«Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν’ αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μάς κάνανε. Έδώ κρύβεται το μυστικό.
Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Η μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σάς επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος…
Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικα. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί στους άλλους όλα. Όλα! Τί είπαμε;
Ο Χριστός βρέχει επί δικαίους και άδικους». Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω κι αν μου λέεις ότι φταίει ο τάδε ή η τάδε. Τελικά σε κάτι φταίεις και το βρίσκεις, όταν σου το πω.
Αυτή τη διάκριση ν’ ανακτήσετε στη ζωή σας. Να εμβαθύνετε στο καθετί και να μην τα βλέπετε επιφανειακά. Αν δεν πάμε στον Χριστό, αν δεν υπομένομε όταν πάσχομε αδίκως, θα βασανιζόμαστε συνέχεια. Το μυστικό είναι ν’ αντιμετωπίζει κανείς τις καταστάσεις με πνευματικό τρόπο.
Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη. Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, όταν κυριεύεται από το κακό.
Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνον όταν ο άλλος είναι παρών αλλά κι όταν δεν είναι. Ν’ αγωνιζόμαστε να στέλνομε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου που δεν την εγκρίνομε, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζομε -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μην μάς βλέπει.
Να μην αγανακτούμε με εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθετοι, διώκτες κ.λπ.
Η αγανάκτηση κάνει κακό. Να προσευχηθούμε γι’ αυτούς. Ό χριστιανός έχει αγάπη και ευγένεια και φέρεται ανάλογα».
Πηγή: Περιοδ. ΠΡΩΤΑΤΟΝ, αριθ. 121, Ιανουάριος-Μάρτιος 2011