.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«ΚΙ ΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ…»

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὴν πατρίδα ὅ­που γεννήθηκε, εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἥ­λιου, ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα. Μιὰ πατρίδα στὴν ὁποία τὸν ἔταξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐξαρχῆς «ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ» (Δευτ. λβ´ [32] 8)· καθόρισε τὰ σύνορα τῶν ἐθνῶν σύμφωνα μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν ἀρχαγγέλων ποὺ θὰ ἦταν προστάτες τους. Μέσα λοιπὸν σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἐκ Θεοῦ καθορισμένους τόπους οἱ ἄνθρωποι, αἰῶνες τώρα, ζοῦν ἀναπτύσσοντας μεταξύ τους δεσμοὺς ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης, συνεργασίας.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν ἐπίγεια παρουσία Του περιέ­βαλλε μὲ ἰδιαίτερη στοργὴ κι ἀγάπη τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Ἔθνους Του. Ὅ­μως οἱ συμπατριῶτες Του ἀρνήθηκαν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸ κάλεσμα τῆς σωτηρίας ποὺ τοὺς ἔκανε, κάτι ποὺ Τὸν ἔκανε νὰ λυπᾶται κατάκαρδα, γι᾿ αὐτὸ πηγαίνοντας στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὸ Πάθος Του, «ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ιθ´ [19] 41). Ἔκλαψε προβλέποντας τὴν τραγικὴ κατάληξη τῆς ἀμετανοησίας της. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἦταν πρόθυμος νὰ χωριστεῖ ἀπὸ τὸν Χριστό, ἂν αὐτὸ ἦταν ποτὲ δυνατὸν νὰ γίνει, ἀρκεῖ νὰ γινόταν νὰ σωθοῦν οἱ ἀδελφοί του, οἱ Ἰουδαῖοι (βλ. Ρωμ. θ´ 3).

Ἀπὸ τέτοιο πνεῦμα φιλοπατρίας ἦταν διαποτισμένοι καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζον­ταν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν καθημερινῶν προβλημάτων τῶν συμπατριωτῶν τους. Καὶ τοὺς καλοῦσαν, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὸν Ὕπαρχο τῆς Κωνσταν­τινουπόλεως Σωφρόνιο: «Τὴν πατρίδα τίμησον, καὶ τῇ ἀρετῇ βοήθησον»· νὰ τιμήσεις τὴν πατρίδα μας καὶ νὰ τὴ βοηθήσεις μὲ τὴν ἀρετή σου (Ἐπιστολὴ 22, ΕΠΕ 7, 52).
Καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ὅλων τῶν αἰώνων, παρόλο ποὺ ζοῦν ὡς «πάροικοι καὶ παρεπίδημοι» σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ἐντούτοις «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας»· ἔχουν καὶ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, τὴν ὁποία ὀφείλουν νὰ τιμοῦν, νὰ προστατεύουν καὶ νὰ ἀγαποῦν.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ κάθε Ἕλληνας πιστὸς Χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα μας. Γιατὶ δὲν ἀποτελεῖ «κακόφημο ἐθνικισμό», ὅπως θέλουν νὰ γράφουν μερικοὶ διεθνιστικοὶ κονδυλοφόροι στὴ χώρα μας, ἡ θερμὴ ὑπεράσπιση καὶ ἡ καύχηση ὅλων μας γιὰ τὴν Ἱστορία της.

Ἔτσι κι ἐγώ, ὡς πιστὸς Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, ὅπου γεννήθηκα, στὴν ὁ­ποία ζῶ καὶ δραστηριοποιοῦμαι.

Ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν πλούσια Ἱστορία της, τὴν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή της, τὸν πανάρχαιο πολιτισμό της, τὸν Παρθενώνα, τὴν Ἀκρόπολη, τοὺς σοφούς της, δημιουργοὺς τοῦ κορυφαίου πολιτισμοῦ.

Ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, γιατὶ χάρισε στὴν οἰκουμένη τὴ γλώσσα ποὺ κατέχει ξεχωριστὴ θέση ἀνάμεσα στὶς ἄλλες δυόμισι καὶ πλέον χιλιάδες γλῶσσες τοῦ κόσμου. Γλώσσα ποὺ σμιλεύτηκε ἐπὶ τριάντα καὶ πλέον αἰῶνες στὴν ἔκφραση τῶν πλέον λεπτῶν ἐν­νοιῶν τῆς Φιλοσοφίας καὶ τῆς κάθε ἐπιστήμης καὶ μὲ τὴν ὁποία διατυπώθηκαν μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια οἱ ἀλή­­θειες τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου καὶ τῆς πατερικῆς Θεολογίας.

Ἀγαπῶ τὸ χῶμα τὸ Ἑλληνικό! Χῶμα ποὺ καθαγιάστηκε ἀπὸ τὶς ἱεραποστολικὲς περιοδεῖες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ μάλιστα τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ τῶν συνεργῶν του, ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἀπὸ τὸν ἱδρώτα τῶν Ὁσίων ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε σημερινοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ ποὺ ἀθλεῖται πνευματικὰ στὸν ἐγκόσμιο στίβο. Χῶμα Ἑλληνικό, χῶμα τιμημένο, ποὺ ἔχει ἀνασκαφεῖ γιὰ νὰ θεμελιωθεῖ ὁ Παρθενώνας. Χῶμα δοξασμένο, ποὺ ἔχει ποτιστεῖ μὲ αἵματα στὸ Σούλι, στὸ Μαραθώνα, σὲ κάθε γωνιά του. Χῶμα ποὺ εἶναι σπαρμένο μὲ ἱερὰ Λείψανα ἀναρίθμητων Ἁγίων καὶ μὲ τὰ ἱερὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων στὸ Μεσολόγγι, στὴ Χίο, στὰ Ψαρά, σὲ κάθε σπιθαμὴ τούτης τῆς μαρτυρικῆς γῆς.

Ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὴ δική τους πατρίδα, τὰ ἱερά τους χώματα, τὴν ἱστορία τους. Τὴν σεβόμαστε. Αὐτὸ ὅμως δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀνεξαρτησία, τὴν ἀκεραι­ότητα τῆς δικῆς μας πατρίδας. Τὴν ὑ­περ­ασπιζόμαστε, ὅταν ποικίλοι ἐχθροὶ τὴν ἐπιβουλεύονται κι ἐπιδιώκουν τὸν ἀφανισμὸ ἢ τὸν ἀκρωτηριασμό της. Καὶ τί ζητᾶμε; Ζητᾶμε μόνο ἀπὸ τοὺς ὅ­ποιους ξένους ἐπιθυμοῦν νὰ ζήσουν μα­ζί μας νὰ σέβονται τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας, τὸν πολιτισμό μας, τὴν Παράδοσή μας, τὸ ἦθος μας.

Σήμερα κανένας ἀπὸ ἐμᾶς δὲν θὰ ἤθελε νὰ καταντήσει ξένος πρόσφυγας στὴν πατρίδα του, τὴν Ἑλλάδα, στὸ σπίτι ποὺ μεγάλωσε, στοὺς δρόμους ποὺ περπάτησε καὶ ἔπαιξε μικρός, στὶς βουνοκορφὲς ποὺ σκαρφάλωσε.

Δικαιοῦμαι λοιπὸν καὶ ὀφείλω νὰ ἀ­γα­πῶ τὴν πατρίδα μου, διαφυλάττοντας τὸν πολύτιμο θησαυρὸ ποὺ οἱ πρόγονοί μου μοῦ κληροδότησαν, τὶς ρίζες μου. Γι᾿ αὐτὸ θέλω νὰ πῶ, νὰ φωνάξω μὲ τὸν μεγάλο ἁγνὸ ἥρωα, τὸν στρατηγὸ Ἰωάννη Μακρυγιάννη: «Ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, δὲν ἀ­γαπῶ ἄλλο τίποτας»!

«Κι ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, δὲν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας»
τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

Γιάφκα των Οικουμενιστών η πάλαι ποτέ ορθόδοξη Μητρόπολη Κορίνθου!



Ἡ ἕνωση ἤδη στὰ ἀνώτατα κλιμάκια ἔγινε 
καὶ οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντιδροῦν διώκονται!

Οὐνιτικῶν προδιαγραφῶν ψευδεπίσκοπος ὁ Κορίνθου, ἐπικαλεῖται τοὺς ἴδιους λόγους μὲ τοὺς τότε ἀποστάτες τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἕνωση τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες.

Μᾶς ἔγινε γνωστό, ὅτι τὴν Δευτέρα 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στὴν «Κροκίδειο» αἴθουσα στὴν Κόρινθο ἡ 13η συνάντησηπνευματικοῦ καταρτισμοῦ τῶν πιστῶν μὲ τὸν γενικὸ τίτλο: «Εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».
Προσκεκλημένος τοῦ μητροπολίτη Κορίνθου Διονυσίου ἦταν ὁ Καθηγούμενος Βατοπαιδίου γ. Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε το θέμα«Σταυρός, πηγή δυνάμεως».
Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐκδηλώσεως (ἐδῶ καὶ στὸ βίντεο ποὺ ἀκολουθεῖ) ἀκούστηκαν καὶ ἔγιναν «πράματα καὶ θάματα» ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ προδοσία τῆς Πίστεως ἔχει συντελεστεῖ στὰ ἀνώτερα κλιμάκια τῆς θεσμικῆς Ἐκκλησίας καὶ αὐτά, σιγά-σιγά, ἐπιβάλλονται στὸ λαό.

Ἀποκαλύπτουμε λοιπὸν τὰ ἀκόλουθα:
Στὴν ἐκδήλωση αὐτὴ σκοπίμως (ὅπως ἔγινε σὲ δύο προηγούμενες στὴν Κόρινθο μὲ ὁμιλητὲς τὸν Γόρτυνος (ἐδῶ κι ἐδῶ) καὶ τὸν Καισαριανῆς (ἐδῶ) ὁ Βατοπαιδίου Ἐφραὶμ κατακρεούργησε ἀνάλγητα τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Ἐναντιούμενος στοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καταδίκασε τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου ὡς ἐνέργεια ἀντικανονικὴ καὶ αἱρετική,δηλώνοντας βαρύγδουπα ὅτι: Χωρὶς Ἐπίσκοπο δὲν δύναται νὰ γίνει ἀποτείχιση. Ὅσοι ἀποτειχίζονται εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!
Περιέλουσε, μάλιστα, μὲ ὕβρεις καὶ συκοφαντίες τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς ποὺ ἀποτειχίστηκαν· εἶπε συγκεκριμένα:
«Οἱ Πατέρες σταματοῦσαν τὴν μνημόνευση, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε μία σύγκλητος μεγάλη ἐγκρίτων πνευματικῶν καὶ μετὰ πόνου, ἄχρι καιροῦ, ἔκαναν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα [σ.σ.: Γιατί περιπίπτεις γέροντα Ἐφραίμ, σὲ τέτοιο σημεῖο διαστροφῆς τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας; Ποιά σύγκλητο εἶχε ὁ ἅγιος Μάξιμος; Μόνος του δὲν ἀντιμετώπισε τὴν τότε σύγκλητο; Οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ Ἐπίσκοποι δὲν τοῦ ἔκοψαν χέρι καὶ γλῶσσα, γιὰ νὰ βγάζεις ἐσὺ σήμερα γλῶσσα ἐναντίον του, γέροντα, διαστρέφοντας τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια τῶν αἱματοβαμμένων ὁμολογιακῶν πράξεων αὐτοῦ καὶ ἄλλων Ἁγίων;].Σήμερα αὐτοί (κατ’ ἀρχὴν ἐγὼ ξέρω τοὺς Ἁγιορεῖτες) οἱ περισσότεροι εἶναι ἀναρχικοί (sic), εἶναι ἀντάρτες ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὰ μοναστήρια τους καὶ κρίνουν τοὺς Ἡγουμένους. Καὶ κατηγοροῦν ἐμᾶς τοὺς Ἡγουμένους… Πολλὲς φορὲς βλέπουμε μερικοὺς ἐκτροχιασμούς, ναί, ἀλλὰ «κρεῖττον ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι ἀρρωστημένα πράγματα αὐτά. Καὶ αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν, νὰ μὴν πῶ ὅλοι, εἶναι μὲ μιὰ ἐπιπολαιότητα».
Στὴν ἐρώτηση ἀκροατή: «Γιατὶ στὴν Κρήτη οἱ Ἐπίσκοποί μας εἶπαν, ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι Ἐκκλησίες», ὁ γ. Ἐφραὶμ ἀπάντησε:
Γ. Ἐφραίμ: «Δὲν εἶπαν ἔτσι. Εἰς τὴν Κρήτην ἔγινε ἡ ἐπισήμανση εἰς τὴν Πίστιν εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἄλλο, ἄλλο. Αὐτὸ σᾶς τὸ ἀπάντησα».
Ἀκροατής: «Τί ἀπάντηση εἶναι αὐτή;».
Γ. Ἐφραίμ: «Κατ’ ἀρχὴν εἶσαι ταραγμένος. Μὴν εἶσαι ταραγμένος». [Νά, ἡ μέθοδος τῆς Γεροντοκρατίας. Ὅταν δὲν ἔχει τί νὰ ἀπαντήσει, σοῦ ἐμβάλλει λογισμοὺς ἐνοχῆς γιὰ νὰ ὑποταγεῖς σ’ αὐτὸν πού, ὡς ἐκλεκτὸς καθηγούμενος(!!!) δὲν ταράσσεται καὶ δὲν σφάλλει!].
Ἀκροατής: «Στὴν Κρήτη εἶπαν ὅτι δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις. Εἶναι ὅλοι χριστιανοί. Γιατὶ δὲν ἀπαντᾶτε σ’ αὐτὸ τὸ θέμα;».
Γ. Ἐφραίμ: «Δὲν ἐλέχθη αὐτὸ ποτέ. Λάθος εἶναι, παραπληροφόρηση». [Νά, λοιπόν, ὁ Καθηγούμενος τῆς διὰ τῶν κοτόπουλων φιλανθρωπίας, ἐλαφρᾷ τῃ καρδίᾳ καὶ ὄντας σίγουρος, ὅτι τὸ ἀκροατήριο δὲν θὰ ἀντιδράσει, ψεύδεται ἀσυστόλως. Καὶ ὁ Κορίνθου σπεύδει νὰ περιβάλλει τὸ ψεῦδος μὲ τὸ ψευδεπισκοπικό του «κύρος»!].
Κορίνθου Διονύσιος: «Ἡ Σύνοδος ἔγινε, ὅπως ἔπρεπε νὰ γίνει. Τὰ κείμενα τῆς Συνόδου βγῆκαν ἀπὸ κοινὴ ὑπογραφὴ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ὀρθοδόξων, εἴτε παρέστησαν, εἴτε δὲν παρέστησαν. Καὶ μάλιστα, ἂν θέλετε, αὐτοὶ ποὺ δὲν παρέστησαν, ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπέμεναν νὰ μποῦν αὐτὰ τὰ κείμενα, ἔτσι. [σ.σ.: Ἀπίστευτες ἀποκαλύψεις! Γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴ θέση του …καρφώνει τοὺς συνεπισκόπους του! Ἀκόμα, λέγει, καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ δὲν παρεβρέθηκαν στὴν Ψευτοσύνοδο εἶχαν ἤδη συμφωνήσει ἐπὶ τοῦ πρακτέου. Τί λένε γιὰ ὅλα αὐτὰ οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν μὴ παρευρισκομένων στὴν ψευτοσύνοδο ἐπισκόπων, ὅτι τάχα ὑπερασπίστηκαν τὴν Ὀρθοδοξία;]. Τώρα αὐτοὶ τὸ παίζουν Ὀρθόδοξοι καὶ οἱ ὑπόλοιποι μεταβληθήκανε -χωρὶς νὰ μετάσχουν καὶ στὴν Σύνοδο- σὲ Προτεστάντες καὶ σὲ Καθολικούς. Καὶ φτάσαμε σ’ ἕνα σημεῖο. Τὰ κείμενα τῆς Συνόδου ποὺ δὲν ἔχουν ὁριστικὰ κυκλοφορήσει, νὰ μπορεῖτε νὰ τὰ κρίνετε ἐσεῖς, καὶ ἐγὼ ποὺ εἶμαι Ἐπίσκοπος, ἀκόμη νὰ μὴν τὰ ἔχω στὰ χέρια μου [σ.σ.: Ἄλλη παιδαριώδη ἀντίφαση! Ἀφοῦ δὲν ἔχεις τὰ κείμενα, τότε πῶς τὴν ὑπερασπίζεις σθεναρὰ καὶ κατηγορεῖς μὲ τὸν χειρότερο τρόπο τοὺς διαφωνούντας, ἀφοῦ δὲν ἔχεις τὰ κείμενα στὰ χέρια σου;).Καὶ βρίζετε ἐσεῖς, κάποιοι, τοὺς Ἐπισκόπους γιὰ τὴ θέση τους. Ἡ θέση, λοιπόν, τῶν Ἐπισκόπων εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι συνοδικὸς θεσμός. Δὲν λειτουργεῖ ἔξω ἀπὸ Σύνοδο». [σ.σ.: Ὁ Λαός, λοιπόν, εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν Σύνοδο, κ. Διονύσιε Μάνταλε; Ἡ θεολογικὴ σας εὐρυμάθεια μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ Σύνοδος εἶστε μόνο ἐσεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι; Κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἰδιότυπος Παπισμός;].
Ἐδῶ ὁ ἀκροατής, ἐπειδὴ ὁ μητροπολίτης μεταφέρει ἀλλοῦ τὸ θέμα, κατευθύνεται πρὸς τὴν καθέδρα τῶν ὁμιλητῶν καὶ καταθέτει ἕνα ἔγγραφο.
Κορίνθου Διονύσιος: «Τώρα θὰ μὲ ἀφήσεις νὰ τελειώσω ἢ θὰ περάσεις ἐκεῖνο ποῦ σοῦ δώσανε νὰ μᾶς πεῖς, γιὰ νὰ περάσεις αὐτὸ ποὺ θέλεις; Ἀφησέ με νὰ μιλήσω στὸ ποίμνιό μου, ποὺ τὸ ἀναστατώνετε καὶ γυρίζετε σὰν τοὺς ἀσπάλακες μέσα σὲ σπίτια, καθηρημένοι μοναχοί, καὶ γυρίζετε καὶ καλεῖτε τὸ λαὸ σὲ ἀποτείχιση γιὰ νὰ τὸν βγάλετε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν σᾶς ἀκούει ὁ λαός. [σ.σ.: Ὁ κ. Διονύσιος «ὑβρίζει» στὸ πρόσωπο τοῦ ἀντιδρῶντος ἀκροατή, τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχούς ποὺ διώχτηκαν ὑποστηρίζοντας τὴν Ὀρθοδοξία]. Σᾶς εἶπα· πότε μὲ εἴδατε νὰ κάνω συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς; Πότε σᾶς κάλεσα νὰ μετάσχετε σὲ τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις; Γι’ αὐτὸ νὰ κάτσετε καλά. Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει τὰ παιδιά του νὰ τὰ ὠθεῖ πρὸς τὴν ἀλήθεια. Ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς ἀποκόψω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἐγὼ θὰ σᾶς ἀπέκοπτα [σ.σ.: Μόνο ποὺ ὁ κ. Διονύσιος ὠθεῖ τὰ παιδιά του στὴν «ἀλήθεια» τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη βαρθολομαίου. Καὶ ἀπειλεῖ μέ …καθαίρεση τὸν διαμαρτυρόμενο λαϊκό! Κάπως ἔτι μίλησε καὶ ὁ Καλέκας στὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ!]. Ἐσεῖς δὲν ἔχετε αὐτὸ τὸ δικαίωμα. Τότε εἶστε Προτεστάντες καὶ εἶστε καὶ Καθολικοί. Καὶ δὲν εἶστε Ὀρθόδοξοι.
Ἀλλὰ χριστιανοί μου, προσέξτε αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω. Ἀγωνίζονται νὰ σᾶς ἀποκόψουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια πρὸς ἴδιον ὄφελος. Αὐτοὶ ποὺ ἡγοῦνται τοῦ κινήματος αὐτοῦ, ξέρετε ποῦ σπούδασαν; Στὴ Ρώμη! Καὶ στὴ Γερμανία! Ξέρετε μὲ τὶ λεφτά; Μὲ τὰ καταραμένα λεφτὰ τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Εὐρωπαίων. [σ.σ.: Μὲ τοὺς ὁποίους ἐσύ, κ. Διονύσιε, μᾶς λὲς παρακάτω, πὼς ἑνωθήκαμε. Διάλεξε ἐπιτέλους, τί καὶ ποιόν πρεσβεύεις]. Καὶ ξέρετε γιατί διαμαρτύρονται σήμερα καὶ γίνανε σοῦπερ ὀρθόδοξοι; Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν τοὺς ἔδωσε τὴν σημασία ποὺ ἤθελαν νὰ τοὺς δώσει. Καὶ γι’ αὐτὸ μετάλλαξαν τὰ προβλήματα, καὶ σὰν νὰ μὴ μᾶς ἔφταναν τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε, θέλουν νὰ μᾶς δημιουργήσουν καὶ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα. [σ.σ.: Ὁ ἡγέτης τῆς κακοδοξίας κ. Βαρθολομαῖος, ποῦ σπούδασε; Κι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος, ποῦ σπούδασε; Ὄχι στὸ Βατικανό; Καὶ τὰ νεόφυτα ἢ ἀποξεραμένα φυντάνια τῶν Ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων ποὺ ὑποστηρίζουν τὶς δικές σας κακοδοξίες καὶ ἐνέργειες, ποῦ σπούδασαν; Δὲν σπούδασαν «μὲ τὰ καταραμένα λεφτὰ τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Εὐρωπαίων»; Λίγο μυαλὸ νὰ εἴχατε, τουλάχιστον αὐτὸ θὰ τὸ ἀποκρύβατε!].
Καὶ συνεχίζει ὁ Κορίνθου: Ὁ Γέροντας (Ἐφραίμ) εἶναι Κύπριος. Γιὰ ρωτῆστε τον, πότε χάσαμε τὴν Κύπρο; Ὅταν μὲ πρόφαση τοὺς Ἱ. Κανόνες καθήρεσαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ δημιούργησαν ἐκκλησιαστικὸ σχίσμα… Καὶ τότε ἔπεσε ἡ Κύπρος. Θέλετε νὰ σᾶς πάω στὴ Β. Ἤπειρο;… [σ.σ.: Ὥστε, ἀνιστόρητε καὶ ἀθεολόγητε κ. Διονύσιε, ἂν τυχὸν ὑπάρξει κάποια ἐθνικὴ περιπέτεια, εἶστε προετοιμασμένοι οἱ Οἰκουμενιστὲς ψευδεπίσκοποι νὰ τὴν φορτώσετε στοὺς διαφωνοῦντες μὲ τὶς βλάσφημες καὶ κακόδοξες πρακτικές σας; Ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει ἐθνικὴ συμφορὰ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν κι ὄχι γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες σας!]. (Τὸ βίντεο, ὅπως καὶ σὲ προηγούμενα σημεῖα, ἔτσι κι ἐδῶ, δὲν ἀκούγονται, ὅσα λέγει εὐκρινῶς! Τεχνικὸ πρόβλημα ἢ κάτι ἄλλο;).
Καὶ συνεχίζει ὁ Κορίνθου: «Γιὰ φανταστεῖτε νὰ ἀποκοποῦμε κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους χριστιανούς, ἔστω μὴ ὀρθοδόξους; [σ.σ.: Ὁ φόβος του εἶναι ὅμοιος μὲ τὸν φόβο τῶν Εὐρωλιγούρηδων: μήπως καὶ χάσει τὴν εὔνοια τῶν αἱρετικῶν!!!]. Ποιοί θὰ μείνουμε, δηλαδή, στὴν Εὐρώπη; Μᾶς μετρᾶτε σὲ ἑκατομμύρια, ἀριθμητικά; Οὔτε τριάντα ἑκατομμύρια! Μετρᾶτε τὴν Εὐρώπη, τὸν Ρωμαιοκαθολικισμὸ ἀριθμητικά; Ἕνας Μᾶρκος Εὐγενικὸς πῆγε νὰ λάβει μέρος στὴ Σύνοδο τῆς Φερράρας καὶ τῆς Φλωρεντίας καὶ συμπροσευχήθηκε μὲ τὸν Πάπα, ἄσχετο ἂν διαφώνησε στὴν συνέχεια. Τὸ βῆμα, ὅμως, τὸ ἔκανε. (Καὶ σὲ μένα) ἡ Ἐκκλησία μοῦ λέει (νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ κάνω), καὶ αὐτὸ πράττω καὶ ἀγωνίζομαι».[σ.σ.: Ἀνιστόρητε Ἐπίσκοπε τῆς Κορίνθου. Τὸ βῆμα ὁ ἅγιος Μᾶρκος, τὸ ἔκανε ἀπὸ καλὴ διάθεση. Ἀλλὰ πόσο κράτησε αὐτὸ τὸ βῆμα; Λίγες βδομάδες!!! Μετά, ὅταν εἶδε τὴν ἀδιαλαξία τοῦ Πάπα, ἔλεγετὸν Πάπα αἱρετικό. Ἐσεῖς, ὅμως, κάνετε κάτι ὅμοιο; Ὄχι βέβαια, ἀλλὰ κάνετε τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Μιλᾶτε δεκαετίες μὲ τὸν Πάπα καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς· βλέπετε ὁ Πάπας νὰ μὴν μετανοεῖ καὶ νὰ προσθέτει νέες αἱρέσεις· κι ἐσεῖς ἀντὶ νὰ τὸν ὀνομάσετε αἱρετικό, ὅπως ὁ ἅγιος Μᾶρκος, τὸν ὀνομάζετε ἀδελφὸ Ἐπίσκοπο καὶ τὴν αἵρεσή τους Ἐκκλησία διαστρεβώνοντας παράλληλα τὴν στάση καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου!].

Συμπερασματικά· κατὰ τὸν Βατοπαιδίου Ἐφραίμ, οἱ ἑκατοντάδες Ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμολογητὲς Ἁγιορεῖτες ποὺ διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη πρὶν ἀπὸ χρόνια καὶ ὅσοι τὸ ἴδιο πράττουν σήμερα εἶναι γιὰ τὸν γ. Ἐφραίμ …ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!!
Ἀλλά, ἂν ὁ γ. Ἐφραίμ, μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ ἔπαρση τῆς γεροντοκρατικῆς αὐθεντίας, ἀπέδειξε ὅτι παραμένει πιστὸς στὴ γραμμὴ τοῦ οἰκουμενιστῆ πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου γελοιοποιήθηκε ἄλλη μιὰ φορά οἰκτρά, μὲ τὶς ἀθεολόγητες καὶ ἐξωφρενικὲς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσε στὶς ἐρωτήσεις τοῦ πιστοῦ, ὅπως φαίνεται στὸ βίντεο.
Κι ὅπως παλαιότερα ὁ μητροπολίτης Πατρῶν, ἔτσι καὶ ἐδῶ, ἄλλος ἕνας Ἐπίσκοπος παραδέχεται, ὅτι ἡ ἕνωση ἔγινε. Καὶ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Κορίνθου (ὅπως ἔγινε τότε μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας) ρίχνει τώρα στάχτη στὰ μάτια τῶν πιστῶν ἰσχυριζόμενος πὼς τὸ ξεπούλημα τῆς Πίστεως γίνεται γιά …ἐθνικοὺς λόγους!
Τὸ ἐπίσης ἀπαράδεκτο εἶναι ὅτι -ὅπως μάθαμε ἀπὸ ἀδιάψευστους μάρτυρες- ὅσοι πιστοὶ διαμαρτυρήθηκαν, ἀπειλήθηκαν καὶἀπομακρύνθηκαν σβερκωδῶς καὶ μὲ τὴν βία καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐπιθυμοῦν τὰ ὀνόματά τους νὰ μείνουν κρυφά. Μὲ τέτοιατρομοκρατία,ποιὸς θὰ τολμήσει νὰ μιλήσει;

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, εἶναι ἀνάγκη ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου νὰ βγεῖ δημοσίως καὶ νὰ δηλώσει: Ἂν δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ τὰ κείμενα τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, ποῦ βασίστηκε ἡ «Πρὸς τὸ Λαὸ» Ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου; Συμφωνεῖ μὲ τὴν ἌκΜΣ, μὲ τὸ φυλλάδιο πρὸς τὸν λαὸ τῆς Ι. Συνόδου, μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς πρακτικὲς τῶν προκαθημένων; Ἂς μᾶς πεῖ ἐπιτέλους ξεκάθαρα καὶ ὑπεύθυνα: γι' αὐτὸν ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἢ δὲν εἶναι αἵρεση;



"Πρότυπο" Πρακτικό ...εκδίωξης Αγιορειτών μοναχών!!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ 
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ 
ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ .


ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ 
ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΙ 
ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ:

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΝΙΚΟΛΑΟ. 
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΦΙΛΟΘΕΟ. 
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ. 
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ. 
ΓΕΡΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΜΟΝΑΧΟ. 
ΓΕΡΩΝ ΤΑΡΑΣΙΟ ΜΟΝΑΧΟ.

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΑΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ "ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ", ΟΤΑΝ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ.

ΕΑΝ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΑΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΔΟΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΤΑΝ ΑΥΤΗ, ΤΟΤΕ ΚΑΛΩΣ ΘΑ ΕΠΡΑΤΑΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΙΩΚΑΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΠΕΦΕΡΑ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΟΜΩΣ, ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΕΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΟΛΟΓΩ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΑΥΤΗ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΤΩΡΑ ΚΑΚΩΣ ΕΠΡΑΤΕΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΦΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ.







ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ 
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΣ 
ΚΑΘΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ



Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΣΕΡΒΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.

Παρά τις διαμαρτυρίες επιμένουν στις συμπροσευχές! Πρέπει ο λαός να ...συνηθίσει!

Κατὰ τὴν χθεσινὴ Δοξολογία γιὰ τὴν 25η Μαρτίου 
στην Μητρόπολη Αθηνών συμμετέχουν 
αἱρετικοὶ καὶ ἄθεοι
...περιπαίζοντες τὴν πίστη!


Δοξολογία για την 25η Μαρτίου στην Μητρόπολη Αθηνών 
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, τελέσθηκε σήμερα, η Δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου.
Την πανηγυρική Δοξολογία τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ενώ πλαισιωνόταν και από ιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Το παρόν έδωσαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί της χώρας, ανάμεσά τους ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Καμμένος, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά και πλήθος πιστών.

Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν

Εις τα ζητήματα της πίστεως 
δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί.

Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. 

Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.

Ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». 
Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; 
Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! 

Έχετε καρδιά; Έχετε Πίστη; ...Αλλιώς... Ραγιάδες εσείς.... Ραγιάδες και τα παιδιά σας ...Ραγιάδες...

Αυτά ξεστόμισε ο Βαρθολομαίος για την επανάσταση του 1821



Ο Βαρθολομαίος κατέστη ενάντιος και του πνεύματος της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, το οποίον σήμερον Τιμούμε και εορτάζουμε.
Ιδού τι είπε: "Δυστυχώς οι δύο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές".
Η είδηση κατεγράφη από τις εφημερίδες "Αυριανή" της 26/10/1991 και "Ελεύθερη Ώρα" της 30/10/1991.
Με απλά λόγια διακήρυξε ότι οι ξεβράκωτοι ήρωες και απελευθερωτές πρόγονοί μας, χάλασαν την "ΩΡΑΙΑ ΣΧΕΣΗ" που είχαμε με τους Τούρκους.


"Σαν τον Θεό, κανείς δεν αγαπά την Ελλάδα"



πηγή .i-diadromi.gr

Πνευματικά μηνύματα αγωνιστών του 1821

Με την ευκαιρία της επετείου της εθνικής Παλιγγενεσίας, παραθέτουμε μερικά σπουδαιότα­τα μηνύματα, γραπτά ή προφορικά, των αγωνιστών του 1821, πού δείχνουν το βαθύτατο πνευματικό καί ιδεολογικό νόημα της ελληνικής επαναστάσεως, του ιερού αγώνα της απε­λευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό.


Ό Ασημάκης Ζαΐμης, την παραμονή της λήψεως αποφάσεως για την κήρυξη της Εθνεγερ­σίας, είπε στους συγκεντρωμένους στην Αγία Λαύρα: «Δεν μένει άλλο παρά ή άμεσος κήρυξις της Επαναστάσεως. Δεν μας χωρίζει πλέον καμμιά διαφωνία.'Ας άναπαυθώμεν απόψε καί αύριον εις την Έκκλησίαν, άφού μεταλάβωμεν των Άχραντων Μυστηρίων, ας προσευχηθώμεν όλοι,κατά την Δοξολογίαν εις τον αγιόν 'Αλέξιον καί την Παναγίαν, να μας βοηθήσουν εις τον άνισον αγώνα,εις τον όποιον αποδυόμεθα. Αύριον την αυτήν ώραν να συναντηθώμεν ενταύθα, δια να κανονίσωμεν τα του Αγώνος».

Ό Δημήτριος Υψηλάντης, όταν κατεβαίνει στην Ελλάδα για να αναλάβει την αρχηγία του Αγώνα, φθάνοντας στην 'Υδρα γράφει στίς 8-6-1821: «Ό Παντοδύναμος Θεός, ό Βασιλεύς του ουρανού καί της γης, ό διαφενδευτής των αδικούμενων καί Πατήρ των ορφανών, απεφάσισε να παύση τάς αδικίας καί ανομίας καί έσήκωσεν εις τα άρματα το Γένος των Χριστιανών».

Ό Γέρος του Μωρία, ό Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έλεγε: «Ό Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος καί δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή Του».

Ό θρυλικός πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης διηγούμενος το κατόρθωμα του στον ποιητή Αρ. Βαλαωρίτη του είπε: «0ι Τούρκοι ήταν τόσοι, ώστε εάν έπτυαν επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως. 'Αλλ'ό παντοδύναμος Θεός δεν το έπέτρεφε καί μας έσωσε».

Ή Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα είπε στους προκρίτους καί τους δημογέροντες: «'Εχασα τον συζυγόν μου. Εύλογητός ό Θεός! Ό πρεσβύτερος υιός μου έπεσε με τα όπλα ανά χείρας. Εύλογητός ό Θεός! Ο δεύτερος καί μόνος υιός μου, Ι4ετής την ήλικίαν, μάχεται μετά των Ελλήνων καί πιθανώς να εύρη ενδοξον θάνατον. Εύλογητός ό Θεός! Ύπό το σημείον του Σταυρού θα ρεύση επίσης το αίμα μου. Εύλογητός ό Θεός! 'Αλλά θα νικήσωμεν ή θα παύσωμεν μεν ζώντες, αλλά θα έχωμεν την παρήγορον ιδέαν, ότι εν τω κοσμώ δεν αφήσαμεν όπισθεν ημών δούλους τους 'Ελληνας».

Ό Μακρυγιάννης απευθύνει στον Θεό, στον Κύριο των Δυνάμεων, την 
ακόλουθη προσευχή:«Εσύ, Κύριε,θα άναστήσης τους πεθαμένους 'Ελληνες, τους απογόνους αύτηνών των περίφημων ανθρώπων, όπου στόλισαν την ανθρωπότη μ' αρετή. Καί με τη δύναμί Σου καί τη δικαιοσύνη Σου θέλεις να ξαναζωντανέψης τους πεθαμένους· καί ή απόφασί Σου ή δικαία είναι να ματαειπωθη ή Ελλάς, να λαμπρυνθή αύτήνη καί ή θρησκεία του Χρίστου καί να υπάρξουν οι τίμιοι καί οι αγαθοί άνθρωποι, εκείνοι όπου υπερασπίζονται το δίκαιον».

Ό Όδυσσέας Ανδρούτσος γράφει στους Γαλαξειδιώτες οτίς 22-3-1821: «Ήτανε βέβαια από το Θεό γραμμένο να δράξωμε το άρματα μια ήμερα καί να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας πού τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τί την θέλουμε, βρε αδέλφια, τούτη την πολυπικραμμένη ζωή, να ζούμε από κάτω στη σκλαβιά, καί το σπαθί των Τούρκων ν' άκονιέται εις τα κεφάλια μας; Δεν τηράτε πού τίποτε δεν μας απέμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκανε τζαμιά καί αχούρια των Τούρκων... Τίποτε αδέλφια δεν μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέ­ρια καί να τηράμε τον ουρανό. Ό Θεός μας έδωσε χέρια, γνώσι, νου.'Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας καί ό,τι μας όπανταχαίνει ας το βαλωμε γρήγορα σε πραξιν καί ας είμεθα, αδέλφια, βέβαιοι το πώς ό Χριστός μας ό πολυαγαπημένος θα βάλη το χέρι απάνω μας... Στά άρματα, αδέλφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνωμε...».

Αυτά τα λόγια των ηρώων του 1821, πού τα ένέπνεε ή πίστη στο Θεό καί ή αγάπη προς την πα­τρίδα, αποτελούν ιερή παρακαταθήκη καί για μας σήμερα.

Περιοδικό«ΤΟΛΜΗ»

Ο Ιεροσολύμων για την Σύνοδο της Κρήτης και τον Οικουμενκσμό, που είναι «η συνάθροισις πασών των αιρέσεων και διαστροφών της Πίστεως»!

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ 
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ


Μου στάλθηκε από τα Ιεροσόλυμα το συγκλονιστικό διάγγελμα του φυλακισμένου υπό άθλιες συνθήκες, νόμιμου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Ειρηναίου, το οποίο βάζει τα πράγματα στην θέση τους και δείχνει το μεγάλο ιερατικό έγκλημα που έχει γίνει σε βάρος του.

Η επίσκεψη που του έγινε αυτές τις μέρες από τον Βαρθολομαίο, σίγουρα δεν μειώνει το ανοσιούργημα εναντίον του που έχει γίνει από τα οικουμενιστικά κυκλώματα του Φαναριού καθώς τίποτα δεν άλλαξε και εξακολουθεί να είναι κρατούμενος και άρρωστος χωρίς περίθαλψη.


Το συγκλονιστικό διάγγελμα:

 





ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ !! ΤΙ ΕΙΔΕ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ !!

Αγιο Όρος: Δεκάδες Κελλιά διέκοψαν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη

Ανεξέλεγκτη είναι η κατάσταση στην Αθωνική Πολιτείαμε 
το μνημόσυνο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Πληροφορίες που καταφθάνουν στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μιλούν για ένα Αγιο Όρος διαιρεμένο σε Πατριαρχικούς και μη.

Κελλιώτες μοναχοί έπαψαν να μνημονεύουν τον κ. Βαρθολομαίο επικαλούμενοι τις οικουμενιστικές του πράξεις και τακτικές.
«Πάνω από 50 Κελλιά σήμερα στο Αγιο Όρος, αρνούμαστε να συμπεριλάβουμε στη μνημόνευση τον κ. Βαρθολομαίο», τονίζει στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Κελλιώτης Ιερομόναχος.
«Πρέπει να μπει μια τάξη, να παρέμβουν τα αρμόδια όργανα», εξηγεί μοναχός που ανήκει στο πατριαρχικό μπλοκ.

Στα πρόθυρα να διακόψουν το μνημόσυνο είναι και δυο μοναστήρια.



Ε Ν Σ Τ Α Σ Ε Ι Σ: ο Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος δεν θα παραστεί στην ημερίδα

Το να αγωνιστεί ο χριστιανός για την πίστη δεν είναι θέμα ηθικοπλαστικής θεώρησης αλλά προσωπικών βιωμάτων πίστεως στην εν Χριστώ ζωή. Στις μέρες μας και στον εκκλησιαστικό μας χώρο περιορίστηκαν κατά πολύ τα βιώματα. Το άσχημο δεν είναι ότι μετατοπίσθηκε απλώς το κέντρο βάρους από την εμπειρία της πίστεως «Ἐστὶ δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. ια΄ 1) στην εξ ακοής πίστη «…ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος Θεοῦ» (ι΄ 17), αλλά ότι δεν κρατούμε καν την παρακαταθήκη της πίστεως, καθώς διαπιστώνεται από την ψευτοσύνοδο του Κολυμβαρίου, από την αντιμετώπιση του όλου θέματος από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και από την στάση του πληρώματος της Εκκλησιας.

Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί –για να μην αδικήσουμε και τους αγωνιζομένους– ότι υπάρχει μια μερίδα πιστών που αγωνιά, ενημερώνεται και προσεύχεται όπως ο Κύριος στον κήπο της Γεσθημανή. Καθένας απ’ αυτούς ενεργεί με τον δικό του τρόποέχοντας συνείδηση (αυτοσυνειδησία), αυτεξούσιο, ελευθερία έκφρασης και αυτοπροσδιορισμού. Καθένας έχει ελευθερία, λοιπόν, αλλά και την ευθύνη των επιλογών του και θα δώσει λόγο στον Θεό!

Όποιος τώρα διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται σωστά μπορεί να ομιλήσει, να ενεργήσει, δεν μπορεί όμως να αναγκάσει, μάλιστα, στην φάση αυτή που ομοιάζει με ενεργοποιημένο ναρκοπέδιο από το οποίο πρέπει να εξέλθουμε.

Θα μου πείτε για την Εκκλησία «και πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Μθ. 16,18) και εγώ θα σας πω ότι η Εκκλησία σαφώς δεν θα χαθεί αλλά εμείς κινδυνεύουμε να χάσουμε την σωτηρία. Δεν μας προβληματίζει αυτό λέει ο Κύριος μας, ότι, όταν θα έρθει κατά την Δευτέρα του Παρουσία, θα βρει την πίστη; «πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς»;

Ποιός είναι ο λόγος που σχολιάζω σχετικά; Όλοι –όσοι δεν θέλουν την αίρεση του οικουμενισμού– αναζητούν το δέον στην αντιμετώπισή της. Επειδή τα πράγματα έφτασαν σε μία κρίσιμη καμπή και όλοι έχουμε ευθύνη θέλω να εξηγήσω στους αγωνιζομένους, πού και γιατί δεν θα συμμετάσχω στον καθολικό αγώνα. Θα είμαι μαζί τους, όπου κρίνω σωστές τις ενέργειες που γίνονται από αδελφούς μου, και θα απέχω εξηγώντας και κρατώντας τον φόβο του Θεού στην ψυχή μου για να μην γίνουν λάθη και αστοχίες με άσχημες συνέπειες. Δεν θέλω να δημιουργήσω αντιπαράθεση στον κύκλο αυτό των αγωνιζομένων τους οποίους υπεραγαπώ, αλλά και δεν θα ταυτισθώ πλήρως μαζί τους καθώς καλοπροαίρετα αγωνίζονται. Εστιάζοντας όμως θα ξεκαθαρίσω ακόμη περισσότερο την θέση μου:

1. Κατ’ αρχήν θέλω να επισημάνω το αυτονόητο πως δεν θεωρώ ως αιρετικούς μόνο τους παπικούς, τους προτεστάντες, τους μονοφυσίτες κ.λπ. αλλά είναι αιρετικοί και οι οικουμενιστές που κηρύττουν αίρεση φανερά, όπως όλοι γνωρίζουμε. Συνεπώς η διατύπωση: "κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται" δεν αναφέρεται μόνο στην σχέση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Πάπα, τους προτεστάντες, τους μονοφυσίτες και όποιους άλλους αιρετικούς, αλλά η διατύπωση αυτή αφορά και την σχέση των επισκόπων και των πρεσβυτέρων με τον Οικουμενικό πατριάρχη που μνημονεύουν. Δεν ευσταθεί το προσφάτως ειπωμένο ότι η κανονική ρήση: "κοινωνῶν ἀκοινωνήτω" ισχύει μόνο για την περίπτωση της κοινωνίας του οικουμενικού πατριάρχη με τον πάπα. Αν αυτό ήταν σωστό, θα θεωρηθεί –και δικαίως– ότι όσοι διακόψαμε εκκλησιαστική κοινωνία με τον επίσκοπό μας που μνημονεύει τον Πατριάρχη ότι είναι ενέργεια αντικανονική. Ο Πατριάρχης είναι αιρετικός διότι κηρύττει γυμνή τη κεφαλή αίρεση. Ποιά αίρεση; Την αίρεση που οργάνωσε και συνένωσε προηγούμενες συνοδικά καταγνωσμένες αιρέσεις! Το, αν δεν καταδικάσθηκε ακόμη ο οικουμενισμός συνολικά με την έννοια που ορισμένοι ισχυρίζονται είναι θέμα Χρόνου. Συνθηκών που κατ’ εξοχήν δεν επέτρεψαν να υπάρξουν στην Ιεραρχία του Οικουμενικού Θρόνου πραγματικά ορθόδοξοι ιεράρχες, ώστε να συγκροτήσουν σύνοδο που θα καταδικάσει πρόσωπα και πράγματα. Και ερωτώ όλους όσους ισχυρίζονται ότι πρώτα πρέπει να γίνει αυτό για να διακόψουμε το μνημόσυνο∙ πραγματικά πιστεύετε ότι υπάρχει τέτοια περίπτωση -μιας και έγιναν επίσκοποι άνθρωποι που το μοναδικό όραμα στην ζωή τους ήταν να εκλεγούν μητροπολίτες- να καταδικασθεί ο πατριάρχης από την πατριαρχική σύνοδο ή από την σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος; Αυτό πρέπει να γίνει από μία διευρυμένη σύνοδο όχι μόνο μιας Εκκλησίας αλλά όσων επισκόπων αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων.

2. Από την άλλη δεν με εκφράζει η θέση ότι τα μυστήρια όσων δεν διέκοψαν ακόμη κοινωνία με επισκόπους που μνημονεύουν τους οικουμενιστές είναι άκυρα. Άλλο είναι να λέμε ότι ο Πατριάρχης είναι αιρετικός και γι’ αυτό άλλωστε διακόψαμε κοινωνία μαζί του, κάτι που ξεκαθαρίζεται στο 15ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, και άλλο είναι να θωρούμε τα μυστήρια, των επισκόπων και των πρεσβυτέρων που τον μνημονεύουν ακόμη, άκυρα ενώ ακόμη δεν έχουμε συνοδική καταδίκη του προσώπου που σέρνει όλη την Εκκλησία στον Οικουμενισμό. Ενώ, λοιπόν, δεχόμαστε οικονομικώς τα μυστήρια όσων ακόμη δεν διέκοψαν κοινωνία ως έγκυρα, για να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα στο ποίμνιο που χρειάζεται στην μεταβατική αυτή φάση πρώτα ενημέρωση και έπειτα καθοδήγηση, ωστόσο δεν δέχομαι ότι και η κοινωνία με τον πατριάρχη χωρά πλέον οικονομία, διότι έχει γίνει πέρα των άλλων και η σύνοδος στο Κολυμβάρι που σφράγισε την αίρεση και τα πράγματα δρομολογήθηκαν. Εδώ είναι τώρα η λεπτότητα στην οικονομία διακρίνοντας τα πράγματα, και όχι να γίνει η οικονομία λάστιχο που τελικά θα μας εκσφενδονίσει το πυρ το εξώτερο! Γι’ αυτό άλλο είναι να πεις στον πιστό μην επικοινωνείς με τους οικουμενιστές αιρετικούς και άλλο είναι να λέμε στον πιστό που δεν γνωρίζει και πηγαίνει στον παπά και κοινωνά ότι δεν κοινωνά σώμα και αίμα Χριστού!

3. Σχετικά με το αν η διακοπή της κοινωνίας μας με τους επισκόπους που ακόμη μνημονεύουν δημιουργεί αποστασιοποίηση και από σωστά τοποθετημένη Εκκλησία της Βουλγαρίας και της Γεωργίας Θεωρώ:

· Ότι δημιουργείται η καλή προϋπόθεση να συνεχίσει περαιτέρω την αντιαιρετική της στάση καθώς θα διαπιστώσει ότι δεν αρκεί να εξηγήσεις γιατί δεν συμμετέχεις σε μια σύνοδο και απλώς μόνο να χαρακτηρίσεις αιρετικές τις αποφάσεις αλλά πρέπει και να προβείς στην καταδίκη της Κολυμβάριας Ψευτοσυνόδου συνοδικά!

· Το να μπαίνουμε σε συλλογισμούς για πώς θα μας αντιμε-τωπίσουν οι παραπάνω Εκκλησίες εμάς, που διακόψαμε κοινωνία με τον Πατριάρχη και με αυτούς που τον μνημονεύουν και, επομένως, ότι τάχα θα στερηθούμε της συνεργασίας τους ως διακόψαντες κοινωνία και με αυτούς δεν ευσταθεί, διότι τουναντίον τους φέρνει προ των ευθυνών τους αλλά και προάγει πνευματικά κριτήρια διακοπής μνημοσύνου και όχι ανθρωπάρεσκη, μη χριστοκεντρική θεώρηση που δεν βασίζεται στην πίστη μας προς τον Θεό αλλά σε στήριξη ανθρωπίνων δυνατοτήτων, δηλαδή αδυναμιών, που δικαίως θα οδηγήσουν σε πτώση. Ποιό είναι το πρόβλημα, επομένως, να έχουμε διακόψει κοινωνία και με τους επισκόπους των Εκκλησιών αυτών, εφ’ όσον και αυτοί ναι μεν καλώς μέχρι τώρα δεν αναγνώρισαν την ψευτοσύνοδο πλην όμως δεν το ολοκλήρωσαν. Και όπως γνωρίζουμε «το καλόν ουκ εστί καλόν, εάν μη καλώς γένηται»!

· Εάν εσφαλμένως για λόγους τάχα οικονομίας δεχθούμε σε κοινωνία τους επισκόπους των Εκκλησιών αυτών -σαφώς δεν εννοώ ότι θα υπαχθούμε σε αυτές τις Εκκλησίες- τότε θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα μας πουν δέχεστε σε εκκλησιαστική κοινωνία αυτούς και δεν δέχεσθε τους επισκόπους σας; Έτσι θα καταστρέψουμε ότι οικοδομήσαμε μέχρι τώρα με τον δίκαιο και κανονικό εκκλησιαστικό μας αγώνα! Αυτό πραγματικά θα είναι δυναμίτης στον αγώνα μας.

4. Το πιο σημαντικό όμως από σκοπιάς αγώνα θα είναι το ποιμαντικό κόστος που θα προκύψει καθώς θα στερηθούμε, από επιπολαιότητες, το πραγματικά αγωνιζόμενο ποίμνιο το οποίο εν μέρει θα απογοητευθεί, καθώς θα σκανδαλισθεί από την ασυνεπή μας στάση και εν μέρει θα ψάξει αλλού καταφύγιο. Αλλά θα βρει; Μήπως έτσι εξωθούμε το συνειδητοποιημένο πλήρωμα σε ατραπούς περίεργους;

Για τους παραπάνω λόγους προσωπικώς δεν θα παραστώ στην σχετική επιστημονική ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης και ζητώ από τους συμμετέχοντας σ’ αυτήν φιλαδέλφως να αναγνωσθεί το υπογραφόμενο κείμενο αντί χαιρετισμού. Επισημαίνω δε ότι τους αγαπώ, ας με συγχωρήσουν και ας μου επιτρέψουν την διαφορετική θέση.

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Διορθόδοξη Επιστημονική Ημερίδα για την καταδίκη του Οικουμενισμού και της ''Συνόδου'' της Κρήτης

Ἀνακοινώθηκε ἐπίσημα ἡ πραγματοποίηση «Διορθόδοξης Επιστημονικής Ημερίδας για την καταδίκη του Οικουμενισμού και της ''Συνόδου'' της Κρήτης».
Ἀναρτοῦμε τὴν εἴδηση μαζὶ μὲ τὴν ἔκφραση τῆς λύπης μας, γιατὶ οἱ Πατέρες ποὺ τὴν διοργάνωσαν καὶ θὰ τὴν πραγματοποιήσουν:

α) Ξεκίνησαν μὲ ἁγιοπατερικὲς προϋποθέσεις νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι οἱ Ἅγιοι μᾶς δίδαξαν γιὰ τὴ στάση μας σὲ καιρὸ αἱρέσεων, πόσο μᾶλλον σὲ καιρὸ τῆς ἐσχατολογικῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

β) Στὴ πορεία ἄλλαξαν θέσεις καὶ ἀκολουθοῦν πλέον τὴν ἀντιπατερικὴ γραμμὴ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τοῦ π. Νικολάου Μανώλη ποὺ κατηγοροῦσαν. Γραμμὴ ποὺ σὰν ἄτομα ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ ἐφαρμόσουν, ὄχι ὅμως νὰ θέλουν νὰ τὴν ἐπιβάλλουν ὡς τὴν γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, διαστρέφοντας τὴν διδασκαλία ἑκατοντάδων Ἁγίων ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους.

γ) Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση μιᾶς πρώτης Κληρικολαϊκῆς Συνάξεως ποὺ ἀποφάσισε τὴν ἀνάγκη γιὰ μιὰ τέτοια Σύναξη, δὲν προέβλεπε διεξαγωγὴ Ἡμερίδος γιὰ καταδίκη τῆς ληστρικῆς Συνόδου. Ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος ἤδη ἔχει καταδικαστεῖ στὴ Συνείδηση τῶν πιστῶν καὶ μὲ ὅσα δημοσιεύθηκαν ἔχουν ἐξαντληθεῖ τὰ βασικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τὴν ἀπόδειξη τοῦ ὅτι αὐτὴ ἡ Σύνοδος δὲν ἦταν«οὔτε ΑΓΙΑ, οὔτε ΜΕΓΑΛΗ, οὔτε ΣΥΝΟΔΟΣ» (“Θεοδρομία”). Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση ἦταν τὸ νῦν ἀναγκαῖο: μιὰ Σύναξη ποὺ θὰὀργάνωνε τὸν ἀγώνα, ὅσων ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο τῶν Οἰκουμενιστῶν, διότι μόνο αὐτὸ φοβοῦνται οἱ Οἰκουμενιστές, ὅπως ἔδειξαν τὰ τελευταῖα γεγονότα μὲ τὶς διώξεις, ὅσων ἀποτειχίζονται. Κι αὐτὴ ἡ ἀπόφαση παρεκάμφθη, χωρὶς νὰ ἐρωτηθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ συμμετεῖχαν στὴν σύναξη γιὰ τὴν πρώτη ἀπόφαση.

δ) Ἀπὸ Σύναξη ὅσων ἀποτειχίστηκαν μετετράπη σὲ Ἡμερίδα μὴ ἀποτειχισμένων καὶ μερικῶν ἀποτειχισμένων. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο (ὅπως φαίνεται) καὶ ὁ Καθηγούμενος καὶ Ἀρχιμανδρίτης π. Παΐσιος Παπαδόπουλος δημοσίευσε ἄρθρο στὸ ὁποῖο ἀνακοινώνει ὅτι δὲν θὰ παραστεῖ σ’ αὐτὴ τὴν ἡμερίδα. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ δική μου τοποθέτηση ὡς μέλους τῆς πρώτης Σύναξης τῆς Λάρισας, τῆς ὁποίας ἡ ἀπόφαση ἀκυρώθηκε.

Σημάτης Παναγιώτης


Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ…

Ειπώθηκε κάποτε προσφυώς ότι ο στόχος της Νέας Εποχής δεν είναι ν’ αδειάσει τις ορθόδοξες εκκλησίες, αλλά να τις γεμίσει με κόσμο που θα έχει αλλοιωμένο φρόνημα. 
Μετά από δεκαετίες μεθοδικής κι οργανωμένης δράσης των οργάνων που, ενορχηστρούμενα από τα κέντρα της Παγκοσμιοποίησης και του Σιωνισμού, εργάζονται για τον συστηματικό πνευματικό εκμαυλισμό του λαού μας και την αποδόμηση της γνήσιας ορθόδοξης πίστης, όσο βέβαια και της γλώσσας και της ιστορίας του, είναι φανερό πως ο εν λόγω στόχος έχει σε μεγάλο βαθμό ήδη επιτευχθεί. 
Σήμερα λοιπόν υπάρχουν πάρα πολλοί, ακόμη και μέσα στον λεγόμενο εκκλησιαστικό χώρο, που υποτιμούν συνειδητά όλη τη συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και αρκετά χρόνια σχετικά με τον Οικουμενισμό - και αναζωπυρώθηκε επ’ εσχάτων εξαιτίας της συνόδου της Κρήτης αλλά και των προσφάτων αποτειχίσεων κάποιων κληρικών μας έναντι των οικουμενιστών επισκόπων τους. 

Υπάρχουν πολλοί που ακούγοντας περί Οικουμενισμού, Νέας Εποχής, θρησκευτικού συγκρητισμού, Πανθρησκείας κλπ. - εμφανώς επηρεασμένοι από τη χρόνια πλύση εγκεφάλου που εκπορεύεται από τους γνωστούς (κληρικούς τε και λαϊκούς) ψευδοθεολογούντες της «μεταπατερικότητας», της «θεωρίας των κλάδων» και των λοιπών νεοεποχίτικων τερατουργημάτων - χαρακτηρίζουν όλα τα προαναφερθέντα ως συνωμοσιολογικές υπερβολές ή και ως συζήτηση περί όνου σκιάς. 
Πολλοί θεωρούν ότι σε τελική ανάλυση τίποτε το ιδιαίτερο δεν μας χωρίζει από τους Παπικούς, οπότε καλό θα ήταν να τελειώνει επιτέλους αυτή η χιλιόχρονη διχαστική ιστορία. Αρκετοί μάλιστα μπορεί να ενστερνίζονται και όλα αυτά τα τεχνηέντως υποβολιμαία περί «αγάπης» και «προσέγγισης» όχι μόνο με αυτούς, αλλά και με τις άλλες θρησκείες. 
Επειδή όμως η πραγματική αγάπη απέχει από την «αγαπολογία» όσο ακριβώς και η άκρα ταπείνωση από τον απόλυτο φαρισαϊσμό, ας πούμε εφεξής μερικά πράγματα με το όνομά τους.

Κατ’ αρχάς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι θεολογικές διαφορές με τη «χριστιανική» Δύση είναι στην πραγματικότητα χαώδεις και φυσικά δεν έχουν πάψει στο παραμικρό να υφίστανται. Όσο κι αν είναι βέβαιο ότι για εκείνη την τελική ρήξη του έτους 1054 έπαιξαν ρόλο και πολιτικά αίτια (τα οποία ασφαλώς υπερτονίζουν οι εγκάθετοι του συγκρητισμού), είναι ακόμη πιο σίγουρο ότι αυτό το γεγονός επιστέγασε απλώς τυπικά μία μακραίωνη διαφοροποιητική πορεία, που στα μέσα του 11ουαιώνα ήταν πλέον μη αναστρέψιμη. Επρόκειτο ουσιαστικά για δύο κόσμους σε πλήρη απόκλιση ήδη από την αρχαιότητα, τους οποίους η εξάπλωση του Χριστιανισμού όχι μόνο δεν μπόρεσε να ενοποιήσει, αλλά στην πραγματικότητα έκανε το μεταξύ τους χάσμα ακόμη πιο αγεφύρωτο, γιατί απλούστατα η (αρχικώς λατινικά απλοϊκή και ακολούθως και γερμανικά εκβαρβαρισμένη) Δύση - σε αντίθεση με τη βαθιά μυστική εμπειρία της Ανατολής - ποτέ δεν μπόρεσε να φτάσει μακρύτερα από μία κοντόφθαλμη, ορθολογιστική και μέσω απλοϊκών δικανικών προσεγγίσεων απόπειρα κατανόησης και ερμηνείας του Θεού. 
Η θεμελιώδης αυτή διαφοροποίηση, που τυγχάνει και η κύρια γενεσιουργός αιτία όλων των επιμέρους δυτικών δογματικών παρεκκλίσεων (οι οποίες φυσικά δεν αφορούν μόνο στο πρωτείο, αλλά είναι επίσης πάρα πολλές και ουσιαστικές, παρά τα όσα οι οικουμενιστές διαπρυσίως διακηρύττουν), κατά κανένα τρόπο δεν έχει έστω εξομαλυνθεί. 
Πολύ περισσότερο φυσικά ουδέν σημείον επαφής υφίσταται τόσο με όλο το θλιβερό εκείνο συνονθύλευμα που απαρτίζουν τα αναρίθμητα και θεολογικώς έωλα προτεστάντικα παραμάγαζα, όσο και με τις άλλες θρησκείες. Και βέβαια η υποβολιμαία βλακώδης «διαπίστωση» πως «όλοι στον ίδιο Χριστό πιστεύουμε» (βλακώδης, γιατί απλούστατα ΔΕΝ πιστεύουμε στον ίδιο Χριστό) ίσως να είχε κάποιο νόημα σε περιπτώσεις ιδεολογικοποίησης της πίστης, θρησκειοποίησης του εκκλησιαστικού γεγονότος ή θεώρησης της έννοιας της θέωσης ως ατομικής υπόθεσης του καθενός (οπότε θα μπορούσε πράγματι να υποτεθεί και η δυνητική της πραγμάτωση μέσα από πολλούς και διαφορετικούς δρόμους). Επειδή όμως εδώ ούτε περί ιδεολογίας πρόκειται, ούτε περί πράξεως περιχαρακωμένης ιδιωτείας, είναι προφανές ότι κάθε οργανωμένη απόπειρα σύγχυσης και συγκρητισμού, μόνο εκ του πονηρού αρύεται. Υπ’ αυτό το πρίσμα εννοείται ασφαλώς ότι την ακόμη ευρύτερη διαθρησκειακή «διαπίστωση» ότι «όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε» απαξιώ ακόμη και να τη σχολιάσω.

Και ως εκ τούτου φυσικά απαξιώ να σχολιάσω και την παλαιότερη τραγική ρήση του πατριάρχη Βαρθολομαίου ότι όλες οι θρησκείες μπορούν να οδηγήσουν στον Θεό. 
Μια ρήση που φροντίζουν να την επαναλαμβάνουν εδώ και πολύ καιρό και πάμπολλοι ακόμη πλανεμένοι οικουμενιστές επίσκοποι και λαϊκοί ψευδοθεολόγοι, με διάφορους τρόπους και σε διάφορες διατυπώσεις, αλλά πάντοτε με αυτή την ουσία. Την ουσία που γενικεύει διαθρησκειακά την ούτως ή άλλως εκτρωματική συγκρητιστική «θεωρία των κλάδων» και προετοιμάζει ξεκάθαρα το έδαφος για την παγκόσμια Πανθρησκεία, η τεχνητή κατασκευή της οποίας από τα χαμαιτυπεία της Νέας Εποχής τελεί εδώ και χρόνια εν πλήρει εξελίξει. Σε πλήρη συμπόρευση ασφαλώς με την πορεία της οικονομικής ενοποίησης του πλανήτη (δια της Παγκοσμιοποίησης), αλλά και της πολιτισμικής του ισοπέδωσης και ομογενοποίησης (μέσω της αποδόμησης των εθνικών γλωσσών και των εθνικών Ιστοριών, της συστηματικής διοχέτευσης κοινών νεοταξίτικων ηθών και αντιλήψεων και φυσικά της μαζικής και απολύτως ελεγχόμενης λαθρομετανάστευσης).

Ας επανέλθουμε όμως στις διαφορές έναντι της Δύσης και στη δήθεν προσπάθεια υπέρβασής τους με τους θεολογικούς διαλόγους μέσα στα πλαίσια του αυτοφερομένου ως «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», αλλά και ευρύτερα. Οφείλουμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε expressis verbis και εν πλήρει συνειδότι ότι τόσο ο τίτλος του προαναφερθέντος νεοταξίτικου οργάνου, όσο και κάθε άλλη αναφορά σε όρους όπως «Διάλογος μεταξύ Εκκλησιών» ή «Ενωση Εκκλησιών» είναι εκφράσεις παντελώς ανυπόστατες και εξολοκλήρου βλάσφημες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν Εκκλησίες, άρα πώς να…διαλεχθούν ή να προσπαθήσουν να ενωθούν; Η Εκκλησία απλούστατα είναι μία, η Αποστολική και Καθολική, ήτοι η Ορθόδοξη. Όλα τα άλλα, από τους Παπικούς ως τα απειράριθμα προτεστάντικα καρτούν (πώς αλλιώς δηλαδή να αποκαλέσει κανείς την εικόνα π.χ. Αγγλικανής επισκόπου να…ευλογεί γάμο μεταξύ ανδρών!), αποτελούν απλώς πλήρεις εκτροπές και καρικατουρίστικες αλλοιώσεις. Και αφού πρόκειται για εκτροπές και όχι για Εκκλησίες, δεν επενεργείται εκεί μέσα δια του Αγίου Πνεύματος απολύτως τίποτε! Από το 1054 και εξής οι Φραγκολατίνοι ούτε αγίους βγάζουν, ούτε ιερωσύνη έχουν, ούτε άλλα Μυστήρια. Ακόμη και αυτά που εκτιμούν πως έχουν, στην πραγματικότητα δεν ισχύουν! Αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο και ανέκαθεν εθεωρείτο για την Ορθόδοξη Εκκλησία εντελώς αυτονόητο (άσχετα βεβαίως αν μέσα στο κλίμα της οικουμενιστικής ψευδοπροσέγγισης έχουν αρχίσει εδώ και καιρό αρχικά να ψελλίζονται και ακολούθως να κυοφορούνται καινά - και άκρως ερμαφρόδιτα - «δόγματα», ακόμη και επ’ αυτού)!

Από την άλλη, όλη αυτή η ιστορία με τους δήθεν διαλόγους με τους ετεροδόξους έχει αποδειχθεί ως μία παντελώς ατελέσφορη παρωδία (μέχρι και ο περιώνυμος οικουμενιστής επίσκοπος Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας παραδέχθηκε προ ολίγων ετών το αδιέξοδο στο οποίο έχουν καταλήξει αυτοί οι «διάλογοι»), αφού κανείς εξ αυτών δεν έχει την παραμικρή επιθυμία ειλικρινούς προσέγγισης και αναγνώρισης των σφαλμάτων του, αλλά αντίθετα άπαντες εμμένουν πεισματικά στις πλάνες τους, στις οποίες είναι ξεκάθαρο ότι επιδιώκουν να σύρουν τους Ορθοδόξους.

Ποιοι επομένως φερόμενοι ως ορθόδοξοι πατριάρχες (και έτεροι ιεράρχες) τολμούν να μας κατηγορούν και να απειλούν με παύσεις και διώξεις τους ορθόφρονες ιερείς μας ή και εμάς (σε επόμενη φάση που σίγουρα θα έλθει) με επιτίμια, επειδή αντιστεκόμαστε στη χυδαία απαίτησή τους να ενωθούμε με τους αιρετικούς; Η μόνη επανένωση που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή (και βέβαια θα ήταν και ευκταία), είναι η επιστροφή των διαστρεβλωτών στην ενιαία Εκκλησία των πρώτων αιώνων, από την οποία οι ίδιοι παρεξέκλιναν. Επανένωση όμως με τους δικούς τους θεολογικούς όρους σημαίνει αυτομάτως και τη δική μας εκτροπή. Την ώρα δηλαδή που ο εκπεσών και εκμαυλισμένος (αυτοφερόμενος ως) «Χριστιανισμός» της Δύσης καταρρέει μέσα στις αμαρτίες και τα βαθιά του υπαρξιακά αδιέξοδα, την ώρα που πάμπολλοι Ευρωπαίοι διανοητές με ανησυχίες έχουν βαφτιστεί Ορθόδοξοι, εμείς θα πετάξουμε στα σκουπίδια τη Φιλοκαλία, τους Νηπτικούς, τους Ησυχαστές και θα πάμε εκουσίως να πέσουμε στην πλάνη; Είναι ολοφάνερο ότι μόνο ως ατυχέστατος αστεϊσμός θα μπορούσε να εκληφθεί μία τέτοια «πρόταση» (όσο βεβαίως και αν η οικουμενιστική σύναξη του Φαναρίου μάς την υποβάλλει ως μονόδρομο μέσα στη θλιβερή πνευματική της κατάντια).

Και ασφαλώς στο σημείο αυτό καλό θα ήταν να ξεκαθαριστεί και κάτι ακόμη. Εδώ το ζήτημα δεν είναι ποιος θα παρασύρει τον άλλον υπό τους όρους του. Δεν είναι ούτε πολιτικό παιχνίδι, ούτε μάχη εντυπώσεων, ούτε θέμα εγωισμών. Το πρόβλημα εδώ υψώνεται σε επίπεδο καθαρά σωτηριολογικό. Εκτός Εκκλησίας, δίχως τη σύναξη γύρω από το Άγιο Ποτήριο και δίχως μυστηριακή ζωή, δεν υπάρχει θέωση, άρα ούτε και σωτηρία. Να λοιπόν ποιο είναι στην πραγματικότητα το μέγα διακύβευμα. Είναι η ίδια η ψυχή μας. Είναι το ίδιο το σωτηριολογικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορεί να πραγματωθεί ο πνευματικός αγώνας προς τη θέωση. Και αυτό το πλαίσιο πρέπει πάση θυσία να μείνει ανόθευτο.

Όλα αυτά επαναλαμβάνω και πάλι ότι μπορεί για πάρα πολλούς να είναι ψιλά γράμματα (όσο δεδομένη τυγχάνει άλλωστε και η κωμικοτραγική πλέον νεοελλαδική μιθριδατική άμβλυνση του «έλα μωρέ τώρα»), αλλά για κάθε συνειδητό ορθόδοξο είναι η κατεξοχήν ουσία. Πέραν όμως αυτού, θα ήταν χρήσιμο να επισημάνουμε και κάτι ακόμη: μία πιθανή υποχώρηση της ελλαδικής Εκκλησίας στα απροκάλυπτα πλέον «ενωτικά» σχέδια του Φαναρίου και των εδώ ακολούθων του θα είχε και άλλες συνέπειες, που πλέον δεν θα ήταν θεολογικές, αλλά κοινωνικές και εθνικές (και κάποιον που αδιαφορεί ίσως για τα θεολογικά, οπότε δεν τον πολυενδιαφέρουν όλα τα προαναφερθέντα, αυτό δεν μπορεί να τον αφήσει αδιάφορο). Γιατί εδώ είναι πια πολύ ορατή η προοπτική ενός σχίσματος εντός της χώρας μας, καθώς μεγάλο μέρος του κλήρου και του λαού είναι αποφασισμένο να μείνει πιστό στην πατρώα αυθεντική πίστη και να κηρύξει ακοινωνησία με τους πλανεμένους κληρικούς. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι μεγαλόσχημοι ρασοφόροι που θα τολμήσουν και θα επιχειρήσουν την πρόκληση ενός νέου και με ανυπολόγιστες συνέπειες εθνικού διχασμού, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν το αιρετικό τους μένος και φυσικά να εξευμενίσουν και τα νεοταξίτικα αφεντικά, που τους ανέβασαν στους εκκλησιαστικούς θρόνους τους;

Τα πράγματα λοιπόν είναι σαφή, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Τα ψέματα τελείωσαν: εδώ πλέον ζητούνται όλο και περισσότεροι επίσκοποι, όλο και περισσότεροι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, που θα αφήσουν τα μισόλογα (και την αντίσταση απ’ το…υπόγειο) και θα προτάξουν αναφανδόν τα στήθη τους για να σταματήσουν την πορεία προς το σχίσμα και να αντισταθούν στην υλοποίηση ενός ακόμη βήματος στο νεοταξίτικο και νεοεποχίτικο σχέδιο της προόδου της ιδέας της Παγκόσμιας Θρησκείας (γιατί φυσικά υπενθυμίζουμε ότι το ευρύτερο παιχνίδι των αγαπολογικών εναγκαλισμών δεν αφορά μόνο σε καρδιναλίους ή σε πάστορες, αλλά και σε ιμάμηδες, γκουρού και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου), για την οποία η Ορθοδοξία είναι φυσικά το μεγάλο αγκάθι. Αυτή είναι ο μεγάλος στόχος του Σιωνισμού, που φυσικά δεν είναι πολιτικο-οικονομική «σέχτα», όπως νομίζουν ακόμη κάποιοι αφελείς, αλλά ξεκάθαρα αποτελεί θρησκεία, η οποία απλούστατα προετοιμάζει μεθοδικά το έδαφος για την έλευση του «Μεσσία» της, εξ ου και η οργανωμένη απόπειρα για την πνευματική, οικονομική και πολιτική ομογενοποίηση και ποδηγέτηση του πλανήτη. 
Ο πόλεμος αυτός έχει ξεσπάσει και θα είναι ένας πόλεμος σκληρός και μακρύς. 
Ας είμαστε έτοιμοι…

του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας

Μοναχός Μάκαριος Κουτλουμουσιανός







Στο Ιερό Πηδάλιο της Αγίας του Θεού Εκκλησίας, στον υπό ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Α' Κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου αναφέρει :
Σχισματικοί δε ονομάζονται εκείνοι όπου διαφέρονται προς την Καθολικήν Εκκλησία, όχι για δόγματα Πίστεως αλλά για κάποια ζητήματα εκκλησιαστικά και ευκολοϊάτρευτα. 
Αιρετικοί δε ονομάζονται εκείνοι, των οποίων η διαφορά παρευθύς και αμέσως είναι περί της εις Θεόν πίστεως, ήτοι οι κατά την πίστιν και τα δόγματα χωρισμένοι από τους Ορθοδόξους και παντελώς απομακρυσμένοι.

Δι' ό και Γεώργιος ο Σχολάριος εν τω κατά Σιμωνίας, αιρετικός είναι λέγει: Κάθε ένας όπου ή κατ' ευθείαν ή πλαγίως πλανάται περί των άρθρων της πίστεως. 
Και οι πολιτικοί νόμοι φασιν· Αιρετικός εστί, και τοις των αιρετικών υπόκειται νόμοις, ο μικρόν γουν τι της ορθής πίστεως παρεκκλίνων. 

Και ο Ταράσιος εν τη α. πράξει της ζ'. Συνόδου λέγει:
Το επί δόγμασιν είτε μικροίς, είτε μεγάλοις αμαρτάνειν, ταυτον εστί· εξ αμφοτέρων γαρ ο νόμος του Θεού αθετείται. 

Και ο Φώτιος, γράφων προς τον Ρώμης Νικολαον· και γαρ εστίν όντως τα κοινά πάσιν άπαντα φυλάττειν επάναγκες, και προ γε των άλλων τα περι πίστεως. 
Ένθα και το παρεκκλίναι μικρόν, αμαρτείν εστίν αμαρτία την προς θάνατον. 
Διαφέρουσι δε οι αιρετικοί από τους απίστους, καθ ' ότι οι μεν αιρετικοί δεν φρονούσιν ορθώς τα των Χριστιανών, οι δε άπιστοι τελείως δεν δέχονται την ένσαρκον του Θεού Λόγου οικονομίαν.

Ερμηνεία εις τον ΙΕ' Ιερόν Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Αγίας Συνόδου υπό αοιδίμου Επισκόπου Νικοδήμου Μίλας

Ο ΚΑΝΩΝ ούτως είναι συμπλήρωμα του ΙΓ ' και του ΙΔ' Κανόνος της παρούσης Συνόδου, επιτάσσει δε, ίνα, εφ ' όσον πρέπει να υφίσταται η σχέσις εκείνη (σχέσις υποταγής δηλονότι και πειθαρχίας) του μεν Πρεσβυτέρου προς τον Επίσκοπον, του δε Επισκόπου προς τον Μητροπολίτην, πολλώ μάλλον δέον όπως υπάρχη η τοιαύτη σχέσις προς τον Πατριάρχην, εις ον την κανονική υπακοήν χρεωστούσαν άπαντες:
οι Μητροπολίται, οι Επίσκοποι, οι Πρεσβύτεροι τε και λοιποί Κληρικοί του περί ούτε πρόκειται Πατριαρχείου. 
Καθορίσας ταύτα περί της τον Πατριάρχην υπακοής, ο Κανών ποιείται γενικήν παρατήρησιν και επί των τριών ( ΙΓ' - ΙΔ '-ΙΕ') Κανόνων, δι' ης λέγει, ότι τα εκδοθέντα προστάγματα ισχύουσι μόνον καθ' ην περίπτωσιν υπεισάγονται σχίσματα ένεκεν αναπόδεικτων τινών παραβάσεων του Πατριάρχου , του Μητροπολίτου και του Επισκόπου.

Εάν όμως ο Επίσκοπος τις ή Μητροπολίτης ή Πατριάρχης άρξηται να διακήρυξη δημόσια επ' εκκλησίας αιρετικήν τινά διδαχήν, αντικείμενην προς την Ορθοδοξίαν, τότε οι προαναφερθέντες ΚΕΚΤΗΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΑΠΟΣΧΟΙΝΙΣΘΩΣΙ ΠΑΡΑΥΤΑ του Επισκόπου, Μητροπολίτου και Πατριάρχου εκείνου, διο ου μόνον εις ουδεμίαν θέλουσιν υποβληθή κανονική ποινήν, αλλά θέλουσι επαινεθή εισέτι, καθ' όσον διά τούτο ΔΕΝ ΚΑΤΕΚΡΙΝΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΑΝΕΣΤΑΤΗΣΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ, ούτε και εγκατέστησαν τοιουτοτρόπως σχίσμα εν τη Εκκλησία αλλά αντιθέτως, ΑΠΗΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ΕΝ ΟΣΩ ΗΔΥΝΗΘΗΣΑΝ του ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΣ.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ΕΙΘΕ, ΟΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ ΠΟΘΟΥΝΤΕΣ ΤΟΥΤΟ, ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩΣΙ ΔΕΟΝΤΩΣ ΤΟ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ΑΥΤΟΙΣ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ" ΑΜΑ ΔΕ ΚΑΙ "ΧΡΕΟΣ" ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΕΥΣΩΣΙ ΠΑΡΑΥΤΑ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΩΣΙ ΤΟ ΥΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΥΤΩΝ ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΟΝ ΙΕΡΟΝ ΑΥΤΟΙΣ ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΝΟΜΙΖΟΥΣΙ ΚΑΙ ΦΡΟΝΟΥΝ ΟΤΙ "ΧΡΕΟΣ" ΤΟΥΤΟ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ Η ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΦΘΑΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟ " ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ", ΩΣ ΛΕΓΟΥΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ " ΧΡΕΟΣ" ΤΟΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΡΓΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΟΥΤΟΙ ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΥ ΤΟ ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΗΣ ΤΑΥΤΗΣ "ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ" ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΑΣΥΝΕΠΟΥΣ " ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ" ΑΥΤΩΝ.

ΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ, ΟΘΕΝ, ΜΙΑΣ ΤΟΤΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΤΟΙΟΥΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΡΑΞΙΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΝ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ ΑΝΕΜΕΝΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΠΕΣΟΥΝ !

ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΝ ΟΙ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΩΣ ΑΛΗΘΕΙΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΔΙΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΔΕΚΑΤΗΝ, ΟΥΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΩΔΕΚΑΤΗΝ, ΚΑΘ ' ΗΝ " ΚΛΕΙΕΤΑΙ Η ΘΥΡΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΛΟΝΤΕΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΕΛΘΕΙΝ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ 
"ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ", ΔΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩΣΙΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ " ΟΥΚ ΟΙΔΑ ΥΜΑΣ " ! 
ΟΠΕΡ ΚΑΙ ΑΠΕΥΧΟΜΕΘΑ.

Εύχεστε και για εμένα 

Μοναχός Μάκαριος Κουτλουμουσιανός 
Καθίσμα Αγίου Νικολάου.

Παραπονιέσαι πως οι άνθρωποι έγιναν κακοί.....

Παραπονιέσαι πως οι άνθρωποι έγιναν κακοί. Πουθενά δεν συναντάς καλό άνθρωπο. Και παραξενεύεσαι, γιατί ο Θεός υπομένει τέτοιο κόσμο και δεν τον τελειώνει πια. Θα ξαφνιαστείς όταν ακούσεις, ότι το ίδιο παράπονο άκουσα από ένα γείτονά σου από την ίδια πόλη. 

Καί αυτός λέει, πως εξαφανίστηκαν οι καλοί άνθρωποι και πως αισθάνεται εντελώς έρημος στην οδό της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Εκείνος δεν γνώρισε εσένα κι εσύ δεν ξέρεις γι’ αυτόν. Εάν εσείς οι δυο καλοί άνθρωποι είχατε γνωριστεί, θα αλλάζατε γνώμη και η λύπη σας θα μετατρεπόταν σε χαρά. Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: 

«Υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ’ η λύπη υμών εις χαραν γενήσεται» (Ιωάν. 16, 20).

Εγώ θα σου πω το όνομα εκείνου του άλλου καλού ανθρώπου στην πόλη σας και εσύ αναζήτησέ τον. Και όταν οι δυο σας πάτε για προσευχή, προσευχηθείτε στον Κύριο να σας αποκαλύψει και άλλους καλούς ανθρώπους στον τόπο σας. 

Εγώ πιστεύω, ότι θα σας αποκαλυφθεί μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που, προς το παρόν, σας είναι άγνωστοι. Οι άνθρωποι είναι σαν κάποια κινητά ορυχεία και στα ορυχεία συνήθως πρέπει να κατέβουμε βαθιά για να βρούμε εκείνο που μέσα τους είναι το πιο πολύτιμο. Τέτοια είναι η σύνθεση αυτού του σύμπαντος, ώστε ένα πράγμα όσο πιο πολύτιμο είναι τόσο πιο πολύ κρυμμένο είναι. 

Εάν ο δίκαιος Λωτ στα Σόδομα παραπονιόταν όπως εσείς παραπονιέστε, οποιοσδήποτε άνθρωπος θα τον πίστευε. Αλλά είναι δύσκολο να πιστέψουμε, πως σε μία χριστιανική πόλη, όπου η διδαχή του Χριστού κηρύσσεται και πράττονται Λειτουργίες, δεν υπάρχει παραπάνω από ένας καλός άνθρωπος.

Οι γείτονες, λες, δεν σε αγαπούν. Κάθε καλή σου πράξη την κοροϊδεύουν ερμηνεύοντάς την ανάποδα. Όπου δεν είσαι παρών επιρρίπτουν πάνω σου χλευασμούς. Και εσύ στενοχωρημένος αναρωτιέσαι: γιατί όλα αυτά; Και μέχρι πότε; Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, δεν την αποζητούν, δεν την επιθυμούν, αλλά είναι σκλάβοι του ψέματος, ψεύτικων σκέψεων, ψεύτικων αισθημάτων, κακών συνηθειών. 

Ο Κύριος έχει πει: 

«Και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν. 8, 32). 

Τούτο ισχύει για τους γείτονές σου. Εάν εκείνοι γνώριζαν την αλήθεια, θα χαίρονταν για το καλό σου όπως για το δικό τους. Εάν δεν υπηρετούσαν εκείνον τον οποίο ο Σωτήρας ονόμασε ψεύτη -«ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού» (Ιωάν. 8, 44), θα είχαν μέσα τους τη θεϊκή ελευθερία, να βλέπουν κανονικά, να κρίνουν ορθά και να χαίρονται σε κάθε καλό άνθρωπο. 

Όμως αυτό ισχύει και για σένα, δηλαδή εκείνος ο άγιος λόγος του Χριστού περί της γνώσης της αλήθειας σαν προϋπόθεση της ελευθερίας. Εάν κι εσύ γνωρίσεις την αλήθεια ακόμα βαθύτερα απ΄ ό,τι τη γνωρίζεις τώρα, δεν θα κατηγορείς εκείνους που σε μισούν, μαλώνουν, κοροϊδεύουν, ακόμα και αν σε κακομεταχειρίζονται. 

Κάποιος αρχαίος σοφός είχε ανάμεσα στους μαθητές του κι έναν πλούσιο αλλά υπερήφανο νεαρό, ο οποίος εξαιτίας ενός χλευαστικού λόγου ήταν έτοιμος να μαλώσει μέχρι αίματος. Για να τον θεραπεύσει από την υπερηφάνεια και να μην είναι απότομος πια, ο σοφός του επέβαλε να πάει στον κόσμο τρία χρόνια και να πληρώνει καθέναν που τον επέπληττε φραστικά. Ο νεαρός υποτάχθηκε στην κρίση του δασκάλου του και πήγε στον κόσμο. Περπατούσε έτσι και πλήρωνε όποιον τον μάλωνε.

Όταν συμπληρώθηκαν τρία χρόνια, επέστρεψε στον δάσκαλο του. Όμως στην πόλη τον προϋπάντησε ο θυρωρός, θυμωμένος εξαιτίας κάποιου άλλου, κι επιτέθηκε σ΄ αυτόν τον νεαρό και τον μάλωσε φοβερά. Και ο νεαρός αντί να πικραθεί γέλασε γλυκά. Παραξενεμένος μ’ αυτό ο θυρωρός τον ρώτησε: «Γιατί γελάς;»· και του απάντησε ο σκληραγωγημένος νεαρός: «Τρία χρόνια πληρώνω καθέναν που θα με επέπληττε έστω και λίγο, αλλά εσύ με μάλωσες πιο δυνατά απ΄ όλους δωρεάν!». Και όταν είδε ο σοφός τον διορθωμένο μαθητή, και τα έμαθε όλα, χάρηκε πολύ και τον επαίνεσε μπροστά σ΄ όλους.

Και εσύ διάβασε από την «Επί του όρους ομιλία» τον δωδέκατο στίχο: «Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5, 12).

Από τον Κύριο ειρήνη και ευλογία.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, 
“Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται”, Εκδ. “Εν πλω”, σ. 209

"ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ..."



Χριστέ μου, πως οι παλαιοί πατέρες είχαν τη δύναμη να ζουν με απλότητα ως πτωχοί κι εμείς σήμερα ζούμε σε πανικό, διότι φοβόμαστε μήπως στερηθούμε τις ανέσεις (λόγω κρίσης)!!!

Χριστέ μου, πως παλιότερα οι γονείς μας μπορούσαν να ζήσουν χωρίς ανέσεις, με λίγη τροφή και τα απαραίτητα, κι εμείς σήμερα να μην αντέχουμε την έλλειψη κάποιων ειδών που θεωρούνται περιττά!!!

Χριστέ μου, πως παλιότερα ήταν δεμένη η οικογένεια και σήμερα έχει διαλυθεί, διότι δεν αντέχει ο ένας τον άλλο!

Παιδί μου, παλιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ακράδαντα στην Πρόνοια και την αγάπη μου κι Εγώ έστελνα τη Χάρη μου και γέμιζα τις καρδιές τους με χαρά. 

Παιδί μου, παλιότερα οι γονείς πίστευαν σε μένα και έκαναν πράξη τις εντολές μου. Αγάπησαν την ολιγάρκεια, διότι έτσι γινόντουσαν μιμητές μου και ένοιωθαν χαρά. 

Παιδί μου, παλιότερα ήταν δεμένη κι αγαπημένη η οικογένεια, διότι είχε την ευλογία μου. Ζητούσαν οι άνθρωποι πρώτα να κερδίσουν τη Βασιλεία μου και όλα τα άλλα τους τα χορηγούσα. 

Σήμερα, έχετε απομακρυνθεί από το δρόμο που σας υπέδειξα και πιστεύετε μόνο στον εαυτό σας.

Σήμερα, έχετε ξεχάσει τις πατρικές μου συμβουλές και υπακούετε στον διάβολο.

Σήμερα, έχετε αυτονομηθεί και πιστεύετε πως μόνοι σας μπορείτε να πορευθείτε, χωρίς τη βοήθειά μου.

Κι όμως, ακόμη σας αγαπώ και περιμένω την επιστροφή σας. 

Δεν σας ξέχασα, διότι είστε παιδιά μου.

Σας περιμένω. 

Μέχρι πότε όμως θα σας ανέχομαι;

π. Υάκινθος

Λαυρεώτες ένοικοι, του Φαναρίου …«ευλογείτε»!

Συκοφαντήσατε επαρκώς, ψευδολογήσατε δαψιλώς, αδικήσατε πλουσίως και καταφέρατε να εξορίσετε τους Ορθοδόξους Μοναχούς Γέροντα Σάββα και πατέρα Χερουβείμ από την μετάνοια τους. Αυτούς τους χαρίσατε πικρά και σωτηριώδη φάρμακα. Εμάς μας χαρίσατε ποιμένες και Πατέρες γνήσιους. Και για εσάς, εξασφαλίσατε τον δρόμο που «βλέπει εις πυθμένα άδου».[1]

Στα έγγραφα διαγραφής του Γέροντος Σάββα και του πατρός Χερουβείμ από το μοναχολόγιο της Μονής, δεν βρήκατε να τους εγκαλέσετε ούτε για παράβαση της αγιοπατερικής διδασκαλίας, ούτε για αθέτηση των αποφάσεων των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, ούτε για παράβαση των Ιερών Κανόνων, αλλά βρισκόμενοι σε πλήρη πνευματική πτώχευση κραδαίνετε περίφοβοι και περίτρομοι εντάλματα ανθρώπων, άρθρα του Συντάγματος, του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους και του εσωτερικού Κανονισμού της Μονής για να πείσετε εαυτούς και αλλήλους ότι πράξατε ορθά.
Εξετάσατε την υπόθεσή τους -δηλαδή την υπόθεση της αντίστασης Μοναχών στην αίρεση- σαν υπαλληλίσκοι ταχυδρομείου που διεκπεραιώνουν έγγραφα και εντολές μοχθηρών προϊσταμένων, αποκρύπτοντας με δολιότητα και δειλία τις εντολές του Θεού. 
Κρύψατε τον λύχνον υπό τον μόδιον[2] , γενόμενοι αρνητές των εντολών της Αγίας Γραφής, των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Συνόδων, των Αγίων Μαρτύρων, των Ομολογητών, των Ιερών Κανόνων, και των μεγάλων διδασκάλων της Εκκλησίας.
Ανταλλάξατε την δόξα της αγγελικής σας ζωής με ομοίωμα μόσχου που τρώει χόρτα.[3]
Ω! της τυφλότητάς σας! Ω! της παραλυσίας σας! Ω! του καταποντισμου σας! «Ανθίστασθε τη Αληθεία, άνθρωποι καταφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν».[4]
Τι να σας πουν για να ξυπνήσετε; Πόσα δάκρυα χρειάζονται για να σας πείσουν; Δεν πιστεύετε ότι: «Σιχαίνεται ο Θεός αυτόν που χρησιμοποιεί νοθευμένη ζυγαριά»;[5]
Στη ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας ο αντιπρόσωπος της Μεγίστης Λαύρας φίλησε την παντόφλα του Πάπα, αποδέχτηκε τοfilioque, το Πρωτείο
του, την θεότητα της Παναγίας και όλες τις άλλες κακοδοξίες. Την σκυτάλη παίρνετε τώρα κι εσείς από τα χέρια του κ. Βαρθολομαίου, της κορυφαίας αντίχριστης -και για αυτό εσχατολογικής- προσωπικότητας της Εκκλησίας. 
Ο διωγμός τους από την Μονή της μετανοίας τους πιστεύω παράλληλα ότι τους ανακουφίζει, γιατί βεβαιώνει την αποξένωσή τους από σας και από τα «τέκνα της κατάρας»[6] που ακολουθείτε. Τους δίνετε βάσιμη ελπίδα ότι θα αποφύγουν την οργή του Θεού που τελικά και με βεβαιότητα θα έρθει.
Κρατήστε τους οίκους, θα ακολουθήσουν τον Ένοικον.
Μιμήθηκαν τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά που έλεγε: «Όσο πιο πολύ απομακρύνομαι από τον Καλέκα τόσο πλησιάζω προς τον Θεό», και εσείς αντί να προβληματιστείτε, σκοντάψατε μέρα μεσημέρικατηγορώντας τους με κατηγορίες στερούμενες κάθε σοβαρότητας: ότι τάχα προωθούν «αποσχιστικές τάσεις», είναι «προπαγανδιστές σχίσματος» και εκτελούν «αντιεκκλησίαστικές ενέργειες».
Σας παρακαλώ ξανακούστε την αλήθεια. Το σχίσμα στην Εκκλησία το δημιουργεί αυτός που εισάγει καινοτομίες και αλλόδοξες διδασκαλίες κι όχι αυτός που διατηρεί και αμύνεται της αγιογραφικής, συνοδικής και εν γένει αγιοπατερικής Ορθόδοξης Παρακαταθήκης. 
Ο Μ. Αθανάσιος θεωρεί εκπεσόντα από την Εκκλησία, αλλά και από αυτή την ιδιότητα του χριστιανού, ακόμα και αυτόν που ξεφεύγει από την Ιερά Παράδοση,[7] και εσείς όχι μόνο υπερασπίζεστε άφοβα το πλήρες δοχείο των αιρέσεων (τον κ. Βαρθολομαίο) άλλα διώκετε και τους Ορθοδόξους Μοναχούς. «Όσοι κοινωνούν με τους αιρετικούς, αυτοί ως αληθώς αποσχίζονται της Εκκλησίας»[8] λέει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, και όχι βέβαια αυτοί που διακόπτουν την κοινωνία με αυτούς, όπως προσπαθείτε «μεθύοντες άνευ οίνου» να ψελλίσετε.
Απέναντι σε αυτούς που εγκαταλείπουν τον νόμο και εγκωμιάζουν την ασέβεια, η Αγία Γραφή αντιπαραβάλλει αυτούς που αγαπούν τον νόμο και «περιβάλλουσιν εαυτοίς τείχος».[9]
Γράφει ο Μ. Βασίλειος: «Και η περισσότερη λύπη μας προήλθεν από το γεγονός ότι αυτοί οι νεωτερισταί και αιρετικοί ήσαν από τους ιδικούς μας. Επειδή το να πάθη κανείς κάτι από φανερόν εχθρόν, όσον και αν είναι σκλη-ρόν, είναι κάπως υποφερτόν. Αλλά το να πάθης βλάβην από άνθρωπον ιδικόν σου και ομόψυχον, αυτό δύσκολα το υπομένει κανείς και δεν υπάρχει δι' αυτό καμμία παρηγορία. Διότι, εκείνον τον οποίον ενομίζαμεν ότι θα τον έχωμεν συμπολεμιστήν υπέρ της αληθείας, τον ευρήκαμεν τώρα εμπόδιον δια τους σωζομένους, και τους λόγους του αποπλάνησιν από τα ορθά δόγματα. Καθ' όσον, ποίον πράγμα παράτολμον δεν έπραξαν αυτοί οι νεωτερισταί; Εξ αιτίας των εχωρίσθη η Εκκλησία, καιεσχίσθησαν από τους ορθοδόξους και εσχημάτισαν ιδικήν τους παρασυναγωγήν. 
Εμπαίζεται από αυτούς το μέγα μυστήριον της ευσεβείας, με τας θολεράς και σκοτεινάς καινοτομίας των… Δι' όλα αυτά εκάλυψε τα πρόσωπά μας η εντροπή, και επλήρωσε τας καρδίας μας βαρεία λύπη».[10]
Οι κακόδοξοι λοιπόν διασπούν την Εκκλησία και όχι οι αντιδρώντες στις κακοδοξίες. 
Η ενότητα της πίστης και του δόγματος, διαρκώς κινδυνεύει να διασπαστεί από τις κακοδοξίες, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.[11]
Αν η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «Ει τις πάσαν παράδοσιν εκκλησιαστική έγγραφον ή άγραφον αθετεί ανάθεμα», πόση επιπλέον κόλαση επισύρει η υπεράσπιση της αιρέσεως και ο διωγμός των Ορθοδόξων Μοναχών που εσείς εκτελείτε; Δεν σας φοβίζει το: «Ουαί τοις αδίκως δικάζουσι»; Το «Ουαί τοις δικαιούσι τον ασεβή και το δίκαιον εκ του δικαίου αίρουσιν»; Το«Ουαί τοις μιαίνουσι την αγίαν πίστιν εν αιρέσεσιν, [και] τοις αιρετικοίς συγκαταβαίνουσιν»;[12]
Ο Μ. Φώτιος θεωρούσε αποστάτη τον αρχιεπίσκοπο της Καισαρίας Παύλο, και όχι τους αποτειχισμένους, διότι έγινε προδότης των δογμάτων της Πίστεως και οι πιστοί που διέκοψαν την κοινωνία με αυτόν, τον αποστρέφονταν τελείως και ούτε «“χαίρετε” δεν του έλεγαν»,[13] κι εσείς εγκαλείτε τους Μοναχούς γιατί δεν συμμετέχουν στην «μοναστική σας ησυχία» όπως γράφετε;

Για σας λοιπόν δεν είναι σχισματικός ο κ. Βαρθολομαίος που διδάσκει ότι:
.. .και οι Μουσουλμάνοι θα πάνε στον παράδεισο!
…και οι άλλες θρησκείες σώζουν τον άνθρωπο!
…και ο Ιουδαϊσμός είναι ευλογημένος!
…και οι λεσβίες παπαδίνες των Αγγλικανών ενεργούν τα Μυστήρια!
…και οι αγιομάχοι Προτεστάντες μεταδίδουν Άγιο Πνεύμα!
…και οι παπικοί που πιστεύουν σε δύο θεούς σώζουν τον άνθρωπο!
…και οι Μονοφυσίτες που δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι Θεός , 
είναι «Ορθόδοξοι»!….

… αλλά είναι αυτοί οι σχισματικοί οι οποίοι την Πίστη που παρέλαβαν διατηρούν, σέβονται και προβάλλουν μη προσθέτοντας η αφαιρώντας οτιδήποτε; Δεν αποτελούν οι παραπάνω κακοδοξίες των οικουμενιστών την πλήρη και απόλυτη βλασφημία της Θείας Οικονομίας και την ακύρωση όλης της διδασκαλίας και του βιώματος της Ορθοδοξίας; 
Και επειδή αυτοί αποδέχονται την διδασκαλία όλων των αγίων που διδάσκουν ότι: «Όταν οι Θείοι νόμοι υβρίζονται και εμείς διατελούμε εν σιγή και αδιαφορία, τότε, η κόλαση μας περιμένει»,[14] τους διώχνετε από την Μονή;
Εγκαταλείψατε την Ορθοδοξία και εγκωμιάζετε την ασέβεια κραδαίνοντας χαρτιά επειδή δεν σας ακολουθούν. Όμως «Ο ειπών ασεβή δίκαιός εστί, επικατάρατος λαοίς εστέ και μισητός εις έθνη».[15]
Πιστέψατε ότι δεν ισχύει για σας το: «Το συγκατακρύπτειν αμαρτίαν συγκατασκευάζειν εστίν του θανάτου».[16] 
Ούτε έχουν καμιά αξία για σας οι επιταγές των αγίων και των Συνόδων που ορίζουν «...αυτών που αποστρεφόμαστε το φρόνημα πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία».[17]
Τους διώκετε γιατί εφαρμόζουν την διδασκαλία του Μ. Βασίλειου:«Οίτινες την υγιά ορθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ομολογείν, κοινωνούσι δε τοις ετερόφροσι, τους τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μη αποστώσιν, μη μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν» και λέτε ότι εκτελούν «αντιεκκλησιαστικές ενέργειες»;[18] 
Βγήκαν πρώτοι στους δρόμους γυρνώντας σαν περικαθάρματα[19] να αφυπνήσουν τον κόσμο έναντι της θανατηφόρας οικουμενιστικής χολέρας και εσείς τους διώκετε;
Aλίμονο σας πού βαδίζετε δύο δρόμους.[20]
Ενώ ο άγιος Μάρκος προτρέπει: «Φεύγετε ούν αυτούς αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού»,[21]και ο όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος διδάσκει: «Η εκκλησιαστική κοινωνία με τους Παπικούς εντάσσει τον κοινωνούντα στα αναθέματα των Συνόδων και στον πυθμένα του άδη»,[22] εσείς προτιμάτε να κάθεστε επί καθέδρα λοιμών[23], να εσθίετε την τράπεζα Ιεζάβελ[24]και να μωρολογείτε με τους κωφούς θωπεύοντας και ευφραίνοντας τα επισκοπίδια της τιάρας και της ημισελήνου.
Κι όταν ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Όστις μίαν συλλαβήν παραβή η κάμη εν νεύμα κατά της πίστεως αρνητής γέγονεν»[25], εσείς αναπαύεστε στην βεράντα σας κατηγορώντας τους ότι προωθούν «αποσχιστικές τάσεις», είναι «προπαγανδιστής σχίσματος» και εκτελούν «αντιεκκλησιαστικές ενέργειες»;
Είσαστε άραγε ζωντανοί η έχετε ήδη πεθάνει;

Του Ιωάννου Ρίζου

[1] Παρ. ιστ΄ 25.
[2] Ματθ. 5,15.
[3] Ψαλμ. 105,20.
[4] Β΄Τιμ. γ΄ 8.
[5] Παροιμ. κ΄ 23. «Βδέλυγμα Κυρίω δισσόν στάθμιον».
[6] Β΄Πέτρ. β΄ 14.
[7] Ε.Π.Ε. 1,45.
[8] P.G. 99, 1065CD.
[9] Παροιμ. κη΄ 4.
[10] Ὀρθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία, ἐκδ. Ὀρθόδοξη Κυψέλη.
[11] Χρυσοστόμου Ἰω., Ὁμιλία εἰς Α΄Κορ. α΄, P.G. 61,13.
[12] Ἐφραὶμ ὁ Σύρος: Ἐρωτήσεις καὶἀποκρίσεις, T.L.G., Page 80, line 3.
[13] Ἐπιστ. ΚΣΤ΄ Παύλῳ γεγονότι ἀρχιεπισκόπῳ Καισαρείας καί ἀποστήσαντι, Ε.Π.Ε. 13, 290,25.
[14] Joannes ChrysostomusScr. Eccl.,De Babyla contra Julianum et gentiles(2062:373)“ Critical edition of, and introduction to, St. John Chrysostom's “De sanctoBabyla, contra Iulianum et gentiles” , Ed. Schatkin,M., 1967, Diss.Fordham.Sect51,ln18.
[15] Παροιμ. κδ΄ 23, (Μασορ.).
[16] Ἁγ.Νικοδήμου, Περὶ διορθώσεως τῶν ἀδελφῶν, σ. 87, ἐκδ. Ὀρθ. Κυψέλη 1991.
[17] Ἁγ. Ἀθανασίου, P.G.,1188B.
[18] Ν. Βασιλειάδη, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶνἘκκλησιῶν, Ἔκδ. «Σωτήρ», 1972, σελ. 95.
[19] Α΄Κορ. 4,13.
[20] Σειρ. β΄12.
[21] Τοῖς Ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς, §6, ἐν Ἰω. Καρμίρη, Τὰ δογματικὰ καὶ συμβολικὰ μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου καὶΚαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθήναις 1960, τομ. Α΄, σ. 427.
[22] Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, Συγγράμματα, τόμος β΄, Κατήχησις 31, 1, σ. 332.
[23] Ψαλμ.1,1.
[24] Γ΄Βασ.ιη΄21.
[25] Πηδάλιον, σελ. 76.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση