Όλοι καταλαβαίνουμε ότι είμαστε φορείς μιας αιώνιας ευθύνης. Ότι διαχειριζόμαστε κάτι πολύ μικρό, που όμως έχει άπειρη αξία. Κάτι λίγο, που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τη μικρή ανθρώπινη ζωή μας, που θα συνεχισθεί στην αιωνιότητα!
-Θα γίνεται αμέσως φανερή η κατάσταση της ψυχής του καθενός, θα είναι τελείως ευδιάκριτη η ηθική του ποιότητα. Αλλά και συνείδηση θα μαρτυρεί τα ανάλογα.
Και τους μεν πονηρούς θα τους ελέγχει σφοδρά και θα τους πλημμυρίζει με φόβο και τρόμο εκείνη τη μοναδική και κρισιμότατη ώρα, που θα κρίνεται η πορεία τους και θα διαγράφεται ζοφερό το αιώνιο μέλλον τους. Τους δικαίους όμως θα τους επαινεί, θα τους ειρηνεύει, θα τους χαροποιεί και θα τους χαρίζει παρρησία και θάρρος, καθώς θα έχουν πλέον ενώπιον τους ανοικτή τη θύρα της αιωνίου και μακαρίας βασιλείας του Θεού.
Επειδή όλα θα είναι φανερά, γι’αυτό και δεν θα χρειασθεί χρόνος πολύς προκειμένου να γίνει η κρίση όλων των ανθρώπων. Δισεκατομμύρια θα είναι οι κρινόμενοι και προφανώς αμέτρητα τα έργα, οι λόγοι, οι λογισμοί και οι επιθυμίες που θα πρέπει να κριθούν, ατέλειωτα τα βιβλία που θα ανοίγουν και θα ερευνηθούν. όμως παρ’ όλα αυτά το παγκόσμιο δικαστήριο δεν θα καθυστερήσει. Όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος, δεν θα χρειασθούν χρόνοι πολλοί για να δει ο καθένας τον εαυτό του και τις πράξεις του, αλλά “εν ροπή καιρού” σε μια στιγμή χρόνου ο νους του με μια απερίγραπτη δύναμη θα δει και τον Κριτή και το θείο δικαστήριο, και όλα όσα είχε πράξει στη ζωή του, θα τα ξαναφέρει μπροστά του και θα τα αντικρύσει καθαρά σαν σε καθρέφτη.
Η απόφαση του παντογνώστου και δικαίου Κριτού θα γίνει αμέσως γνωστή στον καθένα και αδιαμαρτύρητα δεκτή απ’ τον καθένα. Κανείς δεν θα μπορεί να έχει αντίρρηση στα αποφασισθέντα, και αυτοί που θα καταδικαστούν θα αναγνωρίσουν ότι είναι δικαιότατη η φοβερή καταδίκη τους.
Μας φαίνονται παράδοξα όλα αυτά. Όμως τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο για την παντοδυναμία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος λέγει ότι: “εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού”, δηλαδή σε μια μόνο στιγμή, στο χρόνο που χρειάζεται κανείς για ν’ ανοιγοκλείσει τα μάτια του, θα γίνει η ανάσταση των νεκρών με τα άφθαρτα πλέον σώματά τους και η αλλαγή εκείνων που τότε θα ζούν, ώστε και αυτοί να γίνουν άφθαρτοι. Και αυτό το εκπληκτικό θαύμα θα γίνει τότε που θα ηχήσει η έσχατη υπερφυσική σάλπιγγα (Α΄Κορ. ιε΄52).
Κατά τον ίδιο τρόπο και η παγκόσμια Κρίση θα γίνει “εν ροπή καιρού”, σε μια στιγμή. Όλα θα γίνουν αμέσως και χωρίς χρονοτριβή. Και αμέσως μετά θα ακολουθήσει η ανταπόδοση, οι αφάνταστα βασανιστικές ποινές της Κολάσεως και οι αιώνιες αμοιβές, η απερίγραπτη ευτυχία των δικαίων στον Παράδεισο.
από το βιβλίο: “Μέλλουσα Κρίση και Αιωνιότητα” του Αρχιμανδρίτη Αστέριου Σ. Χατζηνικολάου