίλος, ἄλλοτε μικρότερος, ἄλλοτε μεγαλύτερος, ἄλλοτε ἴδιας ἡλικίας καί καθώς σήμερα ὑπάρχουν κατάλληλες συνθῆκες, μπαίνει ὁ νέος στήν πρακτική τῆς σεξουαλικῆς διαστροφῆς, καί παγιώνεται ἡ ἀπαρέσκεια πρός τό πρότυπο τοῦ πατέρα. Δημιουργοῦνται κατόπιν συναισθηματισμοί διαστροφῆς στήν ἐφηβική ἡλικία πού δένουν μέ τά προηγούμενα· δῆθεν ἀναπτύσσεται ἡ καλή φιλία. Ξεκινᾶ ὅμως στήν πραγματικότητα ἤ ὑπολανθάνει καί ἡ διεστραμμένη σεξουαλική ἐπιθυμία. Περνᾶ λίγος καιρός, ἑδραιώνεται ἡ ὑποτιθέμενη καλή φιλία, ἀλλά ἀπό τόν ἕνα ἤ καί ἀπό τούς δύο θά ἐξελιχθεῖ σέ μανιακό πάθος. Ὑπῆρξαν ἄνθρωποι μέ τέτοια διάθεση. Πίστευαν καί ἔλεγαν στόν πνευματικό, ὅτι θά εἶναι μόνο καλοί φίλοι. Μά δέν γίνεται. Δέν εἶναι συμπεριφορά καλῆς ἀνδρικῆς φιλίας. Ἄν ἔγινε τό κακό, ἡ ἁμαρτία, ἡ πτώση, μετά ἡ ἱστορία ἐξελίσσεται τραγική. Διαλύεται ἡ φιλία. Ἡ μανία φέρνει ἀντιζηλία. Ἐμφανίζεται κάποιος καλύτερος. Διαλύεται αὐτή ἡ σχέση. Ἀκολουθεῖ ἄλλη...καί ἄλλη...καί ἄλλη.
(Tό παρακάτω περιστατικό εἶναι ἀληθινό, ἀλλά γιά λόγους εὐνόητους διατηρεῖται ἀνωνυμία).
Κάποτε κάποιος ὁμοφυλόφιλος εἶπε τήν δική του ἁμαρτωλή ἐμπειρία σέ ἕναν ἐξομολόγο· ἐκεῖνος τόν συμβούλεψε νά σταματήσει νά ἁμαρτάνει· τοῦ εἶπε πώς τότε θά ξεκαθαρίσει μέσα του τό τοπίο· θά δεῖ ὁ νοῦς του ξεκάθαρα, νηφαλιότερα, θά βρεθεῖ μιά κοπέλα¨· ὁ παθών κάπου τό πίστευε, κάπου ὄχι· ἀφοῦ ἐξαφανίσθηκε γιά 2-3 χρόνια, τηλεφωνεῖ κατόπιν στόν ἐξομολόγο γιά νά πάει νά τόν δεῖ. Ἀπ᾿τόν τρόπο πού μίλησε, κατάλαβε ὁ ἱερέας ὅτι τά πράγματα ἦταν πολύ σοβαρά. Πῆγε τό μυαλό του στήν ἀρρώστια. Ἔδωσαν ραντεβού στό ναό· καθώς ἔμπαινε ὁ ἱερέας εἶδε κάποιον ἔξω στό σκαλάκι, πού καθόταν σάν ζητιάνος· ἀρχικά δέν τόν κατάλαβε· μετά λέει "αὐτός εἶναι". Ἦταν 10 χρόνια γεροντότερος, μιά μορφή...Προσκύνησε, ἐκεῖνος ὅμως (ὁ πάσχων) τόν πλησίασε καί τοῦ λέει: "Δέν μέ γνωρίσατε. Καταλάβατε τί συνέβη. Τό εἶδα ἀπό τή συμπεριφορά σας". Κάθισαν καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς: ¨Εἶχα ἕναν πολύ καλό φίλο, παντοῦ ἁρμονισμένοι, κοινά ἐνδιαφέροντα· μεγάλη ταύτιση. Εἴπαμε χωρίς προφυλακτικό σχέσεις¨. Τελικά τοῦ λέει ὅτι τόν κόλλησε ὁ ἄλλος μέ AIDS. Καί ὅτι ταλαιπωρεῖται. Τοῦ λέει τότε ὁ ἱερέας "τουλάχιστον τώρα θά σταματήσεις τήν ἁμαρτία;" "Μά τί νά λέμε γιά ἁμαρτία;" τοῦ ἀπαντᾶ. "Τό θέμα εἶναι νά ζήσουμε". Τοῦ λέει ξανά ὁ ἱερέας "θά ζήσεις, ἄν σταματήσεις τήν ἁμαρτία. Ὁ Θεός μπορεῖ νά κάνει θαύματα"· ἐκεῖνος τό ἔκανε· τήρησε πιστά τή συμβουλή τοῦ ἐξομολόγου· πῆγε πάρα πολύ καλά· κανείς δέν τόν καταλαβαίνει τώρα.
Τραγικά λοιπόν τά πράγματα.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία ξεκινᾶ ἀπό τή μικρή ἡλικία. Πόσο πρέπει νά ᾿μαστε προσεκτικοί· παποῦδες, γιαγιάδες, συγγενεῖς, παιδαγωγοί.
Πρέπει νά ἐνημερώνουμε τά παιδιά· στή Θεσσαλονίκη πέρισυ ἔγινε μεγάλη συγκέντρωση 20.000 ἀτόμων πού δήλωσαν ἀπαρέσκεια στό pride gay. Παράδειγμα πρός μίμησιν καί γιά Ἀθήνα. Πάσχουν δυστυχῶς οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀπό τόσο κόμπλεξ κατωτερότητας καί γίνονται τόσο ἀδίστακτοι, πού θέλουν καί νά καταξιωθοῦν ἀπό τήν κοινωνία καί τό κράτος.
Κανείς πνευματικός βεβαίως δέν ἔχει ἀποπάρει κάποιον ὁμοφυλόφιλο. Ἀφοῦ λέει τήν ἀδυναμία του, τήν ἁμαρτία του, αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό, καί γι᾿ αὐτό πρέπει νά προσέχουν οἱ πνευματικοί. Τά Σόδομα καί τά Γόμορα (Ρωμ. θ΄, 29) ἀποτελοῦν παράδειγμα εὐλογότατο πού πρέπει νά τό λέμε στά παιδιά μας, στά σχολεῖα, στά κατηχητικά.
Τί ἄλλο νά λέμε; ὁ ἴδιος ὁ Θεός σιχαίνεται αὐτό τό ἁμάρτημα· ἀσυγχώρητο τό ὀνομάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος.
Οἱ ὁμοφυλόφιλοι
1) δέν ἀγαποῦν τό φύλο τους,
2) δέν ἐκτιμοῦν τό ἕτερο φύλο, πού ὁ Θεός τό ἔδωσε·Ἐκεῖνος ἔφτιαξε τά φύλα,
3) εἶναι ἀπρόκοφτοι ἄνθρωποι, δέν μπαίνουν στό γάμο,
4) δέν μετέχουν στίς σχέσεις δημιουργίας ¨αὐξάνεσθε, πληθύνεσθε, πληρώσατε καί κατακυριεύσατε¨.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει ὅτι ὅταν δέν ἀκοῦν ἐντολές, ἀποκτοῦν ἔπαρση. Αὐτή φέρνει πτώση καί ἡ πτώση μεγαλύτερη ἔπαρση.
Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἑρμηνεύει τήν πρός Ρωμαίους καί τήν Α΄ Κορινθίους... (πόρνοι, μοιχοί, μαλακοί, ἀρσενοκοῖτες, Βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι). (Α΄Κορ . στ΄, 9-10).
Τά πράγματα εἶναι πολύ σοβαρά.

Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να δει ο άνθρωπος την καρδιά του...

Γνωρίζω καλά, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, ότι είσθε ένα ακροατήριο που δεν μπαίνει για πρώτη φορά στην Εκκλησία. Έχετε ακούσει πολλά κηρύγματα και διάφορες ομιλίες. Έχετε πάρει αποφάσεις, έχετε κάνει αγώνες, έχετε νίκες και ήττες. Τί να πει απόψε ο ομιλητής , που δεν θέλει να σας κουράσει, αλλά και να σας ψευτοπαρηγορήσει; Σκέφθηκα, λοιπόν, αγαπητοί μου, να σας μιλήσω, όπως πάντα από χρόνια συνηθίζω, απλά, για την καλλιέργεια της καρδιάς.

Η πάροδος των χρόνων δυστυχώς μας κάνει πιο οκνηρούς. Υπάρχει σωματική και ψυχική κόπωση και φθορά. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να δει ο άνθρωπος την καρδιά του, να ελέγξει την σκέψη του, να γνωρίσει καλά τον εαυτό του. Μας τρομάζει το εσωτερικό μας κενό. Φοβόμαστε, όπως έχουμε ξαναπεί, την αντιμετώπιση και την κουβέντα με τον εαυτό μας. Δεν μιλάμε για ένα άσκοπο σεριάνι στο παρελθόν , για μία ονειροπόλα οπισθοδρομική διάθεση. Είναι αναγκαία μια εν επιγνώσει ανάκριση του εαυτού μας. Τί έκανε και τί δεν έκανε, γιατί το έκανε και γιατί δεν το έκανε.

Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν τους νοιάζει τί έκαναν και τί δεν έκαναν. Πρόκειται για αδιάφορους , χοντρόπετσους, ασυνείδητους και αδαείς. Είναι κι άλλοι ευαίσθητοι, λεπτολόγοι, σχολαστικοί και φοβισμένοι. Ούτε αυτοί είναι σωστοί. Το παρελθόν πέρασε. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε αυτό και να το διορθώσουμε. Μπορούμε όμως να ταπεινωνόμαστε για τα τυχόν καλά μας και να μετανοούμε για τα λάθη μας. Πίνοντας οινοπνευματώδη ποτά, παίρνοντας διάφορες ναρκωτικές ουσίες και υπνωτικά δεν διορθώνεται το παρελθόν, δεν απολησμονιέται, ούτε καλλιεργείται η καρδιά.

Ο άνθρωπος που αληθινά μετανοεί δεν έχει συνεχείς τύψεις και φοβερές ενοχές . Η μετάνοια από τη στενοχώρια, τη ντροπή, την ταραχή και τον φόβο σε οδηγεί στην ηρεμία, τη γαλήνη, τη νηφαλιότητα , την κατάνυξη και τη σωφροσύνη. Τα σημάδια από τα θεραπευμένα τραύματα των αμαρτιών θυμίζουν την αποστασία. Γίνονται τα παθήματα μαθήματα διδακτικά. Η - με τη χάρη του Θεού - μεταμέλεια του ανθρώπου τον μεταμορφώνει. Βλέπει τώρα με χαρά ότι είναι άλλος άνθρωπος , νέος άνθρωπος, πέθανε ο παλαιός άνθρωπος της αμαρτίας. Αν ο άνθρωπος νιώσει ότι είναι άλλος άνθρωπος είναι σημαντικό. Σημαίνει ότι βαδίζει καλά την οδό της μετανοίας. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητας και όχι η λήθη της αμαρτίας οδηγεί στη συγχώρηση και τη θεραπεία της καρδιάς μας.

Για να δοκιμάσουμε την καθαρότητα της καρδιάς μας, ας υποβληθούμε στη δοκιμασία. Αν οι αφορμές, τα αίτια, οι εικόνες , τα πράγματα, οι χώροι της αμαρτίας έρχονταν μπροστά μας τί θα κάναμε; Αν τα συμπαθούσαμε, κουβεντιάζαμε μαζί τους, καθυστερούσαμε, τα προσέχαμε, τα παρατηρούσαμε, τότε κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Αν τ' αποδιώχναμε, τ' αποστρεφόμαστε και τα μισούσαμε, τότε σίγουρα θα είχαμε μετανοήσει ειλικρινά. Διαφορετικά θα νομίζαμε ότι είμαστε καλά, θα παίζαμε , θα κοροϊδεύαμε τον εαυτό μας και τον Θεό μας.

Μου έλεγε ένας μοναχός προ ετών: «Αισθάνομαι όλη η ζωή μου να είναι μια μπουνιά στο στομάχι του Θεού κι εκείνος να τη χαϊδεύει». Είχε μισήσει κάθε αντίθεη πράξη της ζωής του. Η αμαρτία δεν τον δελέαζε πια. Δεν ήταν αυτός που κάποτε ήταν. Έφθανε, λέει, να μην αναγνωρίζει πλέον τον παλαιό εαυτό του. Λυπόταν για τον χρόνο που έχασε άσκοπα εδώ κι εκεί. Για τις μάταιες καθυστερήσεις , τις περιττές λύπες, το χάσιμο της αθωότητας και της απλότητας. Αισθανόταν ανάξιος να τον αγαπούν , να τον τιμούν και να τον προσέχουν.

Αν γνώριζαν ποιος πραγματικά είμαι, έλεγε, αταπεινόλογα θα με αποστρέφονταν οι πάντες. Δεν νομίζω ότι ήταν φοβερά τα αμαρτήματά του, όμως έτσι αισθανόταν, γιατί ήταν αληθινά μετανοημένος ο μακάριος. Είχε ξεβοτανίσει καλά τον κήπο της καρδιάς του και είχε καλλιεργήσει ευώδη άνθη αρετών.

Κάθε φορά που ξεβοτανίζουμε κι εμείς τον κήπο της καρδιάς μας θα πρέπει να 'μαστε ιδιαίτερα επιμελείς. Όχι απλά να θυμόμαστε τις αμαρτίες μας , για να τις εξομολογηθούμε τυπικά, αλλά να δούμε αν ακόμη τις αγαπάμε κι εύκολα θα τις ξαναδιαπράτταμε. Αξίζει να δούμε καλά πώς τις αφήσαμε να ριζώσουν και να θεριέψουν.

Λέγοντας αυτά εννοούμε μια βαθιά εσωτερική παρατήρηση. Να βρούμε το αυθεντικό μας πρόσωπο, την πραγματική μας ταυτότητα, τη μη επιζωγραφισμένη εικόνα μας. Να μην προσέχουμε το φαίνεσθαι αλλά το είναι. Δίχως προσωπείο, μάσκα, επιτήδευση, υποκρισία, ψευτοχαμόγελα, ψευτοευγένειες και ψευτοϋποχωρήσεις. Γενναία , ανυπόκριτα, ολοκληρωμένα, ατόφια, ακέραια και ντόμπρα πράγματα. Όχι μισοκακόμοιρα, μεσοβέζικα, πρόχειρα, επιπόλαια και ρηχά. Αξίζει να γνωρισθούμε και να συμφιλιωθούμε με τον πραγματικό εαυτό μας, ώστε αυτόν να μεταμορφώσουμε και όχι την εξωτερική του επιφάνεια , για να κάνουμε τους καλούς και να μας τιμούν … 

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Άγιος Παΐσιος: Οι Πνευματικοί “βαθμοί”



Ερωτήθη κάποτε ο Γέροντας Παΐσιος από μοναχό:

-Όταν πήγαινα στο Πανεπιστήμιο Πάτερ, μπορούσα να παρακολουθήσω την πρόοδό μου από τους βαθμούς. Εδώ στην Πνευματική ζωή, δεν ξέρω που βρίσκομαι.

Απεκρίθη ο Γέροντας Παΐσιος :

-Μπορείς και εδώ να την παρακολουθήσεις από τους λογισμούς σου. Εάν περνούν συνέχεια καλοί λογισμοί, και τους διώχνεις, και πάλι έρχονται, και πάλι τους διώχνεις, πρέπει να γνωρίσεις τότε ότι πέρασες στον χώρο της μετανοίας και αγωνίζεσαι.

-Εάν περνούν άλλοτε κακοί, και τους διώχνεις, και άλλοτε καλοί, εάν οι κακοί είναι μηδέν, οι δε καλοί είναι δέκα, ανάλογα με τις μονάδες μπορείς να βγάλεις τον βαθμό. Όταν βλέπεις επί παραδείγματι ότι οι κακοί λογισμοί λιγοστέψανε, και περισσότεροι είναι οι καλοί, γνώριζε ότι έχουνε μειωθεί τα μηδενικά και έχουν αυξηθεί τα δεκάρια, και έχει καλυτερεύσει ο βαθμός σου.

–Όταν παύσουν να περνούν κακοί λογισμοί, και μόνον καλοί περνούν, τότε γνώριζε ότι έχει γίνει η κάθαρση, έχει καθαρισθεί η καρδιά σου, το σπήλαιο, και έχει μεταβληθεί σε Σπήλαιο της Βηθλεέμ.

*από το βιβλίο: “ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ” – Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου (Έκδοση Ι.Ησυχαστήριου Ευαγγ. Ιωάννης ο Θεολόγος – Σουρωτή Θεσσαλονίκης)


Μια όμορφη ιστορία από το Άγιο Όρος



Μια όμορφη ιστορία από το Άγιο Όρος λέει:
«Κάθε φορά που νύχτωνε στον Παράδεισο, ο Άγιος Πέτρος, έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο. Ύστερα έβαζε τα ονόματά τους πλάι σε εκείνους που ήδη ήταν μέσα από καιρό και έβρισκε τον αριθμό.

Το άλλο πρωί μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο:

Ενώ αποβραδίς είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.

Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν.

– Αποφάσισε να πάει στον αφέντη Χριστό και να Του πει αυτό που τον απασχολεί.

-Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακόνημά του.

Το ίδιο βράδυ ο Απόστολος του Θεού φύλαξε κατά την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη την απάντηση.

– Τον ρώτησε λοιπόν ο Κύριος, τι συμβαίνει…

– Το βράδυ… Κύριε… που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους από εκεί».

Αυτή είναι η δύναμη της Παναγίας μας!

Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εὐτυχία μακριὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους


Διδαχές Αγίου Νεκταρίου

Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εὐτυχία μακριὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, στὶς ξένες χῶρες καὶ στὰ ταξίδια, στὸν πλοῦτο καὶ στὴ δόξα, στὶς μεγάλες περιουσίες καὶ στὶς ἀπολαύσεις, στὶς ἡδονὲς καὶ σ᾿ ὅλες τὶς χλιδὲς καὶ ματαιότητες, ποὺ κατάληξή τους ἔχουν τὴν πίκρα!

Ἡ ἀνέγερση τοῦ πύργου τῆς εὐτυχίας ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά μας, μοιάζει μὲ οἰκοδόμηση κτιρίου σὲ ἔδαφος ποὺ σαλεύεται ἀπὸ συνεχεῖς σεισμούς. Σύντομα ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα θὰ σωριαστεῖ στὴ γῆ…

Ἀδελφοί μου! Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, καὶ μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ κατάλαβε αὐτό. Ἐξετάστε τὴν καρδιά σας καὶ δεῖτε τὴν πνευματική της κατάσταση. Μήπως ἔχασε τὴν παρρησία της πρὸς τὸ Θεό; Μήπως ἡ συνείδηση διαμαρτύρεται γιὰ παράβαση τῶν ἐντολῶν Του;

Μήπως σᾶς κατηγορεῖ γιὰ ἀδικίες, γιὰ ψέματα, γιὰ παραμέληση τῶν καθηκόντων πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον; Ἐρευνῆστε μήπως κακίες καὶ πάθη γέμισαν τὴν καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αὐτὴ σὲ δρόμους στραβοὺς καὶ δύσβατους…

Για τους αντίπαλους της πίστης

Στον θεολόγο Κ.Ι. 

Γιατί φοβήθηκες; Ξεσηκώθηκαν οι φτωχοί εναντίον του πλούτου σου κι εσύ φοβήθηκες! Ανέκαθεν ήταν έτσι, οι φτωχοί να βλέπουν τους πλούσιους με δυσαρέσκεια. Η πίστη σου είναι ο πλούτος σου. Η χριστιανική σου πίστη περιλαμβάνει τον ουρανό και την αιωνιότητα και τη χαρά και το φως και τους αγγέλους και το τραγούδι. Και εκείνοι που είναι χωρίς όλα αυτά εξεγείρονται εναντίον σου, του αληθινά πλούσιου. Εάν αυτοί εξεγείρονταν , για να γίνουν και οι ίδιοι πνευματικά πλούσιοι σαν εσένα, τότε να χαιρόμασταν. Αλλά όχι∙ αυτοί θέλουν μόνο να φτωχύνουν εσένα. Σ’ αυτό έγκειται η διαφορά μεταξύ των εξεγειρόμενων εναντίον των κοσμικά πλουσίων και των εξεγειρόμενων εναντίον των πνευματικά πλουσίων....
Εκείνοι οι πρώτοι θά ‘θελαν να τους αφαιρέσουν τον πλούτο και να τον οικειοποιηθούν, ενώ αυτοί οι δεύτεροι να τον αφαιρέσουν και να τον πετάξουν. Σ’ εκείνους τους πρώτους είναι συχνή η ανάγκη, καμιά φορά και η ζήλια, ενώ στους δεύτερους είναι η μοχθηρία. Και η μοχθηρία τρέφεται με το σκοτάδι της άγνοιας και στα στήθη της φέρει την τιμωρία για τον εαυτό της. Εάν μισείς τον μοχθηρό, τον τιμωρείς διπλά. Εάν τον φοβάσαι, τιμωρείς τον εαυτό σου. «μὴ πτυρόμενοι ἐν μηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων», μας διδάσκει οι απόστολος αφού, λέει, «ἥτις αὐτοῖς μέν ἐστιν ἔνδειξις ἀπωλείας, ὑμῖν δὲ σωτηρίας, καὶ τοῦτο ἀπὸ Θεοῦ» (Φιλ. 1, 28). Ο Κύριος που βλέπει τα πάντα, βλέπει κι εσένα και τους αντιπάλους σου ασταμάτητα, από το πρωί έως το βράδυ και από το βράδυ έως το πρωί. Να σκέπτεσαι τον Κύριο και δεν θα φοβάσαι. Ένας θαρραλέος νεαρός μου έγραφε πως παλεύει για την ψυχή του. «Όταν σκέπτομαι», λέει «τον Θεό δίπλα μου, ούτε καν φοβάμαι τον αντίπαλο∙ όμως μόλις η σκέψη μου για την εγγύτητα του Θεού απομακρυνθεί από μένα, με καταλαμβάνει ο φόβος». Και το πρόβατο αισθάνεται θαρραλέο δίπλα στον ποιμένα του. Πλησίασε κι εσύ δίπλα στον καλό Ποιμένα, τον Χριστό. Να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, να ανοίξει τα μάτια και την καρδιά στους αντιπάλους της πίστης, για να μπορέσουν να δουν, ότι αυτοί δεν είναι αντίπαλοι κανενός παρά μόνο του εαυτού τους. Για να μπορέσουν να δουν μόνο τη σωτηρία τους.

Ειρήνη σε σένα από τον Θεό.

(ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, «Δεν φτάνει μόνο η πίστη… ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄», Εκδόσεις «Εν Πλω»)

(Πηγή ηλ. κειμένου: hristospanagia.gr)


Τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα

ΕΝΑΣ προσεκτικός παρατηρητής, ὅταν στρέφει τό ἐνδιαφέρον του στά ζωντανά µέλη τῆς Ἐκκλησίας, διαπιστώνει ὅτι ὑπάρχουν πλάνες, αἱρέσεις, ὑπερβολικές ἐκδηλώσεις καί ἀδικαιολόγητες ἐλλείψεις. Ὅλα αὐτά ξεκινοῦν ἀπό τό γεγονός ὅτι λείπει τό ὀρθόδοξο φρόνηµα.
Τή µεγαλύτερη εὐθύνη τήν ἔχουν οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ἀπό τόν ἁπλό λαό. Ὅµως διαπιστώνουµε ὅτι σέ πολλά θέµατα καί αὐτοί ὑστεροῦν, γιατί εἶναι συµβιβασµένοι µέ τόν κόσµο. Σκέφτονται καί ἀποφασίζουν κοσµικῶς καί ὄχι θεοφιλῶς. Πολλές φορές καί οἱ φυσικοί τους προϊστάµενοι, δηλαδή οἱ µητροπολίτες, βρίσκονται στήν ἴδια κατάσταση, γεγονός πού δέν ἐπιτρέπει νά ἐλπίζουµε σέ ἕνα καλύτερο αὔριο.
Τό ὀρθόδοξο φρόνηµα προϋποθέτει σταθερή πίστη, θεωρητική γνώση καί πνευµατική ἐµπειρία. Ἐάν λείπει ἕνα ἀπό τά τρία αὐτά, δέν µπορεῖ νά διαµορφωθεῖ ὀρθόδοξο φρόνηµα. Ἐάν λείπει ἡ πίστη, δέν ἀναπληρώνεται ἀπό τή γνώση, οὔτε ἐάν λείπει ἡ βίωση τοῦ θείου θελήµατος, µπορεῖ νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ψιλή γνώση. Ἀλλά καί ἡ γνώση εἶναι ἀναγκαία, γιατί καθοδηγεῖ καί ρίχνει φῶς στό δρόµο.
Ὅταν δέν ὑπάρχει τό ὀρθόδοξο φρόνηµα, συµβαίνουν πολλά ἀπαράδεκτα. Ἡ ἀναισθησία ἀπέναντι στήν πλεονάζουσα ἁµαρτία, ἡ ἔλλειψη παρρησίας στήν καταπολέµηση πλανῶν καί αἱρετικῶν ἀποκλίσεων, ἡ σιωπή στήν ἀδιάκοπη δράση τῶν οἰκουµενιστῶν, ἡ ἀπουσία ὁµολογιακοῦ φρονήµατος καί ἡ δειλία ἀπέναντι στούς κοσµικούς, πού προσπαθοῦν νά µειώσουν µέ πολλούς τρόπους τήν εὐεργετική ἐπίδραση τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδεικνύουν ὅτι χωλαίνουµε στήν πίστη, τή θεωρία καί τή βίωση τοῦ θελήµατος τοῦ Θεοῦ.
Πολλοί κληρικοί δέν θέλουν νά χάσουν τήν ἠρεµία τους καί µένουν ἀπαθεῖς σέ ὅσα ἀντιχριστιανικά συµβαίνουν γύρω τους, ἀλλά καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.Τούς λείπει ἡ ἐπαναστατικότητα, ἡ εὐαισθησία ἀπέναντι στήν ἁµαρτία καί ὁ ἱερός ζῆλος γιά τό ποιµαντικό τους ἔργο. Στά προσωπικά τους θέµατα ὅµως δέν εἶναι ἀδιάφοροι, οὔτε ράθυµοι καί ἀναίσθητοι. Ἀγωνίζονται µέ ἐπιµονή προκειµένου νά ὑποστηρίξουν τά συµφέροντά τους! Αὐτό δείχνει ὅτι βρέθηκαν στήν ἱερωσύνη, γιά νά ἐξασφαλίσουν τό ψωµί τῆς οἰκογένειάς τους καί ὄχι γιά νά ἐργαστοῦν γιά τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ ἄξιοι κληρικοί καί οἱ συνειδητοί χριστιανοί εἶναι ἀσυµβίβαστοι µέ τόν ἁµαρτωλό κόσµο. Ἀρνοῦνται καθετί πού δέν εἶναι σύµφωνο µέ τό θέληµα τοῦ Θεοῦ, ἐλέγχουν καί ὑποδεικνύουν τό ὀρθό, διατηρώντας πάντα στήν ψυχή τους τήν ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς καί τό ἐνδιαφέρον τους γιά τήν ἐπιστροφή τους στήν Ἐκκλησία. Τά πράγµατα δέν εἶναι εὔκολα καί ἡ ἀπογοήτευση εἶναι συχνή στήν προσπάθειά τους. Ὅµως αὐτοί πρέπει νά συνεχίζουν τό καλό τους ἔργο καί νά µή ἀνυποµονοῦν νά δοῦν τά ἀποτελέσµατα. Νά ἀρκοῦνται στήν ἱκανοποίηση ἀπό τήν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων τους καί νά δοξάζουν πάντα τό Θεό µέ ταπείνωση. Αὐτοί νά ἐργάζονται, ἀλλά τούς καρπούς θά τούς φέρει ὁ Θεός σύµφωνα µέ τό σχέδιο πού ἔχει γιά τόν καθένα.

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ορθόδοξος Τύπος, 12/06/2015

“Η Κρίση θα γίνει σε μια στιγμή”

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι είμαστε φορείς μιας αιώνιας ευθύνης. Ότι διαχειριζόμαστε κάτι πολύ μικρό, που όμως έχει άπειρη αξία. Κάτι λίγο, που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τη μικρή ανθρώπινη ζωή μας, που θα συνεχισθεί στην αιωνιότητα!

-Θα γίνεται αμέσως φανερή η κατάσταση της ψυχής του καθενός, θα είναι τελείως ευδιάκριτη η ηθική του ποιότητα. Αλλά και συνείδηση θα μαρτυρεί τα ανάλογα.

Και τους μεν πονηρούς θα τους ελέγχει σφοδρά και θα τους πλημμυρίζει με φόβο και τρόμο εκείνη τη μοναδική και κρισιμότατη ώρα, που θα κρίνεται η πορεία τους και θα διαγράφεται ζοφερό το αιώνιο μέλλον τους. Τους δικαίους όμως θα τους επαινεί, θα τους ειρηνεύει, θα τους χαροποιεί και θα τους χαρίζει παρρησία και θάρρος, καθώς θα έχουν πλέον ενώπιον τους ανοικτή τη θύρα της αιωνίου και μακαρίας βασιλείας του Θεού.

Επειδή όλα θα είναι φανερά, γι’αυτό και δεν θα χρειασθεί χρόνος πολύς προκειμένου να γίνει η κρίση όλων των ανθρώπων. Δισεκατομμύρια θα είναι οι κρινόμενοι και προφανώς αμέτρητα τα έργα, οι λόγοι, οι λογισμοί και οι επιθυμίες που θα πρέπει να κριθούν, ατέλειωτα τα βιβλία που θα ανοίγουν και θα ερευνηθούν. όμως παρ’ όλα αυτά το παγκόσμιο δικαστήριο δεν θα καθυστερήσει. Όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος, δεν θα χρειασθούν χρόνοι πολλοί για να δει ο καθένας τον εαυτό του και τις πράξεις του, αλλά “εν ροπή καιρού” σε μια στιγμή χρόνου ο νους του με μια απερίγραπτη δύναμη θα δει και τον Κριτή και το θείο δικαστήριο, και όλα όσα είχε πράξει στη ζωή του, θα τα ξαναφέρει μπροστά του και θα τα αντικρύσει καθαρά σαν σε καθρέφτη.

Η απόφαση του παντογνώστου και δικαίου Κριτού θα γίνει αμέσως γνωστή στον καθένα και αδιαμαρτύρητα δεκτή απ’ τον καθένα. Κανείς δεν θα μπορεί να έχει αντίρρηση στα αποφασισθέντα, και αυτοί που θα καταδικαστούν θα αναγνωρίσουν ότι είναι δικαιότατη η φοβερή καταδίκη τους.

Μας φαίνονται παράδοξα όλα αυτά. Όμως τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο για την παντοδυναμία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος λέγει ότι: “εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού”, δηλαδή σε μια μόνο στιγμή, στο χρόνο που χρειάζεται κανείς για ν’ ανοιγοκλείσει τα μάτια του, θα γίνει η ανάσταση των νεκρών με τα άφθαρτα πλέον σώματά τους και η αλλαγή εκείνων που τότε θα ζούν, ώστε και αυτοί να γίνουν άφθαρτοι. Και αυτό το εκπληκτικό θαύμα θα γίνει τότε που θα ηχήσει η έσχατη υπερφυσική σάλπιγγα (Α΄Κορ. ιε΄52).

Κατά τον ίδιο τρόπο και η παγκόσμια Κρίση θα γίνει “εν ροπή καιρού”, σε μια στιγμή. Όλα θα γίνουν αμέσως και χωρίς χρονοτριβή. Και αμέσως μετά θα ακολουθήσει η ανταπόδοση, οι αφάνταστα βασανιστικές ποινές της Κολάσεως και οι αιώνιες αμοιβές, η απερίγραπτη ευτυχία των δικαίων στον Παράδεισο.

από το βιβλίο: “Μέλλουσα Κρίση και Αιωνιότητα” του Αρχιμανδρίτη Αστέριου Σ. Χατζηνικολάου

Τό πένθος περιφρουρεῖ τήν προσευχή

Ὅταν λοιπόν δεῖ ὁ διάβολος κάποιον νά ζεῖ μέσα στό πένθος, δέν μένει ἐκεῖ, γιατί δειλιάζει τήν ταπείνωση πού προξενεῖται ἀπό τό πένθος. Ἄν ὅμως δεῖ κάποιον νά φαντάζεται μέ ὑπερηφάνεια ὅτι θά φθάσει τά ὑψηλά, ἔχοντας πόθο σατανικό καί ὄχι ἀληθινό, τότε εὔκολα τόν πιάνει στά δίχτυα του σάν ὑπηρέτη του.Γι’ αὐτό εἶναι πολύ μεγάλο ὅπλο νά κρατᾶ κανείς τήν προσευχή καί τό πένθος, γιά νά μήν πέφτει ἀπό τή χαρά τῆς προσευχῆς στήν ὑπερηφάνεια, ἀλλά νά προτιμᾶ τή χαρμολύπη κι ἔτσι νά μένει ἀβλαβής.Γιατί ἡ ἀπλανής προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔβαλε φωτιά στή γῆ τῆς καρδιᾶς μας, εἶναι πού κατακαίει τά πάθη σάν ἀγκάθια καί προκαλεῖ στήν ψυχή εὐφροσύνη καί ἱλαρότητα·
καί αὐτή δέν ἔρχεται οὔτε ἀπό δεξιά, οὔτε ἀπό ἀριστερά,οὔτε ἀπό πάνω, ἀλλά ἀναβλύζει στην καρδιάσάν πηγή νεροῦἀπό τό Ζωοποιό Πνεῦμα. Αὐτή μονάχα πόθησε νά βρεῖς καί νά ἀποκτήσεις μέσα στήν καρδιά σου, κρατώντας πάντοτε τό νοῦ σου χωρίς φαντασίες καί γυμνό ἀπό νοήματα καί λογισμούς· καί μή φοβᾶσαι. 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης

Πως η αμαρτία εξαπατά τον άνθρωπο



Τι σημαίνει να είσαι χριστιανός; «Περιπατών εν αληθεία», να είσαι όλος εν τη Αληθεία και εκ της Αληθείας. Αυτό εξασφαλίζει στον άνθρωπο την αθανασία και την αιώνια ζωή, επειδή τον σώζει από την αμαρτία, απ’ αυτό το βασικό και κύριο ψέμα.
Η αμαρτία σ’ όλες τις αμέτρητες μορφές της μόνο ένα κάνει: ψεύδεται. Λέει στον άνθρωπο ότι μπορεί να του δώσει ζωή, ενώ τον καταποντίζει στο θάνατο, υπόσχεται ότι μπορεί να του δώσει παράδεισο, ενώ τον οδηγεί στην κόλαση, λέει ότι μπορεί να τον κάνει Θεό, ενώ τον μεταμορφώνει σε διάβολο.Ποια αμαρτία δεν είναι ψέμα; Με ποια αμαρτία ο άνθρωπος δεν αυτοεξαπατάται;
Ιδού η υπερηφάνεια! Δεν αυτοεξαπατάται με την υπερηφάνεια ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο, ενώ στην πραγματικότητα είναι σκόνη και στάχτη;

Ιδού η φιλοδοξία! Δεν αυτοεξαπατάται με την φιλοδοξία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του δοξασμένο, ενώ στην πραγματικότητα είναι βρωμότοπος, γεμάτος σκουλήκια και δυσοσμία;
Ιδού η φιλεξουσία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιλεξουσία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και δυνατό, ενώ στην πραγματικότητα είναι ελεεινός σκλάβος του θανάτου και του τάφου;
Ιδού η φιληδονία! Δεν αυτοεξαπατάται με τη φιληδονία ο άνθρωπος, εφόσον θεωρεί ότι θα του δώσει παραδεισένιες απολαύσεις ενώ στην πραγματικότητα κάθε γλυκύτητα ηδονής τελειώνει με πίκρα; Έτσι, αμαρτία στην αμαρτία, ψέμα στο ψέμα, όλα αυτά δημιουργούν ένα απέραντο ψέμα, που οδηγεί τον άνθρωπο σε εκείνον που «ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού», σ’ αυτόν τον ανθρωποκτόνο που «ήν απ’ αρχής» (Ιωάν. Η΄, 44).
Γι’ αυτό η βασική εντολή της Τριαδικής Θεότητας είναι: «περιπατείν εν αληθεία». Επειδή μόνο εκείνοι που βαδίζουν στην αλήθεια, είναι του Χριστού και το ψέμα δεν έχει εξουσία πάνω τους. Όσοι «βαδίζουν στην αλήθεια», το αποδεικνύουν με το «αγαπώμεν αλλήλους». Η Αλήθεια που βρίσκεται σ’ έναν τον παρακινεί στην Αγάπη προς την Αλήθεια που βρίσκεται στους άλλους. Και αποτελεί την καθεαυτή θεϊκή Αλήθεια, που όλους όσους «βαδίζουν στην αλήθεια» τους ενώνει σε μία ολότητα, σ’ ένα όν, σ’ ένα σώμα, την Εκκλησία, που ως εκ τούτου είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. Γ΄, 15).
Έτσι η εντολή περί του περιπατείν εν αληθεία και η εντολή περί του αγαπάν αλλήλους συναρμόζονται σε μία εντολή, που λόγω της καθολικότητάς της είναι πάντα νέα και πάντα παλαιά.


Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πω

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ - ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΕΙΣ

Είδαμε στις μέρες μας να ψηφίζονται δύο νομοσχέδια που επαληθεύουν προφητείες Γερόντων και Αγίων. Ναι αναφέρομε στην ομοφυλοφιλική συμβίωση και την απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας. Ποιός θα το πίστευε ότι θα ’ρχόταν εποχή που θα συζητούσαμε στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας κάτι τέτοιο ή ότι στην εποχή μας θα εκπληρωνόταν η Προφητεία του Αγίου Νείλου του Μυροβλήτου εκ του Αγίου Όρους που έλεγε μεταξύ των άλλων και αυτό: «...Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται εν τω καιρώ εκείνω...»!!!

Δεν μας φτάνουν όλα τα άλλα "κακά" που έχουν έλθει η μας έχουν φέρει με το ζόρι στην χώρα μας, τώρα θέλουν να μας φέρουν και τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων, προκειμένου να γίνη και η Ορθόδοξη Ελλάδα μας «ΣΟΔΟΜΑ και ΓΟΜΟΡΑ»!!! επισύρροντας την δίκαιη οργή και τιμωρία του Κυρίου μας».
Κι ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές κάποιοι περιμένουν να βρεθεί συμφωνία. Μάλλον τιμωρία θα βρεθεί. Το δεύτερο νομοσχέδιο που αφορά την απόδοση της; Ελληνικής ιθαγένειας επαληθεύει τον αείμνηστο Γέροντα Θεόκλητο από την Μονή Διονυσιάτου που είχε γράψει<<Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.


Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.>>Τα δεινά του ελληνικού λαού ξεκινάνε τώρα,καθώς υπάρχει και το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, κι ευχόμαστε να μην έχουμε τραγικές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις γιατί αυτά που ζητούν οι δανειστές είναι πρωτοφανή, και για να υπογραφεί συμφωνία η οποία θα έρθει για ψήφιση στο Κοινοβούλιο θα χρειαστεί την υποστήριξη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, αφού από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ θα υπάρξουν διαρροές, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση μπορεί να μετασχηματιστεί σε στυλ Παπαδικού, χωρίς εκλογές λόγω εθνικής ανάγκης, για εθνική ενωτική κυβέρνηση. Χρειάζεται πολύ προσευχή και κομποσχοίνι στη συνέχεια για να μην έχουμε εθνικά παρατράγουδα.

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΛΑ'Ι'ΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Οταν ξεκίνησα το παρών μπλογκ, ήθελα να περιλάβω όλες τις προφητείες που είναι γραμμένες σε βιβλία αλλά και να ανδείξουμε νέες προφητείες από Γέροντες/ισσες. Στόχος ήταν να αναλύσουμε τις προφητείες που θα εκπληρωνόντουσαν στο διάβα του χρόνου, και να αναλύσουμε αυτές που βλέπουμε ότι έρχονται, προσπαθώντας το κατά δύναμιν, να μην κάνουμε «πατάτες» καθότι στις προφητείες δεν αναφέρονται οι χρονολογίες που θα εκπληρωθούν τα γεγγονότα και χρειάζεται σοβαρότητα και πνεύμα των Γραφών. Βρισκόμαστε σε ένα δύσκολο στάδιο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και πολύ φοβόμαστε ότι η υπάρχουσα κυβέρνηση για να υπογράψει 3ο μνημόνιο θα πρέπει να μετασχηματιστεί σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με την σύμπραξη των προηγούμενων κομμάτων. 
Το κακό είναι ότι ακόμα κι αν υπογράψουν μνημόνιο τα λεφτά θα έρθουν μετά την πρώτη αξιολόγηση κι αφού θα έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα που θα έχουν ζητήσει οι δανειστές, μετά από διάστημα 3 μηνών. Μέχρι τότε οι δόσεις τρέχουν και πρέπει να αποπληρωθούν με δικά μας χρήματα. Ποιά μπορεί να είναι η κίνηση που θα κάνει η όποια κυβέρνηση υπογράψει μνημόνιο;
Αυτό που μαθαίνουμε από πηγές στις ΗΠΑ, είναι ότι θα κατασχεθούν όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί και θα επιδιωχθεί να υπάρξει πλαστικό χρήμα (ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ).
Ο στόχος δηλαδή των δανειστών είναι να ξεσηκωθεί ο λαός εναντίον των δικών του πολιτικών, όπως αναφέρεται στο βιβλίο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ. Γιατί μέσα στο επόμενο διάστημα, είτε κυκλοφορήσουν τις κάρτες, είτε δεν προλάβουν να τις κυκλοφορήσουν, θα υπάρξει πιστωτικό γεγονός (χρεοκοπία). 
Γι αυτούς τους λόγους χρειάζεται σήμερα πολύ προσευχή και κομποσχοίνι. Ο αείμνηστος δημοσιογράφος Νικόλαος Σαουσόπουλος (αρθρογράφος στα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ την εποχή της δεκαετίας του 70) μου είχε πει στην Αθήνα την δεκαετία του 70 ότι  ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει όταν ενωθούν οι Γερμανίες [τότε ήταν η Ανατολική και η Δυτική] και θα διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση. Μου ανέφερε επίσης από την Αποκάλυψη ότι θα είμαστε η πρώτη χώρα που θα βγεί από την Ενωμένη Ευρώπη [εκείνη την εποχή η Ελλάδα ετοιμαζόταν να μπει στην ΕΟΚ]. 
Βλέπουμε λοιπόν από τις εξελίξεις ότι οι δανειστές γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούμε και θα αντιδράσουμε γι αυτό έχει αυξηθεί πάλι το κύμα της λαθρομετανάστευσης.Είναι κοντά η ώρα που θα συμβεί το πιστωτικό γεγγονός όπως αναφέρουν πολλές Ευρωπα'ι'κές εφημερίδες και πρακτορεία, με αποτέλεσμα να βγούμε από την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε. Από προσωπικές μαρτυρίες έχω να καταθέσω ότι ο πνευματικός μου Παπά-Σκορδίλης [Θεός σχωρέστον γιατί δεν ζει αλλά δεν βρέθηκε και πουθενά το σώμα του για να ταφεί] το 1990 μου είχε πει ότι δεν θα γνωρίσω στην εποχή μου αντίχριστο ως πρόσωπο[άνθρωπο]αλλά ως αντίχριστο σύστημα. Και είδα από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου να καταργείται η μοιχεία και στις μέρες μας να μονιμοποιείται η ομοφυλοφιλία, να καταργείται εν μέρη η Κυριακάτικη αργία (7 Κυριακές τον χρόνο εργάσιμες), να παίρνουν την Ελληνική ιθαγένεια οι αλλοδαποί κ.ά. Οσον αφορά τους λαθρομετανάστες από Ηγουμένη στην Αιτωλοακαρνανία μου δόθηκε γραπτώς: «Αλλοί στους κάμπους. Θαρθούν βρωμερά έθνη,όταν έρθουν μη φοβάσθε, όταν θα φύγουν αναμερίστε.» Δηλαδή όταν έρθουν οι λαθρομετανάστες[και η κατάσταση ξεκίνησε από το 1990 και μετά, πρώτα με του Βορειοηπειρώτες και την ευκαιρία που δόθηκε στους Αλβανούς να έρθουν στην Ελλάδα και μετά με τους κούρδους στην πλατεία Ελευθερίας στο Θησείο, ακολούθησαν όλοι οι άλλοι λαθρομετανάστες] θα τους δώσετε το ψωμί σας, θα τύχουν της προστασίας σας.Ύστερα όμως θα δείτε γιατί δεν πρέπει να ξενοιάζετε. Θα θελήσετε τα έθνη [λαθρομετανάστες] να τα στείλετε στον τόπο τους. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αν κατορθώσετε να φύγουν, προσέξτε, φυλαχτείτε. θα δείτε τι μπορούν να κάνουν. Η φράση στους κάμπους θυμίζει την προφητεία που εξεφώνησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην Λάρισα: «Τα χωριά του Κάμπου θα πάθουν χαλάστρα»
Με την προφητεία ο Άγιος προειδοποιεί επομένως, ότι τα ενδιαφέροντα των λαθρομεταναστών θα στραφούν στους κάμπους, στα αστικά κέντρα και τότε ουαί και αλλοίμονο στην Ελλάδα.
Δηλαδή δεν θα έχουν μικρές βλέψεις, μικρά βολέματα. Οσο αφορά την παρέμβαση του Ομπάμα στην Μέρκελ για την συμφωνία με την Ελλάδα να έχουμε υπόψη και αυτό. 
Έχουν περάσει περίπου είκοσι χρόνια από τότε που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά τον γέροντα Παϊσιο να μας λέει ότι ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ‘ΨΩΜΙΑ’ ΤΗΣ ΕΟΚ...ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ , αυτοί είναι ένας λαός και συνεργάζονται... σου λέει , τι γίνεται τώρα εδώ;... ο Χίτλερ σηκώνει πάλι κεφάλι; ..και θα την διαλύσουν...
Μετά από τις πρόσφατες εξελίξεις όπου αναγνωρίζεται ότι ‘οι κερδοσκόποι’, (δηλαδή η μεγαλύτερη τράπεζα της Αμερικής Goldman and Sachs και άλλοι), επιτίθενται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα , το ευρώ., και μέσω αυτού στην ενότητα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης… ήρθαν στο νου μου τα λόγια του Αγίου γέροντα Παϊσίου.
Η σοβαρότητα της απειλής έχει αναγνωρισθεί και από τους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έσπευσαν να δημιουργήσουν ολόκληρο μηχανισμό για να αντιμετωπίσουν αυτήν την επίθεση αλλά και άλλες μελλοντικές. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα περάσουμε δύσκολα όπως μας προειδοποιούσε πριν απο μία εικοσαετία ο γέροντας Πα'ί'σιος… όμως η κατάληξη είναι καλή.
Βλέπεις σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει η Ελλάδα... σήμερα οι φίλοι μας θέλουν να μας ‘τσαλακώσουν’ και οι εχθροί μας να μας ξεσκίσουν... δεν πειράζει όμως, έχουν οι άνθρωποι τα σχέδιά τους έχει και ο Θεός τα δικά Του... έλεγε με νόημα…
Για την σημερινή κατάσταση ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης ανέφερε: Είμεθα λαός σκληροτράχηλος, όπως ήταν οι Εβραίοι την εποχή εκείνη. Δεν μετανοούμε, χριστιανοί μου, και να προστρέξουμε στον Θεό και να


ζητήσουμε«Θεέ μου, φύλαγέ μας».Γιατί σας τα λέω αυτά; Γιατί τα σκυλιά μας έχουν περικυκλώσει. Θέλω να καταλάβετε ποιά είναι αυτά τα σκυλιά. Να τα καταλάβετε, χωρίς να τα ονομάσω. Τα σκυλιά έχουν περικυκλώσει την Ελλαδίτσα μας και τον χριστιανικό μας κόσμο. Δεν μετανοούμε, αλλά πορεύεται έκαστος κατά το θέλημά του, κατά τη σκέψη του, που τρέχει προς την αμαρτία ακατάσχετα. Πού πάτε,Έλληνες; Γιατί δεν αισθανόμεθα το βάρος της αμαρτίας; Γι αυτό το βάρος της αμαρτίας είναι που ο Θεός αποστρέφει το πρόσωπό Του από τους Έλληνες αυτή την ώρα. Τα άλλα έθνη βαδίζουν τον δρόμο της απώλειάς τους. Αλλά όχι κι εμείς, οι Έλληνες, να βαδίσουμε στο δρόμο της απώλειας, που μας έχει ο Θεός έθνος δικό Του, κι εμείς τρέχουμε ακατάσχετα στην απώλεια απ' την αμετανοησία μας…
Εμείς όμως δεν μετανούμε, είθε, χριστιανοί μου αδερφοί, να μη μας εγκαταλείψει ο Κύριος μέχρι τέλους. Να μην αποστρέψει το πρόσωπον Αυτού και στείλει τους λύκους εδώ μέσα και μας κατασπαράξουν.
Εάν προσέξετε τα λόγια μου αυτή την ώρα και συνετισθούμε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, και επιστρέψουμε προς Κύριον τον Θεόν ημών, θα σωθούμε, χριστιανοί μου αδερφοί. Θα σωθούμε! Σας υπόσχομαι. Γιατί, όχι εγώ, το λέει ο Κύριος: «Μόνο νόημα να κάνετε εσείς πως γυρίζετε προς εμένα,θα γυρίσω 10 βήματα προς εσάς». Ναι, αυτός είναι ο λόγος του Κυρίου. Ας το λάβουμε υπόψη μας και έκαστος εξ ημών ας λαλήσει αλήθειαν προς τον πλησίον αυτού. Μη ψευδόμεθα προς τον χριστιανό συνάνθρωπό μας. Μην τον μισούμε. 
Μη θέλουμε να τον κακοποιήσουμε, να τον φονεύσουμε, να τον εκμεταλευτούμε. Και να σταματήσουμε να προσκυνούμε τα είδωλα. Αυτά ήθελα να σας πω και εύχομαι ο Κύριος ο Θεός να μας δώσει μετάνοια όλων. Να νεύσει ο Κύριος δια της Θείας Δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος να συντρίψει τα είδωλα και να μας σκεπάσει ως έθνος, να αντεπεξέλθουμε. 
Διότι λύκοι βαρείς πολεμούν αυτό το έθνος, προσπαθούν να μας καταποντίσουν, να μας καταστρέψουν. Αλλά πιστεύω στον Θεόν,τον αληθινόν Θεών, ότι δεν θα συμβεί το τοιούτο. Πάλι με την Χάριν του Θεού θα επιπλεύσουμε…
Τέλος θα αναφέρω μια προσωπική ρήση από Γέροντα που μου ειπώθηκε το 2013:«Αν κόψουν και τις συντάξεις τετέλεσται»
Σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί το οικονομικό τοπίο, αν πληρωθούν οι 4 δόσεις στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου, τότε δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Σε περίπτωση όμως που δεν πληρωθούν πάμε αυτόματα σε χρεοκοπία….

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας


Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας: — Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει. Καὶ συνέχισε: 
— Ὅταν μιλᾶς μὲ τὸν ἐπίγειο πατέρα σου, δὲν τοῦ λές, γιὰ παράδειγμα, μὲ ἄγριο καὶ ἐπιτακτικὸ τρόπο «πατέρα, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο», διότι αὐτὸ δὲν θ’ ἀρέσει στὸν πατέρα σου καὶ θὰ σοῦ πεῖ «γιατί, παιδί μου, μιλᾶς μ’ αὐτὸ τὸ ὕφος;» 
Ἐνῶ, ἂν τὸ παιδὶ πεῖ μὲ ὡραῖο τρόπο «καλέ μου πατέρα, σὲ παρακαλῶ πολύ, δῶσε μου ἕνα χιλιάρικο, ποὺ τὸ χρειάζομαι», ὁ πατέρας θὰ πεῖ: «Γιατί, παιδί μου, νὰ σοῦ δώσω ἕνα μόνο χιλιάρικο, ἐσένα ποὺ εἶσαι τόσο καλὸ καὶ τόσο συνετὸ παιδί; Θὰ σοῦ δώσω πέντε χιλιάρικα». 
Κ. Ι.: Πολὺ ὡραῖο αὐτὸ τὸ παράδειγμα.
Χ.Μ.Π.: Ὁ Γέρων Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴγαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία. Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε.
Τὸν ρώτησα τότε:
— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: 
— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν. 
— Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα; 
— Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του. 

Άγιος Πορφύριος
Γεροντικὸ τοῦ 20Έι αἰῶνος

Υπερηφάνεια

"Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, 
ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν"

Η εμφάνιση της σατανικής υπερηφάνειας στους ανθρώπους

Η υπερηφάνεια συνηθέστατα κάνει την εμφάνισή της στον άνθρωπο με τον εξής τρόπο: Ο άνθρωπος που δέχτηκε τη μόλυνσή της, εξισώνει με τον εαυτό του τους πάντες ή τουλάχιστον πολλούς ανωτέρους ή μεγαλύτερούς του στην ηλικία, την εξουσία ή τις ικανότητες, και δεν ανέχεται να βρίσκεται χαμηλότερά τους. Αν ο υπερήφανος άνθρωπος είναι υφιστάμενος, δεν σέβεται - όπως και πρέπει – τον προϊστάμενό του, δεν θέλει να του υποκλίνεται με σεβασμό, δεν σέβεται τις εντολές του και τις εκτελεί απρόθυμα, από φόβο· εξισώνει τον εαυτό του με όλους τους μορφωμένους ανθρώπους και δεν παραχωρεί την υπεροχή πάνω από τον εαυτό του σε κανένα ή, αν το κάνει αυτό, το κάνει για πολύ λίγους ανθρώπους. Αν είναι είτε μορφωμένος είτε αμόρφωτος, είτε γιός είτε κόρη, δεν αποδίδει τον προσήκοντα σεβασμό στους γονείς και τους ευεργέτες του, ιδιαίτερα τους απλοϊκούς και τους απαίδευτους, θεωρώντας τους ίσους με τον εαυτό του, ακόμα και υποδεέστερους...
Πρέπει να προσέχεις στο έπακρο να μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους από οποιαδήποτε άποψη, αλλά να τοποθετείς τον εαυτό σου χαμηλότερα απ' όλους έστω κι αν στην πραγματικότητα είσαι σ' οτιδήποτε καλύτερος από πολλούς ή ίσος με πάρα πολλούς. Κάθετι μέσα μας είναι από τον Θεό· δεν είναι δικό μας. «… Τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται» (Εφεσ. 2,8-9). «Πάντα δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα» (πρβλ. Α' Κορ.12,4·11). Και πώς μπορώ να υπερηφανεύομαι για κάτι καλό που δεν είναι δικό μου και να συγκρίνω τον εαυτό μου με κείνους που από τον ίδιο τον Θεό και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας τοποθετήθηκαν πιο ψηλά από μένα; Έτσι λοιπόν, όταν κληθής υπό τινος εις γάμους, μη κατακλιθής εις την πρωτοκλισίαν, μήποτε εντιμότερός σου ή κεκλημένος υπ' αυτού, … Ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 14, 8· 11).
Η φιλαυτία μας και η υπερηφάνειά μας φανερώνεται ιδιαίτερα στην ανυπομονησία μας και στο ευέξαπτο του χαρακτήρα μας, όταν κάποιος από μας δεν υπομένει ούτε το πιο μικρό δυσάρεστο πράγμα, που άλλοι μας προξενούν, είτε με πρόθεση είτε και χωρίς πρόθεση να το κάνουν, όταν δεν υπομένει κάποιο εμπόδιο που οι άνθρωποι ή το περιβάλλον μας στήνουν στον δρόμο μας δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, είτε σκόπιμα είτε όχι. Η φιλαυτία και η υπερηφάνειά μας θάθελαν πάντα να γίνεται το δικό μας, θάθελαν να μας περιβάλλουν όλες οι τιμές και οι ανέσεις του πρόσκαιρου βίου· θάθελαν ακόμα μ' ένα μας νεύμα να υποτάσσονται και να υπακούουν σε μας σιωπηλά και γρήγορα όλοι οι άνθρωποι και ακόμα – μέχρι που φτάνει η υπερηφάνειά μας! - η φύση όλη· ενώ, αλλοίμονο! εμείς οι ίδιοι είμαστε πολύ βραδείς στην πίστη και σε κάθε καλό και αγαθό έργο, αλλά και στο να ευαρεστήσουμε τον μόνο Κύριο των πάντων!
Χριστιανέ μου, οφείλεις οπωσδήποτε να είσαι ταπεινός, πράος και μακρόθυμος ενθυμούμενος ότι είσαι πηλός και σποδός (στάχτη) και ένα τίποτα, ενθυμούμενος ότι είσαι ακάθαρτος και πως κάθε τι το καλό μέσα σου είναι από τον Θεό, πως από τον Θεό είναι οι δωρεές της ζωής σου, της αναπνοής σου, όλα σου τα χαρίσματα· ενθυμούμενος ακόμη ότι για το αμάρτημά σου της ανυπακοής και της ακράτειας πρέπει τώρα να εξαγοράσεις την μέλλουσα μακαριότητά σου στον Παράδεισο με μακροθυμία, που είναι αναγκαία στον κόσμο των ατελειών και αναρίθμητων αμαρτημάτων πεπτωκότων ανθρώπων, που ζουν μαζί μας και αποτελούν τα αμέτρητα μέλη της μιας ανθρωπότητας, τηςμολυσμένης και καταβεβλημένης από τις αμαρτίες. «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού» (Γαλ. 6,2).Όποιος δεν είναι υπομονετικός και εξάπτεται εύκολα δεν γνώρισε ούτε τον εαυτό του ούτε τους ανθρώπους γενικά και δεν είναι άξιος να ονομάζεται Χριστιανός! Λέγοντας αυτό κατακρίνω τον εαυτό μου, γιατί εγώ πρώτος πάσχω από την ασθένεια της ανυπομονησίας και εύκολα εξάπτομαι.
Ο υπερήφανος άνθρωπος, όταν άλλοι μιλάνε για τις αρετές οποιουδήποτε ανθρώπου, νοιώθει ένα πονηρό φόβο μέσα του· φοβάται μήπως ο άνθρωπος, για τον οποίο μιλάνε, στέκει πιο ψηλά στις αρετές και τον επισκιάσει, γιατί ο υπερήφανος τοποθετεί τον εαυτό του ψηλότερα απ' όλους και δεν φαντάζεται να βρεθούν όμοιες ή καλύτερες αρετές από τις δικές του σ' άλλους ανθρώπους. Συμφορά του η άμιλλα των άλλων.
Τι είναι το πιο επιθυμητό πράγμα για τον άνθρωπο; Είναι η αποφυγή της αμαρτίας, η άφεση και συγχώρηση των αμαρτημάτων και η απόκτηση της αγιότητας. Γιατί; Διότι οι αμαρτίες, όπως για παράδειγμα η υπερήφανη και κακή συμπεριφορά προς τον πλησίον, η καχυποψία, η απληστία, η φιλαργυρία, ο φθόνος κ.ο.κ. μας χωρίζουν από τον Θεό, την Πηγή της Ζωής, μας απομακρύνουν από την επικοινωνία και την επαφή με τους ανθρώπους και μας ρίχνουν σε πνευματικό θάνατο· τουναντίον, η με πραότητα, ταπείνωση και ακακία συμπεριφορά μας προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς μας, η απλότητα και η αφελότητα της καρδιάς, η ανιδιοτέλεια, η ολιγάρκεια, η γενναιοδωρία προς όλους και άλλες πράξεις αρετής μας ενώνουν με τον Θεό, την Πηγή της Ζωής, και μας καθιστούν αγαπητούς στους ανθρώπους. Γι' αυτό, Κύριε, δίνε μας τη δύναμη να αποφεύγουμε ολότελα την αμαρτία και να συνηθίσουμε τον εαυτό μας σε κάθε αρετή με τη Χάρη Σου. Ναι, Δέσποτα Κύριε,«όντες πονηροί» (Ματθ. 12, 34), χωρίς Εσένα δεν μπορούμε να πράττουμε κανένα καλό.
Μερικές φορές ο εχθρός (δηλαδή ο διάβολος) μας εξαπατά με τον εξής τρόπο· όταν βλέπουμε οποιοδήποτε αμάρτημα ή ελάττωμα σε κάποιο Αδελφό ή στην κοινωνία, τότε εμβάλλει στην καρδιά μας αδιαφορία και ψυχρότητα ή μάλλον μια επαίσχυντη δειλία έτσι, που να μην πούμε ένα λόγο σταθερό και επικριτικό ενάντια στη αδικία και στο ψεύδος και να συντρίψουμε τη δύναμη του αμαρτωλού. Χριστέ Βασιλιά μου! Χάριζέ μου ζήλο Αποστολικό και το πυρ του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μου έτσι, ώστε πάντα να ξεσηκώνομαι με παρρησία και τόλμη ενάντια στην αυθάδη κακία, ιδιαίτερα εκείνη που μόλυνε πολλούς, και να μη φείδομαι κανενός για τη δική τους σωτηρία και τη σωτηρία όλου του λαού Σου και για να μη σκανδαλίζονται βλέποντας το ξεχείλισμα τόσων κακών και πέσουν: «Ος δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης… Ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου σώσαι το απολωλός» (Ματθ. 18,6· 11).
Οι κόλακες είναι μεγάλοι εχθροί μας· μας τυφλώνουν τα μάτια και δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε τις μεγάλες μας ελλείψεις· γι' αυτό και μας φράζουν το δρόμο προς την τελειότητα, ιδιαίτερα αν είμαστε εγωϊστές και δεν βλέπουμε μακριά. Γι' αυτό είναι ανάγκη πάντοτε να σταματούμε τους κόλακες που μας απευθύνουν λόγια κολακευτικά ή να τους αποφεύγουμε. Συμφορά σ' όποιον περιβάλλεται από κόλακες· καλό γίνεται σ' όποιον περιβάλλεται από απλοϊκούς, αφελείς στην καρδία ανθρώπους, που δεν κρύβουνε την αλήθεια, έστω κι αν αυτή είναι δυσάρεστη, για παράδειγμα όταν φανερώνουν τις αδυναμίες και τα αμαρτήματά μας, τα πάθη μας και τα σφάλματά μας.
Όταν σου έρθει στο νου κάποια σκέψη ασύνετη – να λογαριάζεις για παράδειγμα τα οποιαδήποτε καλά σου έργα - , τότε αμέσως να διορθώσεις αυτό σου το σφάλμα· είναι προτιμότερο να λογαριάσεις τις αμαρτίες σου, τις ασταμάτητες και αναρίθμητες προσβολές σου προς τον Πανάγαθο και δίκαιο Κύριό μας· θα βρεις τότε πως είναι πολλές όπως η άμμος της θάλασσας και πως οι αρετές - αν τις συγκρίνεις με κείνες τις προσβολές - ισοδυναμούν με το μηδέν, είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η μετάνοια και η Θεία Μετάληψη", 
ΕκδόσειςΤΗΝΟΣ, το οποίο και προτείνουμε ανεπιφύλακτα