Καθώς συζητοῦσαν (ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν Σαλός μέ τόν ὑποτακτικό του Ἐπιφάνιο), ἕνας δαίμονας πού μόνο ὁ ὅσιος Ἀνδρέας τόν ἔβλεπε, στεκόταν ἐκεῖ καί ἑτοίμαζε παγίδα γιά τόν Ἐπιφάνιο.
-Φύγε ἀπο δῶ, πονηρέ καί ἀκάθαρτε! τοῦ λέει ὁ ὅσιος.
-Πιό πονηρός καί πιό δολερός ἀπό σένα δέν ὑπάρχει ἄλλος σ' αὐτή τήν πόλη (Κων/πολη), ἀποκρίθηκε ὁ δαίμονας.
Κι ἄν θέλεις νά σοῦ πῶ τήν ἀλήθεια, θά ἔρθει καιρός πού θά χάσω τήν τέχνη μου, γιατί οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν πιό πονηροί ἀπό μᾶς τούς δαίμονες. Τότε τά μικρά παιδιά θά εἶναι πολύ πιό πονηρά ἀπ' ὅσο εἶναι σήμερα οἱ μεγάλοι. Ἔτσι, θά πάψουμε πιά νά πολεμᾶμε τούς ἀνθρώπους, μιᾶς καί ἀπό μόνοι τους θά γνωρίζουν τήν πονηριά.
-Καί ποῦ τό ξέρεις; ρώτησε ὁ ὅσιος.
-Ὁ πατέρας μας (ὁ Διάβολος), πού κάθεται στόν ἅδη, ἔχει μεγάλη πείρα. Πολλά ξέρει καί πολλά προβλέπει. Ἔτσι διδάσκει κι ἐμᾶς. Ἡ δική μας φύση, βλέπεις, δέν ξέρει τίποτα.
-Μέ ποιές ἁμαρτίες χαίρεστε περισσότερο ἐσεῖς οἱ δαίμονες;
-Μέ τήν εἰδωλολατρία (ἄς βλέπουν οἱ οἰκουμενιστές...), τή μαγεία καί τή φαρμακεία.
Ἰδιαίτερα, βέβαια, μέ τόν φόνο, καθώς καί μέ τόν πατέρα του, τόν φθόνο, καί τή μητέρα του, τή μνησικακία, πού ὁδηγοῦν καί σέ πολλά ἄλλα κακά.
Ἐπίσης, μέ τόν σοδομισμό (ὁμοφυλοφιλία) και τη μοιχεία.
(Γιά τόν Θεό, δέν ἔχει ἀποποινικοποιηθεῖ ποτέ!…).
-Ἄν κάποιος ἀπαρνηθεῖ τά πάθη σας καί πλησιάσει μετανοημένος τόν Κύριο, τί νιώθετε;
-Καλά, δέν ξέρεις ὅτι αὐτό μᾶς προξενεῖ ἀηδία καί ὀργή;
Ὡστόσο, ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἐλπίζουμε ὅτι θά ἐπιστρέψει σ' ἐμᾶς, γιατί πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού μᾶς πρόδωσαν πρόσκαιρα, ἀλλά ἀργά ἤ γρήγορα ἦρθαν πάλι κοντά μας.
Ὅταν τ' ἄκουσε αὐτά ὁ ἅγιος, τόν φύσηξε, κι ἀμέσως ἔγινε ἄφαντος.
ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ διά Χριστόν σαλός
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ