O Άρχων Μιχαήλ - τοιχογραφία στην είσοδο της
Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
Δεν θέλω, αγαπητέ μοι, να σας υστερήσω οπτασίαν φοβεράν, ην είδον εις τας αρχάς του Βαλκανικού πολέμου. Νύκτα τινά, μοι εφάνη ότι εσκοτίσθη ο ορίζων. εσείετο η γη, έφευγον οι άνθρωποι να κρυφθώσιν εις οπάς και εις σπήλαια. Έτρεμον δε και έπιπτον εις την γην ως φύλλα και απέθνησκον πολλοί εκ της φοβεράς εκείνης οργής. Ιστάμενος καγώ εις τι μέρος και φεύγων από προσώπου της οργής Κυρίου, είδον αίφνης τείχος πολύ υψηλόν από την γην και επί του τείχους εξέδραν. Είτα ηνοίχθησαν οι ουρανοί και κατέβη φοβερός νεανίας κρατών σπάθην μεγάλην εις την δεξιάν (ως εικάζω ο Άρχων Μιχαήλ θα ήτο ή έτερος Άγγελος). Κατήρχετο δε με απειλήν και θυμόν. Εις την θέαν του νεανίου έπεσον πρηνής και παρ΄ ολίγον να εκπνεύσω εκ του φόβου και τρόμου. Σταθείς δε επί της εξέδρας με πρόσωπον θυμωμένον και με φωνήν ώσπερ μεγάλην βροντήν, ηπείλει το ανθρώπινον γένος, ότι θα το εξολοθρεύσει δια την απείθειαν, δια την αχαριστίαν προς τον Πλάστην και ευεργέτην του, δια τας ασεβείας, ασελγείας και παρανομίας. Δεν ενθυμούμαι καλώς τους λόγους, διότι με τον ήχον της βροντώδους και ηχηράς εκείνης φωνής η ψυχή μου παρ΄ ολίγον εχωρίζετο του σώματος. Αφ΄ ου ήλεγξε τους ανθρώπους, ήρχισεν ολίγον κατ΄ ολίγον να μαλακώνει ο θυμός του. Ότε δε ηνόησα ότι παρήλθεν ο θυμός του, ενώ εκοιτόμην πρηνής, ύψωσα την κεφαλήν μου ολίγον, αλλά με φόβον, και είδον το πρόσωπον αυτού όχι άγριον ως πρότερον, αλλά ήμερον και ιλαρόν, το δε σκότος εκείνο το φοβερόν απηλάθη. και λαβών εκ τούτου θάρρος και ατενίσας εις τον φαινόμενον τω έδειξα με την χείρα μου τον ουρανόν και με τρέμουσαν φωνήν τω είπον : Θα έλθω και εγώ επάνω εις τους ουρανούς ; Ναι, μοι είπεν, θα έλθεις, εάν κάμνεις καλά έργα και φυλάττεις τας εντολάς του Κυρίου. Και πάντες οι φυλάττοντες τας εντολάς του Κυρίου θα γίνωσιν μέτοχοι της ουρανών Βασιλείας, ης γένοιτο ημάς επιτυχείν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
(Ο ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ 1884 – 1980), ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ,
εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»,
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1980, σ. 596 κ.ε.